De week voorbij

Misschien word ik gewoon oud hoor, maar de taal die tegenwoordig voor 'Nederlands' doorgaat begrijp ik vaak niet. 

Wat betekent bijvoorbeeld: 'Ik bly dat weer voor spelen mis had'?

Navraag leerde uiteindelijk dat dat zinnetje betekent:

'Ik ben blij dat de weersvoorspelling er naast zat'.

Deze vorm van 'taalvernieuwing' zie ik vooral op sociale media en dan met name bij mensen die een Nederlandse vlag bij hun profielfoto hebben staan. 

Natuurlijk verandert taal in de loop der tijden. Dat gebeurt al minstens zo lang als er mensen  over klagen dat taal verandert.

Maar het heeft er alle schijn van dat met name door sociale media veranderingen zó snel gaan dat wanneer je een week niet op Twitter of Facebook bent geweest er weer nieuwe termen zijn ontstaan.

Zo had ik even met mijn ogen geknipperd en miste daardoor de geboorte van de term 'shedden'. Een bijzonder slecht anglicisme, gebaseerd op het Engelse 'to shed', 'afscheiden'. Het gaat specifiek om het afscheiden van huidschilfertjes van mensen die gevaccineerd zijn. Mensen die denken dat vaccins tegen Covid dodelijker zijn dan Covid zelf, zijn ontzettend bang dat zij het vaccin krijgen als zij in contact komen met iemand die het vaccin ontvangen heeft 'want je kunt het vaccin door de lucht krijgen!'

Het verschijnsel is natuurlijk ouder dan het internet maar heeft u toevallig enig idee waarom mensen in klinkklare nonsens geloven?

===========================================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

==========================================

Maandag werd ik wakker met een wat onbestemd gevoel. De leuke dame met wie ik maandenlang een liefdesrelatie onderhield (wij waren zo blij iemand gevonden te hebben om mee te knuffelen tijdens de lockdown!) kwam zondagavond wat van haar spullen (kleding vooral) ophalen die nog bij mij lagen. Altijd een wat ongemakkelijk moment. Maar ook op een volwassen manier omgaan met het einde ervan hoort nu eenmaal bij een relatie. 

Een bekende gaf via sociale media aan instituten als het RIVM, de WHO en de overheid niet te vertrouwen 'want zij hebben een geheime agenda en zijn niet transparant'. In plaats daarvan gaf hij aan uitsluitend te vertrouwen op organisaties als Het Artsencollectief en BLCKBXTV. Apart wel, want de leden van Het Artsencollectief willen hun namen niet bekendmaken en de zwaar christelijke vader en dochter achter BLCKBXTV weigeren te zeggen wie hun donoren zijn. Bovendien is 'Ik vertrouw wetenschappers niet maar wel Het Artsencollectief want zij zijn wetenschappers' een beetje raar argument. Vind ik.

Anti-vaxxers hanteren een vorm van logica die uit een andere realiteit komt. Daarom heten zij 'andersdenkenden', denk ik. Bijvoorbeeld: 'Mijn moeder is niet gevaccineerd en ging bijna dood aan Corona. Dus ik ben blij dat ik ook niet gevaccineerd ben!'

Op sociale media en tijdens de thee met een buurvrouw gingen de gesprekken uiteraard ook over de situatie in Afghanistan: in de jaren '70 een modern, vrij land waarin ook vrouwen gewoon studeerden, werkten en over straat liepen zonder hun hun hoofd te moeten bedekken en zo. Daarna onder bewind van religieuze fanatici, daarna met bijzonder veel geweld 'bevrijd' en vervolgens aan het lot overgelaten door de 'bevrijders' waarna nog geen 24 uur later alle herwonnen vrijheden weer waren ingeleverd.

Zelfde nieuwslezeres vlak na het vertrek van de 'bevrijders' en minder dan 24 uur later.

Met daarbij de aantekening dat deze CNN-journaliste op de bovenste foto in een afgeschermde ruimte zat en op de onderste foto op straat was en ook voordat de Taliban het land heroverde

haar hoofd bedekte als zij over straat ging, gewoon omdat zij de lokale gebruiken respecteert.

Maar het plaatje werd misbruikt om te benadrukken hoe erg het leven is onder de Taliban.

Terwijl vrouwen óók weinig rechten hadden onder het door Nederland en Amerika gesteunde regime.

Met een dubieuze dubbelrol voor Amerika dat onder Trump duizenden Taliban-strijders uit gevangenissen haalde, waaronder de huidige leider van de bijzonder gewelddadige groep.

Wie een beetje heeft opgelet de laatste paar decennia bespeurt een patroon. Hier wordt in een enkel plaatje aangegeven hoe diverse landen in de regio die 'Midden-Oosten' wordt genoemd er uit zagen voor en nadat de bevolking was 'bevrijd'. 

Noem mij maar gek, maar als ik dat zie zou ik liever niet worden bevrijd. 

Had u de Nederlanders, Amerikanen en militairen van andere landen laten blijven na een paar veldslagen of is het terecht dat zij zich terugtrokken? Ik probeer mij bij dat soort vragen voor te stellen dat het mijzelf of mijn geliefden overkomt en vroeg mij af: wat was er gebeurd als de Geallieerden indertijd na de Slag om Arnhem direct Nederland hadden verlaten? In Nederland blijven tot er een stabiele situatie was ontstaan heeft veel geld gekost. Was het dat waard? 

Zo'n 7000 'bevrijders' (waaronder 25 Nederlanders) lieten het leven in Afghansistan. Zet dat eens af tegenover de 100.000 Afghanen (burgers en militairen) die omkwamen en vraagt u zich eens af waarom mensen zeggen dat de Afghanen zelf niet vochten tegen de Taliban maar lui afwachtten tot hun bevrijders de Taliban zouden verslaan? 

Deze dag heb ik lekker rustig gewerkt: aan mijn gezondheid, mijn administratie, mijn huishouden en de diverse stichtingen en verenigingen waarbinnen ik een positie heb als secretaris of penningmeester. Het bezoek van een buurvrouw was een zeer welkome afwisseling. Niet alleen omdat zij een heerlijk sauzijzenbroodje voor mij meenam.

Als entertainment speelde ik wat met een appje dat foto's een soort van 3D-effect meegeeft:

Dinsdag werd ik weer eens moe wakker. Had het weer druk gehad in mijn dromen: dansen met mijn eerste vriendinnetje, rennen van optreden naar optreden omdat overal weer festivals en nachtclubs opengingen, naar huis rennen om mij om te kleden om ook overdag gewoon te werken maar dan op kantoor...

Ik deed het dus maar rustig aan deze dag. Zo verzamelde ik diverse papieren uit diverse mappen en lades, legde die op een hoop 

en wijdde mij aan het sorteren ervan: 'Netjes opbergen', 'deze week wat mee doen', 'heeft geen haast' en 'mag de papierbak in'. Praktisch. En het geeft voldoening om zo'n stapel te zien verdwijnen. Verder kreeg ik een bak met spulletjes van de overleden moeder van mijn zoon helemaal leeg. 

Het meeste gooide ik weg. Wat kan ik immers met aan haar gerichte beterschaps- en kerstkaarten, ondertekend door mensen die ik niet ken? Of met plastic armbandjes zonder sluiting? Draadjes wol en een gebroken haaknaald? Een uitgedroogde tube verf en een ongebruikte agenda 2015?

Kortom: het was een heuse opruimdag.

Woensdag verstuurde ik weer wat e-mails naar aanleiding van een paar interessante vacatures die ik vond. Mijn financiële situatie wordt namelijk wat precair: zo bleek de rekening van de fysiotherapie hoger dan verwacht en dacht ik een paar tientjes te moeten nabetalen bij het overstappen naar een andere energieprovider voordat  de prijzen omhoog gingen per 1 juli maar bracht mijn vorige provider mij een paar honderd euro in rekening. Blijkbaar hanteren zij andere rekenmethodes dan stervelingen of heb ik niet goed gelet op de kleine lettertjes en waren er nog wat verborgen kosten.

's Middags haalde ik met een buurvrouw gezellig ons wekelijks voedselpakket op 

en een deel ervan nam ik mee naar een vriend om bij hem die avond te verorberen. Zó fijn dat ik weer kan trappenlopen 

en dus wat vaker bij vrienden langs kan in plaats van hen steeds maar te vragen mij op te zoeken!

De gesprekken waren weer lekker veelomvattend: kannibalisme, rookworst, politiek, de anti-vaxx beweging, Big Pharma, Afghanistan, kleine reparaties in huis, films, metselen, vrouwen...

Op de weg terug naar huis probeerde ik de nachtzichtmodus van mijn mobiele camera. Boven de Lijnbaansgracht hing een mooie maan en ik nam de kans waar:

Donderdag viel mij dit bericht op op sociale media:

 

Een anti-vaxxer die zich zorgen maakt om haar gezondheid en denkt dat het allemaal een complot is: 'Want alleen maar mensen die zich niet hebben laten prikken worden tegenwoordig ziek van het virus!'

Is het erg dat ik hier heel hard om moet lachen? Net als om de groeiende groep mensen die zich niet laat vaccineren maar wel ziek wordt van het virus. Nog maar een klein deel blijft volhouden dat het geen corona is maar 'een onbekende hoestziekte', een ander deel is gewoon hypocriet (zoals de Amerikaanse senator (klik) die corona heeft opgelopen maar in het openbaar het bestaan ervan blijft ontkennen terwijl hij zich laat behandelen met Regeneron (klik), het middel waar ook Trump zich mee liet behandelen toen hij het virus opliep) maar een groot deel komt eindelijk bij zinnen. Of - in hun taaltje - 'w0rt wAKKer!!!'

Onderweg naar het clubgebouw van de Geheime Jongensclub voor zaken, 

sprak ik met de zoon van een buurvrouw van mijn moeder zaliger. Behalve een buurvrouw van mijn moeder is zij ook mijn vroegere biebjuf. Aan haar dank ik mijn liefde voor lezen. Bovendien heb ik mooie herinneringen aan de warme zomermiddag dat mijn dochters samen met haar kleindochter druiven plukten in haar tuin. Binnenkort ga ik bij haar op de koffie.

Hilarisch vond ik het nieuws dat de Britten er nu opeens bij hun regering op aandringen om de regels rond immigratie te versoepelen. Inderdaad: al die mensen die 'Brexit' stemden 'want wij willen geen buitenlanders in Engeland!' willen nu dolgraag buitenlanders makkelijker toegang geven tot hun land want er zijn enorme personeelstekorten. Niet alleen in laagbetaalde beroepen (waardoor supermarktschappen leeg blijven en de Britten straks geen kalkoen op het kerstmenu hebben staan omdat veel arbeiders in de pluimveehouderij immigranten waren) maar ook in ziekenhuizen: Pakistaanse artsen en verpleegkundigen hebben er geen zin in om elke drie maanden hun werkvergunning te moeten verlengen en gaan nu bijvoorbeeld liever in Frankrijk wonen, waar zij wél welkom zijn. Ik kan mij voorstellen dat je als buitenlandse arts niet graag mensen helpt die roepen dat 'al die buitenlanders moeten oprotten!'

Vrijdag werd ik wakker in de houding waarin ik in slaap was gevallen. Tikje stijfjes en met een slapende arm maar wel goed diep geslapen dus. En ik bereikte een heuse mijlpaal: voor het eerst in ruim twee jaar tijd waren mijn spieren, pezen en botten eindelijk weer sterk en soepel genoeg om staande mijn sokken aan te trekken. Een feestje, mijn lieve lezers ende lezerinnen!

Over feestje gesproken: 's middags kwam mijn beste vriend de stad bezoeken waar hij jarenlang gewoond heeft. Wij aten een hapje en dronken een slokje. 

En opeens was het tijd voor hem op de laatste trein te halen want zo gaan die dingen. Deze dag was ik dus misschien niet zo productief als andere dagen maar toch voelde het zeker niet als een verloren dag. En uiteraard publiceerde ik ook deze dag - zoals nagenoeg elke vrijdag - een verhaaltje.

Zaterdag kreeg ik een melding: een verhaaltje van mij was verkozen tot verhaaltje dat een plek verdient in de schijnwerpers (klik) door schrijvers magazine 'schrijven online'. Wat een eer, niet?

Een koffie-afspraak ging niet door. De vrijgekomen tijd gebruikte ik voor het uitruimen van een keukenkastje, het schoonmaken van de wastafel, het opruimen van mijn pc en diverse opruimklussen in huis. Voor de diverse verenigingen en stichtingen waar ik penningmeester of secretaris voor ben hoefde ik deze dag maar heel weinig te doen. Ook wel eens fijn.

Het was fijn om even een buurvrouw op visite te hebben en op straat met een vriend te spreken die ik al een tijdje niet had gezien. Het was erg inspirerend om op locatie te praten met de man die de kaft ontwerpt van mijn volgende verhalenbundel

en toevallig was er ook een entertainmentcollega die ik jaren niet had gezien.

De dag beëindigde ik met het kijken van een aflevering van de comedy-serie: 'Star Trek: Lower decks'. Humorvol! Niet in de laatste plaats door de komische verwijzingen naar het reguliere Star Trek universum.

Zondag werd ik weer eens moe wakker na het beleven van een aantal interessante avonturen in mijn dromen. Helaas heb ik er bijzonder weinig van onthouden. Misschien maar beter ook.

Na het rustig in bed bijkomen van de vermoeiende nacht las ik - zoals vaker - het laatste coronanieuws. Op veel plekken in de wereld leek men bang voor een einde aan de pandemie en organiseerde men daarom bijeenkomsten waarbij mensen dicht op elkaar gepakt elkaar weer fijn konden aansteken met een virus dat inmiddels zorgde voor bijna 15 miljoen doden en een veelvoud aan jarenlang gehandicapten. 

In grote steden in Nederland demonstreerden mensen tegen het feit dat mensen overal weer bij elkaar mochten komen, behalve op feestelijke evenementen* en in nachtclubs. 

*tenzij een lid van het Koninklijk Huis (klik) het feestterrein bezit blijkbaar en het evenement gesponsord wordt door oude vrienden van de familie van Oranje: de familie Heineken.

In New York was een feestje om het einde van de pandemie (...) te vieren en in Engeland werd duidelijk dat alleen al de finale van het EK voetbal (klik) heeft gezorgd voor duizenden extra besmettingen. Ik begrijp heel goed dat mensen willen dat het virus stopt met mensen ziek en dood maken maar zijn velen nu écht zo dom? Misschien moeten wij er rekening mee houden dat het virus - en variaties erop - nooit zal verdwijnen. Maar zie het maar eens zo: stopt u met het dragen van een autogordel 'want al jarenlang is er bijna niemand door de voorruit van zijn auto gelanceerd dus de autogordel kan best worden afgeschaft!'?

Met een vriend van vroeger deelde ik een pot thee in mijn favoriete koffietentje 

Dit naar aanleiding van zijn idee om van mijn korte verhaaltjes zogeheten 'shorts' te maken: korte filmpjes. Te denken valt een beetje (voor de iets oudere lezers en lezerinnen onder u) iets in de trant van 'Mensen zoals u en ik' (klik) met Kees Brusse. Leuk idee, niet? 

Het was zo gezellig dat ik een beetje de tijd uit het oog verloor: snel naar huis om mij even te scheren en zo. Ik was nog maar net thuis toen mijn tante aanbelde op de afgesproken tijd. Samen waren wij te gast op de traditionele zomerbijeenkomst van de vrijmetselaarsloge waar ik lid van ben. Het werd een bijzonder geslaagde middag die tot laat in de avond duurde. 

Fijne gesprekken met fijne mensen in een omgeving die veel inspiratie opwekt. Heerlijk!

Het pleonasme van deze week is 'constante chronische pijn'.

De muziek van deze week wordt verzorgd door Hooverphonic. Hier is Heartbroken:

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Don 'The Everly Brothers' Everly en Phil 'Corona is maar een griepje en ik heb een goed immuunsysteem dus ik kan er niet aan doodgaan!' Valentine

Meer lezen? Mijn verhalenbundels