Democratie of demagogie: wat heeft u liever?

Onlangs noemde ik Rusland communistisch dat klopt natuurlijk niet want in feite is het een dictatuur waarin het hele land wordt aangestuurd door een kleine groep mensen in Washington, pardon het Kremlin. Met andere woorden: 'democratie' klinkt als een prachtig systeem maar vertoont in de praktijk wel eens wat foutjes.

==================================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

===================================

Ik ben van mening dat wij wel eens mogen kijken naar andere regeringssystemen. Ik vraag mij trouwens al jaren af wat mensen bedoelen die roepen: 'Ik wil meer democratie!' 'Democratie' is namelijk een abstract begrip. Je kunt net zo goed - en met evenveel resultaat - roepen: 'Ik wil meer klimaat!'  

Als u iemand hoort spreken en u roept uit: 'Zij heeft gelijk!', is dat dan omdat u iets verteld wordt dat u nog niet wist of omdat die persoon precies dat zegt wat u wilde horen?

In het eerste geval staat u open voor andere meningen, in het tweede zit u vast in uw eigen bubbel.

Met openstaan voor nieuwe ideeën komen wij gezamenlijk verder als mensheid, met vasthouden aan ideeën en tradities niet.

Gelukkig maar dat de meeste mensen niet halsstarrig zijn (zelf spreken halsstarrigen liever van 'consequent' of 'vasthoudend aan tradities'). Anders zouden wij nog steeds geen toiletpapier gebruiken. Immers, het was traditie om gewoon je handen te gebruiken. En die dan niet te wassen voor je ging eten of iemand een hand gaf. De Romeinen gebruikten een spons op een stok. Die door iedereen in het badhuis werd gebruikt.

Tegen verkiezingstijd laait de discussie altijd weer op: beoordelen wij politici op hun beloftes of op hun daden?

Zo zijn er politici die al ruim twintig jaar in de kamer zitten en bij elke verkiezing wéér zeggen: 'Stem op mij, dan maak ik einde aan het systeem van politici die al meer dan twintig jaar in de kamer zitten en nog steeds alleen maar beloftes doen maar niets bereiken.' Daarnaast zijn er mensen die blijven stemmen op een partij die al jaren als verkiezingsbelofte heeft: 'U wilt een einde aan de puinhoop die wij hebben veroorzaakt? Stem op ons, dan beloven wij dat wij er wéér vier jaar lang niets aan verbeteren!' 

Omdat burgers vaak niet weten wat zij willen, kiezen wij mensen die namens ons beslissingen nemen. Via een getrapt systeem van democratie. Wat inhoudt dat wij niet rechtstreeks kunnen afgaan op iemand's beloftes en dus niet rechtstreeks kunnen beslissen wie minister van Onderwijs of Financiën wordt. In dat geval gaan namelijk - zo leert de ervaring - de meeste stemmen naar de persoon die de aardigste beloftes doet en/of het hardste kan schreeuwen. Dat heeft niets met democratie te maken maar eerder met demagogie: degene die het best is in het manipuleren van 'het volk' komt aan de macht. 

Demagogen roepen graag dat de huidige regering (uit welke partijen die op dat moment dan ook bestaat) 'het volk' onderdrukt en 'vrijheden afpakt'. 

Maar de overheid kunt u het best zien als ouders die grenzen stellen. Iedereen die wel eens met tieners in huis gewoond heeft weet dat dat geen eenvoudige taak is. U kunt wel zeggen dat u voorstander bent van absolute vrijheid voor iedereen maar is dat echt wel wat u wilt? Of wilt u alleen absolute vrijheid voor uzelf en regels voor alle anderen?

Laat je je egoïstische, agressieve kinderen de huisraad en hun zusje slopen 'omdat je hun vrijheid niet wil aantasten' of stel je grenzen?

Meer lezen? Mijn verhalenbundels