De week voorbij

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
====================================================
Met veel thuis zijn zie ik minder mensen uit mijn netwerk in het echie. Een appje af en toe kan dan uitkomst bieden. Maar niet elk bericht is mij even duidelijk. Blijkbaar zijn er mensen die van de ontvanger vragen om telepatisch begaafd te zijn. 

Wat denkt u bij het bericht van een vriendin: 'Ik heb zin in koffie!'?

A: Zullen wij gezellig bij jou koffie gaan drinken?

B: Kom jij gezellig bij mij koffie drinken?

C: Ik ga naar dat leuke koffietentje op de hoek. Kom jij ook?

C: Ik heb nu koffiepauze op het werk

D: Nog maar een half uurtje werken, dan heb ik koffiepauze!

E: Ik heb zin in koffie. Jij ook?

F: Mijn koffie is op. Neem jij voor mij een pak mee wanneer jij straks langs de supermarkt komt?

G: Het bericht was voor een ander bedoeld

H: Ik probeer minder koffie te drinken want ik was verslaafd.

I:  Het was gewoon een mededeling.

J:  Ik wilde mijn nieuwe mobieltje testen door te onderzoeken of een bericht aan jou ook aankomt als ik het nieuwe mobieltje gebruik of dat ik daarvoor mijn oude nodig blijf hebben.

Zo lang ik app-conversaties heb met voornoemde dame heeft de mededeling 'Ik heb trek in koffie!' al bovenstaande betekenissen al gehad.

Hoe zit dat met u: als u uw eigen verzonden berichten (bijvoorbeeld een week later) terugleest, begrijpt u dan wat u bedoelde of gokte u er toen op dat uw conversatiepartner u vast wel zou aanvoelen? 

Maandag had ik een dagje voor mijzelf: wat klungelen in huis, mobieltje opschonen, vegen, kledingkast onder handen nemen, bladwijzers verwerken tot blog-stukjes, 'lolcats' produceren, voor de Loge wat dingetjes doen, het wekelijks voedselpakket bestellen, koffie drinken met een buurvrouw die een paar stukjes van een distel voor mij meebracht die zij onderweg had geplukt

, gedachten over de 'Willem Engel'-beweging 

(Wie? Deze meneer: 

)

gematerialiseerd zien worden door Joke Kaviaar (klik), zeeppompje schoonmaken, spulletjes verzamelen waar ik van af wil, met de kat spelen, paar mailtjes versturen, met een twaalftal mensen appen, een uurtje bellen met een vriendin, anderhalf uur thee drinken en cheesecake eten met een vriendin.

Dinsdag weer een (inmiddels) gewone werkdag (thuis dus) voor de brouwerij. Verwerken van een factuur voor ingrediënten bijvoorbeeld. Opletten over welke ingrediënten 9 en over welke 21% BTW wordt betaald. Statiegeld kan natuurlijk niet op de Grootboekrekening 'Ingrediënten' en ook Transportkosten worden apart geboekt. Na elke regel een voor een invoeren blijkt er een afrondingsverschil te zijn ontstaan van twee hele centen. Ook dat dient te worden ingeboekt. Zomaar de hele rekening (wilde eigenlijk 'klakkeloos' schrijven omdat ik dat een mooi woord vind) op 'Ingrediënten' boeken kan natuurlijk niet. D'oh!

Tussendoor even de deur uit om een paar kopietjes te maken want mijn printer wilde geen afdrukken maken. Uiteraard kwam ik bij die actie in gesprek met een aantal buurtgenoten.

De lunchpauze gebruikte ik om te eten (goh!) en ervoor te zorgen dat Goudvis Karper weer door zijn ruiten kon kijken. Nu kan hij nog beter zien hoe Billy de Kat zijn lippen likt terwijl die naar hem kijkt.

De avond gebruikte ik om heerlijk rustig te zitten lezen en schrijven. Aan TV-kijken doe ik nog steeds zeer weinig. Maar ik heb er veel goede verhalen over gehoord dus sluit niet uit dat ik dat eens ga proberen.

Woensdag ontving ik een reactie op een stukje over racisme dat mij aan het denken zette:

Heel eventjes maar want voor mij is het antwoord duidelijk: het is belangrijk om naar het verleden te kijken omdat wij dan kunnen leren van de fouten die toen gemaakt zijn. 

Het ging om een stukje (klik) waarin ik lezers vroeg zich voor te stellen om te leven in een wereld waarin vroeger mensen met een lichte huidskleur werden mishandeld, verhandeld en systematisch onderdrukt. Blijkbaar kan niet iedereen zich dat voorstellen 'en moeten wij het verleden maar gewoon laten rusten.'

Ook van een andere reactie die ik kreeg moest ik glimlachen: ontving een aantal e-mails met de vraag of ik documenten wilde uitprinten, ondertekenen, inscannen en per e-mail terugsturen. Vervolgens werd mij verteld: 'Wij kunnen ondertekende documenten die per e-mail zijn verstuurd niet in behandeling nemen. Je moet ze in een envelop sturen en fysiek opsturen.' Waarna de documenten bij het bedrijf op kantoor worden ingescand en digitaal worden opgeslagen. 🙄 

Vervolgens werd mij gevraagd een eerder door mij ingevulde en ter plekke op de filmset (want daar ging het om) verklaring weer in te vullen, te ondertekenen en op te sturen. Ik vroeg nog of dat ook per fax mag want ik ken nog wel een antiekhandelaar die zo'n apparaat heeft staan. Je zou verwachten dat een modern bedrijf weet dat documenten tegenwoordig digitaal worden verstuurd. Maar nee. Het moet per 'snailmail'. Grappig vind ik dat. Hilarisch zelfs!

Zonde van de twee koffiepauzes die ik er aan verspilde. Maar ja, ik heb wel weer gratis materiaal voor mijn volgende stand-up comedy optreden.

Billy de Kat schrok een beetje toen hij probeerde Karper de Goudvis te vangen. Had even niet door dat het glas van het aquarium pas was schoongemaakt, denk ik. Volgens mij zag ik de goudvis hem uitlachen. Billy kwam troost zoeken door op mijn bureau te gaan zitten en mij zielig aan te kijken. Dat maakt werken lastig.

Ook lastig: wanneer uit een bonnetje niet blijkt wat het voor kosten zijn. Zo vermoedde ik dat een bonnetje van een supermarkt waarop zaken stonden als maandverband en tandpasta een kassabon was van de dochter van de baas dat per abuis in mijn laatje was verbeland (het bonnetje, niet de dochter dus. Anders had ik 'die' en niet 'dat' geschreven.). 

Bleek dat het pak maandverband was bedoeld voor op het damestoilet als service aan vrouwelijke gasten (Grootboekrekening 'Keuken- en toiletartikelen') en de tandpasta gekocht als smeermiddel voor een of ander apparaat ('Onderhoud Machines'). 

Daar zijn procedures zo handig voor: daar staat bijvoorbeeld in: 'Als je een bonnetje inlevert, vul het betreffende formulier in en hecht het bonnetje er aan.'. Maar ja, dat is bijna een hele minuut werk en ook werknemers van een brouwerij hebben het 'heel erg super druk', zó druk dat zij geen tijd hebben om hun werk te doen. Best apart vind ik dat.

Had ooit een ambtenaar aan de telefoon die er niet aan toe kwam mij een formulier te sturen: 'Heb het veel te druk op kantoor en kan daardoor mijn werk niet doen.' 'Waarmee bent u zo druk dan?', vroeg ik in mijn onschuld. 'Over een paar weken ga ik op vakantie dus dat moet ik goed voorbereiden.' 'En dat doet u op kantoor?', vroeg ik zonder verholen verbazing. 'Ja, waar anders? Hier is de computer lekker snel en zo en thuis wil ik kunnen ontspannen.' Ach so. 

Met een buurvrouw toog ik naar het lokale voedselverdeelpunt van Guerilla Kitchen 

alwaar ik ontdekte dat een vrijwilligster mijn verloren gewaande waterflesje had gevonden!

(De kat op de foto is niet Billy maar een concurrent)

Na het babbelen bij haar in de tuin sprak ik nog even een paar andere buren in de gemeenschappelijke binnentuin.

Even de deur uit voor een kopietje en dus (want zo gaat dat) staan kletsen met een paar klanten en de eigenaar van een lokale koffiezaak.

's Avonds at ik bij een vriend. Reuze gezellig! Ook omdat een vriendin even langskwam. Onderweg kwam ik hier langs

en bij hem thuis genoot ik van zijn indrukwekkende verzameling speelgoedautootjes:

(Hier een klein deel ervan)

Hij bracht mij en een zak met zo'n tien kilo aardappelen naar huis in de zijspan van zijn fiets. Nog even een kopje koffie en opeens was het zomaar vanzelf drie uur 's nachts.

Donderdag uitslapen! Toch? Nou, nee. Acht uur op. Drie uurtjes gewerkt voor de brouwerij omdat ik geen achterstand wil oplopen en mij verbaasd over een collega die nog steeds niet doorheeft dat ik op donderdag eigenlijk vrij ben dus dat mij werkgerelateerde Whatsapp-berichten sturen bijzonder weinig zin heeft. 

Verbaasde mij ook over de actie van een voormalig presidentskandidaat en vertrouweling van Donald Trump, Herman Cain (klik). Woensdag nog plaatste hij de stelling: 'Mondkapjes tegen het Coronavirus zijn onzin!' met daarbij een foto van hemzelf tussen anderen die ook zonder mondkapje de mislukte verkiezingsbijeenkomst van zijn baas in Tulsa bijwoonden. Deze dag werd bekend dat hij met spoed in het ziekenhuis is opgenomen omdat hij (waarschijnlijk op de 'rally') het COVID-19 virus heeft opgelopen. Ik hoop dat hij het overleeft. En voortaan nadenkt voordat hij een levensbedreigende ziekte 'maar een griepje' noemt. Voor wie denkt: 'Ach, het zal wel loslopen': sinds kort worden vooral jongeren (klik) zwaar getroffen door het virus. Hartstikke leuk hoor, naar terras en strand gaan met het idee 'mij zal het niet overkomen' maar ik wil mensen toch adviseren voorzichtig te zijn. 

Ook verbazingwekkend: 9000 dossiers (klik) waaruit zou blijken dat de Belastingdienst burgers ten onrechte de toeslagen heeft onthouden waar men recht op had en in veel gevallen zelfs onterecht heeft teruggevorderd, vaak met hulp van 'raciaal profileren' zijn 'per ongeluk vernietigd'. Goh. Wie niet zou geloven in de integriteit van de dienst zou kunnen geloven dat de dossiers met kwade opzet zijn verdwenen. Maar dat zal toch niet? 

Zo zal ook Ghislaine Maxwell vast en zeker niets vervelends overkomen zo lang zij niet heeft opgebiecht hoe en waarom zij jonge meiden (vaak minderjarig. En een aantal van die sekswerkers had een piemel en was dus een jongetje) heeft overgehaald om als sekswerker te werken op het privé-eiland van Jeffrey Epstein (een goede vriend van zowel Donald Trump alsook van Prins Andrew van Engeland en ex-president Bill Clinton.). Toch? Omdat Epstein 'zelfmoord' pleegde, nét op het moment dat alle camera's in het complex waar hij gevangen zat 'toevallig allemaal tegelijkertijd en voor dezelfde tijdsduur' waren uitgevallen en de ene bewaker toevallig net naar het toilet was en een andere net even was weggelopen om een sigaretje te roken of zo, schreef ik uit voorzorg dit twitterbericht:

#GhislaineMaxwell, 'delivery lady' of #JeffreyEpstein 's victims was found dead from suicide five weeks from now https://t.co/urRtKeBa9t Here's #PrinceAndrew 's response. pic.twitter.com/eWUsb61i43

— Terrence Weynschenk (@Terrebelius) July 2, 2020

Mocht onverhoopt het betreffende bericht verdwijnen dan is hier nog een schermafdruk:

 De was gedaan en buiten opgehangen en nog zo wat klusjes in huis en met deze en gene over dit en dat gecomunidingest via deze en die communicatie-methoden. Uiteraard ook een stuk gewandeld. 

Vind ik fijn.

Net als spontaan worden uitgenodigd voor een bescheiden verjaarsfeestje. Om middernacht. Snel even wat kleren aangeschoten (want ik was reeds gekleed op de nacht) en aan een lekkere cocktail gaan lurken in fijn gezelschap.

En hoepla! Tegen half vier mijn bedje in gerold. En half negen er weer uit op vrijdag. Als de ingang van mijn bed werd geblokkeerd door een deur zou ik er een draaideur in laten plaatsen. 

Eerst even lachen dankzij sociale media: Kwam een tirade tegen over Bill Gates, 5G, vaccinaties en virussen, burgers-onderdrukkende overheden en reageerde daarop met een aantoonbaar juiste verklaring  (klik) dat het betreffende verhaal klinkklare nonsens is (onder meer in de wereld gebracht door iemand die een zeer persoonlijk conflict had met de betreffende multimiljonair die inmiddels George Soros is voorbijgestreefd als 'de grootste schurk die er ooit bestaan heeft'. De reactie die ik daarop ontving was voor mij reden om hard lachend social media af te sluiten en aan het werk te gaan:

'Ja, maar iedereen weet dat alle fact checking sites worden betaald door Soros. Ik heb daar absoluut geen bewijzen voor maar weet gewoon dat dat zo is.'

Paar uurtjes gewerkt voor de brouwerij en daarna op de bus om op kantoor mijn collega's te zien en met een paar van hen een soort van werkoverleg te voeren. Op het einde van de werkdag even een blok kaas gehaald bij de buren en een biertje gedaan met een collega. Was gezellig!

Thuis nog wat dingetjes in huis gedaan en mij toch weer verbaasd over mensen die ogenschijnlijk per definitie hun toezeggingen niet nakomen: 'Mag ik [voorwerp] van je lenen?' Natuurlijk mag dat. Maar dan doodleuk niet komen ophalen. Je vraagt het nog een keer en krijgt nogmaals de toezegging: 'O ja, beetje asociaal van mij maar ik kom het deze week alsnog ophalen.' En dan gewoon doodleuk weer niet doen. Ik blijf dat onbegrijpelijk vinden. Iedereen vergeet wel eens wat, natuurlijk en ook ik neem mij regelmatig dingen voor die dan vervolgens 'op de plank' blijven liggen. Maar wanneer ik niet mijzelf maar een ander een toezegging doe, doe ik echt wel mijn best mij daar aan te houden. Opvallend veel anderen niet. Waar zou dat aan kunnen liggen, denkt u?

Als je iemand dan voor de derde of vierde keer helpt herinneren krijg je terug: 'Ik ben geen klein kind, hoor! Ik weet heus wel dat ik niet heb gedaan wat ik heb toegezegd!' 'Weet ik. Maar kom je dan nu eindelijk jouw toezegging na?' 'Hier heb ik geen zin in!' Vervolgvragen worden domweg genegeerd. Ik denk dan: 'Tsja, als je echt niet als een klein kind wil worden gezien dat een standje krijgt dan is een pruillipje opzetten, de vingers in de oren stoppen en met de ogen dicht het liedje: 'La la la, ik hoor je lekker niet, la la la!' gaan zingen misschien niet de beste methode om dat te laten weten.

Tsja, wat kun je dan nog? Goede raad is duur. Maar ik heb die graag gratis dus: hoe handelt u in voorkomende gevallen?

Zaterdag begon rustig en begin van de middag stapte ik op de tram naar een plek in de stad vanaf waar ik met de auto kon meerijden naar een vriend in Breda die verlaat (want april) zijn verjaardag vierde. Ons clubje van vier kent elkaar nu zo'n 37 jaar en het is fijn om na al die jaren nog samen herinneringen op te halen en gaten in het geheugen én de glazen te vullen. 

Bij een verjaardag hoort ook taart, natuurlijk.

Stroopwafelvlaai is erg lekker!

Glimlachend iets na een uur 's nachts mijn bed in.

Ook zondag begon rustig: beetje opruimen en schoonmaken, koffie drinken met een buurvrouw, schrijven, thee drinken met een buurvrouw. met de kat spelen, een vuilnisemmer verkopen 

en 's avonds bij mij thuis samen eten 

(Sushi met Star Wars Lightsaber eetstokjes. Dus.)

met een vriendin en met haar 

(Hier tijdens een enge scène)

'Possession' kijken, een film in de traditie van The Exorcist'. Lachen!

Nick Cave & The Bad Seeds levert met een live versie van 'Jubilee Street' de muziek deze week:



Deze week staan wij stil bij het overlijden van Carl Reiner

De wereld van entertainment - waarin ik pré corona bijverdiende bovenop

mijn maandelijks salaris van €900 - ligt plat. Ik mis dus inkomsten.

Behalve door een boekje van mij te kopen (zie daartoe de kolom ter rechterzijde van dit blog) kunt u mij ook een beetje sponsoren

door te klikken op onderstaand betaalverzoek, vermomd als foto:

Blogdonatie

Alle beetjes helpen! Alvast bedankt.

Meer lezen? Mijn verhalenbundels