De week voorbij

Onlangs zag ik een advertentie waarin een snackgelegenheid een aanbieding aanprees: het ging om een Milk Shake. Voor mij klinkt dat als Appel Sap of Schoen Veter. Bezit u toevallig misschien een hand tas? 

Alsof mensen die teksten schrijven zich aanpassen aan het ogenschijnlijk steeds lagere niveau van taalonderwijs. Natuurlijk is taal veranderlijk. U en ik zouden slechts met bijzonder veel moeite iemand kunnen verstaan die 200 jaar geleden in Nederland leefde. Bijvoorbeeld. Maar toch.

Wat is uw ervaring? Gaat het gevoel voor taal plaatsmaken voor het gevoel van snel de juiste app-instellingen vinden van het nieuwe mobieltje? En is dat eigenlijk erg?

Maandag was ik op het werk nog even bezig met bijkomen van mijn verjaarsfeestje, de zaterdag ervoor. Ik bracht de frietbak terug die wij hadden geleend van de lokale snackbar en bedankte voor het gebruik ervan.

Maar het feesten ging nog even door want er was sprake van een afscheidsfeestje van een collega. Dus was er taart. Update: hier was het woord 'vlaai' natuurlijk beter op z'n plek geweest.

Opvallend genoeg werd er wel degelijk ook nog gewerkt.

Bij thuiskomst snel even opfrissen en omkleden want als een van 31 heren mocht ik meewerken aan de opening van het werkjaar van onze vrijmetselaarsloge. Het werd een prachtige avond. En er was champagne.

Wie iets meer wil weten over vrijmetselarij dan er in spannende boeken en films verteld wordt is van harte welkom op onze komende open avond op 30 september in Amsterdam: https://www.vrijmetselarij.nl/Open-dagen-avonden/ArtMID/12249/ArticleID/20 (wel vooraf even aanmelden graag).

Dinsdag was ik even naar de bank en naar de supermarkt waar ik flirtte met de caissière. Want zo ben ik. Heel onschuldig hoor! Maar leuk voor haar én voor mij. Als iedereen nu eens elke dag minstens één ander persoon zou laten glimlachen...

's Avonds stond ik glimlachend aardappelen te schillen, wetend dat een vriend de rest van de maaltijd zou verzorgen. Wij aten lekker en spraken over (de zin en onzin van) rassenleer, oude veldtochten, gezamenlijke vrienden en recepten.

Rond een uurtje of twee 's nachts kroop ik onder mijn dekbed.

Woensdag werd ik een tikkie verkouden wakker. Overkomt mij vaker bij weerswisselingen en is niet heel erg. Paar uurtjes gewerkt aan mijn administratie en als Secretaris van de maandagavondclub. Terwijl ik app-contact onderhield met een buurvrouw en een paar vrienden. Ja, ook via een mobieltje is echt stimulerend menselijk contact mogelijk. Zo'n apparaat levert niet alleen maar kommer en kwel op maar is een instrument. Geen doel. Dus.

Had 's middags een buurvrouw op de thee en wij deden er kaas en worst en plagerijtjes bij.

Gezellig!

Niet lang nadat zij haar eigen wooneenheid weer opzocht was ik de deur uit:

een vriend van mij trakteerde mij op zelfgebakken pannenkoeken. Met kersenjamprutje.

Heerlijk!

Natuurlijk spraken wij even over de Algemene Beschouwingen die volgden op Prinsjesdag en kwam ook de moord op een advocaat die een drugshandelaar als cliënt had ter sprake. Verder in het nieuws:

Volgens Saoedi-Arabië bewijzen brokstukken van drones dat Iran (een land dat al een jaartje of 200 geen enkel ander land aanviel) achter het bombarderen van een olieveld zat. Raar.

Dus als ik een gummiknuppel bestel via Ali Express en die knuppel wordt later bij een lijk gevonden dan 'bewijst' dat dat 'de Chinezen' (er staat immers 'Made in China' op de knuppel) achter de moord zitten. Goed om te weten!

Minder leuk nieuws en zeker niet grappig: tientallen kinderen kwamen om bij een brand in een school in Liberia.

Donderdag was het een rustige dag op het werk. Omdat het zo rustig was liet ik mijn reguliere werk (behalve het hoogstnodige) even voor wat het was ten faveure van het invullen van een rol als docent: ik mocht een nieuwe collega het een en ander bijbrengen en het laatste werkuur verrichtte ik wat ingewikkelde werkklussen. Een biertje kreeg ik voor de broodnodige vloeibare inspiratie:

Onderweg naar huis kwam ik langs dit gebouw

en daar in de buurt een buurman tegen met wie ik even een babbeltje maakte.

Terwijl er bewegende beelden voorbij kwamen op een televisiescherm verwijderde ik een stapel vinyl singels uit mijn collectie.

Een volgende keer zijn de langspeelplaten aan de beurt. Dan blijven alleen de platen over die ik zeker nog eens zal draaien. Wat mijn huis uit gaat verdwijnt zeker niet in een afvalcontainer maar hoop ik kwijt te raken aan bevriende DJ's. Vroeg naar bed om de dreigende verkoudheid het hoofd te bieden.

Vrijdag was het schitterend weer. In beide betekenissen. Had wat last van branderige ogen en dat bemoeilijkte mijn beeldschermwerk enigszins. Toch flink kunnen werken aan de debiteurenadministratie en zo. Mocht een nieuw biertje proeven

en de vrijdagmiddagborrel was gezellig.

Leuk dat ik mijzelf deze dag een factuur mocht sturen voor de zaalhuur vanwege mijn verjaardag, een week eerder.

Thuis gegeten, met de kat gespeeld en wat huishoudelijke klusjes (een handwas en zo) opgeknapt. Daarna opgefrist en omgekleed voor een bezoek aan een lokale horecagelegenheid. Waar ik de barman interesseerde om wat bier af te nemen van de brouwerij waar ik werk, de DJ interesseerde om wat vinyl van mij over te nemen en wat danste en flirte en een fijn biertje dronk.

Want zo ben ik.

Die avond speelde er een band. The Black Djangos produceren 'psychedelic surf' muziek.

Alsof de Beach Boys punk hadden gemaakt. Of zo. Zeer dansbaar en erg gezellig!

Zaterdag (na dik acht uren slapen!) een uurtje in huis aan de gang gegaan en vervolgens boodschappen gehaald voor het avondeten. Mijn zoon ontmoette ik bij zijn moeder om haar te steunen na het ontvangen van slecht nieuws. Fijn om te zien dat zij duidelijk gesterkt werd door ons bezoek. Tussen haar adres en het mijne ligt de rivier de Amstel:

Terwijl onze zoon bij vrienden Formule 1 ging kijken, was ik bij een dames basketbaltoernooi waar ik bijkletste met een vriendin die ik op mijn verjaarsfeestje voor het eerst in jaren weer gezien had en met wie de gespreksstof nog lang niet op was. Wij genoten van het prachtige weer en het gezelschap. En een biertje.

Thuis even aan de thee met een buurvrouw die haar kopje nog niet leeg had voor mijn twee oudste kinderen zich aandienden. Terwijl ik met mijn zoon stond te koken

(een enchilada-schotel met bonen, linzen, kip, tomaat en kaas en zo)

vermaakte zijn zus zich met een doos vol oude spulletjes van haar uit de tijd dat zij nog part time bij haar broer en mij woonde. Later op de avond had ik nog even een buurvrouw over de vloer.

Het was fijn en gezellig: een dag vol met zoeken en vinden van verbinding met mensen die niet bang zijn om te spelen en dat spelen net zo serieus nemen als het leven in het algemeen.

'Botox voor je brein' van Tim Drake en Chris Middleton is boek nummer 13 van dit jaar en ik las het zondag uit, liggend aan de waterkant, genietend van een zomerdag met een graadje of 25 celsius.

De titel vind ik wat verkeerd gekozen (maar allitereert wel lekker) maar het origineel is misschien niet erg pakkend: 'You're as young as you think'. Gelukkig gaat het om de inhoud. Die bestaat uit tips om een jonger brein te houden dan wel te creëren. Vaak hebben jongere mensen een jonger 'brein' dan oudere mensen maar dat hoeft niet per sé.

Voorbeelden van 'jonge breinen' zijn de Dalai Lama en Steve Jobs. Maar ook die buurvrouw van 92 met die pretlichtjes in de ogen wanneer zij over haar eerste vriendje praat of een kat ziet spelen is waarschijnlijk iemand met 'een jong brein'. Inmiddels heeft heus onderzoek aangetoond dat mensen met een jong brein niet alleen ouder worden dan mensen die liever geen enkel risico nemen maar doorgaans ook een prettiger leven leiden.

Samenvattend: als er een voorstel voorbij komt zegt iemand met een 'oud' brein 'Nee, dankjewel. Bedankt voor het aanbod.' terwijl iemand met een 'jong' brein zal zeggen 'Ach, waarom ook niet? Oké, ik doe het!?'

Voordat ik mijn lichaam in het gras bij de waterzijde vlijde wisselde ik de lakens en stopte ik een was in de wasmachine. Na het heerlijk verpozen werkte ik een uurtje aan de voorbereiding van een vergadering. Het plan was om na het werken, koken en eten nog even een paar mensen te bellen maar kon mij er niet toe zetten. Dus een half uurtje onderuit gezakt op de bank hangen en tijdig naar bed.

Het pleonasme van deze week is: 'Mijn verwachting vooraf was...'

Michael Kiwanuka met 'Love and Hate' is de muziek van deze week:



Deze week staan wij stil bij het overlijden van Derk Wiersum, Daniël Wayenberg, Fernando Ricksen en Wim Crouwel

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/