De week voorbij

De meeste mensen, zo niet alle, hebben de behoefte ergens bij te horen. Daarom zijn er clubs van katholieken, motorrijders, vrijmetselaars, boekenlezers, Jan Smit fans, buurtbewoners, PVV-stemmers en kattenliefhebbers. Naar verluidt bestaan er zelfs clubs voor mensen die nergens bij willen horen!

Zelf behoor ik ook tot een paar clubs. U?

Maandag was ik wat verkouden en het was buiten wat fris voor de tijd van het jaar. Dus ik was blij dat op het werk de verwarming deed wat-ie moest doen. Daardoor kon ook ik doen waar ik betaald voor krijg. Deze dag betekende dat het versturen van facturen voor geleverd bier en het correct boekhoudkundig verwerken van gestorneerde betalingen. De retour gekomen betalingen dienen te worden geboekt als 'kruispost' en niet als 'een negatieve betaling'. En zo. Dus. Het was rustig op kantoor dus ik kon fijn de muziek draaien waar ik op dat moment behoefte aan had. Dus ik liet Ultravox maar ook bijvoorbeeld Zebda uit de speakers schallen. Heerlijk! En fijn om te luisteren terwijl je soms enkele minuten wacht tot de volgende pagina is geladen in het boekhoudprogramma.

Gezellig staan beppen met een paar collega's en best hard gewerkt. Dan is opeens zomaar de werkdag voorbij. Onderweg naar huis kom ik langs dit parkhek:

's Avonds in de Loge werd weer eens duidelijk dat wij allemaal nog wel eens wat te leren hebben. Wat je jarenlang maar voor 'waar' aannam blijkt opeens anders geïnterpreteerd te kunnen worden. Het is dan zaak niet halsstarrig aan je oude mening vast te houden maar de nieuwe informatie te gebruiken om je mening bij te stellen.

Dinsdag bleek bij het wakker worden dat de verkoudheid was ontaard in een griepje: hoesten en proesten, misselijkheid, spierpijn...niet fijn. Dat was wel weer zoals altijd het koffie drinken met een buurvrouw. Een afspraak om een dansact te oefenen moest ik noodzakelijkerwijs afzeggen. Erg jammer. Anderzijds had ik de tijd en rust om rustig te genieten van de op een na laatste aflevering van Game of Thrones. Verraad, vriendschap, haat en liefde. Verder maar rustig aan gedaan deze dag.

Woensdag voelde ik mij gelukkig al iets beter. Het was prachtig weer dus ik ging er op uit om nieuwe waterplanten te halen voor mijn goudvissen. In de binnentuin sprak ik een paar buren en als onderdeel van de kennismaking met een nieuwe buurvrouw (die komt te wonen in de woning van de overleden oude Chinese buurman) gaf ik haar een rondleiding.

Ook ging ik verder met het schilderen van deurstijlen. Dat was al een tijdje niet gebeurd en dat was te merken. Mijn huisje is weer wat opgeknapt! Net als ik.

Donderdag nog wat snotterig naar het werk getogen en daar een paar openstaande posten opgelost en gezellig zitten kletsen met een paar collega's.
Onderweg naar huis kwam ik hier langs:

Waar ik woon is niet heel ver weg bij het Museumplein vandaan waar rond die tijd Ajax werd gehuldigd als landskampioen én als bekerwinnaar. Het avondeten genoot ik bij een vriend. Later op de avond een pot thee gedeeld met een buurvrouw en voor je het weet is de dag weer voorbij.

Vrijdag voelde ik mij helaas genoodzaakt mijn werkgever te laten weten dat ik een dagje in bed bleef liggen: koorts, keelpijn, spierpijn, misselijk. Niet fijn. Heel veel geslapen deze dag maar ook het vriesvak van mijn koelkast uitgeruimd. Een paar bakjes met etensresten die ik niet meer kon identificeren maar weggegooid. Dat zal mij leren er geen stickers met de naam van de inhoud op te plakken!
Rustig op de bank zittend las ik boek nummer nummer 4 van dit jaar uit: A hard time to be a father is een verhalenbundel van Fay Weldon. Had er iets meer van verwacht dus het viel wat tegen. Nee, ik ben geen fan van haar schrijfstijl.

Na haar werk kwam een buurvrouw bij mij thee drinken en ik flanste een eenvoudige maaltijd in elkaar voor haar en mij.

Vervolgens zaten wij nog een uurtje gezellig plaatjes te draaien en konden het niet laten - sorry buren! - met enkele liedjes luidkeels mee te zingen.

Zaterdag voelde ik mij na een nacht goed slapen gelukkig een stuk beter. Alleen nog wat last van mijn keel en erg moe (heb ooit Pfeiffer gehad. Kan die aandoening terugkomen?) maar verder best goed. Dus even boodschappen gedaan, een was gedraaid en een beetje staan schilderen na het koffie drinken met een buurvrouw. Ook een doos gevuld met spullen die wat mij betreft mijn woning mogen verlaten en de buren eerste keus gegeven.

's Avonds keek ik met een buurvrouw de televisiefilm John Wick tijdens het leegdrinken van een pot thee. Of wij dronken een pot thee leeg tijdens het samen kijken naar John Wick. Het is maar hoe je het bekijkt. Hoe dan ook: wij misten het gegeven dat Nederland voor het eerst in 44 jaar tijd het Eurovisie Songfestival won. Met Arcade van Duncan Laurence. Leuk hoor! Volgend jaar mag dus Nederland het circus organiseren. Dankzij ons systeem van solidariteit betaalt elke Nederlander mee aan de minstens 30 miljoen euro die het gaat kosten.

Zondag was het een paar uren lang een prachtige dag. Toch besteedde ik een groot deel ervan binnenshuis. Nog even niet de energie om ondernemend te zijn. Komt wel weer. In elk geval was ik blij weer wat eetlust te hebben. Om dat te vieren maakte ik een hapje:

Deze dag hield ik het nog even bij samen met een buurvrouw koffie drinken en op de bank zitten lezen, een paar e-mails beantwoorden, een stukje schrijven, stofzuigen, strijken

, planten water geven en een beetje opruimen en schoonmaken. En vooruit: toch even de binnentuin in geweest.

's Avonds met een buurvrouw thee gedronken terwijl wij keken naar een documentaire over de mysterieuze dood van een Nederlands model in Kuala Lumpur. Een uitspraak waar ik mij over verbaasde was: 'Welk 18-jarig meisje heeft nog nooit zwaar onder invloed van drugs een trio'tje gehad met een stel Amerikaanse miljonairs?' Of woorden van soortgelijke strekking. Ik denk eerlijk gezegd dat het geschetste gedrag - gelukkig! - niet heel erg gebruikelijk is.

Het Engelstalige stuk van deze week: https://terrebelius.blogspot.com/2019/05/are-we-living-in-matrix.html

Common People van Pulp is de muziek van deze week:



'I want to live like common people'

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Doris Day, Peer Mascini en Grumpy Cat

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/