De week voorbij

Mooi systeem, 'democratie'. 'Stemrecht voor iedereen!' hadden De Oude Grieken bedacht. Daarmee bedoelden zij 'Iedereen die blank is en veel geld en een penis heeft.' In de praktijk mochten vrouwen, mensen met een donkere huidskleur en 'gewone burgers' niet stemmen 'want die snappen toch niets van politiek.' 'Wij' lachen mensen in landen uit wanneer zij na jaren van onderdrukking vrije verkiezingen hebben en hun stembiljet in een vuilnisbak deponeren. Zelf werpen wij die in Nederland in een kliko. Dat is toch veel beschaafder. Als ''kliko' niet een ander woord voor 'vuilnisbak' zou zijn.

Maandag had het geregend en zag ik deze plas vlakbij de bushalte:

Hard gewerkt op kantoor en gemerkt dat al dat harde werken van de laatste tijd zich begint te lonen. Zelfs al was ik zó moe dat ik na een prachtig ritueel in de Loge die mooie avond

niet bleef voor de gezamenlijke maaltijd met zo'n 15 Broeders maar rechtstreeks richting bed ging. Daar dacht ik nog even over de dodelijke schietpartij in een tram in Utrecht die Nederland op de kaart zette als óók een land waar mensen vanuit verknipte ideeën besluiten dat anderen maar dood moeten. Bah! Gelukkig toch goed geslapen en ook heerlijk gedroomd.

Ook dinsdag flink veel werk verzet

en daarom mijns inziens wel een lekker biertje verdiend.

Mocht een stuk met mijn werkgever meerijden en dat scheelde mij een half uur reistijd. Fijn! Dat was ook het delen van het avondeten en een pot thee met een buurvrouw. Samen keken wij vanaf de bank naar een TV-programma waarin een meneer liet zien hoe wijnboeren in Spanje leven. Heerlijk rustgevend. Niet op gebleven om een aflevering van The Walking Dead te kijken maar vroeg naar bed. Nadat ik de wekker op 05:30u had gezet.

Woensdag vanaf zes uur 's ochtends in touw. Als een van de 50.000 stembureau medewerkers mocht ik actief deelnemen aan onze democratie.

Zelfs mensen die geen enkel benul hebben van wat de Waterschappen zoal doen of waar zij eigenlijk voor kiezen wanneer zij volksvertegenwoordigers kiezen voor Provinciale Staten mogen hun stem uitbrengen. Geweldig toch? Of niet? Hoe dan ook: het was leuk de conciërge van de betreffende school weer te spreken want ruim dertig jaar geleden stonden wij samen aan de lopende band. Ook kwamen drie bekenden van mij stemmen in de school waar wij pas na middernacht de deur achter ons dichttrokken. Na het controleren van mensen op hun identiteit en zo is het tijd om de stemmen te tellen. Hier is daar de procedure voor:

In mijn pauze maakte ik een wandeling:

Het was ook gezellig met de beveiliger die was ingehuurd in het kader van 'Utrecht' en ons moest beschermen tegen een eventuele gek die met een semi-automatisch wapen schreeuwend en schietend over de drempel van de (Islamitische) school zou stappen. Geen idee wat zo'n ongewapende beveiliger zou kunnen doen. Behalve dan als eerste geraakt worden. Maar goed. Ook mét een handvuurwapen aan de riem begin je weinig als je op de grond ligt met paar extra gaten in de lichaam.

Al met al lag ik tegen een uurtje of twee in bed want samen met de voorzitter mocht ik nog even mee naar het stadsdeelkantoor om de tassen vol stembiljetten, stempassen, de processen verbaal en tellijsten af te leveren en een eerste contrôle te laten uitvoeren. Bij de ene verkiezing telden wij een verschil van één stem tussen het aantal ingeleverde stempassen en het aantal ingeleverde stembiljetten en bij de andere verkiezing hadden wij een verschil van twee stuks. Daar kunnen allerlei verklaringen voor zijn.

De lolligste vond ik die van enkele jaren terug: een mevrouw kreeg twee stembiljetten mee het hokje in omdat haar zieke man haar had gemachtigd. Wat deed de mevrouw echter? Zij nam het tweede biljet mee naar huis om door haar zieke man te laten invullen en was stomverbaasd toen zij de volgende dag dat biljet keurig wilde inleveren om te ontdekken dat het stemlokaal inmiddels weer dienst deed als gymzaal van kleuterklassen.

Helaas is het onmogelijk om van half acht 's ochtends tot negen uur 's avonds er constant scherp op te letten dat iemand die een, twee, drie, vier, vijf of zes stembiljetten meekrijgt daadwerkelijk ook dat aantal in twee verschillende stembussen stopt. De medewerkers moeten namelijk niet alleen daar op letten maar ook mensen terechtwijzen die met z'n tweeën in een stemhok staan, schreeuwende bezoekers die op luide toon hun voorkeur kenbaar maken vriendelijk verzoeken het pand te verlaten, minder validen bijstaan, de vraag: 'Ik kon thuis geen rood potlood vinden. Is een blauwe ook goed?' beantwoorden en wat dies meer zij. Dat het in totaal met 'maar' drie stembiljetten misging is dus eigenlijk helemaal niet zo slecht op een totaal van bijna 1600.

Donderdag had ik vooraf vrij geregeld van het werk. Niet ten onrechte. Werd wakker, gaf de kat te eten, ging mijn bed weer in en sliep nog even door. Lakens gewisseld, gestofzuigd, uurtje gewerkt voor de Loge, boodschappen gedaan, met een buurman staan kletsen. Toen met nog eentje en toen met een buurvrouw. Daarna uitgebreid gekookt (meestal ben ik meer van het opwarmen maar deze dag nam ik de tijd) en wat te eten langs gebracht bij een buurvrouw, Walking Dead gekeken, tijdens het strijken begonnen met voetballen kijken, een buurvrouw op de thee gehad en op tijd naar bed gegaan.

Vrijdag hard gewerkt aan het wegwerken van de achterstand die was ontstaan bij het overstappen van het ene op het andere boekhoudsysteem. Het gaat nog lang niet zo soepel als ik zou willen maar nu al is duidelijk dat het nieuwe systeem - voor de brouwerij althans - beter werkt dan het oude. Voor andere bedrijven is dat wellicht omgekeerd. Voor het eerst dit jaar zat ik buiten met de lunch:

Het was de tweede dag van de lente en dus een prima moment voor de lancering van ons lentebiertje.

Vanaf de bushalte zag ik de windmolen van de buren en de zon:

Toch was ik 's avonds redelijk op tijd thuis om samen met een buurvrouw het avondeten te nuttigen en een pot thee te delen. Daarna - tijdens het strijken - 'Saving Private Ryan' gekeken. Had deze klassieke oorlogsfilm nog nooit gezien en dit was mijn kans. Ging met een brok in mijn keel mijn bed in.

Zaterdag heel rustig wakker geworden en vervolgens onrustig. Jaaaaren van verplichtingen in het weekend zorgen er blijkbaar voor dat je je onrustig voelt wanneer je echt zelf en in je eentje je tijd kunt indelen. Afspraken niet meer inplannen rond kinderen, moeder en partner blijft ook na twee jaren nog wat onwerkelijk. Maar ooit zal het wel gaan wennen. Of niet. Ook goed.

Rustig de tijd genomen voor lezen en kleine huishoudelijke klusjes als lakens vouwen en wastafel schoonmaken. 'Even' een biertje doen met een vriendin

mondde uit in vijf uren fijn zitten bijpraten.

Zondag was het weer eens tijd voor een feestje. Een verjaardagsfeestje. Van een inmiddels 6-jarig achternichtje. Er was taart, er was een piñata en een hoop gezelligheid. Bovendien mocht ik meerijden in een heuse Oldtimer.

 Deze 'wolkenmaker' stopt er binnenkort mee:

Even wennen dus, de stilte die ik thuis trof. Dus fijn dat ik in de supermarkt even kon kletsen met een bekende uit het entertainment-circuit en thuis nog een uurtje werk had als Secretaris (voorbereiding van een vergadering en zo) en onderuit gezakt op de bank de voetbalklassieker Nederland-Duitsland een beetje volgde en intussen een pot thee leegdronk met een buurvrouw.

Het Engelstalige stuk van deze week: https://terrebelius.blogspot.com/2019/03/fire-short-story.html

De muziek van deze week is Shivaree met Goodnight Moon



When I'm all alone the dreaming stops

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/