De week (bijna) voorbij

Het klinkt goed: als je wil dat mensen meer uitgeven dan verhoog je gewoon de lonen. Maar wat doen bedrijven dan? Juist, die verhogen de prijzen van goederen en diensten om die hogere lonen te kunnen betalen. Per saldo stijgt de koopkracht dan nog steeds niet natuurlijk. De beste manier om de koopkracht (meer mensen kunnen meer kopen waardoor productie moet stijgen en bedrijven meer mensen moeten aannemen) te laten stijgen is dus door het verlagen van lasten, dan wel door geld te geven zonder tegenprestatie. In de vorm van een basisinkomen waar mensen niets voor hoeven te doen. Zoals (het verhogen van) ouderdomspensioen bijvoorbeeld.

Toch willen overheden daar niet aan beginnen. Gek eigenlijk want iedereen die het vak Economie op de middelbare school heeft gevolgd kan de overheid van goed inhoudelijk advies dienen. Laat staan heuse afgestudeerde economen. Waarom de overheid niet naar dat advies luistert is voor mij vooralsnog een raadsel.

Heeft u misschien een verklaring?

Maandag hard gewerkt op de brouwerij

maar het leek maar niet op te schieten. Best frustrerend vind ik dat. Toch met een goed gevoel naar huis want ik wist dat het niet aan mij lag. Die avond in de Loge kwam onder meer de mythische figuur Hermes Trismegistus over tafel. Interessant! Op weg terug naar huis kom ik dan langs dit kanaal:

Dinsdag een paar ochtenduren besteed aan administratieve Secretaris-klusjes. Daar was tijd voor want een afspraak ging niet door. Bovendien was de volgende afspraak iets verlaat waardoor ik zelfs nog wat extra's aan het huishouden kon doen. 's Middags met een vriend en een hond een klein stukje gewandeld.

Daarna met hem gekletst en gewerkt. Tot een volgende vriend zich meldde aan mijn voordeur. Hij kwam gezellig koken voor mij en een buurvrouw. Het werd gezellig en laat. Toch nam ik nog even de tijd voor een nieuwe aflevering van The Walking Dead.

Woensdag even boodschappen gehaald (waarbij ik deze gracht passeerde)

, gewerkt voor de Loge, een vriend geholpen met diens administratie en even aan de waterkant van de lentezon zitten genieten in gezelschap van een buurvrouw.

Met haar een potje thee gedronken en 's avonds gegeten bij een vriend. Ook hem viel het op dat heerlijk lenteweer (20 graden celcius in februari!) niet echt gebruikelijk is in een Nederlandse winter. Zou het dan toch waar zijn, die geruchten over de opwarming van de Aarde en dat dat op zich normaal is maar extreem wordt versneld door toedoen van de mens? De kans dat de extreem snelle verandering van het klimaat niet wordt veroorzaakt door onszelf, wordt door wetenschappers berekend als een kans van 1 op 3,5 miljoen (klik). Eigenlijk best grappig: had nog nooit last gehad van een allergie-aanval door pollen in de lucht in februari. Maar die lentelucht in de winter ziet er wel mooi uit, vind ik:

Had mij afgemeld voor een vergadering die avond. Niet ten faveure van een voetbalklassieker maar om nog wat werk gedaan te krijgen. Vervolgens las ik boek nummer twee van het jaar uit: Men without Women van Haruki Murakami is een bundel korte verhalen. Heerlijke schrijfstijl en de schrijver schetst interessante werelden.

Donderdag bleek op kantoor

dat het nieuwe systeem en ik steeds meer aan elkaar beginnen te wennen. Het zal helaas wel nog even duren voor de administratieve achterstand is ingelopen.

Daarvoor is de administratie te veel werk (als het goed en netjes moet gebeuren tenminste. Er met de pet naar gooien kost minder tijd maar levert uiteindelijk een hoop ellende op) en heb ik (als 'de afdeling financiële administratie') te weinig werkuren (24) in een week. En nee, er zijn geen administratief ondersteunende collega's.

's Avonds thuis stond ik op het punt mijn moeder te bellen maar zag daar maar van af. Zij is namelijk overleden en als zij de telefoon zou aannemen dan zou er iets niet helemaal kloppen. Behalve voor wie in klopgeesten gelooft. Blijkbaar sterven oude gewoontes (wij belden elkaar meermaals per week) moeilijk uit.

Ik werkte twee uurtjes voor de maandagavondclub en ging redelijk tevreden de rust van de nacht opzoeken.

Vrijdag werd ik vijf minuten voor mijn wekker ging gewekt door de heren die voor mijn deur de afvalcontainer kwamen legen. Dat doen zij vrijwel dagelijks. Rond kwart over zeven. Eerst met frisse tegenzin maar al even later met frisse moed ging ik weer aan het werk op de brouwerij. Veel werk kunnen verrichten en dat voelde goed. Uurtje langer gebleven dan gebruikelijk en na het werk langs dit trein/tram/metrostation

rechtstreeks naar de bioscoop waar ik samen met een vriendin genoot van de rolprent The Favourite, over het leven aan het hof van de Engelse Queen Anne: (kostuum)drama waarbij het publiek regelmatig moest grinniken en soms zelfs keihard in de lach schoot. Mooi gespeeld en een interessant stuk geschiedenis. Een aanrader derhalve.

Thuis kookten en aten wij samen

om af te sluiten met een potje thee.

Zaterdag op tijd op want er was nog een en ander te doen. Dit blogstukje schrijven bijvoorbeeld. Maar ook wat werk voor de Loge en een paar kleine huishoudelijke taken. Dit alles voor ik op de trein zal (als u dit leest: 'zou') stappen richting Breda. Dat deze dagen 'Kielegat' heet in verband met de viering van carnaval.

Alaaf!

Een klassieker uit mijn wildere jaren is de muziek van deze week. Hier is Blondie met 'Atomic':



Tonight make it magnificent
Tonight
Make me tonight
Your hair is beautiful
Ohh oh, tonight
Atomic

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Katherine Helmond en Mark Hollis

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/