De week voorbij

Het is vrij normaal om de gedachten te richten op wat er niet goed gaat in ons leven. Met wat oefening kun je dat omdraaien en je richten op wat er wél goed gaat in het leven. 'Balen dat ik mijn linkerbeen kwijtraakte in een auto-ongeluk.' wordt bijvoorbeeld: 'Fijn dat ik mijn rechterbeen nog heb en nooit geweten dat ik zo goed was in rolstoelbasketbal.' Wat je ook kunt doen is de zaken accepteren zoals die zijn en letterlijk besluiten dat je eigenlijk best tevreden bent.

In welke fase verkeert u?

Maandag was het flink doorzetten op het werk: er was een nieuwe (tijdelijke) collega die ons wat administratieve ondersteuning komt bieden. Als voormalig directiesecretaresse is zij geen onbekende van administratieve processen en als haar iets is uitgelegd (ik vertel mensen die ik iets mag aanleren niet alleen hoe iets gedaan wordt maar leg vooral het idee erachter uit. Zodat zij weten waarom. Dat lijkt te helpen.) pikt zij dat razendsnel op. Heel fijn! Tijdens het inwerken van mijn nieuwe collega diende de reguliere dagelijkse boekhouding te worden gedaan en moesten overzichten worden gemaakt ten behoeve van de kwartaalafsluiting.

Op de maandagavondclub kwamen uitspraken voorbij als 'De werkelijkheid is nooit af' en hadden wij een interessante gedachtewisseling (wij doen niet aan discussiëren. Het gaat niet om 'welles' of 'nietes' maar om van elkaar leren door te luisteren naar valide argumenten.) over de verschillen tussen generaties. Erg interessant weer!

Er was een Broeder jarig dus daar moest op geklonken worden!

Dinsdag werd ik ruw gewekt. Door werklieden die vroeger dan gepland mijn woning binnentraden voor poging nummer weet-ik-niet-meer om mijn huisje te voorzien van een werkende CV-installatie. Woningcorporatie Ymere vindt dat elke huurder meer huur moet betalen van de gaskachel af moet en aan de centrale verwarming 'want dat is veiliger en wij geven om uw welzijn'. Lief, niet?

Toch gek dan dat de meeste doden en gewonden door koolmonoxide-vergiftiging te betreuren zijn door slechte ventilatie van de woning maar dat Ymere 'geen geld' heeft om huurwoningen van betere ventilatie te voorzien. Ook heeft men bij Ymere blijkbaar het rapport van de Onderzoeksraad voor Veiligheid niet gelezen. Daarin staat namelijk dat mensen met een nieuwe CV-ketel vaker in het ziekenhuis liggen met koolmonoxidevergiftiging dan mensen die thuis een gaskachel hebben.

Hoe dan ook: toen de heren met koffiepauze waren bij hun bestelbus kwam een buurvrouw mij koffie brengen en samen met mij opdrinken. Lief! Tja, zelf kon ik even geen bonen malen en water laten koken:

Toen zij weg was en de mannen weer aan het werk, ging ik van de weeromstuit ook maar aan het werk: er dienden verslagen geschreven te worden, lijsten met data te worden bijgewerkt, printerinkt te worden besteld, stukken gearchiveerd en nog zo wat vanuit mijn functie van secretaris. Nam ook de tijd om stukjes te schrijven om dit blog mee te vullen en om telefonisch een vraag te beantwoorden van mijn reguliere werkgever.

Iets na vier uur 's middags mocht ik de heren de hand schudden en danken voor hun inspanningen. Zij lieten mij achter met een aangesloten en naar behoren opererende CV-installatie.

Of het keukenraampje ooit nog open kan

om mijn kookluchtjes te laten ontsnappen

is een vraag voor later.

Het heeft wat voeten (klik) in de aarde gehad maar dan heb je ook wat. Het is even wennen dat het in mijn beide kamers nu even warm is. Ook keek ik even raar op toen ik de douche voluit aanzette en de douchekop naar het plafond draaide, de straaltjes water meer dan twee centimeter omhoog kwamen.

's Avonds mocht ik mee-eten met een buurvrouw en haar man. Daarna nog lopen schoonmaken en opruimen en naar bed.

Woensdag traditioneel begonnen door een pot koffie te delen met een buurvrouw. Vervolgens voor het eerst sinds tijden weer eens een 'rondje blogs' gedaan, nagels geknipt, mailtjes beantwoord en een stapel papieren aangepakt. Langzamerhand wordt het nog eens ordentelijk in mijn woning en mijn leven!

Een nieuwe aquariumlamp gehaald voor mijn goudvissen en mijzelf getrakteerd op de meest recente strip in de serie 'De Rode Ridder'. Boodschappen gedaan en een uurtje voor de Loge gewerkt.

's Avonds at ik bij een vriend die vlakbij deze gracht woont,

waarna ik met een vriendin naar de bioscoop toog voor een vertoning van de rolprent 'Dumbo' van Tim Burton. Dat werd dus niet de familiefilm die ik verwacht had te zien maar al met al was de film vermakelijk. Bovendien werd ik na afloop getrakteerd op een ijsje. Wat wil een kind nog meer? :-)

'Fijn hoor, zo'n dag dat je niet naar kantoor hoeft en dus lekker de hele dag thuis zit te niksen.'

Donderdag fijn gewerkt aan het verwerken van de achterstand in mijn werk op de brouwerij. Mede dankzij de hulp van een tijdelijke collega die administratief goed onderlegd blijkt te zijn. Fijn! Bij de voordeur van het pand stond een asbak (een bak gevuld met grind) op een standaard. De standaard is er nog maar de bak is na hevige rukwinden nog slechts een herinnering:

Een buurvrouw kwam gezellig mee-eten waarna ik mij achter mijn laptop zette om diverse werkzaamheden te verrichten alvorens de buurvrouw terugkwam en samen met een collega van haar en mij aan de thee ging. En voor je het weet is het 11 uur en dus bedtijd.

Vrijdag genoten van het zonnetje. Voor zover ik mij buiten kon begeven. Een collega trakteerde op de lunch en ik wist een paar boekhoudkundige uitdagingen (Hoe verwerk je in een systeem een betaling waarvan de factuur via een ander systeem is opgesteld? En meer) het hoofd te bieden. Het heeft er schijn van dat het nieuwe systeem en ik aan elkaar beginnen te wennen.

Ik bleef maar kort op de vrijdagmiddagborrel want er stond een gezellig avond gepland. Met een buurvrouw samen genoot ik van fijn gezelschap en optredens van verrassend hoog niveau van muzikanten, dichters en verhalenvertellers.

 'Gekke' foto's mogen er ook zijn, natuurlijk.

Zaterdag begonnen met kleine huishoudelijke klusjes als het zwabberen van de keukenvloer en dergelijke. Met een buurvrouw deelde ik een pot koffie en het mooie weer spoorde mij aan om eindelijk eens mijn tuinvijver weer eens schoon te maken. Een buurvrouw was er bij toen ik ontdekte dat de enige onlangs nog levende vis inmiddels - net als zijn voorgangers die door een buurtkat voor lunch werden gehouden - ook het loodje had gelegd. Toevallig was zij net bezig met het ingraven van een nieuwe plant in de gemeenschappelijke binnentuin en zo had de overleden vis een prima graf.

Meteen maar mijn nog wél levende vissen verzorgd door hun aquarium schoon te maken, nieuw voer voor ze te halen en een nieuwe lamp te bestellen nadat ik ontdekte dat de eerder gekochte nieuwe lamp niet de juiste fitting had.

Had die avond nog kunnen uitgaan maar besloot te doen alsof ik verstandig ben geworden en thuis te blijven. In mijn eentje thuis zitten gaat mij steeds beter af. Dat is een prettige wetenschap.

Zondag een raar gevoel bij het wakker worden: 'O, ja, het is 'langer licht'.' Wat onzin is natuurlijk want het enige dat gebeurde is dat de klok een uur is verzet. Als een kind dat roept 'Kijk eens mama, ik ben gegroeid!' terwijl het net heeft ontdekt dat je als je op je tenen staat iets verder weg kunt zien. Of je ogen dichtdoen en dan zeggen: 'Nee hoor, ik zie het niet en wat je niet ziet is er niet.'

Korte babbeltjes met diverse buren in de tuin en op straat op weg van en naar de supermarkt, aan mijn administratie gewerkt en aardig wat lopen opruimen. Voorjaarsschoonmaak?

Had 's middags even een buurvrouw op visite en later in de dag (zeg maar tegen bedtijd) een andere buurvrouw uitgebreid op de thee. Hoe vaak wij elkaar ook zien, er blijft blijkbaar altijd wat te vertellen. En soms zitten wij samen gewoon stil te zijn. Dat mag ook.

Het Engelstalige stuk van deze week: https://terrebelius.blogspot.com/2019/03/positive-people.html

Flowers on the Wall van Eric Heatherly is de muziek van deze week:



Smokin' cigarettes and watchin' Captain Kangaroo
Now don't tell me I've nothin' to do

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Jan-Michael Vincent en Shane Rimmer

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

Zijn Hard (een #verhaaltje)

Soms dacht hij haar te zien
maar vaker niet.

Het kon ook immers niet
want zij was er niet meer.

Een paar jaar geleden was zij
verhuisd.

Zij was het met wie hij graag speelde,
die hij zijn geheimen kon toevertrouwen.
Wandelen, vrijen en zelfs werken
deed hij het liefst met haar
en niemand anders.

Maar koken was niet haar sterkste punt:
Nee schat, als iemand zachtgekookte eieren wil
kun je die niet tien minuten laten koken.

Die eieren zijn hard.

=============================

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

Zijn buitenlanders welkom in Nederland?

In 2018 kwamen er maar liefst een paar honderd van deze buitenlanders naar Amsterdam. Natuurlijk eisten zij allemaal een woning en bovendien pikten zij de banen in van hardwerkende Amsterdammers. Of anders trokken zij wel een uitkering zonder daar ooit premie voor te hebben betaald in Nederland! Schande! Vindt u niet?

Had ik trouwens al gemeld dat het hier gaat om (vooral blanke) Amerikanen?

Hoe dacht u na het lezen van de eerste alinea over deze buitenlanders? Veranderde die mening toen ik liet weten om welke groep het daadwerkelijk ging?

Zo ja, dan ben ik erg benieuwd waarom u van mening bent veranderd.
Mag de ene buitenlander wel en de andere niet met voorrang een woning krijgen in Nederland? Mag de ene buitenlander wel en de andere niet een baan 'afpakken' van een Nederlander? Mag de ene buitenlander wel en de andere niet een Nederlandse werkloosheidsuitkering ontvangen? En zo ja, wat zijn dan de criteria? Moet de buitenlander in kwestie een bepaalde religie aanhangen, een bepaalde huidskleur hebben, onze 'normen en waarden' (noemt u uit het hoofd eens twee waarden en drie normen) respecteren, een bepaald minimum inkomen hebben? Kortom: is elke buitenlander welkom, zo lang hij of zij maar geld uitgeeft in onze economie? Of zijn er andere criteria?

'Ja maar dit zijn expats en die gaan weer terug naar hun land. Immigranten nooit!' Dat is inderdaad de gangbare aanname en een verklaring voor het gegeven dat blanke buitenlanders vaak 'expats' worden genoemd en donker huidige buitenlanders 'emigranten'. Klinkt als een goed argument maar in de praktijk blijkt precies het omgekeerde aan de hand te zijn: heel veel expats willen graag in Nederland blijven en heel veel immigranten willen het liefst terug naar hun moederland.

O, voor wie denkt dat immigranten 'van alles' gratis krijgen: expats betalen in Nederland geen belasting over 30 procent van hun inkomen.

Brandt u maar los in de commentaarsectie!

Nog even een interessant weetje: er wonen 31.000 Amerikanen in Nederland (klik) tegenover ruim 100.000 Nederlandse 'gelukszoekers' (mensen die naar een ander land verhuizen uit puur egoïstische motieven, in de hoop op meer welvaart voor zichzelf namelijk) in Amerika. Dus stelt u zich eens voor dat alle 'gelukszoekers' terug keren naar het land van oorsprong: waar moeten wij die 100.000 mensen dan allemaal laten?

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

Goed nieuws en kattenlog

Er zijn mensen die zich inzetten voor andere mensen en er zijn mensen die zich inzetten voor andere dieren. Mensen zijn tenslotte ook maar dieren. Toch? Hier een exemplaar van onze fascinerende dierensoort die rolstoelen op maat maakt. Voor honden.

Billy de Kat is soms zó moe

van het doen van een middagdutje

dat hij na het uitrekken even een dutje gaat doen:

De lolcat van deze week:

'Geen cent naar cultuur! 

Behalve naar voetbal.

Want dat is cultuur.'

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

De week voorbij

Mooi systeem, 'democratie'. 'Stemrecht voor iedereen!' hadden De Oude Grieken bedacht. Daarmee bedoelden zij 'Iedereen die blank is en veel geld en een penis heeft.' In de praktijk mochten vrouwen, mensen met een donkere huidskleur en 'gewone burgers' niet stemmen 'want die snappen toch niets van politiek.' 'Wij' lachen mensen in landen uit wanneer zij na jaren van onderdrukking vrije verkiezingen hebben en hun stembiljet in een vuilnisbak deponeren. Zelf werpen wij die in Nederland in een kliko. Dat is toch veel beschaafder. Als ''kliko' niet een ander woord voor 'vuilnisbak' zou zijn.

Maandag had het geregend en zag ik deze plas vlakbij de bushalte:

Hard gewerkt op kantoor en gemerkt dat al dat harde werken van de laatste tijd zich begint te lonen. Zelfs al was ik zó moe dat ik na een prachtig ritueel in de Loge die mooie avond

niet bleef voor de gezamenlijke maaltijd met zo'n 15 Broeders maar rechtstreeks richting bed ging. Daar dacht ik nog even over de dodelijke schietpartij in een tram in Utrecht die Nederland op de kaart zette als óók een land waar mensen vanuit verknipte ideeën besluiten dat anderen maar dood moeten. Bah! Gelukkig toch goed geslapen en ook heerlijk gedroomd.

Ook dinsdag flink veel werk verzet

en daarom mijns inziens wel een lekker biertje verdiend.

Mocht een stuk met mijn werkgever meerijden en dat scheelde mij een half uur reistijd. Fijn! Dat was ook het delen van het avondeten en een pot thee met een buurvrouw. Samen keken wij vanaf de bank naar een TV-programma waarin een meneer liet zien hoe wijnboeren in Spanje leven. Heerlijk rustgevend. Niet op gebleven om een aflevering van The Walking Dead te kijken maar vroeg naar bed. Nadat ik de wekker op 05:30u had gezet.

Woensdag vanaf zes uur 's ochtends in touw. Als een van de 50.000 stembureau medewerkers mocht ik actief deelnemen aan onze democratie.

Zelfs mensen die geen enkel benul hebben van wat de Waterschappen zoal doen of waar zij eigenlijk voor kiezen wanneer zij volksvertegenwoordigers kiezen voor Provinciale Staten mogen hun stem uitbrengen. Geweldig toch? Of niet? Hoe dan ook: het was leuk de conciërge van de betreffende school weer te spreken want ruim dertig jaar geleden stonden wij samen aan de lopende band. Ook kwamen drie bekenden van mij stemmen in de school waar wij pas na middernacht de deur achter ons dichttrokken. Na het controleren van mensen op hun identiteit en zo is het tijd om de stemmen te tellen. Hier is daar de procedure voor:

In mijn pauze maakte ik een wandeling:

Het was ook gezellig met de beveiliger die was ingehuurd in het kader van 'Utrecht' en ons moest beschermen tegen een eventuele gek die met een semi-automatisch wapen schreeuwend en schietend over de drempel van de (Islamitische) school zou stappen. Geen idee wat zo'n ongewapende beveiliger zou kunnen doen. Behalve dan als eerste geraakt worden. Maar goed. Ook mét een handvuurwapen aan de riem begin je weinig als je op de grond ligt met paar extra gaten in de lichaam.

Al met al lag ik tegen een uurtje of twee in bed want samen met de voorzitter mocht ik nog even mee naar het stadsdeelkantoor om de tassen vol stembiljetten, stempassen, de processen verbaal en tellijsten af te leveren en een eerste contrôle te laten uitvoeren. Bij de ene verkiezing telden wij een verschil van één stem tussen het aantal ingeleverde stempassen en het aantal ingeleverde stembiljetten en bij de andere verkiezing hadden wij een verschil van twee stuks. Daar kunnen allerlei verklaringen voor zijn.

De lolligste vond ik die van enkele jaren terug: een mevrouw kreeg twee stembiljetten mee het hokje in omdat haar zieke man haar had gemachtigd. Wat deed de mevrouw echter? Zij nam het tweede biljet mee naar huis om door haar zieke man te laten invullen en was stomverbaasd toen zij de volgende dag dat biljet keurig wilde inleveren om te ontdekken dat het stemlokaal inmiddels weer dienst deed als gymzaal van kleuterklassen.

Helaas is het onmogelijk om van half acht 's ochtends tot negen uur 's avonds er constant scherp op te letten dat iemand die een, twee, drie, vier, vijf of zes stembiljetten meekrijgt daadwerkelijk ook dat aantal in twee verschillende stembussen stopt. De medewerkers moeten namelijk niet alleen daar op letten maar ook mensen terechtwijzen die met z'n tweeën in een stemhok staan, schreeuwende bezoekers die op luide toon hun voorkeur kenbaar maken vriendelijk verzoeken het pand te verlaten, minder validen bijstaan, de vraag: 'Ik kon thuis geen rood potlood vinden. Is een blauwe ook goed?' beantwoorden en wat dies meer zij. Dat het in totaal met 'maar' drie stembiljetten misging is dus eigenlijk helemaal niet zo slecht op een totaal van bijna 1600.

Donderdag had ik vooraf vrij geregeld van het werk. Niet ten onrechte. Werd wakker, gaf de kat te eten, ging mijn bed weer in en sliep nog even door. Lakens gewisseld, gestofzuigd, uurtje gewerkt voor de Loge, boodschappen gedaan, met een buurman staan kletsen. Toen met nog eentje en toen met een buurvrouw. Daarna uitgebreid gekookt (meestal ben ik meer van het opwarmen maar deze dag nam ik de tijd) en wat te eten langs gebracht bij een buurvrouw, Walking Dead gekeken, tijdens het strijken begonnen met voetballen kijken, een buurvrouw op de thee gehad en op tijd naar bed gegaan.

Vrijdag hard gewerkt aan het wegwerken van de achterstand die was ontstaan bij het overstappen van het ene op het andere boekhoudsysteem. Het gaat nog lang niet zo soepel als ik zou willen maar nu al is duidelijk dat het nieuwe systeem - voor de brouwerij althans - beter werkt dan het oude. Voor andere bedrijven is dat wellicht omgekeerd. Voor het eerst dit jaar zat ik buiten met de lunch:

Het was de tweede dag van de lente en dus een prima moment voor de lancering van ons lentebiertje.

Vanaf de bushalte zag ik de windmolen van de buren en de zon:

Toch was ik 's avonds redelijk op tijd thuis om samen met een buurvrouw het avondeten te nuttigen en een pot thee te delen. Daarna - tijdens het strijken - 'Saving Private Ryan' gekeken. Had deze klassieke oorlogsfilm nog nooit gezien en dit was mijn kans. Ging met een brok in mijn keel mijn bed in.

Zaterdag heel rustig wakker geworden en vervolgens onrustig. Jaaaaren van verplichtingen in het weekend zorgen er blijkbaar voor dat je je onrustig voelt wanneer je echt zelf en in je eentje je tijd kunt indelen. Afspraken niet meer inplannen rond kinderen, moeder en partner blijft ook na twee jaren nog wat onwerkelijk. Maar ooit zal het wel gaan wennen. Of niet. Ook goed.

Rustig de tijd genomen voor lezen en kleine huishoudelijke klusjes als lakens vouwen en wastafel schoonmaken. 'Even' een biertje doen met een vriendin

mondde uit in vijf uren fijn zitten bijpraten.

Zondag was het weer eens tijd voor een feestje. Een verjaardagsfeestje. Van een inmiddels 6-jarig achternichtje. Er was taart, er was een piñata en een hoop gezelligheid. Bovendien mocht ik meerijden in een heuse Oldtimer.

 Deze 'wolkenmaker' stopt er binnenkort mee:

Even wennen dus, de stilte die ik thuis trof. Dus fijn dat ik in de supermarkt even kon kletsen met een bekende uit het entertainment-circuit en thuis nog een uurtje werk had als Secretaris (voorbereiding van een vergadering en zo) en onderuit gezakt op de bank de voetbalklassieker Nederland-Duitsland een beetje volgde en intussen een pot thee leegdronk met een buurvrouw.

Het Engelstalige stuk van deze week: https://terrebelius.blogspot.com/2019/03/fire-short-story.html

De muziek van deze week is Shivaree met Goodnight Moon



When I'm all alone the dreaming stops

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

Zijn hart (een verhaaltje)

Via haar ogen
kreeg hij een kijkje in haar ziel.

En schrok.
Hij zag de demonen
waar zij mee worstelde

en voelde zich geroepen
haar te helpen.

Zij accepteerde zijn hulp
en hij de hare.

Uiteindelijk accepteerde zij ook
een plek in zijn hart.


=====================
Meer lezen? Mijn verhalenbundels

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

Vacature

Weliswaar heb ik een baan maar af en toe vind ik het leuk om door vacatures te neuzen. 'Cloud System Engineer' klonk mij wel interessant in de oren dus ik klikte op de link om te zien wat het werk precies inhoud en of ik dat zou kunnen. Het gaat om een bedrijf in Amsterdam wat voor mij wel handig is want daar woon ik. De vacaturetekst is opgesteld in het Engels want het gaat om een internationaal opererend bedrijf. Prima.

Hier dus de vacature (klik). Nu kan het aan mij liggen maar ik lees en herken de woorden maar begrijp geen sikkepit van wat er nu eigenlijk staat. Is er een van mijn lezers die licht op de zaak kan werpen?

In het verleden droeg ik eens de titel van 'assistant finance controller'. Een Engelstalige vriend keek bedenkelijk toen ik uitlegde wat mijn toen nieuwe baan behelsde en hij riep opgelucht: 'Ah, so you are the administrator!' De administrateur dus. Inderdaad.

Overigens blijken veel vacatures gewoon nep te zijn en niets anders dan de verplichting van grotere bedrijven om af en toe vacatures te plaatsen. Bedrijven mogen namelijk niet zomaar mensen van binnen het bedrijf vragen te solliciteren op een functie maar moeten verplicht ook mensen van buitenaf daarvoor vragen. Zie daar de reden voor de soms absurde eisen. Zo kwam ik er ooit eentje tegen voor medewerker op een ambassade: 'De kandidaat mag niet ouder zijn dan 23, moet de HEAO hebben afgemaakt, minstens 7 jaar relevante werkervaring hebben in een vergelijkbare functie en Somalisch spreken.'

Het mag dan wel lijken alsof er ruim 100.000 vacatures beschikbaar zijn voor de ongeveer 1,5 miljoen werkloze Nederlanders maar in de praktijk zijn er twee bezwaren: niet iedereen is geschikt voor elke functie en veel van die vacatures blijken niet te bestaan.



In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

Goed nieuws en kattenlog

Goed nieuws is dat er nog steeds mensen zijn die het beste voorhebben met mens en dier en die anderen belangeloos helpen. Hier een paar keer bewijs daarvan op een rijtje:

Hier is Billy de Kat in 'zijn' domein:

de gemeenschappelijke binnentuin

De lolcat van deze week:

'Ik ben voor volledige openheid!

Behalve waar het mijn geheimen betreft.'

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

De week voorbij

Stel dat mijn ouders elkaar nooit hadden ontmoet, wat zou er dan op het naambordje bij mijn deur staan? Die duizenden mensen die ik heb gezien en gesproken, hadden die kennisgemaakt met iemand die op mij lijkt? Zouden mijn kinderen bestaan? Zou iemand anders de beslissingen hebben genomen die ik anders genomen zou hebben? Niet alleen op persoonlijk vlak maar ook als boekhouder, groepsleider kinderopvang, fabrieksarbeider, entertainer of politicus?

Kortom: zou de wereld er veel anders uit zien zonder mij daar in?

Ik stel mij dit soort vragen wel eens. U ook?

Maandag hard gewerkt op de brouwerij. Hier een kijkje op de buren:

Het is even wennen dat het oude boekhoudsysteem niet meer gebruikt kan worden

terwijl wij het nieuwe nog niet geheel onder de knie hebben. Een uurtje eerder weg van kantoor om mij te melden op het twee-jarig overleg tussen bewonerscommissie en woningcorporatie. Daarna bij de voorzitter van de commissie nog een en ander geregeld en weinig tijd gehad om te eten.

Was dus blij met de relatieve rust in de Loge die avond. Daar ging het onder meer over het symbool van Het Alziend Oog: is dat een 'Boos Oog' dat op ons neerkijkt en beoordeelt, ons eigen 'Innerlijke Oog' dat onze eigen acties beoordeelt of bijvoorbeeld een 'Stralend Oog' dat ons een kijkje biedt in een andere wereld, misschien wel de wereld 'hierna'? Boeiend!

Dinsdag de dag begonnen met het delen van een pot koffie met een buurvrouw. Vervolgens even gewerkt als Secretaris. Daarna bezocht ik een vriend in diens werkplaats.

Wij praatten honderduit over diverse onderwerpen: van buitenlandse politiek tot Bigfoot. Gezellig! Daarna mocht ik bij hem in de zijspan van zijn fiets naar een buurvrouw die ons en haar man liet meegenieten van het avondmaal. Later die avond nog een paar uurtjes een buurvrouw op visite en voor je het weet is het bijna middernacht. Toch nog even de tijd genomen voor een aflevering van The Walking Dead.

Woensdag op kantoor een paar uren hulp gekregen van een drietal financieel deskundige manspersonen. Erg nuttig en fijn om te merken dat ook zij niet zo maar een cashflow-overzicht kunnen produceren omdat er legio factoren zijn om rekening mee te houden. 's Middags met mijn baas samen een uurtje of wat zitten werken aan het correct invoeren van artikelcodes van ingrediënten. Mocht er ooit iets mis zijn met een biertje dan kan achterhaald worden bij welke leverancier en wanneer de betreffende ingrediënten zijn gehaald. Handig! Maar het invoeren van de basisgegevens is een tijdrovend klusje. De (adres-)gegevens van leveranciers en klanten invoeren gaat in het nieuwe systeem makkelijker dan in het oude omdat het systeem dat wij tegenwoordig gebruiken de data rechtstreeks uit de bestanden van de Kamer van Koophandel haalt. Handig! Deze dag ook afscheid genomen van een collega. En een biertje gedronken.

's Avonds zag ik stand up comedy, poëzie, 'spoken word', verhalenvertellers, een 'performance act', improvisatie en zelfs een burlesque act!

Dat allemaal georganiseerd en gepresenteerd door een vriendin van mij. Jaren geleden begonnen wij als collega's en inmiddels zijn wij vrienden.

Urenlang konden miljoenen mensen wereldwijd deze dag geen gebruik maken van Facebook, Whatsapp en Instagram. Dat merkte ik alleen toen ik een foto wilde plaatsen op Instagram en toen dat niet lukte dacht 'Ach, dan probeer ik het morgen weer.'.

Donderdag terwijl ik nog in bed lag liggen appen en bellen met vrienden van diverse kunne. Ongelooflijk eigenlijk dat dat dankzij al die moderne technologie allemaal kan. Eigenlijk is technologie per definitie modern - later niet meer maar altijd op het moment van ontdekking - en dus is 'moderne technologie' een pleonasme.

Met onze zoon samen was ik bij zijn moeder om haar moreel te steunen tijdens een kleine medische ingreep waar zij wat angstig voor was. Onderweg erheen zag ik vanuit de tram dat het regende:

Zij stelde onze aanwezigheid zeer op prijs en ik word er altijd weer blij van om mijn zoon te zien. Hij is nu ruim twee jaren het huis uit en dat is toch nog steeds wel een gemis. Extra reden om blij te zijn met het goede contact.

Op de weg terug naar huis haalde ik boodschappen voor mijzelf en een zieke buurvrouw en 's avonds at ik bij een vriend. Tussendoor deed ik een en ander voor mijn maandagavondclub en kleine huishoudelijke klusjes. Enigszins moe voor alle zekerheid vroeg naar bed.

Vrijdag bleek dat die extra nachtrust goed van pas kwam want het was op kantoor flink aanpoten. Een nieuw boekhoudsysteem leren kennen terwijl de dagelijkse administratie gewoon doorgaat en in 24 uren per week het werk doen waar eigenlijk - als het echt goed en secuur moet gebeuren - drie full time werknemers voor nodig zijn. Tussendoor het toilet schoonmaken, de vaatwasser uitruimen en andere huishoudelijke klusjes op kantoor er bij nemen en een collega uitleggen waar hij op een andere dan zijn eigen laptop het bureaublad kan vinden. Gelukkig houd ik wel van een uitdaging!

Persoonlijk vond ik het vrijdagmiddagbiertje dan ook meer dan verdiend.

Was ook blij met een collega die mij een lift naar huis gaf. Even een praatje gemaakt met een buurvrouw die toevallig ook net (half acht) thuiskwam. Paar mailtjes beantwoord en zo en thee gedronken met een buurvrouw. Natuurlijk had ik nog uit kunnen gaan maar ook ik heb zo mijn grenzen. En soms blijf ik daar binnen...

Zaterdag bezocht ik de moeder van mijn zoon. Samen met hem en zijn oudste (half)zus. Had die laatste een tijdje niet gezien en het was fijn even bij te kletsen. De laatste keer dat zij de moeder van mijn zoon zag was toen zij een jaartje of vijf jong was. Inmiddels is zij achttien. Beiden kwamen mee naar het ouderlijk huis waar ik voor beiden een tas had staan met spullen van hen die zij zelf mochten beoordelen op 'nuttigheid'.

Ik twee tassen vol spullen kwijt, zij ieder een tas met herinneringen en leuke spullen mee. Iedereen blij! Ook de buurvrouw waar wij met z'n drieën even langs gingen en die zij beiden nog kenden uit de tijd dat zij in dezelfde buurt woonden: mijn dochter die opgroeide in hetzelfde huis als waar de betreffende buurvrouw nu woont en waar zij zelf ooit woonde met haar moeder en zus en mijn zoon die vooral bij mij thuis woonde maar ook regelmatig bij de moeder van zijn zussen te vinden was en vaak op visite was bij een buurman die toentertijd de partner van zijn moeder was. Geen idee of u de familiebanden nu nog volgt maar als het u nu al duizelt kunt u misschien een beetje begrijpen hoe ik mij voelde indertijd.

Toen de kinderen waren vertrokken deed ik nog even een kopje koffie bij de buurvrouw. Daarna boodschappen gedaan en even op de bank gestrekt gelegen terwijl een buurvrouw de boodschappen omtoverde in een lekker maaltje. Was wat koortsig dus voor alle zekerheid tijdig naar bed die avond. Voor het slapengaan nog even een aflevering gekeken van The Orville. Bedoeld als parodie op en eerbetoon aan Star Trek gaat deze serie over vooroordelen, racisme, gelijke rechten, hebzucht en andere maatschappelijke thema's. Vermakelijk én met een boodschap.

Zondag een 'normale mensen dag' gehad: beetje uitslapen, was draaien, een diploma opstellen, koffie drinken met een buurvrouw,

opruimen, mensen bellen, een verslag schrijven, eten aannemen van een buurvrouw, mijn belastingaangifte doen, een potje strijken, mailtjes beantwoorden als Secretaris en het laatste nieuws lezen over de terroristische aanslag in Nieuw Zeeland waarbij 49 mensen tijdens het bidden werden doodgeschoten door een stel mensen die streven naar 'een volledig blanke maatschappij' en verwezen naar de website Voice of Europa (de link mag u zelf opzoeken) waar een verzameling haatdragende en valse boodschappen aanhangers van mensen als Wilders en Baudet doet roepen: 'Zie je wel dat 'het' de 'schuld' is van 'de moslims' want het staat op deze website!'

Ook kwamen ruim 60 mensen om bij onverwachte overstromingen in Indonesië en zal het dodental nog stijgen. Was dat in de provincie Zeeland gebeurd en niet in de provincie Papoea dan had u daar ook al van gehoord. Gelukkig zijn er nog mensen die in staat zijn tot het tonen van compassie en zich niet verschuilen achter een twitter-berichtje waarmee zij 'gedachten en gebeden' sturen. Zie hier de Premier van Nieuw Zeeland bij de plek van de lafhartige aanslag:

En ja, uit respect draagt zij een hoofddoek. Zoals mannen die een Sjoel bezoeken een keppeltje dragen, ook al zijn zij zelf niet Joods.

Wilde eigenlijk nog een potje strijken maar koos voor het delen van een pot thee met een buurvrouw voor het slapengaan.

De muziek van deze week is een ouwetje. Hier is Robert Plant met 'Big Log':



Het Engelstalige stukje van deze week: https://terrebelius.blogspot.com/2019/03/not-all-heroes-wear-capes.html

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Janine van Elzakker

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

Allemaal Leeg (een #verhaaltje)

Het jaar was voorbij.

Hij haalde zijn agenda

uit de binnenzak van zijn jas,

bladerde er even doorheen

en klapte het boekje dicht.

Volgens sommigen was er afgelopen jaar
veel gebeurd, volgens anderen weinig.

Daarover discussiëren was zinloos
want het was voorbij.

In zijn agenda
stonden geen afspraken met haar.

Hij liep van kapstok naar bureau,
opende een la en legde zijn agenda
bovenop die van voorgaande jaren.

Zij waren allemaal leeg.

============================

Meer lezen? Mijn verhalenbundels/

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

Waarom zijn wij preuts?

Wanneer en waarom zijn wij zo ontzettend preuts geworden? Van mijn kinderjaren kan ik mij herinneren dat het op het strand heel normaal was om vrouwen zonder bovenstukje te zien en mannen in zwemslips die weinig tot de verbeelding overlieten.

Heden ten dage is dat wel anders en is zelfs 'broekjesdag' in de sauna drukker bezocht dan dagen waarop bezoekers naakt mogen rondlopen. Terwijl op 'broekjesdag' de toegangsprijs zelfs hoger ligt. Mensen zijn dus bereid meer geld neer te leggen als zij niet de kans hoeven te lopen dat anderen zouden kunnen ontdekken dat zij over geslachtsdelen beschikken.

Ooit was het heel normaal om gewoon op de hoek van de straat je behoefte te doen en ook voor andere intieme handelingen schaamde men zich niet. Koningin Victoria bracht daar verandering in door met een strenge wetgeving haar walging voor menselijk naakt tot uiting te brengen. Pas in de jaren'60 van de vorige eeuw werden Nederlanders weer wat losser in hun gedrag. Vrouwen mochten zelfs opeens broeken gaan dragen!

Maar de laatste jaren kwam daar een kentering in. Een recent voorbeeld is CES, de jaarlijkse gadgetbeurs waar virtual reality porno werd geprezen maar een 'handsfree' innovatieve vibrator  (klik) niet mocht worden getoond 'want dat is immoreel'.

Wij vinden mensen uit andere culturen toch preuts omdat zij zelfs hun hoofdhaar bedekken en aan het strand hun borsten niet durven te laten zien? 'Wat een achterlijke preutse barbaren zijn dat toch, die moslims!' Maar hoe noemen wij ons eigen gedrag dan?

En onder welke invloed werden wij van 'open en tolerant' opeens 'preuts en gesloten'?

================================================================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

Goed nieuws en kattenlog

Goed nieuws voor met name fietsers (maar minder voor mensen die betaald krijgen om fietsbanden te plakken): de fietsband die niet lek kan geraken kan al worden gemaakt!

Mijn steun en toeverlaat,

Billy de Kat:

De lolcat van deze week:

'Heeft u wel eens een man gevraagd

hoe hij zijn werk met zijn gezin combineert?'

Meer lezen? Mijn verhalenbundels/ In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/