Deze donkere dagen zijn er weinig mensen die het fijn vinden om in hun eentje thuis te zitten. Ik ben daar een van. Daarom verheug ik mij in een groot aantal entertainment-opdrachten: het zijn drukke dagen voor kerstelfjes! 'Wat fijn om een entertainer aan het werk te zien die niet alleen onderhoudend bezig is maar ook nog kan acteren en dingen razendsnel improviserend oppikt als niet alles geheel volgens planning gaat!' Kijk, daar doe je het voor. Fijn compliment van de opdrachtgever.
Zo hobbel ik van bedrijfsfeest naar nachtclub en houd daarom bijna geen tijd over om te piekeren. Maar is piekeren niet een noodzakelijke manier om zaken te verwerken?
Maandag eerst even bijkomen van het werken in een nachtclub waarvan ik die 'ochtend' om vier uur thuis kwam. Toch half twaalf richting supermarkt voor wat boodschappen. Vloer gezwabberd, facturen verstuurd, kletsen met een buurvrouw die op visite was en later een andere buurvrouw over de vloer die mij trakteerde op een heerlijk kopje kurkuma latte. Zeg maar een soort koffie maar dan met kurkuma. Dus. Daarna nog een potje reguliere koffie voordat zij en ik ons ieder weer aan onze eigen bezigheden waagden. Voor mij betekende dat een duik in het boekhoudsysteem van de brouwerij.
's Avonds om negen uur de deur uit voor werk in een nachtclub in Rotterdam. Met name dankzij mijn collega van die nacht een prettige ervaring. Ook voor de gasten van de club, denk ik. Kwam er weer eens wat bekenden tegen. Altijd leuk!
Dinsdag bij het ochtendgloren mijn bed in gerold om er zo'n zes uurtjes later uit te rollen. Gek eigenlijk: wanneer ik overdag 8 uren werk lijkt ik meer tijd over te houden dan wanneer ik 's nachts zes uurtjes werk. Rustig aan gedaan in huis en einde van de middag richting Den Haag vertrokken. Niet om te werken, hoor! Hoewel het hard aanpoten was om al het lekkers te verorberen dat mijn lieve tante en haar dito zus hadden klaargemaakt voor de gasten van hun jaarlijks gezamenlijk kerstdiner. De maaltijd werd besloten met een voordracht: een huisvriend las een stuk proza voor van Pablo Neruda.
Op de weg terug na deze heerlijkheid net op tijd de laatste tram naar huis gehaald en uiteindelijk al om half twee in bed!
Woensdag de laatste voorbereidingen getroffen voor het werken op het leukste festival van het jaar: Carnivale. Dit geweldige festival in Den Haag is inmiddels een traditie. Het was deze dag Tweede Kerstdag en die bracht ik door in gezelschap van een vriendin en haar kerstdiner met vrienden.
Gezellig! Net als het altijd weer sfeervolle Carnivale...Hieronder een kleine impressie:
De Steile Wand was er voor het laatst...
Zweefmolen: altijd leuk!
Vuurvreters, acrobaten, jongleurs, et cetera
De ouderwetse bokstent. Hilarisch!
Grote drukte bij de suikerspin annex popcorn kraam
Er ging zelfs een man naar de maan!
Burlesque is een kunstzinnig soort dansen.
Waarbij de kleding optioneel is.
Ik stond er als 'broer van De Sterkste Man ter Wereld'
Burlesque is voor iedereen!
Lange rijen! En dit is nog maar de rij
bij de suikerspinnen/popcorn kraam:
Wie laat deze nare clown in het water plonzen?
Hierboven een stukje klassiek burlesque,
hieronder een filmpje neo-burlesque.
Hier gebaseerd op de filmklassieker 'Pulp Fiction':
De Steile Wand-eigenaar gaat helaas met pensioen.
Hier was hij voor het laatst.
De Sterkste Man en diens 'broer':
Terwijl ik er vier dagen achter elkaar werkte mocht ik bij mijn lieve tante logeren. Fijn! Zij trakteerde mij op ontbijt, limoncello en zelfgeschreven proza en poëzie.
De laatste dag van het festival kwam een vriendin kijken en bood mij een lift aan terug naar Amsterdam. Lief! Mede daardoor kon ik nog een paar uren extra slapen ter voorbereiding op de laatste dag van het jaar.
Ik sliep uit, deed de was, ontving bericht dat ik nieuwjaarsnacht niet hoefde te werken en at oliebollen bij een buurman met een buurvrouw.
Later op de avond kwam een buurvrouw op visite en zo was ik toch niet alleen met Oud & Nieuw.
Het was een jaar waarop ik tevreden terugkijk en mij zelfs mocht verheugen op enkele geluksmomenten.
Op naar 2019!
Deze week staan wij stil bij de honderden slachtoffers van de tsunami in Indonesië.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Het kabinet - onder leiding van premier Mark Rutte van de VVD - heeft ook voor 2019 weer van alles in petto voor ons, de geliefde burger. Zo wil men dolgraag fraude met uitkeringen aanpakken. Jaarlijks wordt voor zo'n 153 miljoen euro gefraudeerd met dit 'gratis geld'. Hier is men druk mee bezig. Logisch dus dat Rutte en zijn mensen geen tijd hebben om fraude door werkenden aan te pakken. Dat er voor zo'n 4,2 miljard euro wordt gefraudeerd met belastingen doet natuurlijk niet ter zake. Niet wanneer je bijstandsmoeders kunt aanpakken, tenminste.
De overheid heeft mensen in dienst die sociale media afstruinen op zoek naar overtredingen van de Bijstandswet. Hoewel men het graag ontkent staat niets de overheid in de weg om bel- en internetverkeer (klik) in de gaten te houden 'wanneer men dat nodig acht'.
Afluisteren van bijstandsgerechtigden is officieel illegaal maar afluisteren van zorgmanagers, bouwondernemingen en bedrijven als Unilever en Monsanto zal voor vele miljoenen meer aan fraude aan het licht brengen. Vermoed ik.
Maar dat is geen nieuws: wie op zoek is naar illegale drugs zoekt in achteraf steegjes in Chicago. Maar waarom niet in de woning van Charlie Sheen, in Hollywood of op Wallstreet?
Eigenlijk wel gek dat de VVD zo graag fraude wil aanpakken. Wil men dan écht de eigen politici (klik) zo graag bestraffen? Ook opvallend: zodra er een schandaal dreigt waar een prominente VVD'er bij betrokken is, komt men met een populistisch praatje. Deze komt wel erg vaak voorbij:
(klikken=vergroten)
Quiz-vraagje: hoeveel frauderende VVD'ers (klik) zijn daadwerkelijk bestraft voor hun diefstal (zoals de VVD frauderen zelf noemt op hun eigen website (klik))?
=================================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Goed nieuws (klik) is dat voortaan miljoenen dieren niet meer gedood hoeven te worden. Dankzij een nieuwe methode worden zij namelijk niet meer geboren. Dit houdt in dat in België 15 miljoen, in Nederland 45 miljoen en in Duitsland 48 miljoen kuikens per jaar niet meer direct na geboorte levend machinaal worden versnipperd.
Gek eigenlijk dat 'wij' moord en brand schreeuwen wanneer ons hondje schrikt van een vuurwerkknal maar het normaal vinden dat miljoenen andere dieren wreed worden vermoord.
Goed nieuws is ook dat het helemaal niet zo moeilijk blijkt om anderen blij te maken, al is het maar voor eventjes. Het hoeft niet eens Kerst te zijn! Anne Frank schreef het al: 'Zelfs als je niets te geven hebt kun je op z'n minst wat vriendelijkheid geven.'
De meneer in onderstaand filmpje is maar een van de vele voorbeelden van mensen die er genoegen in scheppen anderen een leuke dag te bezorgen:
De lolcat van deze week:
'Als bewaakte muren zo effectief zijn,
waarom zijn er dan zoveel drugs
en criminelen in de gevangenis?'
Uit de oude doos:
Maneki Neko geniet van de bank en het zonnetje
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
De meesten van ons zijn wel eens jaloers op een ander. Die lijkt zo tevreden met zijn of haar baan/auto/partner/tuin/vakantie 'want dat zien wij aan de foto's op Facebook en zo'. Daarbij vergetend dat een foto maar een momentopname is en lang niet iedereen makkelijk vertelt dat die baan/relatie/vakantie best wel vaak niet zo supergeweldig is als de foto's met onderschrift anderen doen geloven. Ja, ook voordat Facebook bestond waren mensen niet altijd eerlijk over hun ervaringen.
Maandag mocht ik weer klanten van de brouwerij vragen hun bierrekening te betalen. Dan kan ook de brouwerij (klik) weer rekeningen betalen. En meer bier brouwen. En meer mensen met een beperking aan (betaald) werk helpen. Zo werkt dat.
's Avonds vierden wij dat de dagen weer langer worden en de nachten korter. Elk jaar hetzelfde traditionele ritueel. Maar elk jaar net weer een beetje anders. Gewoon, omdat ook gewoontes veranderen. Soms langzaam, soms snel, soms vanzelf, soms gedwongen. 'Elk mens heeft behoefte aan geestelijke verbinding' was een centrale vraag deze bijzondere avond op mijn 'maandagavondclubje'. Bij zo'n avond pas een lekker biertje:
Dinsdag hadden wij een teammeeting (vroeger: 'werkoverleg' of 'vergadering') waarbij verbeterpunten werden aangebracht maar waarbij zeker ook aandacht was voor wat goed gaat. Aansluitend hadden de directeur en ik een uitgebreid gesprek met een vertegenwoordigster van het boekhoudpakket waar wij naar overstappen per 1 januari 2019, in aanwezigheid van onze onze boekhoudster. Waarschijnlijk is met dat pakket voor ons beter te werken dan met het huidige pakket. We wachten af!
's Avonds mocht ik koken voor een buurvrouw. Geen pizza dit keer. Maar het gerecht kwam wel uit de oven.
Er was nog voldoende over voor haar man en zelfs nog voor een andere buurvrouw die samen met mij nog even een pot thee leegdronk. Gezelligheid! Zouden er nog mensen zijn die zich afvragen hoe het toch komt dat ik nauwelijks TV kijk?
Woensdag was ik 'vrij': tijd voor verzorging van mijzelf en mijn woning. Daarna naar het stadsdeelloket om mijn nieuwe paspoort op te halen bleek nog best lastig. Het gecomputeriseerde 'Volgende!' systeem was namelijk defect. Paniek onder klanten en personeel dus. Toch geslaagd in mijn opzet en doorgegaan naar de HEMA waar ik mijn zelfontworpen kerstkaarten had laten drukken.
In de buurt zag ik dit:
Onderweg naar huis al eentje afgegeven en ook eentje aan de vriend waar ik die avond at.
Na het eten in het hofje waar mijn moeder zaliger woonde een paar stuks afgegeven en even stilgestaan bij het onbestemde gevoel dat achter de ramen waar zij woonde nu een ander eet, droomt en televisie kijkt.
Tijdens een kopje koffie bij een buurvrouw met haar over emoties gesproken. Fijn! Thuis achter de laptop plaatsgenomen uit hoofde van mijn functie van secretaris.
Donderdag hard gewerkt, al zeg ik het zelf. Wanneer ik hard geconcentreerd bezig ben is het soms nodig mij af te sluiten van mijn collega's. Dan doe ik een petje op en doe ik oordopjes in waaruit muziek klinkt waarop ik prettig werk. Misschien niet erg sociaal maar wel praktisch. Het aantal keren dat collega's mij storen wanneer ik in die modus zit neemt langzamerhand steeds meer af. Ze durven niet meer...
Ter afleiding van het spelen met cijfers pakte ik een uitdaging op: het klaarzetten van een bestelling bier. Juiste bieren uit het magazijn halen, in dozen stoppen, daar de juiste stickers opplakken (rekening houdend met het juiste batchnummer en zo), de dozen met tape afplakken en neerzetten op de afhaalplek. Geinig! Een goede manier om meer respect te krijgen voor collega's is door af en toe letterlijk te doen wat zij doen. Diep respect dus voor de heren van het magazijn!
Wij eindigden de dag met een kerstborrel. Stokbrood, kom soep en veel gezelligheid. En bier. Een collega was zo lief een doos (...) bitterballen te regelen.
Een collega gaf een workshop 'bierproeven'. Nog nuttig ook! Ik ontwikkelde de theorie dat bier invloed heeft op de stembanden want hoe meer bier mensen drinken hoe luider en onduidelijker zij praten.
Uiteindelijk was ik half elf thuis.
Vrijdag een tikje brak op kantoor maar gewoon mijn werk gedaan. Natuurlijk. Maar een uitspraak van een cabaretier was in mijn gedachten: ''s Avonds een kerel, 's ochtends lekker uitslapen!'
Iets eerder dan gebruikelijk (oké, twee uren) van de Brouwerij vandaan om op tijd op locatie te zijn voor entertainment-werk op een bedrijfsfeest.
Anders verveel ik mij maar...;-) Ondanks al het werk kan ik het toch niet laten om mij te verwonderen over Donald Trump: beweren dat Mexico voor zijn geliefde muur zal betalen (die ongeveer 50 miljard dollar zal gaan kosten, als-ie ooit gebouwd zal worden) maar nu zijn regering niet minstens 5 miljard wil toezeggen doodleuk weigeren alle overheidsambtenaren salaris te betalen tot zijn eis is ingewilligd. Zijn achterban (die inmiddels zelf een paar miljoen dollar heeft opgehaald om voor de muur te betalen, in plaats van dat geld voor échte goede doelen te gebruiken) accepteert eenvoudig dat hun held vijf jaar geleden nog zei dat een president die een 'shutdown' nodig heeft om zijn beleid uit te voeren dient op te stappen 'want dan is hij geen goede leider' maar nu het tegenovergestelde beweert.
Hoe komt het toch dat zijn achterban zijn leugens blijft geloven? Heeft zijn toupet misschien hypnotisch gaven? Zou zijn haar dan toch - wat geruchten beweren - een buitenaards wezen zijn dat de president stuurt en zijn volgelingen ontzettend dom maakt?
Zaterdag wat lopen rommelen in huis, e-mails beantwoord vanuit verschillende functies, mij voorbereid op nieuwe entertainment-opdrachten (communiceren over tijd, kostuums, plaats en gage en zo) en eind van de middag de deur uit om even later gastheer te zijn op een Surrealistisch dinerfeest. Een beetje Dali, een beetje Dada, een beetje Avant garde...Gezellig, boeiend, nieuwe vrienden gemaakt en lekker gegeten. De foto's hieronder tonen een kleine impressie. U had er bij moeten zijn...
Zondag heerlijk uitgeslapen maar toch nog wat moe. Rustig aan gedaan dus maar met wat administratief en huishoudelijk werk. Nadat een buurvrouw op visite was geweest kwam een andere buurvrouw thee drinken en bijkletsen. We hadden elkaar tenslotte al een paar dagen niet gezien dus heel wat bij te praten!
Na het eten even opgefrist, andere kleding aangetrokken, een tas kleding meegenomen op weg naar de volgende opdracht: optreden in een nachtclub niet ver van mijn woning vandaan.
Bonnie Bleecher met 'Come wander with me' is de muziek van deze week:
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Ik begrijp niet dat mensen zich zorgen maken over hun privacy. Het is toch hartstikke goed dat de overheid gegevens over mensen verzamelt om criminaliteit en terrorisme te voorkomen? Alleen als je iets illegaals van plan bent heb je wat te verbergen!
Hoeveel verdien jij per maand, waar gaat jouw kind naar school, wat voor soort porno kijk jij het liefst en welke SOA's heb jij wel eens gehad?
Dat gaat niemand wat aan!
Kortom: mensen vinden het opgeven van privacy helemaal niet erg. Zo lang het tenminste gaat om de privacy van een ander. Verder: Als u zoveel geeft om uw privacy, waarom vertelt u dan in het openbaar over uw privé-zaken?
=================================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Goed nieuws is dat een strenge immigratiepolitiek heel goed werkt. Om een tekort aan arbeidskrachten te creëren dan. Als het de bedoeling is dat een land steeds minder inwoners kent en dus steeds minder mensen om de arbeidsmarkt te bevolken dan is het een uitmuntend idee om vreemdelingen te weren. Het beleid heeft tot gevolg dat Japan nu op zoek is naar een paar honderdduizend (...) immigranten om hun (toekomstig) tekort aan werkkrachten aan te vullen. Goed nieuws (klik) met name voor immigranten dus.
Goed nieuws is ook dat er mensen zijn die niet alleen beseffen dat er iets moet gebeuren aan het probleem van plastic afval maar daadwerkelijk actie ondernemen. Zo worden er diverse alternatieven ontwikkeld voor de plastic tas. Hier eentje op basis van cassave bijvoorbeeld:
Billy de Kat zit graag op mijn computermuis.
Lekker warm! Maar een tikje onpraktisch.
De lolcat van deze week:
'Wij zijn bang voor het donker
omdat wij graag willen zien
waar wij bang voor zijn.'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Vriendschappen komen en gaan. Oude vrienden worden nieuwe kennissen en kennissen worden vrienden. Dat proces gaat ons leven lang door. Mensen komen op ons pad, volgen een tijdje hetzelfde pad en slaan dan een andere richting in. Heel normaal. Soms kruisen de paden jaren later weer maar vaak ook niet. Ook dat is normaal. Maar wij leren van elke ontmoeting en elke interactie. Deden wij dat niet, dan zouden wij nog besluiteloos stilstaan bij de eerste kruising op ons levenspad.
Maandag was ik al onderweg naar het werk toen ik besloot terug te keren naar huis en mijn bed op te zoeken. Koortsig, rillerig. Chagrijnig zelfs. Mij ergerend aan mensen die aan mij gestuurde appjes in meerdere delen stuurden:
*Ping!* Hé, hoe is het!' *Ping!* Kun je voor mij komen werken?' *Ping!* Het is voor komende zaterdag. *Ping!* Ik hoop dat je kan! *Ping!*Lijkt mij leuk je weer te zien! *Ping!*:-x* (tekst aangepast in verband met de nieuwe wetgeving betreffende privacy)
Alsof men niet weet dat je ook in Whatsapp meerdere woorden in een bericht kunt plaatsen. Maar goed. Dat gebeurde dus met meerdere mensen die dag. Bovendien deed mijn printer niet wat-ie moest doen en kon ik niet de papieren uitprinten die ik die avond in de Loge nodig had. Ook irritant. Bovendien was er commotie in het trapportaal wat leidde tot overleg met buren, woningbouw en wat dies meer zij. Ook irritant. (Het pakte allemaal goed uit hoor. Dank voor het vragen.)
Natuurlijk, mijn fysieke ongemak van die dag zorgde er niet voor dat ik deze irritaties - die ik in normale doen nauwelijks bemerk - beter kon verdragen. Tel daarbij op dat ik door diverse mensen werd gebeld en ge-appt betreffende diverse aankomende opdrachten en u begrijpt dat rusten niet heel makkelijk was voor mij.
Een kopje thee en een babbel met een buurvrouw deden wonderen. Net als een paar uurtjes slapen eind van de middag. Daardoor gelukkig fit genoeg om die avond mijn opwachting te maken in de Loge. Niet alleen handig vanwege mijn functie als Secretaris maar ook omdat ik er dit keer een praatje mocht houden. Blijkbaar gaven mijn woorden voer voor een interessante en vrij uitgebreide gedachtewisseling waar onder meer de volgende woorden werden gebezigd:
'Wij willen nu eenmaal graag zien waar wij bang voor zijn en het duister maakt dat onmogelijk.'
'Bij het zoeken naar overeenkomsten kom je verschillen tegen en na verloop van tijd ontdek je dat dat geen verschil maakt.' 'Is het echt te wijten aan geluk dat wij leven in de langste periode van vrede die Europa ooit heeft gekend of zijn wij in staat gebleken om bloedvergieten te voorkomen met handel drijven, kennis delen, overleg plegen en 'polderen'?
Geen foto's van deze dag? Inderdaad. Blijkbaar had ik deze dag geen foto's gemaakt. Foto's die je niet maakt kun je niet publiceren. Dus. Dinsdag heerlijk uitgeslapen waarna ik mij een stuk beter voelde dan rond dezelfde tijd (half tien 's ochtends) de dag ervoor. Wat een goede nachtrust vermag! De dag begonnen door koffie te drinken met een buurvrouw. Daarna op pad: kleermaker (kostuum ophalen), supermarkt (boodschappen), fotograaf (foto's. Doh!), stadsdeelloket (paspoort verlenging).
Onderweg langs deze gracht gewandeld:
Foto's gesorteerd op de laptop, e-mails rondgestuurd vanuit mijn rol in de maandagavondclub, de oven schoongemaakt en meteen de koelkast ook maar, pizza gemaakt (met een bodem van onder meer bloemkool en kikkererwtenmeel) en die samen met een buurvrouw opgegeten.
Hier de pizza wanneer die net de oven in gaat:
Een andere buurvrouw kwam later een overgebleven stuk opknabbelen en bij het thee drinken werden wij bijgestaan door een andere buurvrouw. Ja, zo komt het niet van werken natuurlijk (laat staan van voetbal kijken waar een buurman mij per app op wees). Zo werd het toch nog middernacht toen ik mij vlijde in de armen van Morpheus.
Woensdag op het werk bleek maar weer eens hoe handig het kan zijn wanneer iedereen de afgesproken procedures zou volgen. 'Ik was zo druk bezig met uitzoeken hoe het moest dat ik geen tijd had om de handleiding te lezen!,' is niet het beste excuus om uit te leggen waarom iets niet goed ging. Toch voelde ik mij gewaardeerd en dat is een prettig gevoel.
Die avond at ik bij een vriend, vervolgens kwam er bij mij thuis een buurvrouw op de thee waarna ik mij aan de administratie van mijn eigen bedrijf zette terwijl ik tussendoor mailtjes verstuurde als secretaris van de lokale vrijmetselaars, gevoelige kledij op de hand schoon waste en met een half oog een best wel spannende voetbalwedstrijd volgde. Ajax speelde gelijkspel en verloor dus. Of zo.
Ook deze dag geen foto's. Zou het de kou zijn waardoor niet prettig is op straat mijn handen uit mijn zakken te halen?
Donderdag deelde ik mijn wachttijd op de bushalte (het vervoersbedrijf hanteert sinds kort een nieuw rijschema en dus mocht ik bijna een half uur wachten in plaats van de gebruikelijke paar minuten) met een bijzonder aardig Engels heerschap die mij 'squire' noemde. Het Nederlands ontbeert een echte vertaling maar 'galante ridder' komt in de buurt. Leuk, toch?
Op kantoor bleek hoeveel werk er eigenlijk nog verricht moet worden om 2019 goed van start te gaan met een kloppende administratie.
De lunch bestond onder meer uit bitterballen
want in de kantine was het door omstandigheden met een halve leverworst, resten jam op de binnenkant van een glazen potje en een doosje suikerklontjes karig gesteld met de voedselvoorziening.
Een collega was zo lief mij met zijn auto voor mijn portiek thuis af te zetten waar toevallig op dat moment een buurvrouw haar sleutel in het slot stak. Met haar samen een pot thee soldaat gemaakt en daarna boodschappen gedaan. Het resultaat van die laatste actie was een bord met gebakken aardappeltjes, rode kool, kip en een flinke dot appelmoes. Daar had ik een foto van gemaakt maar die vond ik niet interessant genoeg om te plaatsen.
Op het acht uur journaal viel mij de commotie rond de stint op. Voor wie dat niet weet: dat is een bolderkar op batterijen. Vorig jaar is er een ernstig ongeluk mee gebeurd en dus is het voertuig van de weg gehaald. Ook al is de oorzaak van het ongeluk niet bekend 'maar alles wat potentieel gevaarlijk is moet worden verboden.' Vreemd argument want er rijden nog steeds auto's, fietsen en brommers. Op de vraag: 'Hoe komt het dat een mogelijk defect niet aan het licht kwam bij de keuring in 2011?' antwoordde een regeringswoordvoerder: 'Toen lag de nadruk op innovatie en was verkeersveiligheid geen prioriteit.' Parbleu? Bij het keuren van een ding dat de openbare weg opgaat is verkeersveiligheid geen prioriteit!? Soms begrijp ik onze overheid niet.
Mijn avond besteedde ik met het kijken van 'De Slimste Mens' en met een schuin oog keek ik naar darten terwijl ik het een en ander achter mijn laptop deed, onder meer ten behoeve van mijn Loge. Staand want dat is beter voor je lichaamshouding, zo heb ik begrepen. Daartoe heb ik mijn laptop bovenop mijn printer geplaatst. Scheelt nog ruimte ook!
O ja, ik zocht ook kostuumonderdelen bij elkaar voor een entertainment-opdracht de volgende dag. O, en ik las boek nummer 16 van dit jaar uit: Sapiens van Yuval Noah Harari is een zeer boeiende vertelling over de diersoort 'mens'. Omdat ik daar zelf toe behoor vond ik het erg interessant om te lezen hoe onze gewoontes en gebruiken ontstaan zijn. Dikke aanrader!
Vrijdag lekker hard gewerkt op de brouwerij maar helaas geen tijd voor de vrijdagmiddagborrel want ik werd tijdig op de locatie van een bedrijfskerstfeest verwacht. Fijne organisatie, fijne collega's...
toch best wel moe toen ik tegen middernacht in bed lag. Was nog gevraagd voor een opdracht later die nacht maar besloot beleefd te weigeren. Zou ik dan toch nog verstandig worden op mijn oude dag?
Na het uitslapen zaterdag las ik een overzicht (klik) van wat er nu eigenlijk allemaal aan de hand is rond de officiële Amerikaanse president Donald Trump. Handig voor iedereen die het even niet zo helder voor ogen heeft!
Ook handig: tijd en rust nemen om voor jezelf, je kat, goudvissen en je woning te zorgen. En koffie en thee te drinken met een buurvrouw natuurlijk. Er waren diverse opties voorhanden (naar de bioscoop met een vriendin, gaan stappen met een nieuwe collega...) maar deze avond koos ik voor mijzelf. Om iemand te leren kennen is tijd doorbrengen met die ander van belang. Ook als jij zelf die ander bent. Zo leerde ik.
Toch nog onverwacht reuring die avond: visite van mijn achternicht met haar vriend en hun dochters. Zij kwamen - superlief! - een zelfgemaakt kerststukje brengen
en mijn achter-achternichtjes speelden leuk met elkaar en met een bezoekende buurvrouw.
Een tweede pot thee werd gezet, zó gezellig was het!
Zondag wakker geworden na een onrustige nacht met onderbroken slaap. In een winters landschap aan de andere kant van mijn ramen.
Tijdelijk slechts want overdag was het dik boven nul graden Celcius.
Branderige ogen door het slechte slapen en daardoor niet alles kunnen doen wat ik van plan was te doen, met name vanachter de computer. Het zij zo. Buurvrouw bij mij thuis op de bank aan de warme drank en ik later bij haar thuis op de bank. Zo ging dat. E-mails beantwoord, was weggevouwen, boodschappen gedaan voor de komende paar dagen en facturen verstuurd. De komende paar weken staan vrij vol volgens mijn agenda dus alvast een paar weblogstukjes voorbereid. Bovendien uitgebreid staan bellen met mijn oom in Amerika. Fijn!
Malcolm McClaren verzorgt de muziek van deze week.
Hier is Madame Butterfly:
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
