De week voorbij

'Welkom in de 21ste eeuw, pap!' gaf mijn dochter als antwoord op het allereerste berichtje dat ik haar stuurde via de online dienst 'WhatsApp'. Jarenlang heb ik het gebruik van deze communicatiedienst uitgesteld maar als castlid van een musical kom ik daar niet meer onderuit: het wijzigen van repetitieschema's, het aanpassen van teksten, het doorgeven van kostuummaten en wat dies meer zij, het wordt allemaal doorgegeven binnen luttele seconden. Aan de hele groep tegelijk. Toch best wel handig. Lastig vind ik dat je aan het bliepje van de mobiel niet kunt horen of een bericht wel of niet 'nuttig' is. Gelukkig kun je 'notificaties' ook uitzetten en wanneer het zo uitkomt zien of er een nieuw bericht is.

Maandag zag ik dit plaatje onderweg naar de studio:

Ter hoogte van de Amstel:

Deze dag hadden wij een zogeheten 'Sitzprobe'. Cast en muzikanten kwamen samen om letterlijk tekst en muziek van de musical samen te voegen: een prachtig moment om mee te maken!

De producent annex regisseur was ook erg tevreden. Leest u zijn weblog maar: https://the-elephantman.nl/blog/

Was tegen zeven uur 's avonds thuis. Hapje eten, e-mails beantwoorden vanuit mijn taken als secretaris en penningmeester want ook dat gaat gewoon door. Aantekeningen in mijn script uitgewerkt zodat ik ook een paar dagen later nog weet wat ik met een bepaalde krabbel, een lijntje of een sterretje bedoelde. Een paar fijne telefoontjes gepleegd en de dag geëindigd met het delen van een pot thee en het uitwisselen van wedervaren met een buurvrouw.

Dinsdag genoten van mijn acterende collega's. Hier doet de regisseur voor hoe de wals gedanst dient te worden:

En hier is zijn hond:

Wat leer ik toch veel van hen! Het is hard werken maar de teksten zitten er aardig goed in. Nu is het een kwestie van vanuit het karakter spelen met die teksten. Een mooi deel van het proces ook! Op de weg terug naar huis bij de kleermaker wat vermaakte broeken opgehaald. Onlangs stond ik bijna in mijn onderbroek in de studio omdat mijn broek spontaan afzakte. Ben een paar kilo afgevallen sinds de eerste repetitiedag.

Eten bij een buurvrouw ging niet door omdat zij ziek was (beterschap, buurvrouw!). De vrijgekomen tijd benutte ik onder meer met het doen van de kwartaalaangifte omzetbelasting. Altijd weer een feestje. Nog even kort een andere buurvrouw gesproken en vroeg naar bed. Best wel moe namelijk.

Woensdag tijdig de deur uit voor repetitiedag nummer...eh...ik ben even de tel kwijt. Deze dag speelden wij voor het eerst een volledige voorstelling in de oefenruimte. Natuurlijk ging het niet volledig vlekkeloos maar het is nu al te zien dat het publiek over enkele weken gaat genieten. Ik verval in herhaling maar het is echt heerlijk om te leren van mijn collega's!

Hier een paar productie-foto's gemaakt door de binnenkort wereldberoemde fotograaf Andy Doornhein:

 (klikken=vergroten)

Thuis aangekomen mocht ik nog even een buurvrouw helpen met de laatste hand leggen aan het winterklaar maken van mijn voortuintje: een rij verwijderde stoeptegels onder mijn slaapkamerraam.

Wát een werk heeft zij in haar eentje verzet! Geweldig! Terwijl de buurvrouw de bulk van het werk verrichtte en ik weinig meer deed dan heen en weer lopen met een gieter spraken wij diverse voorbij lopende buren.

Een banaan diende als plaatsvervangende avondmaaltijd want ik werd reeds om 19:00u op locatie verwacht voor een cursus 'communiceren met de woningcorporatie'. Dat was in deze straat:

Eigenlijk best erg dat die cursus in een behoefte voorziet want steeds weer blijkt dat woningcorporaties lang niet altijd het beste voor hebben met de huurders. Een rollenspel maakte deel uit van de cursus. Ik ontving diverse complimenten. Komt al dat oefenen in acteren van de laatste paar weken toch nog van pas!

Donderdag zag ik dit, niet lang nadat ik de voordeur achter mij sloot:

Ook weer het grootste deel van de dag op de studiovloer gestaan. Ik was wat gespannen omdat na een paar weken repeteren ik nog steeds niet al mijn teksten en danspassen goed ken maar gelukkig ben ik daar niet de enige in: zelfs zeer ervaren collega's vergeten wel eens een zin uit te spreken of een rekwisiet op te pakken. Ik voelde mij meteen meer ontspannen!

Dat merkte ook de buurvrouw die 's avonds op de thee kwam nadat ik wat telefoontjes had gepleegd, e-mails had verstuurd en het avondeten had genoten bij een vriend die ik mocht helpen met een computerprobleem.

Vrijdag doorliepen wij de hele voorstelling. Zittend in een kring en zonder script. Een 'Italiaantje' (klik) heet dat; een term die ik voorheen niet kende. Het ging verrassend goed. Natuurlijk zijn er nog wat i's die puntjes behoeven maar het stuk ziet er nu al goed uit. Maar wij willen er nog aan sleutelen. Voor onszelf, voor vrienden die komen kijken maar natuurlijk ook voor de bezoekers die een kaartje kopen en een goede voorstelling verwachten te zien. Die gaan wij hen leveren!

Op het einde van de dag genoten wij van een welverdiende vrijdagmiddagborrel.

 Daar mogen natuurlijk altijd bitterballen bij!

Het was ook nog eens heerlijk weer. Een paar collega's gingen nog even aan de rol maar ik besloot - al was de verleiding groot - naar huis te gaan om nog een uurtje te werken als secretaris en op tijd naar bed te gaan. 51 Jaren jong pas en dan toch al zo verstandig! ;-)

Zaterdag begon de dag met het drinken van koffie en het eten van een eitje samen met een buurvrouw. Daarna mocht ik werken in het prachtige Tropenmuseum op de 'Cool Japan' expositie. Hier de centrale hal:

Niet voor alle bezoekers toegankelijk maar ook bijzonder fraai:

Nietsvermoedende bezoekers liepen daar zomaar het Pokémon karakter Jibanyan tegen het lijf!

Een leuk extra'tje was dat een vroegere klasgenote (niet de dame op deze foto) er werkt. Ook na 34 jaren blijken mensen elkaar te kunnen herkennen.

Thuis was er een gezellig etentje met een paar buren. Om acht uur's avonds nog gewoon in t-shirt in de tuin zitten in oktober! Over het weer niets te klagen... Later verstuurde ik wat mailtjes en zo en dronk ik thee met een buurvrouw terwijl op de achtergrond het Nederlands voetbalteam met 3 tegen 0 van het Duitse team won.

Zondag was het ook prettig weer en ook deze dag mocht ik naar het Tropenmuseum. Waar mensen op de foto gingen met een Japans stripfiguur en ik genoot van een bijzondere tentoonstelling onder de naam 'Cool Japan'. Die ging vooral over de invloed van de Japanse cultuur op die van 'ons' (Nog niet zo lang geleden was bijvoorbeeld 'Cosplay' ('Costume play': je verkleden als je favoriete strip/spel/filmkarakter) een typisch Japans verschijnsel maar inmiddels ook in Nederland gemeengoed:

maar zeker ook over de vraag: 'Wat is 'cultuur' eigenlijk en kun je cultuur wel bezitten en dus spreken van 'onze' of zelfs 'mijn' cultuur?' Daar zal ik nog wel eens een blogpost aan gaan wijden, denk ik.

Vanwege mijn achtergrond ging mijn interesse natuurlijk ook uit naar dat deel van het museum dat gewijd is aan Indonesië

(Boven: wajang poppen. Onder: diverse schilderijen)

en het kolonialisme dat niet alleen veel rijkdom bracht aan enkelen maar vooral veel ellende aan velen.

Wat pleit voor het Tropenmuseum is dat men toegeeft te hebben bijgedragen aan de beeldvorming van de 'domme, barbaarse maar best wel schattige' inwoners van diverse streken maar dat idee - gelukkig - vanaf enkele decennia geleden hebben losgelaten. Dat mensen andere gewoontes, ideeën en een andere kleur huid hebben dan jij zelf houdt niet automatisch in dat jouw gewoontes, huidskleur en ideeën superieur zijn aan die van een ander.

Jammer dat het oude beeld nog niet bij iedereen is vervangen door de modernere opvatting dat alle mensen mensen zijn, waar op Aarde of in de tijd zij zich ook bevinden.

Bij thuiskomt gezellig in de binnentuin aan de thee gegaan met een buurvrouw en later op de avond binnen met een andere. Ik voelde mij zeer ontspannen toen ik die avond bijtijds naar bed ging. Fijn!

Het Engelstalige stuk van deze week: https://terrebelius.blogspot.com/2018/10/a-positive-world_10.html

'Sweat' van RY X is de muziek van deze week:



You're making me sweat sweat sweat my heart down deep into your soul

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Montserrat Caballé en Pik Botha
(O, en een paar weken terug overleed Peggy Sue, de inspiratie voor het gelijknamige lied van Buddy Holly)

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/