Aantasting van privacy

Mooi niet, technologie? Leven in een stad die is voorzien van alle moderne - en zelfs toekomstige! - gemakken. De wereld waarin wij - u en ik - leven gaat al hard die kant op: een apparaat in de auto laat ons weten welke kant wij op moeten rijden en nog even dan hoeven wij niet eens meer zelf te sturen, te schakelen of de pedalen te bedienen.

Vanuit de luie stoel zijn er nu al mensen die ene Alexa vertellen dat de verwarming lager mag of de televisie een ander kanaal mag laten zien. Er zijn al koelkasten die zelf constateren dat de melk op is en een paar nieuwe pakken bestellen!

Apparaatjes om de pols werken samen met een computer in de broekzak om ons te laten weten dat wij die dag te weinig hebben bewogen. Ingebouwde automatische gezichtsherkenning is al geen fantasie meer maar wordt in diverse steden al toegepast als maatregel tegen terrorisme. Maar vooral om in de gaten te houden waar u en ik zich zoal mee bezighouden.

Data is het nieuwe geld en wordt dan ook grof verhandeld. Het gaat namelijk helemaal niet om geld maar om macht en controle. Geld is slechts een hulpmiddel om macht en controle te verkrijgen. Ongetwijfeld zijn bedrijven als Microsoft, Google, Facebook en Apple zeer integer en hebben zij het beste met ons voor maar al die data is eenvoudig te misbruiken. En nu al vrij eenvoudig te verkrijgen.

In de Stad van de Toekomst (die men in onder meer Toronto (klik) wil realiseren) wordt dat met sensoren in lantaarnpalen en ingebouwd in het wegdek én in je auto nog vele malen makkelijker. De investeringen in dit deel van de toekomst bedragen vele miljarden euro's. Terwijl dagelijks tienduizenden mensen sterven van de honger. Willen wij echt een toekomst waarin een handvol rijken - in ruil voor het volledig opgeven van alle privacy - alles krijgt wat het hartje begeert, vaak zelfs nog voordat men weet dat men iets wil? Terwijl 'de 99%' waar u en ik toe behoren het moet zien te redden met een mager pensioen, slecht onderwijs en nauwelijks onderhouden fietspaden? Alleen 'de happy few' kunnen het zich namelijk veroorloven om in de luxe steden van de wereld te wonen.

En dan nog: dan werk je 60 uren per week om je een zeer luxe levensstandaard te kunnen permitteren, waar haal je de tijd vandaan om ervan te genieten? Dan heb je een huis met een waarde van enkele miljoenen, met een zelfverwarmend zwembad, een koelkast die kan nadenken en een automatische stofzuigrobot maar het enige dat je in dat huis doet is slapen.

In ruil voor het 'gratis' gebruik van de robot (na aanschaf voor een eurootje of duizend) zendt het apparaat aan het moederbedrijf door wat het onder jouw bed vindt. Gelukkig vinden wij dat helemaal niet erg, toch? Of wel?

Voorbeeld uit de praktijk van privay: ik ontving een e-mail van een mevrouw met de vraag haar naam te verwijderen uit een stukje dat ik ooit schreef 'want ik maak mij zorgen om mijn privacy'. Toen ik haar eerder vroeg of zij daartegen bezwaar had gaf zij aan voorstander te zijn van 'volledige openheid want ik heb niets te verbergen'.
Blijkbaar is zij teruggekomen van de gedachte dat het helemaal niet erg is als je privé-gegevens makkelijk te vinden zijn 'want alleen criminelen hebben wat te verbergen'.

Een 'lolcat' die ik ooit maakte over het onderwerp:

'Aantasting van privacy?

Geen probleem!

Zo lang het gaat om de privacy van anderen.'

Maar je naam laten verwijderen uit een weblogstukje voorkomt niet dat iemand je naam intikt in Google, ontdekt dat je een Twitter-account hebt waarin je verwijst naar je eigen bedrijf dat in de openbare database van de Kamer van Koophandel staat vermeld, inclusief je huisadres.

=================================================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/