Maandag genoten mijn collega's en ik nog even na van de succesvolle opening van de brouwerij op de nieuwe locatie, de vrijdag ervoor. Ook financieel was die succesvol. Daardoor konden weer een paar rekeningen betaald worden. Handig!
Minder handig - in mijn ogen - is de manier waarop de regering van Israël (klik) omgaat met mensen die protesteren tegen het feit dat zij - in hun ogen dan toch - van hun land verdreven zijn. Ongeacht welke kant er gelijk heeft: met raketwerpers, automatische wapens, scherpschutters en bommen ongewapende burgers ('Ja maar sommigen gooiden met brandende autobanden!') 'bevechten' heeft - bij mijn weten - nog nooit veel goeds gebracht. Bovendien maakt mensen beschieten ze nooit opeens vredelievend. Wat Israël hiermee hoopt te bereiken is mij niet helemaal duidelijk. Vermoedelijk worstelt 'de internationale gemeenschap' met dezelfde vraag want men is opvallend stil in deze kwestie. Er zal vast een ontzettend goede reden zijn om door sluipschutters biddende mensen (klik) door het hoofd te laten schieten maar ik zie het nut er niet zo van in. Dat kan natuurlijk aan mij liggen. Lastig is ook dat het tegenwoordig vrijwel onmogelijk is om echt van 'fake' nieuws te onderscheiden.
In de Loge 's avonds (onderweg er heen kwam ik zomaar twee buurvrouwen in het wild tegen! Geestig, niet?) ging het onder meer over tijd. De oude Grieken spraken bijvoorbeeld van Chronos, de tijdsmeting en over Kairos, de tijdsbeleving. Is het 11 uur 's ochtends op dinsdag of 'de tijd van het hoge water'? 'Tijd om op de trein te stappen' of 'Tijd die ik mijzelf gun om mij en mijn kinderen iets te leren?' Verder spraken wij over de zandloper: zien wij toe hoe de zandkorrels door de zandloper lopen terwijl wij wachten op het einde of nemen wij het lot in eigen hand door op gegeven moment de zandloper ter hand te nemen en om te keren?
Werd nog gevraagd om later die avond als entertainer te werken maar had - ook als een ander de klus niet op zich genomen gehad - bedankt voor het aanbod. Er blijken grenzen te zijn aan wat een vijftigjarig menselijk lichaam zoal kan verduren zonder veel tijd nodig te hebben om te herstellen.
Dinsdag was ik te gast bij een mondhygiëniste. Zij verklaarde dat mijn gebit keurig schoon was en polijstte mijn tanden en kiezen nog wat meer. Zo zat ik met glimmend schone tanden in de trein naar Maastricht.
De rest van de dag bracht ik door in gezelschap van een twittervriend en deels ook met diens vrouw. Mooie stad, Maastricht en bovendien was het reuzegezellig! Zo gezellig dat ik met de laatst mogelijke trein terugreisde naar Amsterdam.
Woensdag had ik nog maar net de gordijnen open toen een vriend van mij op spontane visite kwam. Leuk! Het werd nog leuker toen een buurvrouw ons kwam helpen de theepot leeg te drinken. Urenlang hebben wij zitten praten en lachen. Het was fijn. Natuurlijk komen gevoelens van tevredenheid vooral voort uit jezelf maar het helpt wanneer externe factoren (vrienden en buurvrouwen bijvoorbeeld) helpen die gevoelens op te wekken. Ik verrichtte kleine huishoudelijke klussen, correspondeerde met deze en gene, deed boodschappen en at 's avonds bij een vriend. Later op de avond een paar uurtjes met een vriendin zitten kletsen (en thee drinken) terwijl ik de was weg vouwde.
Donderdag hard gewerkt, onder meer samen met onze externe boekhouder die mij op weg hielp zelf wat administratieve uitdagingen aan te gaan. Ik heb goede hoop dat het helemaal goed komt met de administratie van de brouweri
Was die avond rond de klok van zeven thuis. Hapje eten, keukenvloer zwabberen, verhaaltje schrijven, mailtjes versturen en vroeg naar bed.
Ook vrijdag hard gewerkt en de vrijdagmiddagborrel voelde dan ook als zeer verdiend. Het was bovendien gezellig. Zo gezellig dat ik pas half acht thuis was. Mooie tijd voor een kop thee met een buurvrouw. Omkleden, opfrissen en naar de kroeg. Daar met diverse bekenden (en voorheen onbekenden) gepraat, gelachen en gedronken.
Deze avond was de kelder omgebouwd tot casino. Met live jazz.
Voor fiches betaalde men met privacy. Bijvoorbeeld door het laten zien van de laatste vijf foto's op je mobiel. Een ludieke manier om mensen te laten nadenken over de opmerking 'Ik heb niets te verbergen maar laat liever niet zien wat er op mijn mobiel staat.'
Zaterdag 's ochtends wat huishoudelijke taken vervuld en thee gedronken met een buurvrouw tot een vriendin aanbelde. Samen met haar gaan lunchen bij een lokale horecagelegenheid
en bij thuiskomst in het delen van verhalen bijgestaan door mijn zoon. Samen met de vriendin gekookt voor het avondeten en haar later naar de tramhalte begeleid. Later op de avond kwam een buurvrouw gezellig een film kijken bij mij thuis. Wij kozen het kijkschijfje 'Gattaca'. Een film met als centraal thema: hoever ga je om je identiteit op te geven in ruil voor prestige?
Zondag na het uitslapen (het blijft wennen dat dat tegenwoordig kan!) in de gemeenschappelijke tuin wat lopen tuinieren en thee gedronken met een buurvrouw.
's Middags voor de buurvrouw een was gedraaid terwijl ik een flinke boodschappentas vol vulde met spullen die eerdaags mijn woning uit gaan. De vriendin die er zaterdag was viel het ook al op dat mijn huis steeds leger wordt. Fijn dat opvalt dat ik het afgelopen half jaar flink heb lopen opruimen! Bij het opruimen zondag kwam ik onder meer de vinyl single tegen van dit nummer, een vroegere favoriet van mijn oudtante zaliger. Veel plaatjes heb ik al weggedaan maar deze houd ik:
'Knock Three Times' van Dawn:
's Avonds nog maar even een tijdje in de tuin gezeten met een paar buren. Gewoon, omdat dat kon.
Het Engelstalige stukje van deze week: http://terrebelius.blogspot.nl/2018/05/to-share-shortstory.html
De muziek van deze week is 'Martha's Harbour' van All About Eve.
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Margot Kidder
============================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Ja, herinneringen, en zeker als ze minder leuk zijn moet je zeker uiten.
BeantwoordenVerwijderenWie er gelijk heeft daar gaat het misschien wel om, maar die strijd laten we hier even in het midden. Dat de berichtgeving nogal eenzijdig is wil ik dan niet in het midden laten. Ze gooiden met brandende autobanden, die had ik niet gezien, wel met granaten en met molotovcocktails. En dat je met een link komt van een een Turkse beweging, misschien wel aangevoerd door Erdogan. Misschien moet je dan deze link daar eens over lezen. http://time2wakeup.me/?p=2846 Helemaal als ik zie in het bericht waar je naar link dat het in het eerste stukje al hebben over vreedzame Palestijnse demonstranten. Er zijn op die site inderdaad wel heel veel dingen te zien die Israel fout doet, maar niets over wat die 'vreedzame demonstranten' verkeerd doen. Dat is nogal eenzijdig lijkt mij. Het feit dat het ene land uit verdediging kogels inzet en de andere als aanval levens is misschien niet goed te praten, maar geeft wel een duidelijk beeld hoe een volk over zijn eigen mensen nadenkt en daarmee ook aan de samenleving daarbuiten.
BeantwoordenVerwijderenLove As Always
Di mario
.
Mensen zijn geen eenheidsworst, de een wil zich graag zijn sores uiten, de ander juist niet. Is prima zolang je het doet zoals je zelf prettig vindt.
BeantwoordenVerwijderenNou, je treft het maar met die buurvrouwen en zij met jou! ;-) Je blog geeft altijd weer inzicht. Dank.
BeantwoordenVerwijderenWat een overvolle week had je weer, jij zal je wellicht nooit vervelen met al die belevenissen en vrienden, buurvrouwen, logebroeders en natuurlijk ook collega's in de brouwerij waar jij zo'n puik aandeel in hebt wat betreft de boekhouding.
BeantwoordenVerwijderenBovendien kon je ook nog een heerlijk tripje naar Maastricht maken, een stad die een bezoek meer dan waard is.
En daarvan maakte je een resem mooie foto's waar we op je blog van mogen genieten!