Met name in relaties (met familie, met vrienden, collega's en ook met liefdesrelaties) ben ik een zogeheten 'pleaser'. Veel van wat ik doe doe ik om de ander ten dienste te zijn. Om aardig gevonden te worden, om geliefd te zijn, om conflicten te vermijden. (Hoe dat waarschijnlijk zo heeft kunnen komen, daar heb ik zo mijn ideeën over. Maar die zal ik u besparen.)
Niet altijd praktisch want met name narcisten maken gebruik van mensen met die eigenschappen. Wat is 'narcisme' eigenlijk en hoe herken je iemand die een narcist is?
Hier een artikel dat daar over gaat. Tot op zekere hoogte bezitten wij allemaal wel een paar narcistische trekjes. Ik ook. U mag raden welke.
En hieronder een filmpje:
Misbruik wil ik het niet noemen want dat zou beteken dat ik mij tegen mijn wil laat gebruiken. Dat is dus niet zo. Ik vind het gewoon heel prettig iets te mogen doen voor een ander. Of 'vond' kan ik beter zeggen want inmiddels besef ik dat ik daardoor nooit echt een eigen wil heb ontwikkeld. Altijd deed of zei ik wat 'de ander' (wie dan ook) van mij verlangde. Of wat ik meende dat hij of zij van mij verlangde.
'Narcist: de enige persoon wiens liefde jou je onzekerder, verwarder en ongelukkiger doet voelen naar mate de relatie voortduurt.'
Langzamerhand (ben inmiddels vijftig dus het mag eindelijk eens wel) begin ik te ontdekken wat ik zelf wil, wat ik lekker vind, leuk vind om te doen. Hoe? Door de tip op te volgen van een goede vriendin: 'Probeer af en toe iets. Bevalt het niet, dan weet je blijkbaar dat je dat niet wil. Bevalt het wel, dan weet je dat je dat wil.'
Maar wellicht is mijn probleem dat ik juist heel goed weet wat ik wil en dat ik dat niet kan krijgen met name omdat wat ik graag wil in het verleden ligt.
Twee vragen aan u: hoe gaat u om met narcisten en hoe bepaalt u wat u wil?
=================================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Goed nieuws vind ik dat er nog steeds mensen zijn die plezier hebben in hun werk. Neem bijvoorbeeld de persoon die deze weg van witte markeringslijnen mocht voorzien:
(Kent u het figuurtje La Linia nog?)
Ook goed nieuws is dat het nog steeds mogelijk blijkt om grapjes met mensen uit te halen zonder hen te beledigen of op een andere manier pijn te doen. Zoals hier in Japan bijvoorbeeld:
Hier Billy de Kat in zijn tuin.
Waar ik - met zijn toestemming -
ook af en toe mag rondlopen
De lolcat van deze week:
'Als wij alle grenzen weghalen,
zijn er geen buitenlanders meer!'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Soms zou ik graag weer in een relatie zitten en soms hoor ik verhalen waarbij ik denk: 'Blij dat ik geen relatie heb!' Voortdurend overleg plegen met een partner kan vermoeiend zijn maar een relatie waarbij de ene alles beslist en de andere zich daarin moet schikken is ook niet ideaal. Voordeel van het vrijgezel zijn is dat je niet hoeft te werken aan de relatie. Hooguit aan die met jezelf.
Maandag voelde een beetje als een zondag. Vanwege Tweede Pinksterdag had ook ik een vrije dag. Die begon met uitslapen en koffie drinken met een buurvrouw. Daarna wat in de tuin lopen rommelen en thee gedronken met een buurvrouw. Verder gegaan met opruimen in huis en een tas vol vinyl singles meegegeven aan de vriend van een buurvrouw. In de tuin genoten van het weer
en boek nummer 6 van dit jaar uitgelezen: Tokyo Zero van Marc Horne gaat over een Japanse sekte die zich voorbereidt op het Einde der Tijden. Een flitsend boek. Naar mijn smaak af en toe iets té flitsend van flashbacks naar heden en terug. 's Avonds samen met een buurvrouw de hilarische film 'Hitchhikers's Guide to the Galaxy' gekeken. Althans, deel 1 van de oude televisie serie.
Dinsdag kwam op het werk een dame langs die overweegt hetzelfde administratief systeem aan te schaffen voor haar werk als dat wij gebruiken. Ik kon haar wat over voor- en nadelen vertellen en samen ontdekten wij dat wij een gemeenschappelijke vriend kennen. Amsterdam is een dorp, dat blijkt maar weer eens. Helaas niet zoveel kunnen doen als ik vooraf had gepland maar zo gaat dat wel eens. Onderweg naar huis zag ik deze dreigende lucht maar het bleef bij dreigen:
Bij thuiskomst meteen gekookt voor mijzelf en een buurvrouw. Toen wij aan de thee zaten kwam er gezellig nog een buurvrouw bij. 's Avonds was ik naar het café aan de overkant waar ik had afgesproken met een collega. Een prettige manier om elkaar beter te leren kennen. Er trad een drietal bands op en ik sprak er met diverse bekenden.
Woensdag was ik vrij van het werk dus had wat tijd voor mijzelf en kleine klusjes in huis. Stofzuigen en zo. Tegen de tijd dat een vriend van mij langskwam (half een) had ik nog geen buurvrouw gezien! Ik paste net wat kleding waar de collega-entertainer van af wilde toen er een buurvrouw langskwam. Zij had mij wel eens eerder in mijn onderbroek gezien (in de tijd dat zij - als oud verpleegster - mijn verband kwam wisselen na mijn heup operatie) dus schrok niet van het tafereel dat zij aantrof.
Het werd een hele gezellige middag want later kwam er een buurvrouw op de thee. Onderweg naar een vriend waar ik het avondeten genoot sprak ik met een buurvrouw van hem. Dit speciaal voor lezers die denken dat ik alleen maar met mijn eigen buurvrouwen praat. Bij het verlaten van zijn woning liep ik langs deze gracht:
Later op de avond mocht ik een vergadering bijwonen over de AVG, de Algemene Verordening Persoonsgegevens (klik). Een nieuwe privacywetgeving waar ook verenigingen als mijn maandagavond club zich aan moeten houden. Voor mij ook een kennismaking met Broeders die ik nog niet eerder in het echie had mogen ontmoeten. Eenmaal weer thuis thee gedronken met een buurvrouw voor ik tevreden ging slapen. Het was weer een goede dag.
Donderdag liep ook mijn elektronische brievenbus vol met berichten van bedrijven die naar aanleiding van de nieuwe wet hun privacy-regels aanpassen. Ik vroeg mij hardop af hoe al die bedrijven aan mijn privé-gegevens komen...Hard gewerkt ook en zó geconcentreerd bezig dat meer dan één collega zich erover beklaagde dat ik niet beschikbaar was voor noch een praatje, noch werkzaamheden die niet direct met de klus van dat moment (oplossen openstaande posten vorig boekjaar) te maken hadden.
Wat eerder van de brouwerij weg deze dag om op tijd op zangles te zijn.
Onderweg naar de zangjuf stapte ik over bij Station Rai Amsterdam:
Op les diverse keelklanken mogen uitstoten in voorgeschreven volgorde en intonatie en bovendien was het nog gezellig ook! Onderweg naar huis een klein hapje gegeten en direct door naar een vergadering van de Bewonerscommissie. Subsidie voor Burendag 2018 in september dient te worden aangevraagd en plannen moeten worden gesmeed.
Het was vrijdag een hectische werkdag maar op de wekelijkse borrel konden wij samen lachen en even ontspannen. Fijn! Het was ook nog eens prachtig weer en daarom deden wij de vrijdagmiddagborrel buiten.
Na zo'n dag in mijn eentje eten vind ik niet leuk dus was het prettig dat een buurvrouw samen met mij at. Wij kookten asperges in boter met een eitje en een stukje biefstuk. Met een muziekje van Tom Waits erbij smaakte het extra lekker. Een kopje thee na deden wij bij het kijken naar het volgende deel van de oude TV-serie 'The Hitchiker's Guide to the Galaxy'. Met name als eerbetoon aan Douglas Adams in wiens nagedachtenis tienduizenden mensen wereldwijd zichtbaar met een handdoek rondliepen. Ik was daar een van.
Het fenomeen heet Towelday (klik). Zoek maar eens op. Of niet natuurlijk.
Zaterdag las ik nieuwsberichten over de nieuwe coalitie in Amsterdam. Dit zijn de hoofdpunten van het nieuwe beleid (klik). Veel mensen zijn tegen de plannen 'want met links aan de macht in de stad kan het alleen maar slecht gaan!' Onbeargumenteerd uiteraard want nadenken is vermoeiend. Jammer. Wat vindt u van de nieuwe plannen en hoe denkt u dat die in uw gemeente zullen uitpakken? Het was prachtig weer dus de ochtendkoffie deden de betreffende buurvrouw en ik lekker buiten.
Verder hield ik mij ledig met het wassen van de welkomstmatten, de schoorsteenmantel en de keukenvloer. Ik draaide een was, hing die buiten op en las. Boek nummer 7 van dit jaar is 'Four Day Planet' van H. Beam Piper. Waar boek nummer 6 erg snel van gebeurtenis naar gebeurtenis leest, is deze SF-klassieker juist erg traag. Desalniettemin vermakelijk. Overigens las ik het boek niet in een paar dagen uit maar lees ik doorgaans twee boeken tegelijk. Afhankelijk van waar mijn hoofd naar staat. Een paar jaar geleden was dat nog vijf tot acht boeken tegelijk dus het lijkt er op dat ik eindelijk wat rust in mijn hoofd krijg. Voor mij helpt het om een bepaalde spreuk tijdelijk in mijn hoofd vast te zetten. Tegenwoordig staat deze op de muur in mijn toilet:
's Avonds stond mijn naam op de gastenlijst bij een prima tentje. Daar speelde een prima bandje ('Ratata!') en iedereen die kent je...Kwam er zelfs een dame tegen die ik nog ken uit de tijd dat mobieltjes niet bestonden!
Het vinyl singletje dat ik er kocht
werd gesigneerd door de zangeres!
Lag keurig voor twee uur 's nachts in bed en zondag sliep ik uit. De koffie en de gesprekken met een buurvrouw waren weer prettig. Ik praatte wat bij met een buurman, dronk koffie met een andere buurvrouw en sprak nog een andere voordat de weergoden besloten dat het tijd was de buiten hangende was naar binnen te halen. Omdat het bij acht regendruppels bleef maar even buiten gaan zitten lezen. Fijn onder de pergola:
De rest van de dag rustig aan gedaan en zelfs een uitnodiging van een vriendin om samen naar de film (de voorstelling van 22:25u) te gaan afgeslagen. Zou ik dan toch mijn grenzen leren kennen?
'Maar Ter, als je niet naar de film ging, wat deed je dan? Toch geen TV kijken of zo want dat doe je toch bijna niet?' Goede vraag van u. Ik ging lekker rustig een potje strijken. Daarbij keek ik een aflevering van Fear the Walking Dead. Omdat er tussen het strijkgoed meerdere overhemden zaten keek ik nóg een aflevering. Zo raak ik weer een beetje op kijkschema. Om de dag traditioneel af te ronden deelde ik een pot thee met een buurvrouw.
De muziek deze week is het klassieke nummer 'Summertime' in de versie van Billy Stewart:
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Philip Roth en Alan Bean
=========================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Het was hem niet duidelijk of hij droomde of niet.
Maar voor de zekerheid deed hij snel een stap opzij
toen een vrouw snel op hem af kwam lopen zonder hem blijkbaar te zien.
Zij leek te zeer verdiept in gedachtes die achter haar lagen om zich te bekommeren om wat er op haar pad lag.
Toen zij hem aansprak wist hij zeker dat hij droomde
want hij was niet het type man dat normaliter aandacht kreeg
van dit type vrouw.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Er zijn mensen die graag een partner hebben zonder 'bagage'. Dus iemand die niets traumatisch of minstens iets heftigs heeft meegemaakt. Die wens (voor sommigen zelfs een eis) beperkt de partnerkeuze drastisch. Kent u een volwassene die nog nooit iets heeft meegemaakt dat in de categorie 'O, wat erg!' valt? Ik niet. Althans, niet voor zover ik weet. Het is natuurlijk niet onmogelijk dat zo iemand bestaat, al is het vrij onwaarschijnlijk.
Dit citaat valt mijn gedachten hierover samen:
'Iedereen die je ontmoet vecht een strijd waar jij niets van af weet.
Wees aardig. ALTIJD.'
Wie écht iemand als partner wil die nog nooit iets erg is overkomen kan beter zoeken op schoolpleinen en gaan rondkijken voor een 17-jarige wiens meest traumatische ervaring was pas bij aankomst op school ontdekken dat de nieuwe schoenen toch niet zo leuk bij die 'al een half jaar oude' broek passen. Maar ook onder jongeren zijn er natuurlijk al velen die iets naars hebben meegemaakt.
Zelf heb ik graag een partner die zich bij mij prettig genoeg voelt om al haar wensen, dromen en verwachtingen te delen en zich niet ongemakkelijk voelt wanneer ik met haar de mijne deel.
Welke eigenschap ziet u het liefst in een levenspartner?
============================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Goed nieuws is dat mensen creatief blijven én graag anderen blijven helpen. Neem nu de bedenkers van deze rolstoel:
Naast de scheepvaart is de luchtvaart misschien wel de meest vervuilende industrie. Wrang is dat ook sprekers op congressen over milieuvervuiling zich vaak per vliegtuig naar dat congres laten vervoeren. Maar er wordt aan gewerkt om dat vliegen minder vervuilend te maken. De ontwerpers van dit vliegveld geven het goede voorbeeld:
Een kattenfoto uit de oude doos:
Maneki Neko in een doos.
Speciaal voor u weer een verse lolcat:
'Vragen stellen is altijd goed.
Behalve wanneer iemand roept: 'Bukken!'
(In het Engels betekent 'bukken' 'duck'.
'Duck' betekent echter ook 'eend'.
Vandaar het plaatje.)
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Er zijn mensen die hun problemen en ongenoegen het liefst 'onder het ijs' houden. Dat heb ik een tijdje geprobeerd en is mij niet goed bevallen. Sommige van mijn herinneringen gedragen zich namelijk een beetje als De Hulk. Niet dat ze groen en lelijk worden maar niets weerhoudt ze ervan om naar buiten te treden. Dan heb ik liever dat zij dat doen als het vriendelijke alter ego Bruce Banner dan dat ze extra barsten veroorzaken in mijn zieleheil als de razend agressieve grote groene gigant.
Maandag genoten mijn collega's en ik nog even na van de succesvolle opening van de brouwerij op de nieuwe locatie, de vrijdag ervoor. Ook financieel was die succesvol. Daardoor konden weer een paar rekeningen betaald worden. Handig!
Minder handig - in mijn ogen - is de manier waarop de regering van Israël (klik) omgaat met mensen die protesteren tegen het feit dat zij - in hun ogen dan toch - van hun land verdreven zijn. Ongeacht welke kant er gelijk heeft: met raketwerpers, automatische wapens, scherpschutters en bommen ongewapende burgers ('Ja maar sommigen gooiden met brandende autobanden!') 'bevechten' heeft - bij mijn weten - nog nooit veel goeds gebracht. Bovendien maakt mensen beschieten ze nooit opeens vredelievend. Wat Israël hiermee hoopt te bereiken is mij niet helemaal duidelijk. Vermoedelijk worstelt 'de internationale gemeenschap' met dezelfde vraag want men is opvallend stil in deze kwestie. Er zal vast een ontzettend goede reden zijn om door sluipschutters biddende mensen (klik) door het hoofd te laten schieten maar ik zie het nut er niet zo van in. Dat kan natuurlijk aan mij liggen. Lastig is ook dat het tegenwoordig vrijwel onmogelijk is om echt van 'fake' nieuws te onderscheiden.
In de Loge 's avonds (onderweg er heen kwam ik zomaar twee buurvrouwen in het wild tegen! Geestig, niet?) ging het onder meer over tijd. De oude Grieken spraken bijvoorbeeld van Chronos, de tijdsmeting en over Kairos, de tijdsbeleving. Is het 11 uur 's ochtends op dinsdag of 'de tijd van het hoge water'? 'Tijd om op de trein te stappen' of 'Tijd die ik mijzelf gun om mij en mijn kinderen iets te leren?' Verder spraken wij over de zandloper: zien wij toe hoe de zandkorrels door de zandloper lopen terwijl wij wachten op het einde of nemen wij het lot in eigen hand door op gegeven moment de zandloper ter hand te nemen en om te keren?
Werd nog gevraagd om later die avond als entertainer te werken maar had - ook als een ander de klus niet op zich genomen gehad - bedankt voor het aanbod. Er blijken grenzen te zijn aan wat een vijftigjarig menselijk lichaam zoal kan verduren zonder veel tijd nodig te hebben om te herstellen.
Dinsdag was ik te gast bij een mondhygiëniste. Zij verklaarde dat mijn gebit keurig schoon was en polijstte mijn tanden en kiezen nog wat meer. Zo zat ik met glimmend schone tanden in de trein naar Maastricht.
De rest van de dag bracht ik door in gezelschap van een twittervriend en deels ook met diens vrouw. Mooie stad, Maastricht en bovendien was het reuzegezellig! Zo gezellig dat ik met de laatst mogelijke trein terugreisde naar Amsterdam.
Woensdag had ik nog maar net de gordijnen open toen een vriend van mij op spontane visite kwam. Leuk! Het werd nog leuker toen een buurvrouw ons kwam helpen de theepot leeg te drinken. Urenlang hebben wij zitten praten en lachen. Het was fijn. Natuurlijk komen gevoelens van tevredenheid vooral voort uit jezelf maar het helpt wanneer externe factoren (vrienden en buurvrouwen bijvoorbeeld) helpen die gevoelens op te wekken. Ik verrichtte kleine huishoudelijke klussen, correspondeerde met deze en gene, deed boodschappen en at 's avonds bij een vriend. Later op de avond een paar uurtjes met een vriendin zitten kletsen (en thee drinken) terwijl ik de was weg vouwde.
Donderdag hard gewerkt, onder meer samen met onze externe boekhouder die mij op weg hielp zelf wat administratieve uitdagingen aan te gaan. Ik heb goede hoop dat het helemaal goed komt met de administratie van de brouweri
Was die avond rond de klok van zeven thuis. Hapje eten, keukenvloer zwabberen, verhaaltje schrijven, mailtjes versturen en vroeg naar bed.
Ook vrijdag hard gewerkt en de vrijdagmiddagborrel voelde dan ook als zeer verdiend. Het was bovendien gezellig. Zo gezellig dat ik pas half acht thuis was. Mooie tijd voor een kop thee met een buurvrouw. Omkleden, opfrissen en naar de kroeg. Daar met diverse bekenden (en voorheen onbekenden) gepraat, gelachen en gedronken.
Deze avond was de kelder omgebouwd tot casino. Met live jazz.
Voor fiches betaalde men met privacy. Bijvoorbeeld door het laten zien van de laatste vijf foto's op je mobiel. Een ludieke manier om mensen te laten nadenken over de opmerking 'Ik heb niets te verbergen maar laat liever niet zien wat er op mijn mobiel staat.'
Zaterdag 's ochtends wat huishoudelijke taken vervuld en thee gedronken met een buurvrouw tot een vriendin aanbelde. Samen met haar gaan lunchen bij een lokale horecagelegenheid
en bij thuiskomst in het delen van verhalen bijgestaan door mijn zoon. Samen met de vriendin gekookt voor het avondeten en haar later naar de tramhalte begeleid. Later op de avond kwam een buurvrouw gezellig een film kijken bij mij thuis. Wij kozen het kijkschijfje 'Gattaca'. Een film met als centraal thema: hoever ga je om je identiteit op te geven in ruil voor prestige? Zondag na het uitslapen (het blijft wennen dat dat tegenwoordig kan!) in de gemeenschappelijke tuin wat lopen tuinieren en thee gedronken met een buurvrouw.
Een buurman kwam er even bij zitten. Gezellig!
's Middags voor de buurvrouw een was gedraaid terwijl ik een flinke boodschappentas vol vulde met spullen die eerdaags mijn woning uit gaan. De vriendin die er zaterdag was viel het ook al op dat mijn huis steeds leger wordt. Fijn dat opvalt dat ik het afgelopen half jaar flink heb lopen opruimen! Bij het opruimen zondag kwam ik onder meer de vinyl single tegen van dit nummer, een vroegere favoriet van mijn oudtante zaliger. Veel plaatjes heb ik al weggedaan maar deze houd ik:
'Knock Three Times' van Dawn:
's Avonds nog maar even een tijdje in de tuin gezeten met een paar buren. Gewoon, omdat dat kon.
De muziek van deze week is 'Martha's Harbour' van All About Eve.
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Margot Kidder
============================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
-'Nou, met de Sharia worden lijfstraffen weer ingevoerd en daar ben ik tegen want dat is barbaars. In een moderne samenleving is geen plaats voor middeleeuwse praktijken.'
'Maar riep jij niet, toen jouw fiets werd gestolen, dat van de dief de handen moeten worden afgehakt? En geef jij niet je kinderen een tik wanneer zij hun bordje niet leegeten?'
-'Ja, maar soms zijn lijfstraffen goed.'
'En zei je niet ook dat iemand die op een verkeerde manier naar jouw dochter kijkt de penis moet worden afgehakt?'
-'Ja maar van mijn dochter moeten ze afblijven! De regering is meestal niet streng genoeg en moet gewoon lijfstraffen weer invoeren!'
'Dus als ik het goed heb ben jij voor én tegen lijfstraffen...?'
-'Nou eh...'
===========================================
Bovenstaand is - in verkorte weergave - het gesprek dat ik met een man had die vindt dat 'alle moslims' barbaren zijn. Hij baseerde zich daarbij op een paar gevallen van moslims die anderen nare dingen aandeden. Ik vertelde hem dat er ook gevallen zijn van christenen die anderen nare dingen aandeden en vroeg hem of dat dan automatisch betekent dat alle christenen barbaren zijn. 'Nee, natuurlijk niet! Want je kunt niet een hele groep de daden van een paar individuen kwalijk nemen!' Behalve als het om moslims gaat dus blijkbaar. Interessant.
===========================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Goed nieuws voor mensen die graag vleugels zouden hebben. Er is iemand die ze maakt!
Ook goed nieuws is er voor mensen die niet weten waar zij moeten beginnen met opruimen of van mening zijn dat opruimen heel veel tijd kost (mensen zoals ik dus):
Uit de oude doos:
een gif-je dat ik maakte van Maneki Neko
In de lolcat van vandaag zit ook een hond:
'Als geweld de beste manier was
om een einde te maken aan geweld
zou er geen geweld zijn.'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Al een tijdje loop ik rond met een wat onbestemd, een beetje naar zelfs, gevoel. En opeens wist ik het: er is voor mij geen 'thuisfront' meer. Met mijn zoon, mijn moeder en mijn partner bepaalden wij samen wat wij gingen eten, wanneer wij samen iets ondernamen of wanneer wij samen zouden zijn. Vrij plotseling was er alleen nog maar sprake van ik. Voor mij is dat - zelfs na ruim een jaar van alleen zijn (gelukkig niet eenzaam! Dat was ik maar even.) is dat voor mij nieuw.
Maandag wakker geworden na vijf uurtjes slapen na gewerkt te hebben in een nachtclub.
Nadat ik zaterdagnacht al mocht werken op de verjaardag van Sigmund Freud. Waar ik begon als 'doorman'. Het was de taak van mijn collega en mij om mensen zich ongemakkelijk te laten voelen. Dat lijkt aardig gelukt. Zie bijvoorbeeld dit kleine (foto-)verslag (klik). Hier een foto waar ik op sta:
(Foto: Amaury Miller)
En omdat u er zo lief om vraagt nog eentje:
Zat dus niet optimaal fit aan de thee met een buurvrouw. Ik maakte ruimte in mijn hoofd en huis door spullen die van mijn kinderen en van mijn moeder zijn geweest weg te doen. Was het eerst nog mentaal te pijnlijk om dit soort dingen te doen, nu ik besloten heb het verleden achter mij te laten gaat het mij steeds minder moeilijk af. Al blijf ik steken in mijn hart voelen wanneer ik aan hen denk, al dan niet 'getriggerd' door een object.
Al dat optreden in clubs bezorgt natuurlijk extra werk: kostuums dienen gewassen, glitter dient verwijderd te worden uit diverse huidplooien en facturen worden opgesteld en verstuurd.
Begin van de avond zat ik op een terrasje met iemand die ik voor het laatst in levende lijve zag zo'n 43 jaar geleden: een oom. Zijn vader was de broer van mijn oma. Dat is onze band. En die bleek sterk. Fijn met hem en zijn gade zitten kletsen en knuffelen.
Gelukkig in de buurt van een gebouw waar ik wel vaker ben: het pand van de hoofdstedelijke vrijmetselarij.
Het was daar een bijzondere avond want er werd een nieuw lid ingewijd. Altijd mooi.
Dinsdag verliep de werkdag anders dan anders. Vooral vanwege de naderende officiële opening. 'Is iedereen wel uitgenodigd die wij willen uitnodigen? Zijn de toiletten ook goed bereikbaar voor rolstoelers? Is er voldoende vertier voor meekomende kinderen?'
Thuis pizza gemaakt.
Zonder bloemkool bodem dit keer. De bloemkool dient namelijk een dag van tevoren geprepareerd te worden en ik was domweg vergeten er een te halen. Maar de buurvrouw genoot er van! En ik dus ook want ik vind het fijn om mensen blij te zien zijn. Extra leuk wanneer ik de oorzaak mag zijn van die blijheid. Had ook nog even een andere buurvrouw op bezoek.
Later op de avond nog gezellig met een vriendin aan de telefoon gehangen. En zomaar opeens is het bedtijd. Heel gek.
Woensdag twee potten thee, levensfilosofieën, grapjes en anekdotes gedeeld met een buurvrouw. Geschoren, goudvissen verzorgd, muziek afgespeeld, vuilnisbak schoongemaakt, mailtjes en korte berichten verstuurd (hoe noem je dat wanneer je berichten verstuurd via Messenger, SMS, DM via Twitter en Instagram? 'Chatten'? Ik heb geen WhatsApp.)
's Middags op de trein
(Gezien vanuit de trein valt het op hoe leeg en uitgestrekt
Nederland toch eigenlijk is.)
om op het betreffende treinstation te worden opgehaald door mijn broer voor een etentje bij hem en zijn vrouw.
(Wij zaten lekker buiten en ik dronk er een biertje bij.
Uiteraard van eigen brouwerij.)
Mijn zoon woont bij hen in de buurt en was er ook. Fijn!
Ik was weer thuis voor ik naar bed ging. Praktisch.
Donderdag was het Hemelvaartsdag. Ooit is besloten dat die dag veel mensen vrij zijn van werken. Ik was daar een van. Een afspraak ging niet door waardoor ik behalve thee met een buurvrouw ook koffie met een buurvrouw kon drinken. Verder draaide er een was, werden de lakens gewisseld en ging ik verder met het 'ontspullen' van mijn woning. Ook maakte ik een foto van wat bloemetjes in mijn tuin:
Vrijdag vroeg op en aardig op tijd op het werk. Bij de buren van de Molen van Sloten staat voor de deur dit beeld van de beroemde schilder Rembrandt en zijn vrouw Saskia:
Mijn eerste taak was het uitruimen van de vaatwasser. De werkplek netjes houden hoort er namelijk bij. Vind ik. De ochtend wat administratieve taken verwerkt om half twee bij de voordeur te staan om gasten welkom te heten (en consumptiebonnen te verkopen) op de officiële opening van de nieuwe locatie van de brouwerij. Reuzegezellig, drukker dan verwacht, diverse bekenden mogen begroeten en bovendien een goede omzet gedraaid. Fijn voor de collega's die dus niet voor niets een paar honderd cadeaupakketten hadden klaargezet. Een geïmproviseerd personeelsfeestje was er debet aan dat ik pas half elf thuis was.
De muziekinstallatie
Een bevriende klant, een vriendin, de directeur en ik.
Bier proeven is een serieuze aangelegenheid.
Lange rijen bij de plekken waar de consumptiebonnen
konden worden ingeruild voor drank. Met name voor bier.
Zo zag het er van boven uit
Zaterdag ging een afspraak niet door en kon ik mij volledig wijden aan mijzelf en mijn woning. Ook wel eens fijn. Zo kom je toe aan klusjes als het verwijderen van spinrag en zo, zowel in huis als in het hoofd. Ook ging ik door de contacten in mijn telefoon: dode mensen zal ik nooit meer bellen. Of heel erg schrikken wanneer zij opnemen. Dus die betreffende contacten heb ik verwijderd. Evenals de nummers van eenmalige contactpersonen ten behoeve van entertainment-opdrachten. En een stuk of twintig contacten van wie ik geen idee meer heb wie het zijn. Dus.
In de gemeenschappelijke binnentuin sprak ik even met een buurvrouw en een buurman.
's Avonds mocht ik weer een treinreis ondernemen. Naar Rotterdam dit keer. Daar was het Eurovisie Songfestival op televisie. Daar heb ik op zich niet zo heel veel mee maar dit vond ik dan wel weer vermakelijk:
Vanaf daar werden een paar collega's en ik zondag opgehaald om in België een korte film op te nemen. Als acteurs. Dus. Als zodanig. Dat geschiedde in deze omgeving:
Een mooie afleiding van het feit dat het deze dag Moederdag was. Niet lang voor Moederdag vorig jaar overleed mijn moeder dus het was feitelijk mijn tweede Moederdag zonder moeder. Maar het voelde als de eerste.
De muziek van deze week is van Tom Waits. Hier is Cold Cold Ground:
============================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
