De week voorbij

Genieten van wat je hebt is een stuk makkelijker dan genieten van wat je niet hebt. Daarom is leven in het 'hier en nu' praktischer dan leven in het verleden of al te veel te piekeren over de toekomst.

Maandag onderweg naar het werk deze foto gemaakt

Eenmaal gearriveerd bleek mijn directe collega ziek en haar inbreng werd node gemist. Toch hebben wij het weer gered tot het einde van de dag. Ons speciaalbier wordt steeds populairder en de verhuizing naar een groter pand ligt om de hoek. Dat brengt uiteraard de nodige hoofdbrekens met zich mee.

'Hopen wij op verandering,
op iets dat was
of op iets dat is
maar wat wij nog niet ervaren?'
was een van de vragen die voorbij kwam op de maandagavond club. Een boeiende avond met ruimte voor Kant, Kierkegaard en Meneer De Raaf.

Dinsdag 's ochtends wat gerommeld in huis en na de brunch met een buurvrouw samen naar de film 'Film stars don't die in Liverpool', naar de memoires van de minnaar van de vroegere filmster Gloria Grahame. Drama en romantiek, uitstekend gespeeld met kundig in beeld gebrachte overstappen tussen het 'heden' van 1981 en het 'verleden' van 1979.

Was na het boodschappen doen net thuis toen een vriend zich aandiende en niet veel later werden wij vergezeld door een buurvrouw. Die was net weg toen de buurvrouw van eerder die dag zich bij ons kwam voegen. Kopje koffie, beetje kletsen...en opeens was het bijna half vijf! Een half uurtje tijd voor mijzelf en toen aan het koken geslagen voor mijzelf en een buurvrouw. Daar was ik mee bezig toen een buurman langskwam. Helaas had ik geen tijd voor hem en dat vond ik best jammer. Maar ook aan de rekbaarheid van de door mij gebruikte tijd zit een einde. Met de buurvrouw in kwestie at ik deze pizza:

Woensdag was ik na een telefoongesprek een beetje van slag maar daar zette ik mij overheen door het doen van de jaarlijkse belastingaangifte. Omdat ik een deeltijdbaan heb én deeltijd zelfstandige ben niet helemaal een sinecure. Concentratie vereist dus. Tussendoor even stofzuigen en zo. Ook dat leidt lekker af. Verder een paar ideeën voor toekomstige weblogstukjes uitgewerkt en wat spulletjes uit mijn huis verwijderd. Een pen bijvoorbeeld. Alle kleine beetjes helpen...

Het avondeten genoot ik bij een vriend en nadat 's avonds nog even een buurvrouw op de thee was geweest keek ik een opgenomen aflevering van The Walking Dead voordat ik mijzelf overgaf aan de geesten van de nacht.

Donderdag tegenover de brouwerij deze foto geschoten

en hard gewerkt want ook (een deel van) de werkzaamheden van een zieke collega dienden voortgang te vinden. Daarom een uur langer op de brouwerij gebleven dan gebruikelijk. Thuis even een hapje opwarmen en daarna naar de kroeg waar wij met vier mensen hadden afgesproken. Twee hadden er afgezegd en daarom namen wij het er maar van met z'n tweeën.

Vrijdag even stilgestaan bij het uitzicht over de Sloterplas.

Als wij eenmaal verhuisd zijn zal ik minder vaak bij deze bushalte staan. Een hectische dag want de oude brouwinstallatie is inmiddels verkocht en werd deze dag opgehaald door de nieuwe eigenaar.

De technische details ontgaan mij nog even maar het is een gegeven dat wij op de oude locatie geen bier meer gaan brouwen. Dat is namelijk best lastig zonder brouwinstallatie. Was na de vrijdagmiddagborrel keurig op tijd in een Ierse pub waar ik met een vriendin een pintje dronk.

Zaterdag weer even last van het wakker worden zonder iemand in de buurt. Na een jaar ben ik dat nog steeds niet gewend blijkbaar. Was dan ook blij met de visite van een buurvrouw en haar vriend. Hem kon ik blij maken met een flinke tas vol oude elpees van mij en mijn moeder zaliger. Ik geef spullen liever nu weg aan mensen die daar prijs op stellen dan dat ze over zoveel jaren na mijn verscheiden naar opkopers gaan dan wel in de vuilcontainer worden gestort. Verder die dag de oven schoongemaakt, de goudvissen verzorgd, een stapeltje papieren verwerkt en eind van de middag afgesproken met een vriendin van vroeger. Bijna dertig jaar geleden. Toen wij beiden deel uitmaakten van een dichterscollectief.

Zondag moest ik weer erg lachen bij de beloftes van politieke partijen om de oorzaken van hun eigen beleid na volgende verkiezingen terug te draaien. Als heersende politieke partij bezuinigen op schoonmakers bijvoorbeeld en nu beloven om meer schoonmakers aan te nemen na hun eigen herverkiezing. Opvallend vind ik dat er nog steeds mensen zijn die dat soort beloftes serieus nemen.

Opvallend vind ik ook de verontwaardiging van mensen toen naar buiten kwam dat Facebook privé gegevens van 50 miljoen gebruikers heeft verkocht aan een datacentrum dat het doorverkocht aan 'de Russen' zodat die anti-Hillary en pro-Trump advertenties gericht konden plaatsen. 'Ik wil niet dat ze met mijn privé gegevens aan de haal gaan!' Eh...maar zei jij niet dat je je niet druk maakt om de 'Sleepwet' omdat je niets te verbergen hebt? En ging jij niet zelf akkoord met de algemene voorwaarden waar duidelijk in staat dat Facebook alles wat jij op Facebook plaatst mag gebruiken voor commerciële doeleinden? Iets wat bijvoorbeeld ook geldt voor WhatsApp? Kortom: mensen zijn raar. Of misschien vindt men nadenken te vermoeiend.

Zondag was voor mij ook een emotionele dag. Een dag zonder afspraken ook (al kwamen er in totaal drie mensen bij mij over de vloer en ging ik zelf bij iemand langs) en daarom ging ik verder met opruimen. Van mijn collectie vinyl singles bijvoorbeeld. Er zat een plaatje bij dat ik ooit kreeg van mijn eerste schoonmoeder en een plaatje dat was opgenomen door een vriend van mijn moeder: een heuse zeekapitein van wie ik een tijdlang dacht dat hij mijn vader was. Ook ging de speeltafel de deur uit waar mijn kinderen en ik indertijd veel lol mee hebben gehad. Een ander stel kinderen gaat er mee spelen.

Je kan er niet alleen mee poolen

maar ook tafeltennissen, bowlen, airhockey spelen en tafelvoetballen.

Toegegeven, het scheelt een hoop ruimte in huis. Maar ik ben drukte, rommel en chaos gewend. Zo leeg en stil als het nu in huis is, is het nog nooit geweest. Het hardste geluid in huis is het tikken van de klok. Het was ooit kindergeschater.

Daarom voelde ik dus ook even een scheut van verdriet toen deze middag de hangmat van eigenaar wisselde. De hangmat waar alle drie mijn kinderen wel eens in geslapen hebben. In de tijd dat mijn woning vol zat met leven. En spullen.

Bij een buurvrouw kon ik even mijn ei kwijt. In de vorm van een kopje koffie en een appelflap:

Traditioneel eindigde voor mij de week met het delen van een pot thee met een buurvrouw.

Het Engelstalig stukje van deze week: http://terrebelius.blogspot.nl/2018/03/we-can-fix-planet.html

De muziek van deze week is Playgirl van Ladytron:



Deze week staan wij stil bij het overlijden van Stephen Hawking en F. Starik
===============================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/