'Alle buitenlanders zijn stom!' Ongetwijfeld is die bewering waar voor enkele buitenlanders maar ik betwijfel dat er buiten Nederland en België geen mensen te vinden zijn die niet kunnen praten. 'Stom' betekent namelijk 'niet kunnen praten'.
Mensen die een hekel hebben aan alles wat buitenlands is behalve hun favoriete Marokkaanse voetballer, hun Thaise masseuse, hun Turkse buurvrouw, hun Poolse schilder, hun Duitse auto, hun Surinaamse schoonmaakster, hun Chinese mobieltje, hun Zweedse woonwarenhuis, hun Franse wijn, hun Belgisch bier, hun IJslandse bankrekening, hun Spaanse vakantie, hun Russische wodka, hun Portugese worst, hun Italiaanse ham, hun Amerikaanse vrienden en hun Canadese bevrijders noem ik trouwens dom.
===========================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
woensdag, februari 28, 2018
dinsdag, februari 27, 2018
Goed nieuws en kattenlog
Goed nieuws vind ik dat er toch nog steeds mensen zijn die op een bedreigende situatie niet reageren met paniek en/of agressie. De meneer in dit filmpje is daar een fraai voorbeeld van:
Ook vind ik goed nieuws dat in deze tijden van vooruitgang op het gebied van computers en innovatie steeds meer mensen zich richten op de ethische kant (klik) van de zogenoemde vooruitgang.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Ook vind ik goed nieuws dat in deze tijden van vooruitgang op het gebied van computers en innovatie steeds meer mensen zich richten op de ethische kant (klik) van de zogenoemde vooruitgang.
Een kattenfoto uit de oude doos (...):
Maneki Neko vermaakt zich prima!
De lolcat van deze week:
Lastig te vertalen. Misschien als: 'Toen ik zei dat ik aandacht wilde
was dit niet het soort aandacht dat ik bedoelde.'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
zondag, februari 25, 2018
De week voorbij
Hoop hebben is prima maar als je geen actie onderneemt zal die hoop nooit uitkomen. Kortom: wie wat wil bereiken zal er iets voor moeten doen. Of juist laten. Afwachten en hopen lost zelden een probleem op.
Maandag werd het werken bemoeilijkt door een stroomstoring. Werken zonder radio is al niet makkelijk maar als dan ook nog eens het bier niet gekoeld dan wel verhit kan worden, de verwarming en verlichting niet werkt en ook e-mails beantwoorden, boekhouden en telefoneren onmogelijk is...Tegen het middaguur was het euvel gelukkig verholpen en werd het nog even hard werken om de opgelopen achterstand goed te maken. Waar zouden wij toch zijn zonder elektriciteit?
In de werkplaats (ook wel 'Tempel') van de loge, waar bij de ingang dit kunstwerk hangt:
die avond was het ook even vrij donker. Om belangstellenden een indruk te geven van de sfeer. Het werd een bijzondere avond waarbij enkele vragen van bezoekers van de open avond van onze Loge de Broeders aardig aan het denken zetten. En zo hoort dat ook natuurlijk. Vind ik. Als het leven niet af en toe een uitdaging biedt dan wordt het maar een saaie bedoening. Maar met 'saai' is ook weinig mis natuurlijk. Zo vind ik mijn huidige leven behoorlijk saai als ik het vergelijk met hoe het er zo'n twee jaar geleden nog uit zag.
Zo deed ik dinsdag vrij weinig. Koffie drinken met een buurvrouw, een was draaien, lakens wisselen, koken voor mijzelf en een buurvrouw en mijn LP-collectie opschonen. Zo deed ik een stapel LP's weg die ooit van mijn moeder zaliger waren geweest maar ook langspeelplaten die ik ooit in een opwelling aanschafte of cadeau kreeg maar die mij toch helaas niet konden bekoren. Het gaat om geluidsdragers die ik nooit zal draaien maar waar de vriend van een buurvrouw heel blij van wordt. En hoplakee: mijn huis is weer ruim 10 kilo lichter!
Woensdag ging ik nog even door met mijn opruim-aanval. Als zo'n bui je overvalt is het handig daar gebruik van te maken. Met als resultaat dat een verhuisdoos door mij werd gevuld met verkleurde oude lakens, oud speelgoed, een paar boeken en dvd's. Daar kan ik dan weer anderen blij mee maken.
Met een buurvrouw ging ik samen naar een winkelcentrum om daarna bij haar thuis een hapje te eten en een kop koffie te drinken en met een van haar katten te spelen.
En te kletsen natuurlijk. Dat doe ik ook wel eens.
Het avondeten genoot ik bij een vriend. Onderweg naar hem maakte ik deze foto:
Bij thuiskomst waagde ik mij aan het strijken van de vorige dag gewassen kleding. Daarbij keek ik een aflevering uit de serie 'Black Mirror'. Tip: kijk dat niet vlak voor het slapen gaan. De serie exploreert per aflevering een mogelijke nabije toekomst van de mensheid en gaat daarbij niet uit van positiviteit.
Boodschappen doen, eten, strijken, televisie kijken...ik lijk zowaar een 'normaal' mens te worden!
Het is al met al toch nog even wennen dat mijn leven niet meer lijkt op een wilde achtbaanrit. Mijn gevoel en mijn geheugen zeggen mij dat mijn leven wat 'voller' was maar was dat ook echt zo? Ons geheugen is namelijk feilbaar. Ik zocht er dus even twee weekverslagen bij van twee jaar geleden. Oordeelt u zelf:
http://terrebel.blogspot.nl/2016/02/de-week-voorbij_21.html
http://terrebel.blogspot.nl/2016/02/de-week-voorbij_28.html
Donderdag fijn gewerkt. Misschien wel omdat het op de brouwerij iets rustiger was dan op andere dagen. Minder hectisch. Een collega bracht mij met de auto helemaal tot aan mijn voordeur omdat hij toevallig in de buurt moest zijn en daardoor kon ik thuis rustig aan doen. Dat begint steeds beter te bevallen. Hoewel ik mijn oude hectische leven nog steeds wel mis.
Een buurvrouw kwam op de thee en ik werd blij van haar verhalen en aanwezigheid. Zo werd ik ook blij van de spontane blijdschap van de pas 20-jarige Suzanne Schulting die ook tot haar eigen verbazing namens Nederland een gouden medaille won op de 1000 meter shorttrack op de Olympische Spelen.
Met een paar vrienden wisselde ik 's avonds berichten uit en ook daar werd ik blij van.
Vrijdag was ik bij met mijn reguliere werk en dus was er tijd over om op te ruimen op kantoor. Dat scheelt dan weer wanneer wij over een paar maanden verhuizen naar een groter pand. De vrijdagmiddagborrel smaakte prima en grapjes horen daar wel een beetje bij:
en al met al was ik iets na acht uur 's avonds thuis. Ik kon kiezen tussen twee verschillende uitnodigingen voor die avond maar besloot - en niet alleen omdat ik moe was want ooit trok ik mij daar weinig van aan - op beide uitnodigingen niet in te gaan. Het wordt tijd dat ik er aan wen om af en toe een avond alleen te zijn. Zo vreselijk blijkt dat helemaal niet te zijn.
Zaterdag werd ik ietwat verdrietig en met een gevoel van gemis wakker. Dus ik bleef even liggen. Gewoon, omdat het kan. Gedachtes en emoties laten komen, verwerken en laten gaan. Een beetje lezen, een beetje - op afstand want via mobiel - kletsen met een vriendin en m'n bed uit. Gebruik maken van verkregen energie om verder te gaan met het leegmaken van mijn woning. Tussendoor keek ik naar het schaatsen op de Olympische Spelen. Iets wat ik vroeger met mijn oma deed ('Hilbert, je moet nog een rondje!') maar nu dus in mijn eentje.
Steeds meer begin ik te beseffen dat thuis zijn best fijn kan zijn. Maar nog steeds doe ik dat bij voorkeur niet alleen. Heel fijn dus dat 's middag een buurvrouw op de koffie kwam.
's Avonds - tijdens het kijken naar de film Jobs - begon het opeens te kriebelen. Ik verruilde mijn huiskloffie voor een iets nettere outfit, kamde mijn haren en ging naar een club. Daar speelde een band en op de vrolijke tonen die de Antwerpse bandleden van Handkerchief (klik) speelden danste ik samen met een voor mij onbekende dame. Hier een van hun liedjes via Youtube:
Ik maakte maar enkele foto's van het optreden want ik kon maar niet stil blijven staan:
Gezellig! Bovendien kwam ik er meerdere bekenden tegen en uiteindelijk was ik toch al iets na middernacht thuis.
Zondag sliep ik een beetje uit, bekeek de inhoud van diverse dozen die ik een jaar geleden 'tijdelijk' onder mijn bed had bewaard en sorteerde de oude spullen van mijn moeder zaliger, mijn uithuizige kinderen en mijzelf op: 'Mag weg', 'Daar weet ik wel iemand voor' en 'Dat wil ik zelf graag houden'.
Voor de broodnodige afwisseling had ik een buurvrouw op de thee en 's avonds keek ik een aflevering van de boeiende serie 'Door het hart van China' van Ruben Terlou.
Op LinkedIn plaatste ik ook weer eens een stukje: https://www.linkedin.com/pulse/humans-never-replaced-computers-right-weijnschenk-entertrainer/
Het pleonasme van deze week is 'een duistere dystopie'. En dat allitereert ook nog eens lekker!
Het Engelstalig stuk van deze week: http://terrebelius.blogspot.nl/2018/02/good-news.html
Nouvelle Vague is met In a matter of speaking de muziek van deze week:
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Billy Graham en Sridevi
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Maandag werd het werken bemoeilijkt door een stroomstoring. Werken zonder radio is al niet makkelijk maar als dan ook nog eens het bier niet gekoeld dan wel verhit kan worden, de verwarming en verlichting niet werkt en ook e-mails beantwoorden, boekhouden en telefoneren onmogelijk is...Tegen het middaguur was het euvel gelukkig verholpen en werd het nog even hard werken om de opgelopen achterstand goed te maken. Waar zouden wij toch zijn zonder elektriciteit?
In de werkplaats (ook wel 'Tempel') van de loge, waar bij de ingang dit kunstwerk hangt:
die avond was het ook even vrij donker. Om belangstellenden een indruk te geven van de sfeer. Het werd een bijzondere avond waarbij enkele vragen van bezoekers van de open avond van onze Loge de Broeders aardig aan het denken zetten. En zo hoort dat ook natuurlijk. Vind ik. Als het leven niet af en toe een uitdaging biedt dan wordt het maar een saaie bedoening. Maar met 'saai' is ook weinig mis natuurlijk. Zo vind ik mijn huidige leven behoorlijk saai als ik het vergelijk met hoe het er zo'n twee jaar geleden nog uit zag.
Zo deed ik dinsdag vrij weinig. Koffie drinken met een buurvrouw, een was draaien, lakens wisselen, koken voor mijzelf en een buurvrouw en mijn LP-collectie opschonen. Zo deed ik een stapel LP's weg die ooit van mijn moeder zaliger waren geweest maar ook langspeelplaten die ik ooit in een opwelling aanschafte of cadeau kreeg maar die mij toch helaas niet konden bekoren. Het gaat om geluidsdragers die ik nooit zal draaien maar waar de vriend van een buurvrouw heel blij van wordt. En hoplakee: mijn huis is weer ruim 10 kilo lichter!
Woensdag ging ik nog even door met mijn opruim-aanval. Als zo'n bui je overvalt is het handig daar gebruik van te maken. Met als resultaat dat een verhuisdoos door mij werd gevuld met verkleurde oude lakens, oud speelgoed, een paar boeken en dvd's. Daar kan ik dan weer anderen blij mee maken.
Met een buurvrouw ging ik samen naar een winkelcentrum om daarna bij haar thuis een hapje te eten en een kop koffie te drinken en met een van haar katten te spelen.
En te kletsen natuurlijk. Dat doe ik ook wel eens.
Het avondeten genoot ik bij een vriend. Onderweg naar hem maakte ik deze foto:
Bij thuiskomst waagde ik mij aan het strijken van de vorige dag gewassen kleding. Daarbij keek ik een aflevering uit de serie 'Black Mirror'. Tip: kijk dat niet vlak voor het slapen gaan. De serie exploreert per aflevering een mogelijke nabije toekomst van de mensheid en gaat daarbij niet uit van positiviteit.
Boodschappen doen, eten, strijken, televisie kijken...ik lijk zowaar een 'normaal' mens te worden!
Het is al met al toch nog even wennen dat mijn leven niet meer lijkt op een wilde achtbaanrit. Mijn gevoel en mijn geheugen zeggen mij dat mijn leven wat 'voller' was maar was dat ook echt zo? Ons geheugen is namelijk feilbaar. Ik zocht er dus even twee weekverslagen bij van twee jaar geleden. Oordeelt u zelf:
http://terrebel.blogspot.nl/2016/02/de-week-voorbij_21.html
http://terrebel.blogspot.nl/2016/02/de-week-voorbij_28.html
Donderdag fijn gewerkt. Misschien wel omdat het op de brouwerij iets rustiger was dan op andere dagen. Minder hectisch. Een collega bracht mij met de auto helemaal tot aan mijn voordeur omdat hij toevallig in de buurt moest zijn en daardoor kon ik thuis rustig aan doen. Dat begint steeds beter te bevallen. Hoewel ik mijn oude hectische leven nog steeds wel mis.
Een buurvrouw kwam op de thee en ik werd blij van haar verhalen en aanwezigheid. Zo werd ik ook blij van de spontane blijdschap van de pas 20-jarige Suzanne Schulting die ook tot haar eigen verbazing namens Nederland een gouden medaille won op de 1000 meter shorttrack op de Olympische Spelen.
Met een paar vrienden wisselde ik 's avonds berichten uit en ook daar werd ik blij van.
Vrijdag was ik bij met mijn reguliere werk en dus was er tijd over om op te ruimen op kantoor. Dat scheelt dan weer wanneer wij over een paar maanden verhuizen naar een groter pand. De vrijdagmiddagborrel smaakte prima en grapjes horen daar wel een beetje bij:
en al met al was ik iets na acht uur 's avonds thuis. Ik kon kiezen tussen twee verschillende uitnodigingen voor die avond maar besloot - en niet alleen omdat ik moe was want ooit trok ik mij daar weinig van aan - op beide uitnodigingen niet in te gaan. Het wordt tijd dat ik er aan wen om af en toe een avond alleen te zijn. Zo vreselijk blijkt dat helemaal niet te zijn.
Zaterdag werd ik ietwat verdrietig en met een gevoel van gemis wakker. Dus ik bleef even liggen. Gewoon, omdat het kan. Gedachtes en emoties laten komen, verwerken en laten gaan. Een beetje lezen, een beetje - op afstand want via mobiel - kletsen met een vriendin en m'n bed uit. Gebruik maken van verkregen energie om verder te gaan met het leegmaken van mijn woning. Tussendoor keek ik naar het schaatsen op de Olympische Spelen. Iets wat ik vroeger met mijn oma deed ('Hilbert, je moet nog een rondje!') maar nu dus in mijn eentje.
Steeds meer begin ik te beseffen dat thuis zijn best fijn kan zijn. Maar nog steeds doe ik dat bij voorkeur niet alleen. Heel fijn dus dat 's middag een buurvrouw op de koffie kwam.
's Avonds - tijdens het kijken naar de film Jobs - begon het opeens te kriebelen. Ik verruilde mijn huiskloffie voor een iets nettere outfit, kamde mijn haren en ging naar een club. Daar speelde een band en op de vrolijke tonen die de Antwerpse bandleden van Handkerchief (klik) speelden danste ik samen met een voor mij onbekende dame. Hier een van hun liedjes via Youtube:
Ik maakte maar enkele foto's van het optreden want ik kon maar niet stil blijven staan:
Gezellig! Bovendien kwam ik er meerdere bekenden tegen en uiteindelijk was ik toch al iets na middernacht thuis.
Zondag sliep ik een beetje uit, bekeek de inhoud van diverse dozen die ik een jaar geleden 'tijdelijk' onder mijn bed had bewaard en sorteerde de oude spullen van mijn moeder zaliger, mijn uithuizige kinderen en mijzelf op: 'Mag weg', 'Daar weet ik wel iemand voor' en 'Dat wil ik zelf graag houden'.
Voor de broodnodige afwisseling had ik een buurvrouw op de thee en 's avonds keek ik een aflevering van de boeiende serie 'Door het hart van China' van Ruben Terlou.
Op LinkedIn plaatste ik ook weer eens een stukje: https://www.linkedin.com/pulse/humans-never-replaced-computers-right-weijnschenk-entertrainer/
Het pleonasme van deze week is 'een duistere dystopie'. En dat allitereert ook nog eens lekker!
Het Engelstalig stuk van deze week: http://terrebelius.blogspot.nl/2018/02/good-news.html
Nouvelle Vague is met In a matter of speaking de muziek van deze week:
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Billy Graham en Sridevi
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
vrijdag, februari 23, 2018
Achter hem (Een #verhaaltje)
In de leegte van zijn hart
ontstond een berg.
Eentje die uitnodigde
tot blijven waar hij was
omdat het beklimmen ervan
te moeilijk leek.
Hij had haar hulp nodig
om de stoute wandelschoenen
aan te trekken
en de berg te bedwingen.
Hoe hoger hij klom,
des te kleiner werd zijn angst
want die lag nu steeds verder
achter hem.
====================
Meer lezen? bravenewbooks.nl/terrenceweijnschenk
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
ontstond een berg.
Eentje die uitnodigde
tot blijven waar hij was
omdat het beklimmen ervan
te moeilijk leek.
Hij had haar hulp nodig
om de stoute wandelschoenen
aan te trekken
en de berg te bedwingen.
Hoe hoger hij klom,
des te kleiner werd zijn angst
want die lag nu steeds verder
achter hem.
====================
Meer lezen? bravenewbooks.nl/terrenceweijnschenk
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
woensdag, februari 21, 2018
Katten zijn lief!
Update: de video bij dit stukje blijkt verwijderd. Blijkbaar is het heel erg om de natuur aan het werk te zien. 'Een kat die een vogeltje vangt? Ah, gatsie!'
'Katten zijn lief!' Vogels zijn het niet eens met die stelling. Voor het ecologisch evenwicht vormen katten zelfs een heus probleem. In de vrije natuur leven er een stuk of acht kleine roofdieren per vierkante kilometer die het grotendeels op vogels hebben voorzien. In onze gecultiveerde samenleving (meestal aangeduid met de term 'steden') lopen per vierkante kilometer zo'n 100 kleine jagers rond die het vogels (en muizen) erg lastig maken. Kortom: de balans is zoek.
Op diverse plekken in Nederland worden daarom wilde katten gevangen, 'geholpen' en weer vrij gelaten. Maar die methode is een druppel op een gloeiende plaat. Het zal een vogel worst wezen of de kat die'm grijpt wel of niet kindertjes kan krijgen. Afschieten dan? Een effectievere methode om het aantal katten terug te brengen maar eentje die op nogal wat weerstand stuit.
Vooralsnog is het dus gewoon vette pech voor die miljoenen vogels die jaarlijks slachtoffer zijn van 'dierenliefhebbers' die er zo graag een kat op na houden.
Update 2: collega weblogger Suske (klik) was zo aardig mij dit filmpje te sturen van zijn kat:
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
'Katten zijn lief!' Vogels zijn het niet eens met die stelling. Voor het ecologisch evenwicht vormen katten zelfs een heus probleem. In de vrije natuur leven er een stuk of acht kleine roofdieren per vierkante kilometer die het grotendeels op vogels hebben voorzien. In onze gecultiveerde samenleving (meestal aangeduid met de term 'steden') lopen per vierkante kilometer zo'n 100 kleine jagers rond die het vogels (en muizen) erg lastig maken. Kortom: de balans is zoek.
Op diverse plekken in Nederland worden daarom wilde katten gevangen, 'geholpen' en weer vrij gelaten. Maar die methode is een druppel op een gloeiende plaat. Het zal een vogel worst wezen of de kat die'm grijpt wel of niet kindertjes kan krijgen. Afschieten dan? Een effectievere methode om het aantal katten terug te brengen maar eentje die op nogal wat weerstand stuit.
Vooralsnog is het dus gewoon vette pech voor die miljoenen vogels die jaarlijks slachtoffer zijn van 'dierenliefhebbers' die er zo graag een kat op na houden.
Update 2: collega weblogger Suske (klik) was zo aardig mij dit filmpje te sturen van zijn kat:
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
dinsdag, februari 20, 2018
Goed nieuws en kattenlog
Goed nieuws is het natuurlijk dat ook het streng Islamitische Saoedi Arabië (klik) het vrouwen niet langer verbiedt auto te rijden en voorts niet langer verplicht lange gewaden te dragen. Gek blijft het dat landen als Nederland en de Verenigde Staten van Amerika weigeren zaken te doen met landen die vrouwenrechten niet erkennen maar voor Saoedi Arabië al decennialang graag een uitzondering maken. Het zal toch niets met oliegelden te maken hebben? (Verklapalarm: natuurlijk wel!)
Goed nieuws is ook dat de menselijke creativiteit schijnbaar geen grenzen kent. Wie heeft er nog kwasten nodig om te kunnen schilderen?
Hier een zelfgemaakt gifje van Billy de Kat die geniet van het uitzicht:
En hier de lolcat van deze week:
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Goed nieuws is ook dat de menselijke creativiteit schijnbaar geen grenzen kent. Wie heeft er nog kwasten nodig om te kunnen schilderen?
Hier een zelfgemaakt gifje van Billy de Kat die geniet van het uitzicht:
En hier de lolcat van deze week:
'Handvuurwapens zijn ontworpen voor de jacht!'
-'Ooit geprobeerd een hert neer te schieten met een Uzi?'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
zondag, februari 18, 2018
De week voorbij
Een situatie kun je niet altijd veranderen maar wat je vaak wel kunt veranderen is je houding ten opzichte van een situatie. Dat probeer ik dus maar.
Maandag vond ik het erg grappig om te lezen dat minister Halbe Zijlstra gelogen had over zijn ontmoeting met Vladimir Poetin, een bekende Russische meneer. Onze minister van Buitenlandse Zaken heeft over zijn ontmoeting met de president van Rusland glashard gelogen. Twaalf jaar lang. Met tranen in de ogen zou hij twee dagen later - nog voor hem kon worden gevraagd waarom hij dacht het nodig te vinden om te liegen - afscheid nemen van zijn collega's. Alsof hij niet begreep dat acties per definitie consequenties hebben. Voor sommigen duurt het erg lang om iets te begrijpen. Geen euvel dat uitsluitend bij politici voorkomt, ervoer ik op het werk.
Op de laptop van een collega zagen wij met een klein groepje Ireen Wüst een gouden medaille winnen op de 1500 meter langebaanschaatsen op de Olympische Winterspelen van Pyeongchang. Gaaf!
's Avonds in de vrijmetselaarsloge was de centrale opmerking: 'Hopen is waardeloos zonder 'doen'. Op de bank blijven zitten wachten en hopen dat je vanzelf die leuke partner of baan tegenkomt heeft bijzonder weinig zin wanneer je geen stappen onderneemt om die hoop te laten uitkomen.
Dinsdag begon met het drinken van een kop koffie in een lokale koffiedrinkgelegenheid, samen met een buurvrouw en een vriend van haar. Gezellig! Bij mij thuis nog een bakkie en toen nog maar een met een inmiddels gearriveerde vriend. Mijn werkgever belde met een vraag en een buurman kwam langs met een vraag aan mij als ervaringsdeskundige in conflicten met de woningcorporatie. Niet veel later kwam er nóg een buurman langs. Toen alle visite weg was werd het stil in huis dus ging ik maar de straat op. Met een gevulde boodschappentas kwam ik thuis. Voor het huishouden was niet veel tijd meer maar toch maar even mijn carnavalskostuum gewassen en een beetje lopen opruimen. Mijn woning ziet er nog lang niet uit zoals ik het in mijn hoofd heb maar elke stap vooruit is er een.
Woensdag ging ik door met opruimen maar ruimde ook tijd in voor winkelen, lunchen en koffie drinken met een buurvrouw die op een broodje trakteerde:
Daarna thee drinken met een andere buurvrouw en eten bij een vriend. Onderweg naar hem liep ik over het pleintje waar mijn zoon als zoontje speelde in de schoolpauze:
Een afspraak met een bevriende entertainment-collega ging niet door. De vrijgekomen tijd gebruikte ik om een aantal lades uit te ruimen. Ongelooflijk wat een mens allemaal bewaart!
Donderdag: wekker om kwart over zeven. Kwartiertje blijven liggen. Kwartiertje rek- en strekoefeningen voor lichaam en geest. De badkamer in, aankleden, klein hapje eten. Tegenwoordig vaak een banaan of een grapefruit. Soms wat yoghurt. Zelden nog brood.
Stiekem - tegen alle verwachtingen in - hopen op een telefoontje van mijn moeder om mij te feliciteren met de verjaardag van mijn jongste dochter.
Berichten lezen en plaatsen op Facebook, Instagram en Twitter. Kwart over acht de deur uit. Op de tram naar een punt vanwaar een collega mij en hemzelf verder naar de brouwerij rijdt.
Veel gedaan tijdens een wat chaotische werkdag. Even uitblazen met een paar collega's en een biertje. Lift krijgen van een collega naar een punt dichter bij huis. Boodschappen doen. Kwart voor zeven thuis en eerst de kat knuffelen en eten geven. Aardappelen opzetten en mij omkleden in mijn huiskloffie. Verder met koken (kip en rode bieten komen bij de aardappelen), vervolgens eten, afwassen en kookplaat schoonmaken.
Journaal kijken: mij verbazen dat het merendeel van de schutters bij massale schietpartijen in Amerika blanke jongemannen zijn maar mensen nog steeds de vinger wijzen naar donker getinte mannen. Bovendien bleek ook in het geval van de moordpartij op een school in Florida dat de dader bijzonder makkelijk en legaal een aanvalsgeweer kon bemachtigen. De meerderheid van de bevolking van de VS wil strengere wapenwetten maar de 'democratisch' gekozen regering wil er niets van weten. Zo wil in Nederland een meerderheid van de bevolking het raadgevend referendum behouden maar wil de regering het afschaffen. Tot zover: 'in een democratie geldt de mening van de meerderheid van de bevolking.'
La uitruimen en daarbij een speeltje vinden dat ik als jong kind van mijn oma zaliger kreeg. Handmatig een vlek uit een trui wassen. Intussen is het negen uur 's avonds. Paar berichten versturen en ontvangen.
Verhaaltje bedenken, schrijven en alvast plaatsen op vrijdag.
Kwartiertje rek- en strekoefeningen voor lichaam en geest. Goudvissen eten geven. Buurvrouw op de thee ontvangen. Kwart voor twaalf klaarmaken voor de nacht. In bed nog even gelezen en rond half een in slaap gevallen.
Zo ziet een voor mij normale dag er dus uit. Dan weet u dat. En ik ook.
Vrijdag wisselde de grote knuffelsmurf van mijn moeder zaliger van eigenaar:
de tante van een collega is er blij mee gemaakt. Er zijn mensen die de spulletjes van een overledene zonder enige wroeging met het grof vuil kunnen meegeven of aan wildvreemden kunnen verkopen via Marktplaats. Persoonlijk heb ik liever dat spulletjes die ooit door iemand werden gekoesterd doorgeven worden aan iemand die het bezit ervan op prijs stelt.
Op het einde van de werkdag kwam een vriendin van mij even sfeer proeven op het werk. Om haar te helpen bij haar beslissing er wel of niet te solliciteren. Ik denk dat het bedrijf baat kan hebben bij haar steun maar haar inhuren is niet aan mij.
Zaterdag had ik ontmoetingen met twee ex-partners, op twee verschillende locaties,
op twee verschillende tijden. Of je wilt of niet, je denkt dan toch aan wat had kunnen zijn. Een enkele beslissing wel of juist niet nemen kan leiden tot een compleet andere uitkomst. Maar tot tijdreizen officieel mogelijk is zullen wij nooit kunnen achterhalen hoe het nemen van een andere beslissing zal uitpakken. Een genomen beslissing blijft genomen. Wat niet wegneemt dat je later altijd nog andere beslissingen kunt nemen. Bijna altijd dan. Wie ooit besluit te gaan bungeejumpen zonder koord zal later weinig andere beslissingen kunnen nemen.
's Ochtends zat ik aan de appeltaart met de ene bevriende ex en 's middags op een bankje met de moeder van mijn zoon. En met hem.
Was even een uurtje thuis en besprak met een buurman dingen voor de Bewonerscommissie en thuis verrichtte ik wat werk als zijnde de penningmeester van voornoemde commissie.
Daarna dronk ik koffie met een bevriende entertainment collega in een fijne koffietent bij mij om de hoek.
's Avonds was er een zogeheten burlesque feest in een club in de wijk. Ouderwets gezellig!
Kwam er oude bekenden tegen en maakte nieuwe bekenden.
Zondag rommelde ik 's morgens wat in huis om begin van de middag met een vriend te gaan lunchen in een eetcafé in Amsterdam Noord.
De 'lunch' duurde een paar uren. Bij thuiskomst begon de zon al onder te gaan:
Thuis het aquarium van Caesar Alexander Draconius III en Quick & Flupke schoongemaakt en koffie gedronken met een buurvrouw. Ook zette ik mijn foto-album van januari hier (klik) online.
Het Engelstalig stuk van deze week: http://terrebelius.blogspot.nl/2018/02/what-is-real.html
Eindelijk weer eens een pleonasme deze week: vooraf anticiperen.
De muziek van deze week is 'My Love' van Kovacs
Ashes to ashes, dust to dust
No you can't amuse me, so leave you must
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Ruud Lubbers en Morgan Tsvangirai
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Maandag vond ik het erg grappig om te lezen dat minister Halbe Zijlstra gelogen had over zijn ontmoeting met Vladimir Poetin, een bekende Russische meneer. Onze minister van Buitenlandse Zaken heeft over zijn ontmoeting met de president van Rusland glashard gelogen. Twaalf jaar lang. Met tranen in de ogen zou hij twee dagen later - nog voor hem kon worden gevraagd waarom hij dacht het nodig te vinden om te liegen - afscheid nemen van zijn collega's. Alsof hij niet begreep dat acties per definitie consequenties hebben. Voor sommigen duurt het erg lang om iets te begrijpen. Geen euvel dat uitsluitend bij politici voorkomt, ervoer ik op het werk.
Op de laptop van een collega zagen wij met een klein groepje Ireen Wüst een gouden medaille winnen op de 1500 meter langebaanschaatsen op de Olympische Winterspelen van Pyeongchang. Gaaf!
's Avonds in de vrijmetselaarsloge was de centrale opmerking: 'Hopen is waardeloos zonder 'doen'. Op de bank blijven zitten wachten en hopen dat je vanzelf die leuke partner of baan tegenkomt heeft bijzonder weinig zin wanneer je geen stappen onderneemt om die hoop te laten uitkomen.
Dinsdag begon met het drinken van een kop koffie in een lokale koffiedrinkgelegenheid, samen met een buurvrouw en een vriend van haar. Gezellig! Bij mij thuis nog een bakkie en toen nog maar een met een inmiddels gearriveerde vriend. Mijn werkgever belde met een vraag en een buurman kwam langs met een vraag aan mij als ervaringsdeskundige in conflicten met de woningcorporatie. Niet veel later kwam er nóg een buurman langs. Toen alle visite weg was werd het stil in huis dus ging ik maar de straat op. Met een gevulde boodschappentas kwam ik thuis. Voor het huishouden was niet veel tijd meer maar toch maar even mijn carnavalskostuum gewassen en een beetje lopen opruimen. Mijn woning ziet er nog lang niet uit zoals ik het in mijn hoofd heb maar elke stap vooruit is er een.
Woensdag ging ik door met opruimen maar ruimde ook tijd in voor winkelen, lunchen en koffie drinken met een buurvrouw die op een broodje trakteerde:
Daarna thee drinken met een andere buurvrouw en eten bij een vriend. Onderweg naar hem liep ik over het pleintje waar mijn zoon als zoontje speelde in de schoolpauze:
Een afspraak met een bevriende entertainment-collega ging niet door. De vrijgekomen tijd gebruikte ik om een aantal lades uit te ruimen. Ongelooflijk wat een mens allemaal bewaart!
Donderdag: wekker om kwart over zeven. Kwartiertje blijven liggen. Kwartiertje rek- en strekoefeningen voor lichaam en geest. De badkamer in, aankleden, klein hapje eten. Tegenwoordig vaak een banaan of een grapefruit. Soms wat yoghurt. Zelden nog brood.
Stiekem - tegen alle verwachtingen in - hopen op een telefoontje van mijn moeder om mij te feliciteren met de verjaardag van mijn jongste dochter.
Berichten lezen en plaatsen op Facebook, Instagram en Twitter. Kwart over acht de deur uit. Op de tram naar een punt vanwaar een collega mij en hemzelf verder naar de brouwerij rijdt.
Veel gedaan tijdens een wat chaotische werkdag. Even uitblazen met een paar collega's en een biertje. Lift krijgen van een collega naar een punt dichter bij huis. Boodschappen doen. Kwart voor zeven thuis en eerst de kat knuffelen en eten geven. Aardappelen opzetten en mij omkleden in mijn huiskloffie. Verder met koken (kip en rode bieten komen bij de aardappelen), vervolgens eten, afwassen en kookplaat schoonmaken.
Journaal kijken: mij verbazen dat het merendeel van de schutters bij massale schietpartijen in Amerika blanke jongemannen zijn maar mensen nog steeds de vinger wijzen naar donker getinte mannen. Bovendien bleek ook in het geval van de moordpartij op een school in Florida dat de dader bijzonder makkelijk en legaal een aanvalsgeweer kon bemachtigen. De meerderheid van de bevolking van de VS wil strengere wapenwetten maar de 'democratisch' gekozen regering wil er niets van weten. Zo wil in Nederland een meerderheid van de bevolking het raadgevend referendum behouden maar wil de regering het afschaffen. Tot zover: 'in een democratie geldt de mening van de meerderheid van de bevolking.'
La uitruimen en daarbij een speeltje vinden dat ik als jong kind van mijn oma zaliger kreeg. Handmatig een vlek uit een trui wassen. Intussen is het negen uur 's avonds. Paar berichten versturen en ontvangen.
Verhaaltje bedenken, schrijven en alvast plaatsen op vrijdag.
Kwartiertje rek- en strekoefeningen voor lichaam en geest. Goudvissen eten geven. Buurvrouw op de thee ontvangen. Kwart voor twaalf klaarmaken voor de nacht. In bed nog even gelezen en rond half een in slaap gevallen.
Zo ziet een voor mij normale dag er dus uit. Dan weet u dat. En ik ook.
Vrijdag wisselde de grote knuffelsmurf van mijn moeder zaliger van eigenaar:
de tante van een collega is er blij mee gemaakt. Er zijn mensen die de spulletjes van een overledene zonder enige wroeging met het grof vuil kunnen meegeven of aan wildvreemden kunnen verkopen via Marktplaats. Persoonlijk heb ik liever dat spulletjes die ooit door iemand werden gekoesterd doorgeven worden aan iemand die het bezit ervan op prijs stelt.
Op het einde van de werkdag kwam een vriendin van mij even sfeer proeven op het werk. Om haar te helpen bij haar beslissing er wel of niet te solliciteren. Ik denk dat het bedrijf baat kan hebben bij haar steun maar haar inhuren is niet aan mij.
Zaterdag had ik ontmoetingen met twee ex-partners, op twee verschillende locaties,
(Boven: onderweg van de ene afspraak;
hieronder: onderweg naar de andere afspraak)
op twee verschillende tijden. Of je wilt of niet, je denkt dan toch aan wat had kunnen zijn. Een enkele beslissing wel of juist niet nemen kan leiden tot een compleet andere uitkomst. Maar tot tijdreizen officieel mogelijk is zullen wij nooit kunnen achterhalen hoe het nemen van een andere beslissing zal uitpakken. Een genomen beslissing blijft genomen. Wat niet wegneemt dat je later altijd nog andere beslissingen kunt nemen. Bijna altijd dan. Wie ooit besluit te gaan bungeejumpen zonder koord zal later weinig andere beslissingen kunnen nemen.
's Ochtends zat ik aan de appeltaart met de ene bevriende ex en 's middags op een bankje met de moeder van mijn zoon. En met hem.
Was even een uurtje thuis en besprak met een buurman dingen voor de Bewonerscommissie en thuis verrichtte ik wat werk als zijnde de penningmeester van voornoemde commissie.
Daarna dronk ik koffie met een bevriende entertainment collega in een fijne koffietent bij mij om de hoek.
's Avonds was er een zogeheten burlesque feest in een club in de wijk. Ouderwets gezellig!
Kwam er oude bekenden tegen en maakte nieuwe bekenden.
Zondag rommelde ik 's morgens wat in huis om begin van de middag met een vriend te gaan lunchen in een eetcafé in Amsterdam Noord.
Thuis het aquarium van Caesar Alexander Draconius III en Quick & Flupke schoongemaakt en koffie gedronken met een buurvrouw. Ook zette ik mijn foto-album van januari hier (klik) online.
Het Engelstalig stuk van deze week: http://terrebelius.blogspot.nl/2018/02/what-is-real.html
Eindelijk weer eens een pleonasme deze week: vooraf anticiperen.
De muziek van deze week is 'My Love' van Kovacs
Ashes to ashes, dust to dust
No you can't amuse me, so leave you must
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Ruud Lubbers en Morgan Tsvangirai
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
vrijdag, februari 16, 2018
In bed (een #verhaaltje)
Zeventig procent van onze herinneringen zijn vals.
Door onze hersenen bedacht
om gaten in de tijdlijn van ons leven op te vullen
en enkele gebeurtenissen te verhullen.
Maar deze herinnering was echt.
En zo niet dan toch een verrekte goede imitatie.
De herinnering was zó echt
dat ook zij zelf daarvan overtuigd was.
Bovendien: als de herinnering niet echt was,
wie lag er dan naast hem in bed?
=====================
Meer lezen? bravenewbooks.nl/terrenceweijnschenk
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Door onze hersenen bedacht
om gaten in de tijdlijn van ons leven op te vullen
en enkele gebeurtenissen te verhullen.
Maar deze herinnering was echt.
En zo niet dan toch een verrekte goede imitatie.
De herinnering was zó echt
dat ook zij zelf daarvan overtuigd was.
Bovendien: als de herinnering niet echt was,
wie lag er dan naast hem in bed?
=====================
Meer lezen? bravenewbooks.nl/terrenceweijnschenk
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
woensdag, februari 14, 2018
Stapje voor stapje of rigoureus?
'Vanaf morgen zijn jullie een democratie!' werkt net zo goed als: 'Vanaf morgen ga ik gezonder leven!' Ergens toe gedwongen worden gaat zelden goed. Of het je nu wordt opgelegd of dat je het jezelf oplegt. Het democratisch proces is een proces. 'Wij' hebben er ook een jaartje of vijfhonderd over gedaan om over te stappen van feodalisme naar democratie. Waarom van andere volkeren verwachten dat zij datzelfde proces in 24 uren kunnen doormaken? Niet eerlijk, toch?
Net zo min als van je lichaam verwachten dat het van de ene op de andere dag opeens alle zoetigheid, alcohol en nicotine laat staan. Niet zo gek dat het lichaam (en dan ook vaak de geest) dan gaat protesteren. Ook voor de omgeving zijn die ontwenningsverschijnselen vaak niet fijn.
Zelf ben ik in de loop der jaren iets gezonder gaan leven: wat minder brood, melk, chips en cola. Iets meer bewegen. Ben mij ook wat minder gaan aantrekken van wat anderen vinden en ben nu in het proces van mij wat minder afhankelijk opstellen. Kleine stapjes. Werkt prima. Voor mij.
Wat werkt voor u beter: verbeteringen stapje voor stapje invoeren of rigoureus?
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Net zo min als van je lichaam verwachten dat het van de ene op de andere dag opeens alle zoetigheid, alcohol en nicotine laat staan. Niet zo gek dat het lichaam (en dan ook vaak de geest) dan gaat protesteren. Ook voor de omgeving zijn die ontwenningsverschijnselen vaak niet fijn.
Zelf ben ik in de loop der jaren iets gezonder gaan leven: wat minder brood, melk, chips en cola. Iets meer bewegen. Ben mij ook wat minder gaan aantrekken van wat anderen vinden en ben nu in het proces van mij wat minder afhankelijk opstellen. Kleine stapjes. Werkt prima. Voor mij.
Wat werkt voor u beter: verbeteringen stapje voor stapje invoeren of rigoureus?
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
dinsdag, februari 13, 2018
Goed nieuws en kattenlog
Een handicap hoeft je er niet van te weerhouden een vol leven te leiden. Deze kat geeft het goede voorbeeld:
Goed nieuws is ook dat inmiddels zelfs de eigen regering van mening is dat de meerderheid van de bevolking van Iran (klik) vindt dat vrouwen niet langer verplicht moeten worden zich aan kledingvoorschriften te houden.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Goed nieuws is ook dat inmiddels zelfs de eigen regering van mening is dat de meerderheid van de bevolking van Iran (klik) vindt dat vrouwen niet langer verplicht moeten worden zich aan kledingvoorschriften te houden.
Een foto uit de oude doos:
Zwarte Vlek is een kat die zich graag
over meubels drapeert
De lolcat van deze week:
'Jullie krijgen onze onvoorwaardelijke hulp
als jullie op onze eisen in gaan.'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
zondag, februari 11, 2018
De week voorbij
Ja, natuurlijk mis ik mijn oude leven en vooral een aantal mensen met wie ik dagelijks contact had en die een wezenlijk onderdeel waren van mijn gevoel van voldoening en tevredenheid. De overgang naar een leven zonder die paar mensen in mijn bestaan van alledag ging niet geleidelijk maar in een paar snelle klappen. En dat kwam hard aan. Het is nu een half jaar geleden dat 'de storm' op de oceaan die ik mijn leven noem is gaan liggen en langzaam kabbel ik voort.
Het was maandag iets kouder dan ik had verwacht. Gelukkig hoefde ik niet lang te wachten op de plek waar mijn baas mij onderweg naar het werk oppikte met de auto, mij een ov-reis van ruim een half uur besparend. Vanaf de parkeerplaats was dit te zien:
's Avonds oefenden wij met een aantal Broeders de inwijding van een nieuwe kandidaat. Zo'n inwijding is deels een soort van toneelstuk en het kan best praktisch zijn als de mensen die bepaalde rollen spelen vooraf weten wat er van hen in het spel verlangd wordt. Wij deelden de avond met een andere groep en tot ons beider verbazing bleek een vriendin van vroeger daar deel van uit te maken. Het is een kleine wereld...
Dinsdag was ik een paar uurtjes in hetzelfde gebouw maar dit keer voor het maandelijks tellen van de keuken- en bar voorraad, samen met een paar mensen van verschillende groepen die ook gebruik maken van hetzelfde gebouw. 's Middag was ik met een vriend naar de film 'The Post': De regering van de VS houdt jarenlang voor de bevolking verboden dat de oorlog in Vietnam eigenlijk niet gewonnen kan worden maar uit angst voor gezichtsverlies laat men met opzet de oorlog voortduren. Een krant stelt dit aan de kaak.
Wij waren wat vroeg en daarom was er tijd voor een kopje koffie met een canolli:
's Avonds was de zogeheten housewarming party van nieuwe buren bij ons in het trappenhuis. Erg gezellig! Daarna deed ik nog even een kopje thee bij een buurvrouw. Erg gezellig!
Woensdag zwabberde ik de keukenvloer. De kat had ruzie lopen maken met een andere kat bij ons in de keuken en daarbij was zijn drinkwaterbakje omgekukeld. Nu de vloer toch al nat was maakte ik van de nood een deugd.
Ik dronk koffie bij een buurvrouw, hielp een andere buurvrouw met boodschappen doen, besprak bewonerscommissie zaken met een buurman en ging op visite bij mijn nicht. Onderweg naar haar woning kwam ik dit uitzicht tegen:
's Avonds at ik bij een vriend.
Donderdag op het werk grote stappen gezet om beter inzicht te krijgen in de inkomsten versus de uitgaven van de brouwerij. Het kost tijd om je een bedrijf en later een nieuw boekhoudsysteem eigen te maken maar al die uren, maanden van inspanning werpen nu hun vruchten af. Het biertje op het einde van de werkdag voelde dan ook als dik verdiend.
Thuis stofzuigde ik nog even de woonkamervloer, verwerkte een door de kat veroorzaakte vlek op een kleed en draaide een was. Intussen keek ik een aflevering van Star Trek: Discovery en reageerde op een aantal e-mails, waaronder eentje betreffende een komende entertainment-opdracht.
Vrijdag kwam ik 's ochtends langs de Sloterplas en schoot dit plaatje vanuit de rijdende auto van een collega:
Het was een wat rommelige werkdag met een uitgebreide vrijdagmiddagborrel: het afscheid van een stagiair en de verjaardag van een vrijwilliger werden gevierd.
Een collega gaf mij een gedeeltelijke lift richting bewoonde wereld waardoor ik nog even een hapje kon eten voordat ik mij verkleedde voor een entertainment opdracht in de buurt van de Dam:
Al met al lag ik keurig om elf uur's avonds in bed!
Zaterdag was ik 's ochtend op pad met een buurvrouw bij wie ik na onze wandeling een kop koffie dronk. Een uurtje later dronk ik koffie in mijn eigen woning, samen met een andere buurvrouw. In de namiddag had ik een afspraak met een bevriend collega entertainer terwijl ik tussen de afspraken door de was ophing, de planten van water voorzag en mijn nagels knipte. 's Avonds stapte ik op de trein richting 'Ut Kielegat', zoals Breda tijdens carnaval heet.
Op treinreizen lees ik graag. Zo werd 'Drop dead healthy' van A.J. Jacobs boek nummer drie van dit jaar. De auteur van 'A year living biblically' probeert ruim twee jaar lang extreem gezond te leven en ontdekt dat de kwaliteit van leven om meer gaat dan lichamelijke gezondheid.
In Breda hoste ik met een vriend samen op diverse straten en pleinen en ook in een café.
Veel verklede mensen en erg gezellig!
Op zondag deden wij dat - na het uitslapen - nog eens dunnetjes over.
Al met al was ik die dag even na acht uur 's avonds thuis in Amsterdam. Mooie tijd voor een kopje thee met een buurvrouw.
Het Engelstalig stukje van deze week gaat over plezier: http://terrebelius.blogspot.nl/2018/02/more-fun.html
De muziek van deze week is 'Uprising' van Muse:
Flick a switch and open your third eye, you'd see that
We should never be afraid to die
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Het was maandag iets kouder dan ik had verwacht. Gelukkig hoefde ik niet lang te wachten op de plek waar mijn baas mij onderweg naar het werk oppikte met de auto, mij een ov-reis van ruim een half uur besparend. Vanaf de parkeerplaats was dit te zien:
's Avonds oefenden wij met een aantal Broeders de inwijding van een nieuwe kandidaat. Zo'n inwijding is deels een soort van toneelstuk en het kan best praktisch zijn als de mensen die bepaalde rollen spelen vooraf weten wat er van hen in het spel verlangd wordt. Wij deelden de avond met een andere groep en tot ons beider verbazing bleek een vriendin van vroeger daar deel van uit te maken. Het is een kleine wereld...
Dinsdag was ik een paar uurtjes in hetzelfde gebouw maar dit keer voor het maandelijks tellen van de keuken- en bar voorraad, samen met een paar mensen van verschillende groepen die ook gebruik maken van hetzelfde gebouw. 's Middag was ik met een vriend naar de film 'The Post': De regering van de VS houdt jarenlang voor de bevolking verboden dat de oorlog in Vietnam eigenlijk niet gewonnen kan worden maar uit angst voor gezichtsverlies laat men met opzet de oorlog voortduren. Een krant stelt dit aan de kaak.
Wij waren wat vroeg en daarom was er tijd voor een kopje koffie met een canolli:
's Avonds was de zogeheten housewarming party van nieuwe buren bij ons in het trappenhuis. Erg gezellig! Daarna deed ik nog even een kopje thee bij een buurvrouw. Erg gezellig!
Woensdag zwabberde ik de keukenvloer. De kat had ruzie lopen maken met een andere kat bij ons in de keuken en daarbij was zijn drinkwaterbakje omgekukeld. Nu de vloer toch al nat was maakte ik van de nood een deugd.
Ik dronk koffie bij een buurvrouw, hielp een andere buurvrouw met boodschappen doen, besprak bewonerscommissie zaken met een buurman en ging op visite bij mijn nicht. Onderweg naar haar woning kwam ik dit uitzicht tegen:
's Avonds at ik bij een vriend.
Donderdag op het werk grote stappen gezet om beter inzicht te krijgen in de inkomsten versus de uitgaven van de brouwerij. Het kost tijd om je een bedrijf en later een nieuw boekhoudsysteem eigen te maken maar al die uren, maanden van inspanning werpen nu hun vruchten af. Het biertje op het einde van de werkdag voelde dan ook als dik verdiend.
Thuis stofzuigde ik nog even de woonkamervloer, verwerkte een door de kat veroorzaakte vlek op een kleed en draaide een was. Intussen keek ik een aflevering van Star Trek: Discovery en reageerde op een aantal e-mails, waaronder eentje betreffende een komende entertainment-opdracht.
Vrijdag kwam ik 's ochtends langs de Sloterplas en schoot dit plaatje vanuit de rijdende auto van een collega:
Het was een wat rommelige werkdag met een uitgebreide vrijdagmiddagborrel: het afscheid van een stagiair en de verjaardag van een vrijwilliger werden gevierd.
Een collega gaf mij een gedeeltelijke lift richting bewoonde wereld waardoor ik nog even een hapje kon eten voordat ik mij verkleedde voor een entertainment opdracht in de buurt van de Dam:
Al met al lag ik keurig om elf uur's avonds in bed!
Zaterdag was ik 's ochtend op pad met een buurvrouw bij wie ik na onze wandeling een kop koffie dronk. Een uurtje later dronk ik koffie in mijn eigen woning, samen met een andere buurvrouw. In de namiddag had ik een afspraak met een bevriend collega entertainer terwijl ik tussen de afspraken door de was ophing, de planten van water voorzag en mijn nagels knipte. 's Avonds stapte ik op de trein richting 'Ut Kielegat', zoals Breda tijdens carnaval heet.
Op treinreizen lees ik graag. Zo werd 'Drop dead healthy' van A.J. Jacobs boek nummer drie van dit jaar. De auteur van 'A year living biblically' probeert ruim twee jaar lang extreem gezond te leven en ontdekt dat de kwaliteit van leven om meer gaat dan lichamelijke gezondheid.
In Breda hoste ik met een vriend samen op diverse straten en pleinen en ook in een café.
Veel verklede mensen en erg gezellig!
Op zondag deden wij dat - na het uitslapen - nog eens dunnetjes over.
In Breda is er ook een slotjesbrug:
En dan is er ook nog de Grote Kerk:
Al met al was ik die dag even na acht uur 's avonds thuis in Amsterdam. Mooie tijd voor een kopje thee met een buurvrouw.
Het Engelstalig stukje van deze week gaat over plezier: http://terrebelius.blogspot.nl/2018/02/more-fun.html
De muziek van deze week is 'Uprising' van Muse:
Flick a switch and open your third eye, you'd see that
We should never be afraid to die
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
vrijdag, februari 09, 2018
Waarvan? (Een #verhaaltje)
Te oordelen naar de uitdrukking op haar gezicht
had hij hardop zitten nadenken.
Hij kon nu niets anders dan glimlachen.
Zij glimlachte ook.
Een mooi begin.
Maar waarvan?
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
had hij hardop zitten nadenken.
Hij kon nu niets anders dan glimlachen.
Zij glimlachte ook.
Een mooi begin.
Maar waarvan?
==================================
Meer lezen? bravenewbooks.nl/terrenceweijnschenk
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
woensdag, februari 07, 2018
Wat vindt u van millennials?
Het klinkt leuk: wij verkopen woningen in wijken waar van oudsher mensen met lage inkomens wonen. De nieuwe bewoners nemen geld mee de wijk in wat goed is voor de lokale middenstand en misschien zelfs langdurig werklozen inspireert om eindelijk óók een baan te gaan zoeken.
Jammer dat het vaak gaat om jonge mensen (vroeger 'yuppen', nu 'hipsters') die de woning kregen van papa en mama die zich graag voor dertig jaar in een hypotheekschuld steken voor hun kroost. Omdat zij 'kopers' zijn denken die dat bij het kopen van een huis ook hoort dat je daar dan mag doen waar je zin in hebt. Een tweewekelijks feestje met vrienden die luidruchtiger zijn dan de muziek bijvoorbeeld. Mocht er een boete worden betaald, dan doen papa en mama dat wel. Ze hebben zelfs een baantje op een advocatenkantoor want een vriend van papa kon wel iemand gebruiken om elke ochtend voor hem een krantje te halen en broodjes te smeren voor de lunch en af en toe een brief in een envelop te stoppen. Daarom mag de millennial zich voor 3000 euro netto per maand 'Office Manager' noemen.
Zijn moeder komt ondertussen klagen bij de buurman dat die zijn vijver maar moet dichtgooien want 'Mijn zeun is allergisch voor muggen dus u moet daar rekening mee houden als goede buur.' -'Natuurlijk mevrouw! Zal ik u ook meteen het telefoonnummer geven van de gemeente zodat u hen kunt verzoeken de grachten te dempen omdat uw lieve zoontje daar zo vaak langs moet fietsen?' 'Nou, als ik u daarmee niet ontrief. Vol gaerne, meneer!'
Terwijl mama namens hem of haar spreekt is het papa die zoon- of dochterlief ophaalt van het politiebureau en de borg betaalt. Alles om te voorkomen dat de familie een slechte naam krijgt. Ik begrijp die ouders ook wel dat zij een woning kopen voor het grut want wie wil zo'n aso nu in huis?
En nee, bovenstaande is niet verzonnen maar gelukkig ook niet exemplarisch. Het lijkt echter wel steeds vaker voor te komen.
Natuurlijk kun je niet iedereen die geboren is tussen 1981 en 2000 (de 'millennials') over een kam scheren maar is deze groep eigenschappen toe te dichten die andere groepen niet hebben? Zijn deze jonge mensen bijvoorbeeld narcistischer? Dat werd uitgezocht (klik).
Heeft u ervaring met verwende millennials?
=================================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Jammer dat het vaak gaat om jonge mensen (vroeger 'yuppen', nu 'hipsters') die de woning kregen van papa en mama die zich graag voor dertig jaar in een hypotheekschuld steken voor hun kroost. Omdat zij 'kopers' zijn denken die dat bij het kopen van een huis ook hoort dat je daar dan mag doen waar je zin in hebt. Een tweewekelijks feestje met vrienden die luidruchtiger zijn dan de muziek bijvoorbeeld. Mocht er een boete worden betaald, dan doen papa en mama dat wel. Ze hebben zelfs een baantje op een advocatenkantoor want een vriend van papa kon wel iemand gebruiken om elke ochtend voor hem een krantje te halen en broodjes te smeren voor de lunch en af en toe een brief in een envelop te stoppen. Daarom mag de millennial zich voor 3000 euro netto per maand 'Office Manager' noemen.
Zijn moeder komt ondertussen klagen bij de buurman dat die zijn vijver maar moet dichtgooien want 'Mijn zeun is allergisch voor muggen dus u moet daar rekening mee houden als goede buur.' -'Natuurlijk mevrouw! Zal ik u ook meteen het telefoonnummer geven van de gemeente zodat u hen kunt verzoeken de grachten te dempen omdat uw lieve zoontje daar zo vaak langs moet fietsen?' 'Nou, als ik u daarmee niet ontrief. Vol gaerne, meneer!'
Terwijl mama namens hem of haar spreekt is het papa die zoon- of dochterlief ophaalt van het politiebureau en de borg betaalt. Alles om te voorkomen dat de familie een slechte naam krijgt. Ik begrijp die ouders ook wel dat zij een woning kopen voor het grut want wie wil zo'n aso nu in huis?
En nee, bovenstaande is niet verzonnen maar gelukkig ook niet exemplarisch. Het lijkt echter wel steeds vaker voor te komen.
Natuurlijk kun je niet iedereen die geboren is tussen 1981 en 2000 (de 'millennials') over een kam scheren maar is deze groep eigenschappen toe te dichten die andere groepen niet hebben? Zijn deze jonge mensen bijvoorbeeld narcistischer? Dat werd uitgezocht (klik).
Heeft u ervaring met verwende millennials?
=================================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
dinsdag, februari 06, 2018
Goed nieuws en kattenlog
Hoe slecht een situatie ook lijkt, er is altijd hoop dat het weer goed komt. Het verhaal van Farah is daar een voorbeeld van:
Goed nieuws is ook dat de mens steeds vaker niet alleen beseft dat er teveel energie verspild wordt maar er ook steeds vaker wat aan doet om het probleem aan te pakken. In Noorwegen bijvoorbeeld. Met dynamische straatverlichting (klik).
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Goed nieuws is ook dat de mens steeds vaker niet alleen beseft dat er teveel energie verspild wordt maar er ook steeds vaker wat aan doet om het probleem aan te pakken. In Noorwegen bijvoorbeeld. Met dynamische straatverlichting (klik).
Billy de Kat heeft iets nieuws bedacht:
het aanvallen van toiletpapier
De lolcat van deze week:
'Je moet alles een keer proberen?
Ik probeerde een nieuw kapsel.'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
zondag, februari 04, 2018
De week voorbij
Het interessante aan communiceren vind ik dat je er beiden weer even op gewezen wordt dat iedereen zich wel eens miserabel voelt. Of opgetogen, verzwakt, gelukkig of gedeprimeerd. Vrijwel iedereen die ik spreek voelt zich zelfs wel eens eenzaam. Hoe dan ook: je voelt nu eenmaal wat je voelt en soms is daar niets tegen te doen.
Toen ik maandag mijn slaapkamer gordijnen opende kwam er nauwelijks licht naar binnen. Zo vroeg was het. Eigenlijk best lekker om de eerste op kantoor te zijn. Mede daardoor deze dag meer kunnen doen dan ik van plan was.
's Avonds in de Loge een bijzonder interessant 'Bouwstuk' (feitelijk een mini lezing) mogen aanhoren en in het gesprek dat er op volgde werd wat voortgeborduurd op wat er een week eerder (klik) was besproken: 'Wanneer je geblinddoekt op een duikplank staat, hoop je dan dat je in water terecht komt of vertrouw je daar op?'
Onderweg naar huis liep ik langs een lampenwinkel:
Dinsdag voelde ik mij ietwat lamlendig (bij het uit bed stappen met je blote voet in een verse braakbal van de kat gaat staan doet ook iets met je humeur) en deed daarom minder in huis dan ik van plan was te doen. 's Middags had ik een buurvrouw op de thee en 's avonds was ik de oppas van twee broertjes, kinderen van vrienden van mij. Was fijn om mij met de twee jonge heren bezit te houden en dacht even terug aan de tijd dat mijn eigen kinderen nog zo lekker speels waren. Toen zij in bed lagen genoot ik nog even van hun goudvissen:
Met die vrienden nog gezellig zitten kletsen en het werd zo gezellig dat ik bijna de laatste bus terug naar huis miste.
Woensdag werd ik 's ochtends vroeg bezocht door een medewerker van een bedrijf dat zich specialiseert in verwarming, vergiftiging en afvoerkanalen. Erg nuttig! Zijn rapport stuurt hij door naar de woningcorporatie waar ik mijn woning van huur en de hoop is nu dat Ymere daadwerkelijk gaat doen wat men zo graag in folders beweert: 'Zorgen voor meer wooncomfort'. Hier mijn nieuwste verslag op dat gebied: http://vragen.blogspot.nl/2018/01/ymere-en-de-cv-het-gaat-maar-door.html Vorig jaar februari zou mijn contactpersoon bij Ymere de opdracht hebben gegeven mijn huis te gaan isoleren en ik zou er 'spoedig' iets van horen. Ymere denkt dat ik geen CV wil maar die wil ik graag. Maar evenals isolatie en een goede ventilatie.
Enkele dagen later antwoordde ik op het antwoord van Ymere: http://vragen.blogspot.nl/2018/02/vervolg-op-ymere-en-de-cv-installatie.html En intussen is nog steeds niet bekend of en wanneer de werkzaamheden zullen worden uitgevoerd.
Na het sturen van de nodige e-mails kwam ik even bij bij een buurvrouw die mij een kop koffie bood. En een goed gesprek.
's Middags bij het kijken van de animatiefilm Coco had ik even last van emotionele lekkage. Maar waarom eigenlijk? Het was gewoon een film die onder meer ging over een man die zijn grote liefde verloor en graag weer eens zijn dochter zou zien. Na de film dronk ik nog even een bakje koffie bij de vriendin die mij naar de bioscoop vergezelde. Onlangs ontdekte ik een voordeel aan het niet meer in huis hebben van kinderen en het niet meer hebben van een partner: je houdt geld over. Dat gebruikte ik onlangs voor de aanschaf van een bioscooppas (klik). Twee maal per maand naar de film en je hebt de maandelijkse kosten van de kaart al terugverdiend!
Onderweg naar huis zag ik dit:
Gek genoeg had ik bij thuiskomst meer energie dan voordat ik naar de film ging. Die energie gebruikte ik om de eerder opgehangen was te strijken, te vouwen en weg te bergen. En zomaar opeens was het tijd om de deur uit te gaan om te gaan eten bij een vriend.
Donderdag was het een wat jolige dag op het werk. Lekker gewerkt en het was nog gezellig ook! De vrijdagmiddagborrel vindt bij ons regelmatig plaats op donderdag.
Rond zeven uur 's avonds was ik thuis. Koken, lakens wisselen, mailtjes versturen en The Revenant kijken.
Vrijdag weer naar tevredenheid een paar klanten van de brouwerij kunnen helpen en weer gemerkt dat de zaak hard aan het groeien is. En dat is fijn! Was na het werk een paar minuten thuis toen een vriendin aanbelde naar aanleiding van een eerder gemaakte afspraak: wij gingen gezellig zitten bijkletsen in een lokale horecagelegenheid.
Ik had mij al een tijdje verheugd op deze zaterdag. Die was namelijk gereserveerd voor samen met mijn zoon winkelen in Haarlem. Tijdens het rondneuzen tussen de schoenen en truien in diverse winkels fijn lopen babbelen.
Natuurlijk mis ik dat wij elkaar vrijwel elke dag zagen toen hij nog bij mij in huis woonde maar het is goed zo: hij leidt zijn eigen leven en weet toch nog af en toe tijd vrij te maken voor z'n ouwe pa. Helemaal goed.
Toen ik thuis kwam kon ik mij weer losmaken van diverse spulletjes uit mijn verleden. Mijn oude videotheekpas moest er aan geloven. Maar ook de tweede bankpas van mijn moeder zaliger die praktisch was voor wanneer zij zelf de deur niet uit kon en ik voor haar boodschappen en/of contant geld kon halen.
Zelfs een geinige lamp deed ik weg. Leuke lamp hoor maar ik gebruikte'em zelden en dus deed-ie eigenlijk alleen maar dienst als stofnest.
Thuis alleen zijn 's avonds voelde toch weer raar en dus nodigde ik een buurvrouw op de thee.
Zondag begon met een warme brunch bij een buurvrouw die een bak eten had gekregen van een andere buurman. Het was vrij veel en weggooien is zonde dus ik hielp graag met opmaken. Daarna hielp ik de eigenaar van de koffietent om de hoek (Monk's Coffee Roasters (klik)) aan een spreukenbord. Dat hing ooit in mijn ouderlijk huis in de keuken en later in mijn eigen keuken. Nu heeft het een nieuwe stek.
Het Engelstalig stuk van deze week gaat over het waarmaken van dromen: http://terrebelius.blogspot.nl/2018/01/making-dreams-come-true.html
Deze week wordt mijn weekoverzicht afgesloten met The Dark of the Matinee van Franz Ferdinand:
You smile, mention something that you like
How you'd have a happy life if you did the things you like
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Nico ter Linden
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Toen ik maandag mijn slaapkamer gordijnen opende kwam er nauwelijks licht naar binnen. Zo vroeg was het. Eigenlijk best lekker om de eerste op kantoor te zijn. Mede daardoor deze dag meer kunnen doen dan ik van plan was.
's Avonds in de Loge een bijzonder interessant 'Bouwstuk' (feitelijk een mini lezing) mogen aanhoren en in het gesprek dat er op volgde werd wat voortgeborduurd op wat er een week eerder (klik) was besproken: 'Wanneer je geblinddoekt op een duikplank staat, hoop je dan dat je in water terecht komt of vertrouw je daar op?'
Onderweg naar huis liep ik langs een lampenwinkel:
Dinsdag voelde ik mij ietwat lamlendig (bij het uit bed stappen met je blote voet in een verse braakbal van de kat gaat staan doet ook iets met je humeur) en deed daarom minder in huis dan ik van plan was te doen. 's Middags had ik een buurvrouw op de thee en 's avonds was ik de oppas van twee broertjes, kinderen van vrienden van mij. Was fijn om mij met de twee jonge heren bezit te houden en dacht even terug aan de tijd dat mijn eigen kinderen nog zo lekker speels waren. Toen zij in bed lagen genoot ik nog even van hun goudvissen:
Met die vrienden nog gezellig zitten kletsen en het werd zo gezellig dat ik bijna de laatste bus terug naar huis miste.
Woensdag werd ik 's ochtends vroeg bezocht door een medewerker van een bedrijf dat zich specialiseert in verwarming, vergiftiging en afvoerkanalen. Erg nuttig! Zijn rapport stuurt hij door naar de woningcorporatie waar ik mijn woning van huur en de hoop is nu dat Ymere daadwerkelijk gaat doen wat men zo graag in folders beweert: 'Zorgen voor meer wooncomfort'. Hier mijn nieuwste verslag op dat gebied: http://vragen.blogspot.nl/2018/01/ymere-en-de-cv-het-gaat-maar-door.html Vorig jaar februari zou mijn contactpersoon bij Ymere de opdracht hebben gegeven mijn huis te gaan isoleren en ik zou er 'spoedig' iets van horen. Ymere denkt dat ik geen CV wil maar die wil ik graag. Maar evenals isolatie en een goede ventilatie.
Enkele dagen later antwoordde ik op het antwoord van Ymere: http://vragen.blogspot.nl/2018/02/vervolg-op-ymere-en-de-cv-installatie.html En intussen is nog steeds niet bekend of en wanneer de werkzaamheden zullen worden uitgevoerd.
Na het sturen van de nodige e-mails kwam ik even bij bij een buurvrouw die mij een kop koffie bood. En een goed gesprek.
's Middags bij het kijken van de animatiefilm Coco had ik even last van emotionele lekkage. Maar waarom eigenlijk? Het was gewoon een film die onder meer ging over een man die zijn grote liefde verloor en graag weer eens zijn dochter zou zien. Na de film dronk ik nog even een bakje koffie bij de vriendin die mij naar de bioscoop vergezelde. Onlangs ontdekte ik een voordeel aan het niet meer in huis hebben van kinderen en het niet meer hebben van een partner: je houdt geld over. Dat gebruikte ik onlangs voor de aanschaf van een bioscooppas (klik). Twee maal per maand naar de film en je hebt de maandelijkse kosten van de kaart al terugverdiend!
Onderweg naar huis zag ik dit:
Gek genoeg had ik bij thuiskomst meer energie dan voordat ik naar de film ging. Die energie gebruikte ik om de eerder opgehangen was te strijken, te vouwen en weg te bergen. En zomaar opeens was het tijd om de deur uit te gaan om te gaan eten bij een vriend.
Donderdag was het een wat jolige dag op het werk. Lekker gewerkt en het was nog gezellig ook! De vrijdagmiddagborrel vindt bij ons regelmatig plaats op donderdag.
Rond zeven uur 's avonds was ik thuis. Koken, lakens wisselen, mailtjes versturen en The Revenant kijken.
Vrijdag weer naar tevredenheid een paar klanten van de brouwerij kunnen helpen en weer gemerkt dat de zaak hard aan het groeien is. En dat is fijn! Was na het werk een paar minuten thuis toen een vriendin aanbelde naar aanleiding van een eerder gemaakte afspraak: wij gingen gezellig zitten bijkletsen in een lokale horecagelegenheid.
Ik had mij al een tijdje verheugd op deze zaterdag. Die was namelijk gereserveerd voor samen met mijn zoon winkelen in Haarlem. Tijdens het rondneuzen tussen de schoenen en truien in diverse winkels fijn lopen babbelen.
Mijn startpunt: station Amsterdam Sloterdijk
De aardkleur trui werd het
Station Haarlem
Toen ik thuis kwam kon ik mij weer losmaken van diverse spulletjes uit mijn verleden. Mijn oude videotheekpas moest er aan geloven. Maar ook de tweede bankpas van mijn moeder zaliger die praktisch was voor wanneer zij zelf de deur niet uit kon en ik voor haar boodschappen en/of contant geld kon halen.
Zelfs een geinige lamp deed ik weg. Leuke lamp hoor maar ik gebruikte'em zelden en dus deed-ie eigenlijk alleen maar dienst als stofnest.
Thuis alleen zijn 's avonds voelde toch weer raar en dus nodigde ik een buurvrouw op de thee.
Zondag begon met een warme brunch bij een buurvrouw die een bak eten had gekregen van een andere buurman. Het was vrij veel en weggooien is zonde dus ik hielp graag met opmaken. Daarna hielp ik de eigenaar van de koffietent om de hoek (Monk's Coffee Roasters (klik)) aan een spreukenbord. Dat hing ooit in mijn ouderlijk huis in de keuken en later in mijn eigen keuken. Nu heeft het een nieuwe stek.
Wie de foto vergroot kan op het bord
(dat hier nog op de grond staat) lezen:
'Our coffee is so good, we even drink it ourselves...
on occasion.'
Eind van de middag ging ik nog even naar de zondagsmarkt in Westerpark en kwam er meerdere bekenden tegen, waaronder een oud-collega die er met een kraam stond en ik bezocht de kraam van een vriendin:
Leuke (keuken) spullen te koop bij
Rataplan Design (klik)
Deze week wordt mijn weekoverzicht afgesloten met The Dark of the Matinee van Franz Ferdinand:
You smile, mention something that you like
How you'd have a happy life if you did the things you like
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Nico ter Linden
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/