De week voorbij

Toen mijn zoon nog een zoontje was nam ik hem wel eens bij mij in bed. Wanneer hij ziek was bijvoorbeeld. Om zijn koude zieke kinderlijf te helen en verwarmen met mijn lichaam en mijn liefde. Een fijn gevoel, dat geven van onbaatzuchtige liefde. Misschien dat Billy de Kat dat ook dacht toen hij midden in de nacht naast mij kwam liggen. In mijn droom dacht ik mijn zoon naast mij te voelen. En even was ik weer intens gelukkig.

Maandag koste het mij een paar uren om mijzelf bij elkaar te rapen. Koorts en buikpijn zorgden voor een verlaagde weerstand waardoor ik mij ook mentaal niet helemaal jofel voelde. Ik meldde mij dus ziek van het werk en besloot een aantal lang liggende kleine klusjes in huis aan te pakken. Al is het maar om te voorkomen dat mijn woning te zijner tijd door de GGD moet worden ontruimd en schoongemaakt.

Ook verstuurde ik een paar e-mails en stelde een factuur op. Een van de klusjes waar ik mij aan wijdde was het doorspitten van een flinke stapel oude foto's. Uit de tijd dat de digitale camera nog niet bestond. Het was af en toe even slikken om geconfronteerd te worden met herinneringen maar toch lukte het mij om echt mislukte (wazig, vergeeld, half hoofd) foto's weg te gooien en een stapeltje te maken om later in te scannen en te verwerken tot (digitale) albums voor mijn kinderen bijvoorbeeld. In mijn ervaring kun je dit soort taken beter volbrengen wanneer je nog leeft.

Dinsdag las ik dat de kans om als 60-jarige werkloze betaald werk te vinden momenteel 2% bedraagt. Dat is niet veel. Het berekenen van toeslagen, het aanbieden van cursussen en het verplicht (...) vrijwilligerswerk toewijzen aan deze groep kost ruim €30.000 per jaar per werkloze. Het is dus domweg goedkoper om deze mensen een basisinkomen van €20.000 per jaar te geven. Antoinette Hertsenberg (klik) probeert het kabinet Rutte III te overtuigen.

Misschien dat het kwam door het deprimerende weer

, de kou of het voortdurend worden 'lastiggevallen' door herinneringen maar ik zat even in de put. Twee buurvrouwen en diverse kopjes thee en koffie trokken mij er weer uit en samen met de helpende handen die ik via sms en Messenger mocht ontvangen kreeg ik zelfs weer de energie om verder te werken aan het opknappen van mijn woning. Stapje voor stapje.

Woensdag dronk ik koffie met een buurvrouw, ruimde in totaal vier lades uit van twee verschillende ladenkastjes, verwijderde boeken die ik nooit (meer) zal lezen uit mijn boekenkast en maakte zelfs wat ruimte in mijn hoofd. Nu nog een manier vinden om de lege ruimte in mijn hart weer op te vullen.

Mijn foto's van november staan nu in een album op Flickr (klik) en 's avonds at ik bij een vriend.

Het was donderdag een goede maar soms wat hectische werkdag bij de brouwerij, hier vlak bij:

Gelukkig veel kunnen doen! De werkdag werd afgesloten met een gezamenlijk biertje.

Die avond had ik een live verbinding met mijn oom in Canada. Via Facebook Messenger kun je ook videobellen heden ten dage. Tot groot genoegen van de bejaarde oom in kwestie. Het werd een emotioneel weerzien want de laatste keer dat wij elkaar live spraken leefde zijn zuster nog. 'Ga je nog wat leuks doen met je kinderen, deze kerst?' blijkt voor mij een pijnlijke vraag.

Ook vrijdag flink kunnen werken en het voelde goed. Het bedrijf is goed aan het groeien en het voelt fijn daar deel van te mogen uitmaken. En gewaardeerd te worden. Elke vrijdag wordt die waardering geuit in de vorm van een vrijdagmidagborrel. Met een biertje dus.

Vrijdagavond ging ik naar de kroeg (meteen maar even klant gemaakt van de brouwerij waar ik werk) met een vriend en dronk er dit lekkere Bock bier:

De vriend in kwestie bleef gezellig overnachten.

Zaterdag met voornoemde vriend lekker ontbeten in de koffietent om de hoek

en daarna naar een loods voor het allereerste keer spelen van 'Escape Room', in deze buurt:

Het groepje waar ik in zat speelde een groepje mensen dat dreigde te participeren in onvrijwillige orgaandonatie. Erg leuk! Het was een uitje als onderdeel van de verjaardag van een gemeenschappelijke vriend. 's Avonds was er een aansluitend etentje in een eetgelegenheid waar ik deze foto maakte van de gang:

Het was erg gezellig!

Zo'n 34 jaar geleden was dit groepje 

voor het eerst bij elkaar in deze samenstelling.

Zondag kwamen mijn broer en zijn vrouw mij helpen met klussen in huis. Erg inspirerend en van de weeromstuit ging ik zelf ook flink aan de slag. Niet alleen zelf kan ik blij worden van zo'n actie, ook de mensen die oude spulletjes van mijn moeder, mijn kinderen en mijzelf een tweede leven gunnen worden er blij van. Mooi toch? Mijn schoorsteenmantel was bijzonder rommelig maar inmiddels wordt het steeds rustiger op het plekje boven de kachel:

Die avond mocht ik mee-eten met een buurvrouw en tevreden ging ik op tijd naar bed want de komende weken zullen mijn dagen weer aardig gevuld zijn.

Op LinkedIn publiceerde ik een Engelstalig stuk: https://www.linkedin.com/pulse/why-should-you-happy-terrence-weijnschenk-entertrainer/?published=t

Ook op mijn Engelstalige blog verscheen weer een stukje: http://terrebelius.blogspot.nl/2017/12/should-every-civilian-carry-gun.html


If I be wrong van Wolf Larsen is de muziek van deze week:


And I have been wrong, I have been right 
I have been both these things all in the same night 
So if I be wrong, if I be right 
Let me here, with you, tonight

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Marc van Eeghem en dat van Erik Klappe (http://zeekraai.org/) en Wil Cornelia (http://zizymarlene.punt.nl/), twee mensen die bekend zijn bij diverse webloggers.

=================================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/