De week voorbij

Wij mensen houden graag vast aan wat wij kennen. Wij zijn vaak bang voor het onbekende. Toch veranderen situaties voortdurend en worden wij regelmatig geconfronteerd met iets wat wij nog niet kenden. Is dat misschien waarom velen van ons vaak zo angstig zijn?

'Accepteer jezelf' en 'Welke vraag stel jij jezelf vaker: 'Waardoor?' of 'Waarom?' waren een paar van de opmerkingen die maandagavond voorbijkwamen. Erg boeiend om daarover van mening te wisselen!
In de pauze ging een biertje van eigen brouwerij er goed in:

Op het werk waren maandag ook een paar meningsverschillen en het verschil was duidelijk: in het reguliere leven kijken mensen vaak naar wat hen van een ander scheidt; in de vrijmetselarij is het meer gebruikelijk om te kijken naar wat elkaar verbindt. Maar ook vrijmetselaars zijn mensen en soms vergeten ook zij dat ruzie maken niet erg constructief is. In wezen is de vrijmetselarij toch een vorm van religie. In de oorspronkelijke betekenis van het woord 'religare' dan: Latijn voor 'verbinding'.

Bij thuiskomst even nader kennisgemaakt met een nieuwe buurvrouw om daarna The Walking Dead te kijken.

Dinsdag 's ochtends lekker bezig geweest in huis (vijf jaar achterstallig onderhoud wegwerken is niet zomaar ingelopen, zo blijkt) en 's middags de voorraad geteld in een clubgebouw. Daarna thee gedronken met een buurvrouw en de kookplaat schoongemaakt. Nadat ik een laagje verf op een deur had aangebracht:

's Avonds genoten van een verse aflevering Star Trek: Discovery en diverse media (sms, e-mail, telefoon, Instagram en Messenger) gebruikt voor contact met diverse mensen.

Woensdag schreef ik voor het eerst sinds tijden weer eens een (Engelstalig) stuk op mijn LinkedIn pagina: https://www.linkedin.com/pulse/yeah-more-free-time-terrence-weijnschenk-entertrainer/?published=t Een afspraak die ik had ging namelijk niet door en in de pauze van het werken in huis besloot ik een stukje te schrijven naar aanleiding van een ingeving: met alle tijd van de wereld hebben wij tijd genoeg om te bedenken wat wij met al die tijd willen doen. 's Avonds at ik pasta bij een vriend. Lekker!

Donderdag was een hectische maar voldoening gevende werkdag waarop bleek dat communiceren toch echt wel een kunst is. Maar met geduldig luisteren kom je een heel eind in het beter begrijpen van elkaar. Bij thuiskomst genoot ik van een verrassing die in een bakje verpakt in mijn koelkast stond: kip met ananas en boontjes! Een buurvrouw die ik de avond ervoor sprak wist er meer van...

's Avonds had ik een afspraak in een kroeg in de buurt. Ik begon er met een kopje koffie.

Vrijdag voelde ik mij erg gewaardeerd op het werk. Het was druk maar de sfeer was erg prettig. Niet onbelangrijk. Onderweg erheen zag ik dit:

Ja, weer een foto van de Sloterplas.

's Avonds kreeg ik een vriendin op visite. En toen nog een. In een lokaal café werd (ook door mij) gedanst, gelachen en gedronken.

Het was een fijne avond die 's nachts eindigde.

Zaterdag was ik nog een beetje brak toen ik een paar kleine huishoudelijke klusjes opknapte en de laatste maatregelen trof voor een bezoek aan Antwerpen met een vriendin. Hieronder een klein fotoverslag. Meer foto's vindt u te zijner tijd in mijn foto album van de maand november. Wij gingen er heen voor een voorstelling, een Vlaamse musical versie van The Rocky Horror Picture Show. Grotendeels in het Nederlands, een paar delen van liedjes in het Engels en een paar woordjes dialect. Het was een geweldige voorstelling! Klik op deze link voor meer informatie: https://deepbridge.be/ De show loopt nog een week dus bij interesse: haast u!

Steeds wanneer dit liedje voorbijkomt tijdens 'De Rocky' (heb de show meermaals gezien en ook zelf een aantal keren als acteur op de planken gestaan ermee) vergeet ik foto's te maken:

(Hier ziet u mij in een oude productie in de rol van 'Brad Majors':

Leuke tijden!)

 Antwerpen is ook 's nachts erg mooi.

 En staat vol met interessante objecten:

De terugreis naar Amsterdam verliep voorspoedig en de avond eindigde voor mij met een kopje thee met een buurvrouw.

Op mijn Engelstalige weblog publiceerde ik dit stukje: http://terrebelius.blogspot.nl/2017/11/illegal-workers.html

Het liedje van deze week is Roads van Portishead:


Never found our way
Regardless of what they say
How can it feel, this wrong

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/