Vol bewondering keek hij naar het kunstwerk
dat hij zelf had gemaakt.
Maar niet in zijn eentje.
Niemand kan alles alleen.
En niemand kan zonder hulp.
Hoe langer hij keek,
hoe meer schoonheid hij zag
en hoe meer hij zich vervuld wist
door een gevoel van voldoening.
Van geluk zelfs.
Een steek van liefdevolle pijn
bij het besef dat hij zijn schepping
moest laten gaan.
Ja, hij had een mooie dochter.
================================================
Meer lezen? bravenewbooks.nl/terrenceweijnschenk
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
ja, altijd even slikken bij dat soort momenten, je kunt alleen maar hopen dat je ze álle bagage hebt meegegeven die ze nodig hebben in het leven.
BeantwoordenVerwijderenVroeg of laat moet je ze loslaten. Soms met pijn in het hart.
BeantwoordenVerwijderenVaders en dochters... dat blijft speciaal.
BeantwoordenVerwijderenLove As Always
Di Mario
Mooi laten gaan, maar altijd bij je houden!
BeantwoordenVerwijderenen toch, ze zijn altijd bij je, al zijn ze er niet.....
BeantwoordenVerwijderenIk wens je een fijn weekend
Een @->- voor jou.
Ik geef je even een dikke knuffel <3
BeantwoordenVerwijderenX
Zoals ik het zie...ze blijven altijd je kind
BeantwoordenVerwijderenFijn weekend
Wow... dit is mooi! Hoe jij het kan verwoorden en zo iets in enkele zinnen tot iets nazinderend kan maken... petje af hoor!
BeantwoordenVerwijderen