De week voorbij

In de tram keek ik even goed om mij heen en bedacht mij dat ik mij beter voel dan hoe sommigen er uit zien: zwaar gedeprimeerd, chagrijnig, uitgeblust, uitzichtloos...Ja, natuurlijk komt dat best even aan wanneer je over een relatief korte periode (minder dan tien maanden) je kind, je moeder en je vriendin verliest en als kers op de taart een vriend overlijdt en je hoort dat je vader is overleden. Maar als ik even stil sta bij wat en wie er nog wèl onderdeel is van mijn dagelijks leven heb ik eigenlijk niet veel om over te klagen.

Maandag hadden wij een teambuilding dag op het werk. Met taart!

Er zijn grote veranderingen op komst en wij dienen ons daar op in te stellen: het bedrijf is hard aan het groeien. Wij deden oefeningen. Het begon met op een speelse manier bepalen wie je bent, wat je passies zijn, wat je wil. De vraag die zich dan aandient is: hoe past die persoon in het team? Groeien doe je namelijk niet alleen individueel maar ook samen. En met anderen kun je aan jezelf werken.

's Avonds gebeurde hetzelfde in de vrijmetselaarsloge waar ik graag kom: met een groep mensen aan jezelf werken. 's Middags was ik uitgeblust en eigenlijk wilde ik die avond afbellen. Blij dat ik dat niet gedaan heb!

Dinsdag was ik een dagje op stap met een vriend uit het zuiden des lands: hier en daar wat eten of drinken en veel kletsen. Onder meer met een buurman die ons in een lokale horecagelegenheid bijstond bij het nuttigen van een drankje.

 De trap naar het toilet

 Wandelen in de binnenstad

Op een terras genieten van de nazomer.

En een biertje.

's Avonds at ik bij een buurvrouw en dronk er een kop koffie. 's Avonds laat dronk ik een kop thee bij een andere buurvrouw. En zomaar opeens was ook deze dag weer op.

Woensdag was ik niet vooruit te branden. Diverse (meditatie)technieken haalde ik uit de kast om mijzelf te motiveren. Alsof ik nog niet zo lang geleden werd aangedreven door mijn zoon, mijn moeder en mijn vriendin die als batterijen, brandstof dienden voor mijn levensenergie. Het is gewoon even op.

Ik maakte een paar afspraken via e-mail, per sms en via telefoon, deed boodschappen en hield mij bezig met het in orde maken van mijn kleine woning voor de ontvangt van wat vrienden, een paar dagen later.

Met een buurvrouw dronk ik een kop thee en met wat andere buren maakten wij afspraken betreffende komende Burendag.

's Avonds at ik bij een vriend bij wie ik vernam dat Tom Demoulin wereldkampioen tijdrijden op de fiets is geworden en was ik even stil bij het eerbetoon van Amsterdammers aan hun burgemeester Eberhard van der Laan.


Al in bed vernam ik dat er mogelijk contact is gelegd met een dame die wel eens rechtstreeks familie van mij zou kunnen zijn aan de kant van mijn biologische vader zaliger. Ik ging maar even in het donker onder de douche staan om mijn hart wat tot bedaren te brengen. Best spannend, dat idee dat er iemand is die iemand kent die mijn vader kende toen hij nog leefde. Hij stierf in 1984 en het is nog steeds niet zeker of hij wel ècht mijn verwekker was. Wat is dat toch met die menselijke drang om te weten waar je vandaan komt? Maakt die wetenschap je een ander mens? Een paar dagen later hoorde ik dat ook dit helaas een dood spoor was.

Donderdag door een logistieke onhandigheid wat later op het werk dan gepland. Dus extra hard gewerkt om het verloren uurtje goed te maken. En dat werd duidelijk gewaardeerd. Dat is fijn. Vind ik.

Mijn broer belde om te zeggen dat hij een dikke envelop had ontvangen met daarin de nagekomen post aan onze overleden moeder. Woningcorporatie Stadgenoot vertelde mij dat post nasturen door hen niet gebeurde en dat ook zelf de post uit de brievenbus halen op het oude adres niet mogelijk was maar sprak met mij af dat de wijkbeheerder de post zou meenemen naar het kantoor van de woningcorporatie waar ik die dan zou kunnen ophalen. Eergisteren werd mij verteld dat de beheerder een lege brievenbus aantrof. Blijkbaar dus leeggehaald door een collega die de post vervolgens aan mijn broer stuurde. Op zich prima maar wel een beetje verwarrend. Maar het schijnt normaal te zijn dat afdelingen van grote instanties volkomen langs elkaar heen werken. Jammer.

Na het werk had een collega een afspraak in de buurt van mijn woning en kon mij daardoor nagenoeg thuis afzetten met de auto. Was ik zomaar drie kwartier eerder thuis dan gepland! Die tijd gebruikte ik voor het plegen van een paar telefoongesprekken (onder meer met betrekking tot de speurtocht naar mijn natuurlijke vader) en het prepareren van hapjes in verband met een klein verjaardagsfeestje vrijdag.

Vrijdag vond ik geen fijne werkdag: het lukte slechts mondjesmaat en tergend langzaam om diverse boekhoudkundige uitdagingen aan te pakken. Het was ook erg druk op de zaak en dat helpt niet goed wanneer je je wilt concentreren.

Was vroeg thuis en zette mij aan het opruimen en zwabberen. Mijn lieve nicht kwam als eerste van de verjaarsvisite. Samen met haar kinderen, nasi kuning (klik) naar het recept van mijn Javaanse overgrootmoeder, een heerlijk soepje van zoete aardappel en pandan cake (klik). Na het eten maakte zij ook nog even klepon (klik)! Zelf had ik eerder al pisang goreng (klik) gebakken.

Er was dus meer dan voldoende te knabbelen voor de aanwezigen die avond. Natuurlijk kreeg ik cadeautjes: drank, hapjes, boeken.

Maar het allermooiste cadeau was de aanwezigheid van vrienden, buren en mijn zoon.

Zaterdag was het Burendag. Er was muziek, er waren hapjes en drankjes. En er waren buren. Er was zelfs een geïmproviseerde balletvoorstelling!

 Buurtbewoners in het zonnetje!

(Op verzoek onherkenbaar)

 Poffertjes voor iedereen!

Rad van Fortuin met Luna Lunettes (klik)

Zondag een beetje uitgeslapen en wat aan mijn administratie gewerkt voor ik thee dronk met een buurvrouw. Op het einde van de middag tijd gemaakt voor bier en bitterballen

met neef Mike en zijn geweldige vrouw Karen. Mike is een zoon van een broer van mijn moeder. Was heel fijn om met hem bij te kletsen. De buurvrouw met wie ik later op de avond thee dronk merkte mijn enthousiasme op.

Een Engelstalig stukje deze week: http://terrebelius.blogspot.nl/2017/09/lets-treat-people-as-people.html


De muziek van deze week is Black Heart van Calexico



Sifting through the remains
One man's close pursuit is another man's
Last chance, make it through the divide
Last chance, suffer the weight or get buried by this

=================================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

====================================