'Hoe gaat't met je?' -'Eh...goed.' Terwijl hij opstond om haar stoel aan te schuiven probeerde hij zich te herinneren waar hij haar van kende. 'Maak je geen zorgen. Je kent mij niet. Niet meer tenminste. Als dat wel zo was zou ík mij zorgen maken. Dan klopt er iets niet. Nee, dank je.', gaf zij als antwoord op zijn gestotterde 'Kk...koffie?'
Koffie was voor hem het antwoord op alles. Wat thee was voor Engelsen. Zo lang er koffie was, was alles goed. Waarom kon hij zich niets herinneren? Waarom had zij een winterjas aan in augustus? Had zij het niet warm? Hoe zou haar huid aanvoelen?
Hij wenkte de ober: 'Één koffie graag. Echte. Niet zo'n warm hipster drankje met koffie smaak. Jij niets?', vroeg hij haar. -'Muntthee graag. Verse munt. En een doosje lucifers.'
======================================
Meer lezen? bravenewbooks.nl/terrenceweijnschenk
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
En toen ging hem een lichtje op?
BeantwoordenVerwijderentja roken mag je nergens meer dus waarvoor de lucifers?
BeantwoordenVerwijderenFijn weekend
???
BeantwoordenVerwijderenIk had hetzelfde antwoord in gedachten als Rietepietz: toen ging hem een lichtje op.
BeantwoordenVerwijderenWat een geweldig verhaal (-:
Fijn weekend en lieve groet.
Steek bij mij dan maar een lichtje aan.
BeantwoordenVerwijderenLove As Always
Di Mario
Ik hou ook erg van koffie, en heb volgens mij geen enkele lucifer in huis, laat staan een doosje.
BeantwoordenVerwijderenZit er nog even over na te denken... Is zij nu een (mint)sigaret??
BeantwoordenVerwijderen