Net als ieder ander leefde zij in het nu.
Maar in haar hoofd was het toen.
Toen zij voor het eerst naar school ging.
Toen zij de jongen ontmoette die later haar man zou worden.
Toen zij haar eerste kind kreeg.
Toen.
Voor haar geestesoog zag zij haar moeder.
In het hier en nu zagen haar kinderen die van hen.
De moeder die nog eenmaal echt de ogen opende
voordat zij die voor altijd sloot.
Maar niet voor het produceren van één laatste glimlach.
==================================
Meer lezen? Mijn auteurspagina.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
Práchtig!
BeantwoordenVerwijderen😢
BeantwoordenVerwijderenMooi geschreven Terrebel...
BeantwoordenVerwijderenLove As Always
Di Mario
Nou, maar hopen dat het vanzelf ging en onbewust, zo klinkt produceren echter niet.
BeantwoordenVerwijderenWat mooi Terrence!
BeantwoordenVerwijderenDaar word ik nou stil van...
Groetjesss
Ook ik kan simpel zijn op dit prachtige verhaaltje, mooi!
BeantwoordenVerwijderenX
*zucht*
BeantwoordenVerwijderenIk verval hier elke week in herhaling, maar wat wil je lieve Terrebel, dat is joùw schuld, moet je maar telkens niet weer zo'n knappe kortverhalen maken!
De eenvoud is ontroerend!
BeantwoordenVerwijderenLieve groet en nog een fijne zondag.