De week voorbij

Voor de meelevers: mijn moeder is weer terug uit het ziekenhuis en geniet er weer van dat zij kan eten wanneer en wat zij wil! 'Boezemfibrillatie' zei men na enig onderzoek. Weten we dat ook weer.

Zondag hielp ik na terugkomst uit Goes (waar ik genoot van de gastvrijheid van collega blogger Red Star (klik) en waar wij dit (klik) meemaakten:

Iron Laiden (klik)

Kiss Lickss (klik)

Meer foto's van dit legendarische herbelevingsconcert vindt u hier:

https://www.flickr.com/photos/terrebel/albums/72157664294274080

 ) mijn vriendin op de markt in Amsterdam.

Rataplan Design (klik)

Daarna aten wij samen een hapje. Nee, niet een etentje vanwege Valentijnsdag maar gewoon een praktisch, gezellig en lekker samenzijn in het restaurant bij haar loods: Rolling Rock Kitchen (klik).

Op mijn leeftijd (ben van 1967) nog drie uren headbangen terwijl ik de nacht ervoor 4 uren heb rondgehangen op een dansfeest vergt wat van een lijf. Vroeg naar bed dus maar.

Maandag bracht ik mijn zoon de groeten over van een vroegere klasgenoot van hem. Die kwam ik afgelopen vrijdag tegen in de wachtkamer van de allergologe maar was vergeten dat eerder door te geven. Op het werk beleefde ik menig administratief avontuur en eindigde met een biertje. Een vroegere schoolvriend haalde mij op en samen met een collega van hem aten wij een hapje in een restaurant in de buurt van mijn vrijmetselaarsloge. Daar was een Avond voor Belangstellenden. Mijn vriendin nam een belangstellende vriend van ons mee en met een behoorlijk aantal mensen beleefden wij een bijzondere en informatieve avond. Er werden goede vragen gesteld en bevredigende antwoorden gegeven. Een aanwezige dame bleek stomtoevallig de met mijn schoolvriend meegekomen collega te kennen! Ja, de wereld is een dorp...

Ook dinsdag was een fijne dag en terwijl ik leer minder gedachtesprongen te maken (vermoedelijk ADD), leert mijn directe collega juist meer gedachtesprongen te maken (Asperger). Zo kom je nader tot elkaar! Met name dankzij een baas die de zwakheden van mensen ziet en erkent maar vooral kijkt naar wat iemand wél kan en niet naar wat iemand níet kan. En zo hoort dat. Vind ik.

Tijdens het uitvoeren van mijn eigen werkzaamheden mag ik ook nog een stagiair begeleiden en ben ik voor het eerst in mijn leven stagebegeleider. Leuk! 's Avonds zou ik eigenlijk een etentje hebben met aansluitend een bezoek aan een filmtheater. Maar dat ging niet door. Derhalve was ik vroeger dan verwacht bij mijn vriendin thuis en was er tijd om even uitgebreid in bad te gaan en het ietwat zieke en vermoeide lijf wat rust te gunnen.

Een dame vroeg mij iets te doen wat zij makkelijk zelf kan doen maar zij heeft helaas geen tijd 'want ik héb al een afspraak deze week'. Tja.

Woensdag handelde ik vier afspraken af (huisartsenpost, kleermaker, opticien (in een andere stad!) en (kantoor van de) voedselbank en belde ik drie personen en één instantie. De opticien maakte prachtige foto's van mijn oogbollen maar wil die even aan een oogarts voorleggen voordat zij mij (eventueel) nieuwe contactlenzen aanmeet want zij ontdekte een anomalie. Spannend!

Een vriend belde een stichting omdat hij zich zorgen maakt over het welzijn van zijn kinderen die bij zijn ex-partner wonen. 'Een vermoeden en uw observatie dat de kinderen wel erg vaak naar de eerste hulp moeten is niet voldoende, meneer. Pas als het kind echt in het ziekenhuis ligt of zo kunnen wij bijvoorbeeld Maatschappelijk Werk of de Politie inschakelen.' -'U kunt mijn kinderen dus pas helpen wanneer het feitelijk te laat is?' 'Eh...ja, dat is juist, meneer.' Helder.

Soms realiseer ik mij niet dat voor anderen vier afspraken per week veel is. Heel natuurlijk om jezelf als standaard te zien, naar het schijnt. Niet iedereen blijkt zich bijvoorbeeld druk te maken om rare verkeersborden en doet daar vervolgens ook nog eens wat aan. Zie dit voorbeeld:

Ik vroeg de gemeente wat dit bord voorstelde (verboden met een selfiestick achter je hond aan te lopen?) en ontving binnen enkele dagen antwoord! (klik)

Van woningcorporatie Ymere ontving ik een schrijven: 'Wij hebben uw klacht ontvangen en besloten er niets mee te doen. Bijgaand vindt u een akkoordverklaring in verband met de eerdaags aan te leggen CV installatie. U heeft de keus tussen ondertekenen en ondertekenen. Vriendelijke groet, Ymere.' Uiteraard klom ik weer in de pen. (klik) 'Ja maar, protesteren helpt niet!' -'En je kop in het zand steken werkt wél? Ik kan in elk geval later beweren dat ik tenminste geprobeerd heb op te komen voor de rechten van burgers als jij en en ik. En wat vertel jij je kleinkinderen?'

Verder streek ik een stapeltje was weg en keek ik met mijn zoon samen een aflevering van The Walking Dead. Spannend!

Donderdag las ik het goede nieuws (klik) dat - in elk geval in Amsterdam - mensen met een uitkering niet meer wekelijks hoeven te solliciteren. Eindelijk is ook de (lokale) overheid ervan overtuigd dat bijvoorbeeld vrijwilligerswerk verrichten (inderdaad: in de meeste gemeenten is het uitkeringsgerechtigden verboden zich in te zetten als vrijwilliger!) vele malen nuttiger is én mensen meer kansen geeft op de arbeidsmarkt dan het wekelijks schrijven van enkele bedelbrieven alsof Nederland nog in de jaren'80 leeft! De overheid is niet bekend met dit onderzoek (klik) waaruit blijkt dat 17% van de mensen met een nieuwe baan die vindt via het eigen netwerk en slechts 4% aan het werk komt via overheidsinstelling UWV. Met vrijwilligerswerk breidt je je netwerk sneller uit dan wanneer je thuis in je eentje achter je laptop tientallen bedrijven aanschrijft. Zo eenvoudig is het dus.

Ik hield mijzelf ledig met zwabberen, de badkamer schoonmaken, scheren en de baromzetlijsten van de Amsterdamse vrijmetselaars administratief verwerken. En natuurlijk met schrijven. Maar dat doe ik eigenlijk elke dag wel. 's Avonds zat ik met een vriend en mijn vriendin in de TV-studio van De Wereld Draait Door.

Klyne (klik)

Vooraf genoten wij van een warme chocomel

(het was koud op straat!) en naderhand gingen wij uit eten.
Gezellig!

Tiramisu (niet klik)

Op de weg terug naar huis kwam ik de man tegen die dit proeffilmpje produceerde (het eindresultaat kon ik even niet vinden maar dan heeft u een idee):

(En ja, dat ben ik in het filmpje)

Vrijdag oefende ik wat met mijn ukelele, ruimde wat op in huis en ging met mijn meest recente verhalenbundel (klik) en een bevriende en gepensioneerde bureauredacteur van een opinieblad een aantal komma's, punten en spaties op de juiste blek zetten. Erg nuttig en leuk! Ik kocht verse gitaarsnaren, bezocht diverse weblogs en publiceerde een vers verhaaltje (klik). Natuurlijk mocht ik weer een vers pakket eten ophalen bij de Voedselbank waarna ik een bezoek bracht aan mijn moeder. Op straat kwam ik een vriendin tegen en wij bleven een kwartiertje staan kletsen. 's Avonds maakte ik af waar ik eerder aan begonnen was: mijn vrijwilligerswerk voor de vrijmetselarij. Daarna keek ik de film Black Hawk Down, een 'klassieke' oorlogsfilm die vooral vertelt van kameraadschap en de waanzin van oorlog. Weer werd mij duidelijk dat de enige winnaars in een oorlog diegenen zijn die er geld aan verdienen: vooral wapenhandelaren en politici dus. 

Van de opticien ontving ik deze twee foto's met het nadrukkelijk verzoek mij te laten onderzoeken door een oogarts vanwege de grote discrepantie tussen mijn linker- en rechteroog. Een heuse anomalie is er te zien wat betreft mijn oogzenuwen en een opgeleid medicus moet maar beslissen in hoeverre dat eventueel schadelijk is voor mijn gezondheid.

 Mijn linkeroog

Mijn rechteroog

Mooie foto's trouwens, niet? Soms vind ik het jammer

dat ik geen schilder ben!

Zaterdag sliep ik een beetje uit, maakte ik de keuken schoon, schreef ik natuurlijk een paar stukjes en keek ik met mijn zoon samen College Tour met Daan Rosegaarde (klik), een ontwerper/kunstenaar/wetenschapper die niet zo zeer 'buiten de box' denkt maar hij is iemand voor wie die 'box' niet bestaat. Kortweg: voor hem bestaan kaders eenvoudigweg niet.

's Middags ging ik met mijn vriendin naar de film: Er ist wieder da. Basisidee: stel dat Adolf Hitler in onze tijd zou rondlopen. Kostelijk!

En meer dan kostelijk: je gaat je als bezoeker ook afvragen of het in 'onze tijd' zoveel beter is. Zijn er geen racisten meer? Zijn er geen mensen meer die een hekel hebben aan anderen alleen maar omdat die anderen anders zijn dan zij? Neem eens een speech van Hitler en vervang 'Joden' door 'Moslims'. Gaan er dan geen alarmbellen af? En waarom niet?

's Avonds waren wij even bij de borrel van de vrijwilligersorganisatie waar mijn vriendin voor werkt: een buurtbioscoop. En niet zomaar eentje maar eentje waar zij bier verkopen van de brouwerij waar ik tegenwoordig voor werk.

Een jongeman bleek op de hoogte van het bestaan van Edward Bernays én is Star Wars fan. Een vette 'plus' in mijn 'boekje' dus.

Zondag stond ik haar bij op de markt op het Amsterdamse Museumplein.

Het was lang niet duidelijk of die zou worden afgelast vanwege het (verwachtte) slechte weer. Zware windstoten werden verwacht en dan is een markt in de buitenlucht eenvoudigweg gevaarlijk. Een oud-collega van The Amsterdam Dungeon (klik) bleek een marktkraam collega en maar liefst twee oud-schoolgenoten passeerden onze kraam terwijl ook een oud teamgenoot uit mijn LARP-tijd (klik) tegenwoordig een kraam bemant. Leuk!

Rataplan Design (klik)

Vanwege de nagenoeg beloofde zware windstoten bleven wij niet tot het einde en diverse collega's (bijvoorbeeld die met zelfgemaakte wenskaarten) waren reeds eerder op de dag weggewaaid. Wij deden een bitterballetje vlakbij de loods:

En kregen daarbij gezelschap van de Franstalige vierpotige Cyrano:

Het liedje van deze week is Rhyme of the Ancient Mariner van Iron Maiden:



Deze week staan wij stil bij het overlijden van ('Ome')Joop ('Snor')Staarthof en dat van Umberto Eco

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.