De week voorbij

Het weekend was ik in België bezig met het vieren van carnaval en stond te 'dansen' op de andere kant van deze praalwagen, die van AKV Drasj uit Oilsjt (Aalst) met hun thema van dit jaar: 'De Poenpakkers':

En hier is dan die andere kant:

(Met mij als laatste kleine man) Ik ontdekte dat praalwagens eigenlijk cartoons zijn: een satirische blik op de maatschappij waarbij elk onderwerp mag worden aangepakt, behalve die onderwerpen die in de huidige publieke opinie als niet politiek correct worden gekenmerkt.

Hier enkele foto's:

Aardige uitspraak van een kleine collega: 'Eigenlijk raar dat wij van de maatschappij verwachten dat men rekening houdt met elke minderheid, hoe klein dan ook.'

Ik miste het bericht dat Eddy Wally was overleden. Een markant man!

Al met al kwam ik rond vier uur in de nacht van zondag op maandag thuis. 9 Uur op om met mijn vriendin mee te gaan naar de Show Up beurs (klik), een beurs voor groothandelaren waar ook een workshop 'Instagram for Business' werd gegeven.

Erg interessant! Vond ik.

Met verbazing merkte ik dat de heer Wilders - zelf verklaard groot voorstander van vrouwenrechten - niet reageerde toen bekend werd dat een journaliste tijdens het doen van verslag van het carnaval in Keulen (klik) seksueel werd lastig gevallen door een paar dronken heren. Gek genoeg sprak hij wél zijn afschuw uit toen een soortgelijk incident plaatsvond waarbij de heren in kwestie een donkere in plaats van een lichte huidskleur hadden. Vreemd.

Twee uitspraken vielen mij die avond op bij mijn maandagavondclub: 'De oerknal: eerst was er niets en toen is dat ook nog ontploft.' van (het broertje van) Loesje. En van een Broeder: 'Het tegenovergestelde van Liefde is onverschilligheid.' Mooi, niet?

Dinsdag mocht ik mij uitleven op de administratie van een zekere bierbrouwerij en op het eind van de middag ging ik met een collega naar een horeca-gelegenheid bij mij om de hoek om de uitbater ervan te overtuigen dat hij 'ons' bier in zijn assortiment dient op te nemen. Verder verstuurde ik een aantal tekstberichten, regelde ik een en ander per e-mail, belde een paar mensen en maakte de kookplaat schoon. Thuis én op het werk. Ik las een stripverhaal uit 1963 en verbaasde mij over de actualiteit: 'Weg met buitenlanders en iedereen die het niet volledig met ons eens is! Wie niet voor ons is, is tegen ons!'

(Klikken=vergroten)

Woensdag had ik een heerlijke werkdag waarbij ik verder een deel van de administratie van mijn nieuwe werkgever op orde mocht brengen en een collega nader leerde kennen. Vind ik leuk, mensen leren kennen. Ik vind het ook leuk om nieuwe dingen te leren. Daarom probeer ik een paar keer per week een zogeheten Ted Talk te bekijken. Dit keer was dat eentje met als onderwerp: 'Kleine veranderingen kunnen grote gevolgen hebben.' Tip bij dit (Engelstalige) filmpje: zet er de ondertiteling bij aan want af en toe is de jongeman die het praatje houdt lastig te verstaan:


Omdat ik niet hoefde op te passen op de kinderen van vrienden (er was er eentje ziek dus papa bleef thuis) had ik een onverwacht avondje thuis.

Natuurlijk keek ik het eerste Nederlandse 'Correspondents Dinner' waarin premier Mark Rutte grappig probeerde te doen ten koste van politieke collega's en leden van de verzamelde pers.

'Denken aan de toekomst is een luxe' is een uitspraak van een jongedame wiens broer verdronk toen hij - als vluchteling uit Syrië - van Frankrijk naar Engeland probeerde te zwemmen. Zij sprak die woorden in een uitzending van 'Rot op naar je eigen land!', een programma waarin mensen met een uitgesproken mening over vluchtelingen (van: 'Van mij mogen ze allemaal verzuipen!' tot 'Van mij zijn ze allemaal welkom!') dezelfde reis maken die veel vluchtelingen maakten. Maar dan in omgekeerde volgorde. Zo ervaren zij hoe koud het water van de Noordzee is en hoe moeilijk het is de golven de baas te blijven. Hoe het leven is in een doorvoerkamp. Hoe het is om je dode broer niet te mogen begraven. Hoe het is om als tiener een bombardement te overleven waarbij je goede vrienden uiteen gereten ziet worden. Heftig.



Men staat honderd procent achter harde uitspraken als: 'Van mij mogen alle vluchtelingen doodvallen' maar durven opeens niet meer achter die 'mening' te staan wanneer zij oog in oog staan met de zus van zo'n overleden vluchteling. Net zoals de anonieme laffe agressievelingen die 50 kinderen in een AZC gemaskerd bedreigden met knuppels en vuurwerkbommen. Na onderzoek zijn er acht van deze 'echte Hollanders!' voor de rechter gesleept en stuk voor stuk ontkennen zij opeens met bakstenen en woorden als 'rot op, vuile tyfusapen!' te hebben gegooid. Ik noem dat laf. Je vind iets namelijk of wel of niet maar kunt niet zeggen: 'Dat vind ik! Behalve wanneer mijn mening vervelende consequenties voor mij persoonlijk zou kunnen hebben.'

Donderdag was ik voor contrôle bij de allergologe en hoorde dat ik iets minder allergisch ben voor katten en huisstoffmijt dan een jaar geleden. Zij raadde mij aan mijn niveau vitamine B12 te laten controleren. In de vroege middag haalde ik baromzetlijsten op om die - op vrijwillige basis - op een later tijdstip administratief te verwerken. Eind van de middag vertrok ik van Amsterdam naar Bussum voor contrôle bij de opticien. Volgende week mag ik er terug komen.

's Avonds bracht ik even wat eten bij een buurvrouw, ruimde wat op in huis en verbaasde mij over een telefoontje dat ik kreeg toen ik net de deur uit wilde: 'Sorry, maar ik trek net mijn schoenen aan om te vertrekken.', zei ik. -'Vanmiddag maakte ik wat leuks mee!', hoorde ik aan de andere kant van de lijn. Wat is dat toch, met mensen die weigeren te luisteren? Als iemand zegt (even) geen tijd voor je te hebben, dan hang je toch op? Maar goed, niet willen horen wat anderen te zeggen hebben schijnt de norm te zijn heden ten dage dus daar moet ik maar aan wennen.

Verder maakte ik afspraken met verschillende mensen op verschillende dagen, tijden en locaties. Gezelligheid!

Vrijdag werd een hectische dag: een onverwachte opdracht die avond waarvoor ik een vergadering moest afzeggen en het een en ander qua vervoer geregeld diende te worden. Nagels knippen en scheren. Mijn moeder opzoeken in het ziekenhuis waar zij met spoed was opgenomen en voor het gemak daar maar meteen een bloedonderzoek voor mijzelf laten uitvoeren. Zaken regelen voor de Bewonerscommissie, een was draaien. Op tijd zijn bij de voedselbank voor mijn wekelijkse portie eten lukte niet want die is maar één uur per week open en als je er dat uur niet bent krijg je geen eten. Op het einde van de dag logeren bij een vriendin in Rotterdam. Dat was wel praktisch want zaterdag werd ik in Goes verwacht.

Beetje rondwandelen, concertje pikken en logeren bij een vriend in de buurt die mij de volgende dag ook nog netjes naar het station bracht zodat ik bijtijds mijn vriendin kon helpen met het afbreken op de markt (klik) op Valentijnsdag.

(Prachtige handgemaakte snijplanken van bamboe!)

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Eddy Wally en André van den Heuvel

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.