De week voorbij

Zondag op de markt mocht ik nog een Pranic Healing ontvangen. Daar kwam uit dat ik een goede balans heb tussen 'spiritueel' en 'praktisch', een groot hart en een aantal blokkades. Mijn gevoel voor empathie voor de medemens is 'off the charts' en mijn gebrek aan liefde en aandacht voor mijzelf en mijn lijf blokkeert mijn persoonlijke groei. Ook 'voelde' de meneer 'een lichamelijke belemmering aan je linkerkant'. Dat zal mijn (inmiddels ruim vier jaar oude) nieuwe heup zijn die nog regelmatig opspeelt. Eerdaags ga ik weer lekker sporten dus zal dat verbeteren. Nu nog leren aardiger te zijn voor mijzelf.

Maandag was een hele fijne werkdag en mijn jobcoach van de gemeente kwam op het werk langs om met eigen ogen te aanschouwen hoe prettig ik door mijn nieuwe collega's ben opgenomen in hun midden.

Ik verbaasde mij over het nieuws dat de heer Geert Wilders zomaar opeens een groot voorstander is van vrouwenrechten (Erg vreemd, gezien het feit dat zoveel van zijn (ex-)medewerkers een geschiedenis hebben van geweld tegen vrouwen en andere geweldsdelicten (klik). Hij is het geworden nadat het nieuws over aanrandingen in Keulen tijdens Nieuwjaarsnacht bekend werd. Daarvoor heeft hij nooit zelfs maar gesproken over vrouwenrechten. Maar opeens hebben die de hoogste prioriteit. Dus.) Verder is hij opeens zwaar tegenstander (klik) van het recht op vrij demonstreren. Maar alleen waar het gaat om mensen die tegen hem en zijn plannen demonstreren. Geen enkele dictator vindt het goed dat mensen in het openbaar beweren (klik) hem niet aardig te vinden en zijn ideeën onwerkbaar. Persoonlijk zou ik graag zien dat de leider (en enig lid. Vrouwen, kleurlingen, u, joden en gehandicapten mogen geen lid worden van de PVV) premier wordt van Nederland. Dan wordt hij gedwongen met daden te komen die zijn woorden onderstrepen. De vraag is of hij dat kan. Ik denk van niet: in zijn uitspraken mis ik concrete, praktische, uitvoerbare oplossingen.

's Avonds spraken mijn logebroeders en ik over illusies: bestaan die eigenlijk wel? En als je er achter komt dat iets dat je altijd voor waar aannam niet zo is, ben je eigenlijk juist een illusie armer en niet rijker.

Ook dinsdag werkte ik prettig en mijn baas liet blijken tevreden te zijn met mijn - in het begin natuurlijk nog beperkte - inbreng. We gaan het zien: vooralsnog werk ik een maand gratis 'met behoud van uitkering in ruil voor gratis werkervaring'. Ik ging bij een klant langs met de collega die afnemers van het product (bier) opzoekt en dat was leuk.

Minder leuk vind ik dat mensen niet willen leven in een wereld waarin gewapende jongemannen op elke straathoek staan en elke burger met argwaan en achterdocht bejegenen. Om dat te voorkomen zal binnenkort op elke straathoek (klik) een gewapende jongeman staan met de opdracht elke burger met argwaan en achterdocht te bejegenen. Het is vooral angst dat regeert. Of althans, zo lijkt het. Wltrrr schreef erover (klik).

Woensdag bracht ik een bezoek aan de fysiotherapeute vanwege de pijn aan mijn hand en in mijn rug. De hand gaat goed vooruit: het is geen RSI maar was 'gewoon' een flinke kneuzing. Nog even niet te veel belasten dan zal het helemaal goed komen. Mijn rug is lekker 'gekraakt' en als ik trouw mijn oefeningen doen komt ook dat helemaal goed!

's Middags was ik wezen stappen met een Broeder: wij brachten een bezoek aan de antiekmarkt en een kringloopwinkel en slaagden wonderwel in onze aankopen! Hier ziet u mijn nieuwe bureaulamp:

's Avonds ging ik naar mijn vriendin die helaas wat ziekjes was en ondertussen deed ik een machinewas én een handwas, stofzuigde ik de woonkamervloer, maakte de kookplaat en het toilet schoon en dronk ik een kopje thee. Met diverse mensen maakte ik afspraken voor diverse doelen en projecten en ik verbaasde mij over het feit dat er blijkbaar nog steeds mensen zijn die denken dat ik mij te pletter verveel. ;-) (Dat is dus niet zo!)

Donderdag had ik een vrij rustig dagje. Naast de volgende afspraken:
een vergadering op het werk (terwijl het geen reguliere werkdag was), daarna met een collega bij een klant langs, vervolgens naar een kantoorboekhandel voor kantoorartikelen op mijn nieuwe werkplek. En toen naar nóg eentje. Toen even een hapje eten, even een paar vrienden zien, naar de kleermaker om een shirt en een vestje te laten vermaken, dan door naar de huisarts voor contrôle van mijn hand (blijven bewegen, geen zware druk. Overbelaste pees) en vervolgens een uurtje zangles. Naast de reguliere oefeningen oefenden wij hard om deze versie van mijn versie van China Girl van David Bowie te verbeteren.

(Met succes, volgens de zangjuf! 'Je hebt hetzelfde timbre als Bowie.' Ik trots.)

Thuis at ik met mijn zoon pannekoeken (zonder tussen-n want volgens mij gaat het nog steeds om het bakken van één koek in één pan tegelijk) terwijl wij keken naar een aflevering van NCIS. Tijdens het strijken, later die avond, zag ik de film 'Reign of Fire.' Vermakelijk. Minder leuk was dat er blijkbaar kortsluiting ontstond in mijn strijkijzer want die deed opeens 'POEF!' waarna in het hele huis de stroom uitviel. Misschien had ik geen film moeten kijken over vuurspuwende draken.

Of de ontdekking van het ZIKA-virus (klik) ook vermakelijk is moet nog blijken. Voor zover bekend zijn er nog geen mensen gestorven aan de gevolgen van besmetting maar 'het zou kunnen dat' het virus wordt overgedragen van zwangeren aan hun ongeboren kind. Hoewel het virus al sinds de jaren'50 bestaat is er nu opeens een verhoogde activiteit waargenomen. Media buitelen over elkaar om de eerste dode te mogen rapporteren en vinden het heerlijk om burgers weer even lekker bang te maken. Zo lijkt het. Niemand die even meldt dat de doodgewone griep elk jaar verantwoordelijk is voor zo'n 4000 doden, alleen al in Nederland. Biologen in Brazilië hebben inmiddels bedacht dat het misschien een goed idee is om een andere mug zodanig genetisch te manipuleren dat die de mug die het ZIKA-virus overbrengt aanvalt. Films als 'Outbreak' (klik) en 'I am Legend' (klik) hebben daar blijkbaar nooit de bioscoop gehaald.

Vrijdag ging ik verder met het schoonmaken van de keuken: het aanrecht en een keukenkastje kwamen aan de beurt. Verder verstuurde ik een dozijn e-mails, pleegde een paar telefoontjes enging langs bij de Voedselbank en mijn moeder Omdat mijn strijkbout het weer deed (er was blijkbaar water in de behuizing terecht gekomen maar inmiddels verdampt) kon ik lekker nog even een overhemd strijken. Ook hield ik mij bezig met mijn werk als penningmeester voor Stichting HIOB (klik) en de lokale Bewonerscommissie (klik). Natuurlijk bedacht, schreef en publiceerde ik ook deze vrijdag een verhaaltje (klik).

Ook deze dag waren er weer mensen die vonden dat zij mij best 'even' mochten storen. Speciaal voor hen die denken dat één minuutje storen maar één minuut tijd kost: een onderbreking van 1 minuut haalt iemand voor 10 minuten uit zijn of haar concentratie (klik). Bijzonder irritant dus, dat 'eventjes' storen. En in deze tijd van het kunnen sturen van een e-mail, sms-bericht, WhatsApp, Twitterbericht of Facebookkrabbel met de mededeling 'Schikt het even?' ook volslagen overbodig. De ontvanger van het bericht kan dan reageren wanneer het hem of haar uitkomt. Op straat kwam ik nog mijn tandartsassistentes tegen.

Vrijdagavond werden mijn vriendin en ik door een vriend getrakteerd op een hapje en een drankje

en een avond theater, improvisatietheater (klik). Erg gaaf!
Eén der artiesten was deze dame: Missie Peters van The Paper Street Theatre uit Canada.
(Engels)

Zaterdag deed ik wat veel mensen doen op zaterdagmorgen: uitslapen! Ik heb mij vast voorgenomen dat vaker te doen. Wat is het lekker zeg om op een natuurlijke manier wakker te worden! Mocht ik de uitvinder van de wekker ooit tegenkomen...;-). Ik was bij de kleermaker om twee vermaakte kledingstukken op te halen, bestelde via een website die mijn zoon mij doorgaf Star Wars ondergoed, raakte op straat in gesprek met vier buren, deed onderzoek naar mogelijk toekomstige betaalde opdrachten, speelde wat met de katten, at bij mijn vriendin en ging met haar en een collega naar de nieuwe Tarantino: The Hateful Eight.

Toevallig zat een buurvrouw van mij in dezelfde bioscoop dezelfde film te kijken!

Ik las dat de anti-IS coalitie (Amerika, Frankrijk, Rusland...) in Syrië inmiddels meer burgerdoden (klik) op haar geweten heeft dan de groepering die zij zegt te bestrijden en bedacht dat met zulke 'vrienden' de burgers van Syrië geen vijanden als IS meer nodig hebben. Handig! Ik discussieerde met iemand die waarschuwt voor 'steeds meer burka's op straat!' maar ook beweert 'absoluut niet!' bang te zijn voor ongewapende vrouwen in een allesbedekkende jurk. 'Maar waarom waarschuw je er dan voor, als het niet gevaarlijk is?' Daar had hij helaas geen antwoord op. Als hij dat had, dan hield hij dat voor zich. Ik probeerde het nog even met de vergelijking: 'Ik zie steeds meer jongens met honkbalpetjes! Stel je voor dat straks elke jongen een honkbalpetje draagt, inclusief mijn eigen zoon!' om de absurditeit van zijn stemmingmakerij aan te tonen maar vermoedelijk had hij geen repliek. Jammer want ik hou wel van een goed beargumenteerde discussie. 'Ja maar dat is zo!' vind ik geen argument. Evenmin als: 'Ja maar, jij bent een [CENSUUR]'. Dat zijn alleen maar uitingen van frustratie en hebben niets te maken met de inhoud van een discussie.

Zondag hield ik mij bezig met wat licht huishoudelijk werk, verstuurde een paar e-mails, deed een paar (online) schaakzetten en was met mijn vriendin en mijn zoon op bezoek bij zijn moeder in de instelling voor psychiatrisch patiënten waar zij verblijft en ook deze keer was zij erg blij ons (en met name natuurlijk onze zoon) te zien. Fijn hoor, als je iemand blij kunt maken! Al is het maar voor even. En ook goed om er even op gewezen te worden dat het leven niet iedereen toelacht.

Het kan goed gaan, het kan even wat minder goed gaan maar zonder mijn kinderen en mijn vriendin stelt het leven voor mij toch echt bar weinig voor.

Nog maar een half jaartje of zo en dan gaat mijn zoon waarschijnlijk het huis uit. Onnodig te zeggen dat ik hem enorm zal missen. De eerste twee jaren van zijn leven heb ik geknokt tegen de Raad van de Kinderbescherming om hem te mogen houden 'want een vader alleen kan natuurlijk geen kind opvoeden en dus zullen wij hem uit huis plaatsen'. Idioten. Mijn vriendin zie ik regelmatig maar mijn dochters helaas veel te weinig. Speciaal voor mijn meiden dit liedje:

Hier is Reamonn met Supergirl:



En, gewoon omdat het waar is dat zonder liefde niets er toe doet:

Metallica - Nothing else matters:




In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.

Ozzy (Een verhaaltje)

Na de verhuizing voelde hij zich niet prettig.
Rusteloosheid maakte zich van hem meester
en - zijn jonge leeftijd ten spijt -
liep hij weg van huis,
zijn oudere huisgenoot achterlatend
in niet-geveinsde wanhoop.

Twee jaar lang beleefde hij avontuur op avontuur.
Tot op een dag een verlossend telefoontje kwam
van het dierenasiel.

============
Meer lezen? Mijn auteurspagina

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.

Vaak is een reden een drogreden

In Duitsland schoot een man een 11-jarig meisje dood (klik) dat op straat Oud en Nieuw aan het vieren was. Helaas was de dader 'gewoon' een blanke man van middelbare leeftijd die ruzie had met zijn familie en daarom vond dat hij op feestvierende mensen mocht schieten. Was hij een moslim en/of asielzoeker geweest dan had De Grote Geblondeerde Leider via Twitter haat lopen zaaien. Nu de man blank en geen jongere blijkt te zijn, vindt De Geert het blijkbaar prima. Ook de 'mainstream' media vond het bericht niet de moeite waard om te verspreiden 'want het verkoopt geen advertentieruimte'. Jammer.

Een asielzoeker heeft zichzelf opgeknoopt (klik) omdat onze geweldige overheid het hem onmogelijk heeft gemaakt terug te keren naar zijn gezin in Irak, terwijl het hem eerder al onmogelijk was gemaakt om zijn gezin uit de verschrikkelijke situatie in Irak naar ons 'gastvrije en tolerante' Nederland te halen.

Een aantal asielzoekers heeft met nieuwjaarsnacht in Keulen een aantal vrouwen aangerand 'en dus zijn alle asielzoekers verkrachters!' Ieder jaar worden met carnaval honderden vrouwen betast door dronken blanke buurmannen 'en dus zijn alle blanke buurmannen dronken verkrachters!' In het eerste geval roepen velen: 'Ja, dat is zo!' maar in het tweede geval roepen diezelfde mensen: 'Nee, natuurlijk niet!'

Het bericht 'Een groep Syrische asielzoekers heeft mij gered op het plein in Keulen' (klik) werd door de meeste media ook al niet als nieuwswaardig gezien 'want het stelt asielzoekers in een goed daglicht en dat past niet bij de publieke opinie.'

Om een bepaald standpunt kracht bij te zetten wordt vaak logica gebruikt. Meestal gaat dat om non-logica, drogredenen. Bijvoorbeeld: 'In de gevangenis zitten veel Marokkanen. Dat bewijst dat Marokkanen vaker crimineel zijn dan blanke Nederlanders!' Klinkt logisch, niet? Toch zitten er een paar mankementjes in deze manier van redeneren. Punt één: Slechts drie procent van alle gedetineerden in Nederland is Marokkaan. Zelfs volgens het rechts populistische medium Powned. Drie procent zie ik niet als 'veel'.

Ik breng daar tegenin: in de afgelopen jaren is de criminaliteit in Nederland significant gedaald. (Echt waar! Zelfs volgens De Volkskrant.) In diezelfde periode is in Nederland het aantal moslims gestegen. Dat bewijst dus dat de Islam een vredelievende religie is. Als dat niet zo was zou de criminaliteit wel zijn gestegen met de toename van het aantal moslims in Nederland. Breng daar maar eens wat tegen in. Succes!

Ook het volgende virtuele gesprek gaat over drogredenen:

Virtueel gesprek met een oudere blanke buurman:

'De bazen van Google, Amazon, Apple en Unilever hebben veel geld. Correct?'

-'Ja. Mee eens.'

'Google en Amazon en zo zijn bedrijven. Correct?'

-'Ja, daar kan ik niets tegenin brengen.'

'Jij bent de baas van een bedrijf en hebt dus veel geld want alle bazen van alle bedrijven hebben veel geld!'

-'Nee, natuurlijk niet. Niet alle bedrijven zijn namelijk hetzelfde. Jouw redenering heet een 'drogreden'. Dat is een 'moeilijk' woord dat het makkelijkst omschreven kan worden in het bekende voorbeeld: 'Alle koeien zijn dieren dus alle dieren zijn koeien.' Klopt die redenering?'

'Nee, want er zijn ook dieren die geen koe zijn. Zoals varkens en kippen en zo.'

-'Precies. Zo is Apple een heel ander soort bedrijf dan mijn eenmansbedrijfje. Ik ontvang per jaar minder dan Apple in één minuut.'

'Waarom is dat?'

-'Omdat minder mensen mijn dienst willen kopen dan er mensen zijn die een iPhone willen hebben. Maar laten wij het nu niet over verschillen in bedrijfsvoering gaan hebben maar over redeneren. Snap je nu bijvoorbeeld dat het heel dom is om te zeggen dat alle asielzoekers domme zwarte agressieve islamitische mensen zijn die alleen maar naar Nederland komen om hier van een uitkering te kunnen leven?'

'Ja maar dat is zo, want dat las ik in de krant!'

-'Wat las je precies?'

'Dat een asielzoeker iemand had aangevallen. Hij is een islamitische kleurling die niet eens onze taal spreekt en dat bewijst dus dat hij dom is en dat ze allemaal zo zijn.'

-'Volgens jouw logica zijn dan alle oudere blanke Nederlandse mannen crimineel want jij bent met je fiets wel eens door het rode licht gereden en dat is tegen de wet en iemand die de wet overtreedt is een crimineel. Bovendien zijn alle oudere blanke Nederlandse mannen dom want je spreekt geen Arabisch en iemand die een taal die anders is dan de eigen taal niet spreekt is dom. Toch?'

'Eh...nou...eh...'

De reactie van minister president Mark Rutte dat de media bewust informatie achterhoudt om de publieke opinie te kunnen beïnvloeden:

En hier een uitleg over drogredenen:



In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.

Kattenlog en goed nieuws!

Goed nieuws vind ik dat er nog ongehoorzame burgers zijn:

mensen die het gewoonweg niet pikken dat (overheids)instanties

ongestraft zomaar hun wil opleggen aan het volk.

Vanwege hun eigen regels moeten de leden van de Britse filmkeuring (klik) nu verplicht urenlang kijken naar een film over drogende verf. 

De Britse overheid ging verder in de fout door van migranten te eisen dat zij - om te mogen blijven - de Engelse taal dienen te beheersen. In haar oproep sprak de overheid echter van 'langauge' in plaats van 'language' (klik). Volgens haar eigen regels is de Britse overheid nu niet geslaagd voor de inburgeringstest.

Twee foto's van Billy de Kat!

In één en dus is het een GIF animatie:

Deze week geen 'lolcat' maar een 'beavershot',

gevonden in de krochten van het wereldwijde web.

Speciaal voor jullie, mijn trouwe lezers.

Het kattenliedje van deze week is Cat Daddy van Rej3ctz:



In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.

Virtueel gesprek

'Erg he, die mensen die miljarden van de Nederlandse Staat hebben gestolen door hun zwart verdiende spaargeld stiekem in Zwitserland op de bank te zetten?

-'Ja, nou, in de gevangenis ermee!'

'Toch hoeven zij meestal niet de gevangenis in, hoewel zij vaak voor tonnen mensen hebben opgelicht en in feite hebben gestolen. Is dat misschien omdat zij vrijwel allemaal blank zijn en boven de zestig?'

-'O, maar de gevangenis zit vol met oudere blanke criminelen, hoor! Sterker nog: er zitten meer blanke Hollanders in de cel dan allochtonen.'

'Dus toen je vorige week zei dat het vooral Marokkanen zijn die in Nederland in de bak zitten loog je feitelijk?'

-'Ja...eh...nee...eh...ja, maar dat is óók zo!'

'Dus er zitten meer Marokkanen dan Hollanders in de gevangenis 

én er zitten meer Hollanders dan Marokkanen in de gevangenis?'

-'Nee, eh...ja,...eh...dat klopt.'

'Duidelijk.'

Een liedje over woorden 'What are words worth?' ('Wat zijn woorden waard?')
Tom Tom Club met Wordy Rappinghood


In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.

De week voorbij

Zondagavond na de markt

maakte ik bij mijn vriendin thuis de kas op en verzorgde de katten. Daarna thuis op tijd naar bed want ik wilde de volgende dag fris en helder wakker worden.

Maandag lag ik nog in bed toen ik met mijn gade over en weer 'appte' en even later verkeerde ik in goed gezelschap in Hoofddorp voor een fotoshoot (de foto's komen nog) in verband met het uitbreiden van mijn carrière als entertainer.

Op de tramhalte onderweg zag ik deze speld.

Treinstation Amsterdam Sloterdijk

 Treinstation Hoofddorp (mét vliegtuig!)

Thuis kon ik een uurtje aan het werk op de laptop om mij vervolgens om te kleden in rokkostuum voor de jaarlijkse Avond met de Partners in mijn vrijmetselaarsloge. Erg leuk om weer eens de partners van mijn Broeders te zien en te spreken! Helaas zat mijn vriendin nog steeds zaken te doen in China. Dus nam ik maar een buurvrouw mee.

Als speciale verrassing werd er live een aantal klassieke stukken gespeeld op een heel oude viool, een (replica van een) klavecimbel en een waarlijk antieke tafelpiano (uit ongeveer 1770! Da's best oud.). Fantastisch! Voor mij werd het nog bijzonderder toen de betreffende pianist en de aanwezige restaurateur mij toestemming gaven zelf ook even een riedeltje te spelen. Hier ziet u mij in opperste vervoering één van de weinige stukjes spelen die ik uit het hoofd kan vertolken: het begin van Tubular Bells van Mike Oldfield.

Ik vond het ook heerlijk om mijn vingers vanzelf over het toetsenbord te laten gaan in een korte improvisatie. Nooit geweten dat een klavecimbel zo soepel speelt! Zodra ik de benodigde €20.000 bij elkaar gespaard heb koop ik er eentje! En neem ik pianoles. O ja, de lachende dame op de foto is de violiste, tevens echtgenote van de restaurateur.

Na het muzikale gedeelte was het tijd om aan te zitten aan de dis. Dit was het toetje:

Half één 's nachts was ik al thuis en kon ik ruim zeven uurtjes slapen. Voldoende om dinsdag redelijk fit te beginnen aan mijn eerste werkdag bij een nieuwe werkgever. Dit zag ik toen ik de tram uit stapte:

Mijn baas pikte mij op met de auto en 

op het parkeerterrein bij het werk

zag ik dat het goed was:

(Klikken is vergroten)

Mijn nieuwe collega's namen mij meteen op in hun midden en het werk sluit mooi aan bij een voorname interesse van mij: orde scheppen in chaos.

Veel nieuwe indrukken dus 's avonds was ik best moe.

Woensdag constateerde de fysiotherapeut een overspannen pees in mijn rechterhand. Dat verklaart de pijn die ik er al een paar dagen in voelde. Een paar dagen rustig aan, dat zou het moeten verhelpen. Even niet sjouwen en geen al te stevige handdrukken ontvangen. Schrijven (zowel met de pen alsook via het toetsenbord) is helaas erg pijnlijk.

Bij de supermarkt bedroeg de rekening €10,28. Ik betaalde dus per bank. Wanneer de rekening €10,32 was geweest dan had ik contant betaald. Wanneer je consequent let op de afrondingen dan scheelt dat toch zo'n €3 per jaar. Het lijkt niet veel geld maar waarom zou je dat geld weggooien?

Mijn zoon en ik aten vroeg bij mijn moeder

want hij moest nog werken en ik had een vergadering van de Bewonerscommissie.

Donderdag was ik weer bij de fysiotherapeute maar nu omdat ik al wekenlang last heb van zeurende pijntjes in mijn rug. Daar heb ik er maar één van dus ik heb graag dat die lekker werkt. Ik werd gebogen en gekraakt en kreeg oefeningen mee. Daarna even naar het huis van mijn vriendin om het in orde te maken voor haar komst, vrijdag en daarna in mijn eigen huis nog even de was ophangen.

's Avonds mocht ik ritueel afscheid nemen van een Broeder, vriend en collega tijdens een speciale bijeenkomst ter ere van zijn leven en ter verwerking van zijn heengaan in zijn vrijmetselaarsloge. Erg bijzonder!

Vrijdag was het feest want mijn vriendin kwam thuis van zakenreis naar China! Gewoontegetrouw ging ik naar de Voedselbank en mijn vriendin trakteerde mij des avonds op een concert van Will and the People.

Het door mij die avond (uit de hand!) geschoten filmpje. U hoort het nummer 'Sensimilia' en een enthousiast publiek.)

De foto's en het filmpje zijn mogelijk gemaakt met mijn 3,5 jaar oude Sony Xperia S mobiele telefoon.  Het filmpje hieronder is dat niet.

Zaterdag en zondag hielp ik mijn vriendin op de markt.
Vers uit China toonde zij het winkelend publiek nieuwe producten waaronder nieuw pakpapier en heuse bamboe USB sticks.

De week sloten wij af met een bezoek aan een jong jarig nichtje en ik typte - vanwege RSI-klachten aan mijn rechterhand dit stukje met de snelheid van een politie agent die een proces verbaal opstelt. Een en ander verklaart mijn geringe aanwezigheid in de commentaarvensters bij collega webloggers. Ik hoop spoedig hersteld te zijn.

Op het werk ben ik de 'New Kid in Town'. Hier zijn The Eagles. Met Glenn Frey. 

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Glenn Frey en Zwarte Riek

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.

Claustrofobie (Een verhaaltje)

Het was te donker om details te kunnen onderscheiden
maar hij voelde de ouderdom van het gebouw.
En hij rook de geur van verschraald bier
en vochtig hout.

De blinddoek was hem afgenomen
maar hij kon niet wennen aan de duisternis.

Zijn gevoel van ongemak
werd versterkt
door het gevoel
dat past bij claustrofobie.

================

Meer lezen? Mijn auteurspagina.

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.

Wat is een terrorist?

Bij een terroristische aanslag (klik) gisteren kwamen 21 mensen en vier terroristen om het leven. Blijkbaar zijn terroristen geen mensen. Het ging om een lokale tak van de Taliban en het gebeurde op een universiteit in de Pakistaanse stad Charsadda. Er waren geen blanke Hollandse christenen bij betrokken. Het gebeurde ook niet op een onder Hollandse toeristen bekende plek. En dus is het blijkbaar niet erg. En dát vind ik dus erg.

Terroristen willen door (dreigen met) geweld angst zaaien onder de bevolking om hun eisen en standpunten op het gebied van politiek en/of religie kracht bij te zetten. Wat de Molukse kapers bij De Punt deden was een mislukte wanhoopsdaad maar was het ook een terroristische actie? Ik denk van wel. De moordenaar van Theo van Gogh was duidelijk een terrorist. Net als George W. Bush en Anders Breivik. 

Tristan van de Vlis vermoordde mensen in een winkelcentrum. Niet om een idee kracht bij te zetten maar 'omdat hij daar zin in had.' De politie wist dat hij een zeer labiele jongeman was maar gaf tóch een wapenvergunning af. Er hingen ook tientallen camera's in het betreffende winkelcentrum en er liepen enkele beveiligers rond. 

Uit antecedenten onderzoek zou moeten blijken of iemand wel of niet in staat is zich verantwoordelijk te gedragen met een wapen en een leidinggevende voert de controle nogmaals uit. Je zou kunnen concluderen dat al die veiligheidsmaatregelen alleen maar bestaan om burgers een (vals!) gevoel van veiligheid te geven want in hoeverre werken al die maatregelen nu écht? 

Zal een zelfmoordterrorist zichzelf niet opblazen uit angst betrapt te worden en de cel in te moeten? Integendeel: juist op plekken waar veel camera's hangen voeren zelfmoordenaars hun acties uit. Juist om gezien te worden waarmee zij hopen meer aandacht te krijgen voor hun 'goede' zaak. Wat je ook ziet gebeuren is steeds veelvuldiger misbruik van het afluisteren van telefoongesprekken door slecht opgeleide politie-agenten en andere ordehandhavers zoals ministers. 

Om nog maar te zwijgen van al die beveiligers (natuurlijk zijn de meesten bijzonder eerbaar!) die verlekkerd de camera's waarvan zij de beelden moeten bekijken laten inzoomen op bevallige jongedames. Ongetwijfeld om te beoordelen of het merkje op de achterkant van die strakke spijkerbroek geen aanleiding geeft te denken dat zij de vriendin kan zijn van een bekende terrorist. Ja, vast.

Leuk idee voor een televisieprogramma: Met een verborgen camera rechtstreeks mee kijken en luisteren in een beveiligershok!

Dire Straits met Private Investigations:

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.

Kattenlog en goed nieuws

Mijn persoonlijke goede nieuws is dat ik vandaag begonnen ben als Office Manager bij een bierbrouwerij. (Vooralsnog) in deeltijd en in principe moet ik al het geld dat ik met werken verdien inleveren bij de gemeente 'want dat zijn nu eenmaal de regels, meneer. Zo willen wij mensen stimuleren om in deeltijd te gaan werken: dat mogen zij doen van ons zonder dat zij hun bijstandsuitkering hoeven in te leveren! Aardig, niet?' maar ik ben blij met deze nieuwe uitdaging. Ik houd u op de hoogte!

Vandaag een bijzonder kattenplaatje: eentje van een Chinese kat, mij toegezonden door mijn vriendin die over een paar dagen terugkomt van zakendoen in dat gigantische land:

De kat doet heel hard zijn (haar?) best

de fotografe te negeren

Niet dezelfde kat in dezelfde plaats.
Wel in China.

De favoriete lighouding van Zwarte Vlek

De zelfbedachte 'lolcat' van deze week:

'Wanneer ik het niet eens ben met mijn eigen mening

neem ik gewoon een andere mening.'

Het 'kattenliedje' van deze week is een oudje:

'The Alley Cat' van David Thorne

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.

Virtueel gesprek met een wethouder

'Meneer de wethouder, waarom moet dat buurthuis sluiten?'

-'De afgelopen paar jaar was de gemeente aan kosten voor exploitatie en onderhoud meer geld kwijt dan het buurthuis opleverde aan betalende gebruikers.'

'Sinds wanneer moet een publieke dienst geld opleveren?'

-'Sinds er bezuinigd moet worden op gemeentelijke uitgaven.'

-'Dat houdt in dat alles wat meer geld kost dan oplevert weg moet?'

'Jazeker. Het is zeer slecht voor de economie om zaken die meer geld kosten dan opleveren in stand te houden.'

-'Nog één vraagje, meneer de wethouder.'

'Gaat uw gang.'

-'Wanneer stapt u op?'

De week voorbij

Maandag werd ik 's ochtends in paniek gebeld door mijn moeder: 'Wat gaan ze met mij doen straks? Weet je waar mijn papieren liggen? Heb je je broer al gebeld?' Zij was die nacht opgenomen in het ziekenhuis omdat er iets mis was met haar hart. Dat heeft men maandagmorgen schokjes gegeven en rond het middaguur belde mijn moeder opgelucht (en nog wat stoned van de medicatie. Erg grappig!) op: 'Ik heb weer lucht! Ik kan weer makkelijk ademhalen!' En 's middags mocht zij weer naar huis. Een prachtbericht tegenover het bericht dat toch nog vrij plotseling muzikant, artiest en mooi mens David Bowie overleed. Daar ging weer een jeugdheld!

Ik bleef mij verder verbazen over de artikelen naar aanleiding van de massa-aanrandingen in Keulen, afgelopen oudjaarsnacht. De vraag: 'Waren de daders vluchtelingen, asielzoekers, moslims of 'gewoon' lichtgetinte Duitsers?' is voor de meesten blijkbaar belangrijker dan de vraag: 'Wanneer gaan de daders gepakt worden en krijgen deze vrouwen gerechtigheid?' Al sinds mensenheugenis worden vrouwen met carnaval in de borsten en bilpartij geknepen. Maar ja, dan horen de handen bij de blanke dronken buurman en is het blijkbaar minder erg. Of zo. En gek dat 'wij' alle blanke Nederlanders als individu zien maar tegelijkertijd beweren: 'alle lichtgetinte moslims zijn hetzelfde!' Onzin natuurlijk. Nu zou ik kunnen uitweiden maar iemand anders heeft mijn gedachten grotendeels al prima verwoord. Leest u maar dit artikel van Sargasso (klik).

Dinsdag ging ik na werktijd 'even' naar de loods van Rataplan Design om namens mijn vriendin een aantal webbestellingen in orde te maken. Zelfs wanneer ze in China zit weet zij spullen te verkopen! Helaas was er een akkefietje met het veerpont waardoor een en ander langer duurde dan verwacht. Op de weg terug ging het echter voorspoedig en op de heen- en de terugweg genoot ik van het uitzicht:

Nee, er is niet gesjoemeld met deze foto: 

dat gebouw ziet er écht zo uit en ik heb ook niets veranderd
aan de automatische instellingen qua belichting
en witbalans en zo. Ook niet achteraf!

Vanaf de 'halte' van het veerpont zagen de wachtenden een heuse regenboog!

Toen de schemering intrad was dit mijn uitzicht over de stad

Ik was al wat chagrijnig door een loopneus, een nog steeds zere keel en een telefoontje: 'Ik kan niet slapen!' midden in de nacht. 'En jij dacht dat de beste oplossing voor jouw slaapprobleem zou zijn om ervoor te zorgen dat ik óók niet kan slapen?' -'Ja maar...' 'En laat mij raden: tegen zes uur in de ochtend val jij uitgeput in slaap om vervolgens zes uur 's avonds pas weer wakker te worden. En het is nog niet in je opgekomen dat je 's nachts misschien zo slecht slaapt omdat je dat overdag 12 uren doet?' Met alle respect voor die mensen die écht aan insomnia lijden (en dat is niet fijn!) maar in voorkomende gevallen is mijn antwoord: 'Als je écht gesteld bent op je gezondheid val je mij voortaan niet meer lastig met onnozelheden. Gratis tip: leg je mobiel in een andere kamer, doe de gordijnen dicht en de televisie uit, kruip onder de dekens, doe je ogen dicht en tel langzaam tot honderd. Succes!'

Ik las dat een jongetje van 13 mogelijk celstraf te wachten staat omdat hij een grap maakte over een bom op Amsterdam Centraal Station. Toegegeven, een smakeloze grap maar het joch is 13! Wat is het excuus van Gordon? Verder natuurlijk verschrikkelijk nieuws dat een zelfmoordterrorist een einde maakte aan het leven van 10 mensen op een druk plein in Istanbul. 'Het was een buitenlander!', aldus een Turkse minister. Ja, dat is het natuurlijk altijd. In de ogen van de rest van de wereldbevolking zijn wij namelijk allemáál buitenlanders.

Tsjechië is voor Nederlanders (en Belgen en zo) ook buitenland en een paar jaar geleden waren wij daar met wintersport. Een medereizigster van toen kwam ik tegen in de supermarkt. Even later gevolgd door de vroegere karate trainer van mijn zoon die hem tot aan zijn bruine band heeft begeleid. Toen is mijn zoon helaas gestopt.

Woensdag werd ik ontslagen. Omdat ik zo brutaal was om vorige week (klik) per e-mail te melden dat ik mij niet telefonisch ziek kon melden omdat ik mijn stem kwijt was. En ziekmeldingen dienen per telefoon gedaan te worden 'want dat zijn nu eenmaal de regels!' En omdat ik om elf uur vandaag een officiële waarschuwing kreeg dat ik de targets niet haalde en die zelfs na de officiële waarschuwing om half twaalf nóg niet had gehaald. (Wat onmogelijk is maar dat doet niet ter zake). Ik ben nu dus weer op zoek naar (betaald!) werk. Liefst voor een bedrijf waar de mens belangrijker is dan 'targets'. Natuurlijk werd ook hier naar de mens achter de machine callcenter medewerker gekeken. Maar niet door iedereen. Collega's en ook teamleiders verbaasd. En ik ook. Maar het leven gaat door.

En bij leven hoort lol maken! Hier zit ik met een vriendin in de bioscoop.

In het donker zonder flits is het lastig fotograferen met een oud mobieltje

Niet zomaar eentje maar een Imax 3D. Wij keken er naar een alleraardigste rolprent met een goede mix van humor en avontuur. Zowel geschikt voor de oude fans van het genre alsook voor nieuwe generaties. En dat is knap. Voor wie het nog niet doorheeft, hier een trailer:



Op de weg terug naar huis kreeg ik van een aardige Chinese dame een informatie folder over Falung Gong (klik), de leefstijl die al velen het leven gekost heeft. Maar niemand lijkt te willen ingrijpen in deze vorm van onderdrukking door de Chinese overheid.

Donderdag begon bij een Broeder thuis met overleg over de administratie van de Amsterdamse Vrijmetselarij en 's middags had ik een sollicitatiegesprek. De uitkomst is dat ik dinsdag mag beginnen in een deeltijdbaan als Office Manager bij een bierbrouwerij. Ik mag mij niet alleen bezig houden met de diverse administratieve processen maar ook mag ik een jongeman met het Syndroom van Asperger begeleiden. En gratis bier drinken. Ik verheug mij op de uitdaging!

Er is weliswaar een vrij steile trap die naar het kantoortje leidt maar mijn nieuwe heup kan dat prima aan. Ik moet alleen geen dingen doen die te veel druk op de heup leggen omdat die dan uit de kom kan schieten. De chirurg zei daarbij het volgende: 'De heup blijft heel maar misschien kun je je voorstellen wat er met je been gebeurt wanneer het hele heupbot naar buiten schiet? Er werd hier ooit een man binnengebracht die dat was overkomen bij het skiën. Ondanks mijn goede oordopjes bleef ik zijn gekrijs horen. Weken later nog. Dat geluid wilde maar niet uit mijn hoofd.' En bedankt. Duidelijk. Deze jongen gaat nooit meer skiën, zwaardvechten of honkballen. Badminton zou wel mogen maar dan meer het relaxte 'shutteltje overtikken' in de bejaardensoos. Gelukkig hou ik ervan om het rustig aan te doen.

Vrijdag schreef ik veel, rustte wat, volgde nieuws over de Amerikaanse (voor-)presidentsverkiezingen (de leider van dat land heeft ook veel invloed op ons kleine landje. En bovendien is het grappig om te volgen. Donald Trump: 'Alleen als je beide ouders in Amerika zijn geboren mag je eventueel president worden!' -'Eh, meneer Trump: uw moeder is in Schotland geboren.') en had een buurvrouw op de thee. Ik kon niet naar de Voedselbank vanwege een - voor mij zeer belangrijke - afspraak. Het werd een heftige maar bijzonder mooie avond. Ik was dus blij dat ik zaterdag kon uitslapen.

Daarna verrichtte ik wat werkzaamheden voor de Bewonerscommissie (klik), voor een stichting waar ik penningmeester van ben (klik) en keek even of er al mensen waren die mijn 'verhaaltje op vrijdag' hadden gelezen. Altijd leuk om te doen!

Die dag hield ik mij verder bezig met lezen, het versturen van diverse e-mails en andere berichten aan diverse mensen en het spelen met de katten. En ik ging lekker in bad en vroeg naar bed want zondag was het tijd voor de markt. Een vriend hielp mij met in- en uitladen en een vriendin stond mij bij op de kraam van Rataplan Design. En natuurlijk kwamen er diverse bekenden voorbij. Bij de vooraankondiging gebruikte ik deze collage:

Het lied van deze week is 'Lazarus' van David Bowie:


Deze week staan wij stil bij het overlijden van Lemmy Kilmister, David Bowie, Alan Rickman en Dan Haggerty

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.

Plezier (Een verhaaltje in de serie: 'Opa vertelt')

Ook vandaag stond zijn burgerservicenummer niet op het grote bord. Misschien morgen. Hij haalde zijn schouders op en sloot achter in de rij aan. Klaar om zijn bonnen voor die dag te ontvangen. Ooit zou hij toch wel een baan krijgen?

Van een vriend had hij gehoord dat een vriend op een dag zijn BSN op het grote bord zag verschijnen en nu dolgelukkig is als hondenuitlater van een manager van één van De Grote Drie. Misschien kon hij op een dag wel chauffeur worden! Onbetaald natuurlijk want betaalde banen was iets van vroeger, van voor de Participatiewet.

Hij glimlachte om zijn vers ontworpen dagdroom en dat viel één van de Bewakers op: 'Hé, wat mot dat!? Waarom heb jij plezier!?'

=====================================

Meer lezen? Mijn auteurspagina

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.

Oorlogssituaties zijn nooit zwart/wit

'Jij mag kiezen: wij vermoorden jouw kind óf je vertelt ons wie jouw vrienden van het verzet zijn.' De persoon die ondervraagd wordt: is die 'fout' omdat-ie zijn vrienden verraad of 'goed' omdat-ie alles in het werk stelt om zijn kind in leven te houden?

Zwart/wit zijn oorlogssituaties nooit geweest. Mensen handelen altijd vanuit een bepaald ideaal. Bij de ene is dat: 'Ik wil meer hebben dan anderen' en voor een ander is het: 'Omdat anderen die mensen niet helpen moet ik het maar doen' en van alles daartussen, zoals 'De manier waarop ik in mijn favoriete Hogere Macht geloof is beter dan de jouwe!' en 'Mijn regeringsvorm is beter dan de jouwe!'

Het ene is niet 'slecht' en het andere is niet 'goed', afhankelijk van aan welke kant je staat uiteraard.

Dit filmpje (even klikken en als u geen tijd heeft doorschuiven naar 16:00 minuten) laat zien waar wij nu staan waar het gaat om het aantal (burger)doden in conflicten wereldwijd.

Natuurlijk, er waren enkele zwaar gestoorde psychopaten. Nee, niet alleen Hitler, Mao en Stalin maar ook bijvoorbeeld de koning van België. De wat!? Jazeker. Gek dat u dat niet weet maar Leopold II van België is hoogstpersoonlijk verantwoordelijk voor de moord op 10 tot 15 miljoen mensen in Afrika, met name in de Congo. Dat zijn meer doden dan Hitler op zijn ontbrekende geweten heeft! Maar hoe komt het dan dat Leopold II niet in onze geschiedenisboekjes staat als psychopatische massamoordenaar? Geen idee. Zegt u het maar.

Als tegenwicht even een 'lief' liedje. Hier is Ben Willis met Chariot of Gold:

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.

Kattenlog

Goed nieuws!

Er is een prachtig goedkoop en biologisch wapen in de maak tegen beestjes die oogsten doen mislukken: sluipwespen! Bovendien blijken die nuttige diertjes getraind te kunnen worden om drugs maar ook mijnen op te sporen. 

Prachtig, niet?

Ook prachtig vind ik het als er spontaan mooie dingen ontstaan.

Neem bijvoorbeeld deze scene op een treinstation in Parijs:

Een sterk staaltje spontaan ontstane vriendschap.

Ook sterk zijn onze vijvervissen:

Billy de kat houdt ze graag in de gaten;

als een vreemde kat bij ze in de buurt komt, grijpt hij in!

Zwarte Vlek, de knuffelmanager van Rataplan Design, 

zou graag met zijn bazinnetje mee gegaan zijn naar China

Ook deze week heb ik weer een zelfgemaakte 'lolcat' voor u:

'Wij helpen jullie onvoorwaardelijk!

Wanneer jullie aan onze voorwaarden voldoen'.

Het 'kattenmuziekje' van deze week komt uit de musical 'Cats'
en heet Memories.

Hulp is niet altijd onvoorwaardelijk.

Stel dat uw broer zou zeggen: 'Goed, ik geef je voor een maand te eten maar in ruil daarvoor help jij mij de rest van je leven met juridische problemen met mijn ex-baas.'

Onvoorwaardelijk helpen

Gelukkig zijn er een heleboel Nederlanders die graag de naar ons land gevluchte mensen uit vooral Syrië (bijna de helft van de vluchtelingen komt uit Eritrea, Tibet en nog zo wat oorden) willen helpen. Zelfs wanneer mensen beweren dat 'het allemaal verkrachters zijn!' (Hier de link naar een artikel (klik) dat dat weerlegt, met de massa-aanrandingen in Keulen tijdens Oudjaarsnacht als uitgangspunt: aanrandingen tijdens het jaarlijkse Bierfest en tijdens carnaval worden uitgevoerd door dronken blanken dus dat is normaal.) Al is het maar uit economische motieven. Ja, vluchtelingen zijn goed voor de (lokale) economie! (Klik) Maar gek genoeg zijn er best veel mensen die voorwaarden willen stellen aan die hulp: zo moeten vluchtelingen 'onze' waarden en normen omarmen (wat die zijn is niet echt duidelijk maar dat maakt blijkbaar niet uit), moeten zij onze taal leren spreken en moeten zij werken in ruil voor hun hulp maar mogen zij niet onze baantjes inpikken. Raar. Ik bedoel: mensen helpen doe je toch onvoorwaardelijk? Wie ik al helemaal niet begrijp zijn mensen die zichzelf 'christen' noemen maar weigeren te handelen naar de door hen graag uitgeroepen christelijke waarden en normen.

Voor die mensen nog even het feit: vluchtelingen zijn goed voor de economie!
Lees dit maar eens: http://www.nu.nl/weekend/4181082/videocollege-massa-immigratie-nederland-rijk-maakte.html

Marshallplan

Hoe zou u het vinden als na de Tweede Wereldoorlog Amerika - in de persoon van de heer Marshall - Europa zou helpen met wederopbouw maar daar voorwaarden aan zou verbinden? Onbestaanbaar, toch?

https://nl.wikipedia.org/wiki/Marshallplan

Inderdaad: 'wij' werden niet onvoorwaardelijk geholpen. Zo was een deel van het bedrag dat wij van Amerika kregen een lening. Tegen 2 procent rente. Niet veel, maar toch. De VS dreigden de hulp aan Nederland in te trekken als de Politionele Acties (het hardhandig opslaan van de opstand in Nederlands-Indië) niet direct zouden worden beëindigd en later nog eens toen Nederland weigerde Amerika te helpen bij de strijd tegen het communisme. 

Harde eisen aan hulp

Aan Frankrijk werd een hardere eis gesteld: om hulp te krijgen moesten de Fransen alle communisten uit de regering zetten. Op deze manier maakte Amerika van West-Europa een buffer tegen 'het communistisch gevaar Rusland'. Waarom wij daar bang voor moesten zijn is nooit echt duidelijk geworden. Veel verder dan: 'Ja maar communisme is eng en moet dus worden verboden' is de uitleg nooit gegaan. 

Hier een Engelstalig filmpje waarin even wordt aangestipt waarom Communisme op zich eigenlijk helemaal niet zo eng is. In tegenstelling tot sommige lieden die zich communist noemden. O, en kapitalisme is niet per definitie goed. Dan weet u dat.

De week voorbij

Maandag bleek toch dat ik iets teveel van mijzelf had gevergd. Natuurlijk kun je naar vrienden en familieleden luisteren wanneer die zeggen: 'Hé joh, doe's effe rustig aan!' maar daar ben je dan te eigenwijs voor. Koorts, spierpijn, keelpijn maar vooral: stem kwijt. Niet handig wanneer je werkt in een telefooncentrale. Of in Nieuw Nederlands: callcenter. Mijn zoon was de laatste dag van zijn vakantie op stap met vrienden dus moest ik er zelf even uit voor een paar rudimentaire boodschapjes. Bij de kassa stond een dame die via een draadje en een apparaatje met iemand stond te kletsen terwijl zij stond af te rekenen. Ik vind dat onbehoorlijk. Een caissière - in Nieuw Nederlands een kassadame - is tenslotte een mens en verdient als zodanig aandacht en respect. Door haar bestaan volkomen te negeren laat je zien wat een bijzonder egocentrisch persoon je bent. Feitelijk niet beter dan de hogere kastes in India die mensen van 'lagere' kastes als minderwaardig beschouwen. Maar goed, dat is alleen maar mijn mening. Blijkbaar zijn er mensen die mensen die minder geld op hun bankrekening hebben dan zij als vuil beschouwen. Hun probleem.

Mijn vrijmetselaarsloge was nog even met winterreces dus ik kon nog even een beetje uitzieken. Best nuttig soms!

Dinsdag werd ik keurig om half acht gewekt. Door de boormachine van de buren. Mijn zoon lachte mij uit toen ik probeerde 'goedemorgen' te zeggen. Die jeugd van tegenwoordig! Zomaar hun vader uitlachen alleen maar omdat die spreekt met een raar schor onverstaanbaar piepstemmetje! ;-) De koorts was gelukkig al wat gezakt en e-mailen gaat prima zonder stem. Net als de keuken schoonmaken en de was doen en zo. En lezen. Artikelen die aantonen dat er opvallend vaak met cijfertjes gegoocheld wordt. Blijkbaar uitsluitend om de publieke opinie te beïnvloeden. Dat het aantal asielaanvragen in oktober 2015 enorm is gestegen bijvoorbeeld. Blijkt onzin. Een paar maanden achterstand met de verwerking bleek in één maand te zijn weggewerkt waardoor het alleen maar lijkt alsof er opeens meer aanvragen zijn. Hier meer 'factchecks' (klik).

Artikelen die drogredenen aan de kaak stellen vind ik altijd ook erg vermakelijk. 'Contant geld moet worden afgeschaft omdat criminelen er gebruik van maken.' Een onzinnige reden natuurlijk want criminelen maken bijvoorbeeld ook gebruik van schoenen. Dus als je schoenen afschaft maak je het criminelen moeilijker weg te rennen na een bankoverval. Ik bedoel maar. Lees hier het hele artikel. (Klik)

Grappig aan 'media' als Facebook en Twitter vind ik dat mensen graag conclusies trekken voordat er ook maar een paar feiten bekend zijn. Over de massa-aanrandingen tijdens nieuwjaarsnacht in Keulen, bijvoorbeeld. Tientallen vrouwen zijn aangerand door honderden mannen. Maar de honderden beveiligers, politie agenten en de mensen die de tientallen camera's bedienen hebben blijkbaar helemaal niets gemerkt. Of bewust niet ingegrepen.

Of over het onderwerp #OregonUnderAttack (klik) waarbij 'rednecks' gewapenderhand een overheidsgebouw hebben bezet en - voor mij althans - onduidelijke eisen hebben geformuleerd, geleid door de gebroeders Bundy (klik). Ik kon het niet laten en maakte een 'lolcat' voor de gelegenheid. Maar dan anders:

'150 man tegen het hele Amerikaanse leger? 

Dat is dom! Zelfs voor een Bundy!'

Er kwam ook een rijtje van failliete winkelketens voorbij. Ja, jammer, maar het is een eenvoudige realiteit dat beroepen in de loop der tijd verdwijnen. Wie weet nog wat een parlevinker was? Of een typiste? Of een collationeur of een videotheekeigenaar? Ik schreef er zelfs ooit een verhaaltje (klik) over.

Woensdag ontving ik mijn laatste EMDR-behandeling. (Klik). Het behandelde trauma was dit keer het niet (emotioneel) verwerken van de brand in mijn huis (klik), ruim zeven jaar geleden. Maf dat dan allerlei details naar boven komen. Zoals het uit de brand redden van mijn zoon's favoriete knuffelbeestje. Of de envelop met liefdesbrieven van mijn eerste vriendin. Of het kwijtraken van de schriftjes met gedichten en verhaaltjes die ik ooit nog wilde digitaliseren. Maar bovenal ervoer ik een enorm gemis van mijn oma en wenste ik met heel mijn hart dat zij mijn kinderen had leren kennen. Niet dat zij omkwam bij de brand (niemand raakte gewond, vooral dankzij een alerte buurvrouw!) maar tijdens de sessie werd ik onverwacht overweldigd door onze wederzijdse liefde voor elkaar. U weet wel: van de onvoorwaardelijke soort. Dus niet 'Ik hou van je, hoor, maar niet als je over voetballen praat of tijdens het winkelen.'

Ik sprak even met een winkelier die zijn zaak helaas moet sluiten. Terwijl hij zo'n ontzettend leuke winkel (klik) heeft! Mede om dit soort zelfstandigen te steunen stel ik het volgende voor: Ik pleit voor de internetloze zondag: één dag in de maand dat het internet is gesloten en mensen gedwongen worden met elkaar te praten in plaats van te 'chatten' en een winkelier in de ogen te kijken. Mits het samenvalt met de maandelijkse koopzondag.

Hoewel ik weer op redelijk niveau kon praten lukte het niet volume te krijgen in mijn stem. Vermoedelijk keelontsteking. En pijn deed het ook nog. Daarnaast nog erg rillerig. Een middagdutje deed ik met kleding aan en 23 graden in huis. Terwijl ik normaliter 17 graden een aangename temperatuur vind.

Diverse mailtjes verlieten mijn vingers richting mogelijkheden voor betaald werk en naar vrienden en ik maakte kleren schoon en zo. Zwabberen lukte niet. Blijkbaar vind mijn lichaam dat nog te inspannend.

Gelukkig zijn er grappige nieuwsberichten die mijn aandacht even afleiden van de pijn in mijn lijf. Zo bleek men in de provincies Groningen en Friesland(...) niet voorbereid op het feit dat het in Nederland wel eens kan vriezen. Logisch, dat is ook pas een paar honderdduizend jaar het geval...;-). Er waren gladde stoepen door sneeuw en ijzel en dus was er meteen grote paniek: 'Code Rood!' Mooi is dat dit 'waarschuwingssysteem' (geel betekent: 'Pas een beetje op.' Oranje betekent: 'Past u goed op vandaag?' en rood staat voor: 'Als u niet heel erg oppast gaat u heel erg dood!') miljoenen euro's van de belastingbetaler heeft gekost. Maandenlang hebben duurbetaalde heren gedelibereerd over de kleuren en aanduidingen. Duidelijk heeeeeel erg nuttig. *AHUM*. Ik ben niet de enige die zich afvraagt wat het nut is van iemand die je vertelt dat regen nat is en ijs glad. Leest u maar dit artikel (klik).

O, en ik ging naar de kapper: Gelukkig Nieuw Haar!

(Ongeschoren op de foto. Schande!)

Donderdag werd ik toch weer ziek wakker, helaas. En ik had niet begrepen dat ik bij mijn nieuwe werkgever elke dag dat ik ziek ben apart telefonisch moet melden. Ik was altijd gewend een ziekmelding één keer te verrichten en mij dan weer te melden als ik beter was. Omdat ik zelf niet kon praten had ik mijn vriendin laten bellen en zelf een e-mail gestuurd: 'Ziekmeldingen per -email worden niet geaccepteerd. Dit komt in je evaluatie-rapport.' Terwijl ik een berichtje verwachtte als: 'Beterschap, we hopen je snel weer op kantoor te zien!' Maar goed, 'dat sal de moderne tijd wel weze, meneer Sonneberg!'

Het afgelopen jaar las ik 21 boeken. Zullen het er dit jaar meer worden? 'Dat moet pittiger. Herinneringen aan de acteur, cabaretier en entertainer Jan Blaaser' (klik) van Albert Jan Zeijlemaker is boek nummer één van dit jaar. Het geeft een prachtig tijdsbeeld van het Nederland van de jaren'70 en '80 en is het eerlijke relaas van een man die op, achter en naast het podium mocht samen zijn met een 'bekende Nederlander'.

Vrijdagmorgen bracht ik mijn vriendin naar Schiphol

omdat zij nu eenmaal zaken doet met China en daarom af en toe persoonlijk de kwaliteitscontrole van de door haar verkochte spullen op zich neemt. Toen ging ik meteen door naar de dame van de schulddienstverlening van de gemeente. Ik heb nog steeds geen specificatie van de schuld die de gemeente op mij claimt dus daar zal zij achteraan gaan. Toevallig was op kantoor ook een kennis van mij die vertelde dat haar gezondheid hard achteruit gaat nu er kanker bij haar is geconstateerd. Niet prettig. Zacht gezegd. Dat doet dan je eigen 'problemen' even naar de achtergrond schuiven.

Ik had buurvrouw Angélique op visite en sprak verder nog met buurmannen Liu en Boerma. Bovendien maakte ik mijn moeder blij met verse venkel uit het pakket dat ik deze dag bij de Voedselbank ophaalde. En 's avonds werd ik getrakteerd op een etentje door een vriend. Hier de lamp die boven onze eettafel hing (en waarschijnlijk nog hangt):

En mijn zoon dan? Welnu, die had zelf een etentje met een bioscoopbezoek daaraan vast dus. Dus die vermaakt zich wel.

Zaterdag deden mijn zoon en ik boodschappen met zijn oma en genoten wij samen de lunch. Vooral mijn moeder genoot.

Mijn zoon's (nieuwe) mobiel is handig voor goed belichte, scherpe foto's!

Eind van de middag speelde ik met de katten van mijn vriendin in haar huis en ging ik lekker uitgebreid in bad. Thuis heb ik alleen een douche met nauwelijks druk dus dat is voor mij een ongekende luxe! De paar dingetjes die ik op het internet wilde doen, deed ik via mijn 3,5 jaar oude mobiel. Voor wat betreft smartphones geldt dat als antiek. In bed lag ik heerlijk te lezen tot mijn ogen zich als vanzelf sloten...fijn!

Op zondag deed ik iets wat 'normale' mensen ook wel eens plegen te doen: ik sliep uit! Nu ja, nadat ik 's morgens de katten had geknuffeld en van eten voorzien dook ik weer lekker onder de dekens. Met een leuk boek en mijn mobieltje om te chatten met mijn vriendin in het verre China. Omdat ik het niet kan laten deed ik even haar was en afwas. Begin van de avond ging ik weer naar huis om een takenlijstje af te werken: Debbie, Peter L, Ans, Anne, Bianca, Boerma, Jeanet, Benno, Eefje, Brian, Bas, Johanna: diverse mensen die ik om uiteenlopende redenen appte, mailde, sms'te en belde.

Normaliter heb ik op deze plek een liedje voor u maar dit keer is het een speech. Niet van zomaar iemand maar van natuurkundige, astronaut en mooi mens Wubbo Ockels:



Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Robert Stigwood

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.

Alle voordelen van 130km/u op een rijtje

Onderstrepen (een verhaaltje)

Bijna voorzichtig daalde zij de trap af.
Ogenschijnlijk zonder te beseffen dat de gesprekken waren gestaakt
en aller ogen op haar waren gericht.

De grootvaderklok verbrak de plotseling ontstane stilte
en een ondernemende geest gaf de band opdracht
een lied in te zetten
dat de magie van de situatie moest onderstrepen.

===============================
Meer lezen? Mijn auteurspagina.

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.

Wat ik vreemd vind: avontuur

Wat ik vreemd vind:
Mensen die zeggen wat avontuur te willen in hun leven
maar elke vakantie hetzelfde hotel boeken
en elk weekend dezelfde routine uitvoeren.

Amerika

Op rondreis door Amerika werd ik door de hospita van een penvriend het appartement uit gezet. Met mijn budget van exact tien dollar per dag was het inchecken in een hotel geen optie. Op het strand lag ik na te denken over een vervolgstap en genoot intussen van het uitzicht: er waren dames aan het hardlopen, er waren dames bezig met rek- en strekoefeningen, er waren dames aan het zwemmen en er waren dames aan het zonnebaden. Na een paar uren nam ik een besluit en stapte een telefooncel in. Mobieltjes bestonden nog niet. Ik pakte het telefoonboek en zocht en vond iemand met dezelfde achternaam als ik. Ik belde het nummer en stelde mij aan de meneer voor als zijn neef uit Amsterdam. 'Wat leuk!' zei hij en na zijn werk haalde hij mij op bij het strand Ik logeerde twee dagen bij hem waarna hij mij naar het vliegveld reed en ik mensen thuis kon verbazen over mijn avonturen in het land van de onbegrensde mogelijkheden.

IJsland

Een andere keer ging ik naar IJsland. Voor een weekend. En voor een meisje. Weer een ander keer raakte ik verdwaald in een vreemde stad en besloot aan te bellen bij een adres waar duidelijk een feestje aan de gang was. Men vond het erg grappig zomaar een wildvreemde te gast te hebben die zij konden uitlachen om zijn kennis van de Duitse taal en de volgende morgen werd ik keurig naar het treinstation gebracht.

Kudelstaart

Avonturen hoeven niet altijd veel geld te kosten. Zo ging ik op een regenachtige dag eens naar een plek waar veel verschillende bussen stoppen en besloot te ontdekken waar de eerstkomende bus mij naar toe zou brengen. Twee uren later dronk ik een kopje warme chocolademelk in een café in Kudelstaart.


De mooist avonturen beleef ik echter in mijn hoofd en hart.

Hier is Abel met 'Onderweg'