Zij was beduidend groter dan hij
en zag er verfrist, ja zelfs verfrissend, uit.
Een weldaad voor zijn vermoeide ogen.
Op de ontbijttafel stond een geknakte witte roos
langzaam te verwelken in een glas water.
De nacht was kort geweest
en binnen een paar uur
zou dit weekend
niet meer zijn
dan de zoveelste herinnering.
==================
Meer lezen? Mijn auteurspagina.
Maar dan toch...een herinnering!
BeantwoordenVerwijderenbeter een herinnering dan helemaal niets.
BeantwoordenVerwijderenLove As Always
Di Mario
Ik leef graag in het nu ;-)
BeantwoordenVerwijderenX
De tijd gaat voort, en we onthouden niet alles.
BeantwoordenVerwijderen... zelf denk ik dat dit mooi geschreven verhaal autobiografisch is lieve Terrebel, of heb ik het mis?
BeantwoordenVerwijderen