Zoals gezegd: ik zat op de bank. Te overwegen hoe het verder moest nu ik mijn baan kwijt was, de moeder van mijn zoon was opgenomen, mijn moeder ernstig ziek was en de kinderbescherming mij mijn zoon wilde afnemen 'omdat een vader alleen geen kind kan opvoeden.'
Met een arm voor mijn gezicht zat ik zachtjes te snikken om mijn zoontje niet te storen. Tot ik een klein stemmetje hoorde: 'Papa? Jij hebt'em harder nodig dan ik dus slaap jij vanavond maar met Kuiken.'
==========================
Meer lezen?
Ahhhh, daar krijg ik tranen van in mijn ogen. Wat een lieverd. Papa en kind komen er samen wel.
BeantwoordenVerwijderenLove As Always
Di Mario
Wat een ontzettend mooi verhaaltje Tet. Gewoon geweldig.
BeantwoordenVerwijderenWat lief...en ja soms kan je als volwassene ook wel eens een knuffel nodig hebben.
BeantwoordenVerwijderenPrachtverhaaltje
ja, als het al zo ver gekomen is is het maar goed dat hulp onderweg is! Dat is beter voor iedereen.
BeantwoordenVerwijderenHet zou zómaar een waargebeurd verhaal kunnen zijn, kinderen zijn zo lief!
BeantwoordenVerwijderen*zucht*
BeantwoordenVerwijderenHartverscheurend is dit lieve Terrebel, maar ook heel lief! Een kind kan zo gevoelig uit de hoek komen hé en jij... jij hebt er een schitterend geschreven verhaal over gepleegd!
Wat je ook verliest, laat het nooit de liefde zijn. Dat kind wist dat en gaf het door .
BeantwoordenVerwijderenslik... traantjes... Lief kind voor lieve vader, de beste vader! Het komt goed, omdat hij daar voor zorgt.
BeantwoordenVerwijderen