Het muziekinstrument staat er al weken, is een cadeau van de spoorwegen aan het publiek en is nog heel. Geef mensen iets moois en ze gaan er goed mee om. Maar dan is er zeker wel sprake van camerabeveiliging en staan er voortdurend twee beveiligers een oogje in het zeil te houden? Nou nee want behalve het instrument heeft men het publiek nóg iets moois gegeven; een misschien wel mooier cadeau: vertrouwen.
Toeschouwers hebben opeens geen haast meer. In plaats van mensen opzij te duwen in hun haast naar het juiste perron te komen, onderwijl minstens acht keer op het klokje van hun mobiel kijkend en daarbij de grote klok in de hal negerend. Alsof de trein eerder komt als je maar vaak genoeg hetzelfde ritueel uitvoert. Mensen staan nu niet meer - na al hun haast en asociale gedrag - tien minuten op het perron op de trein te wachten maar staan minuten lang letterlijk stil bij de kracht van de - al dan niet mooie - muziek die wordt geproduceerd door een mede-reiziger.
En kijk, dat vind ik nu weer mooi.
muziek zorgt dat de mensen rustig worden. Misschien wordt hier wel een groot talent ontdekt.
BeantwoordenVerwijderen... en ik ben met jou over de hele lijn akkoord (zoals altijd hé, of toch meestal hihi) een beter cadeau kan je iemand niet geven: vertrouwen! Maar als je daarnaast ook nog het artistiek gevoel bij haastige mensen weet op te wekken, dan is dat dubbel meegenomen!
BeantwoordenVerwijderenOT: ik heb een stukje voor jou bewaard hoor, pas op.... hier komt het! Hopelijk kwam het niet op je gezicht terecht *wink, big smile*
Vaak werkt vertrouwen geven inderdaad maar helaas is er toch altijd weer een minderheid die het verpest voor iedereen.Het zou mij zeer verbazen als die piano over een jaar nog intact is.
BeantwoordenVerwijderenJa ik weet het,ik ben cynisch en dat niet zonder reden geworden.