Daar stond hij dan.
Toekijkend in verwondering.
Ja, bijna aanbidding.
Zo blij als het kind dat hij ook was.
Genietend van de kleuren, de mensen en de muziek.
En in het besef dat hij veilig was, bij haar aan de hand.
Het was een indruk die hij zijn leven lang bij zich zou dragen.
Ook toen zij er niet meer was.
=========================
Meer lezen? http://www.bol.com/nl/p/fantastische-ontmoetingen/9200000025107889/
dan heeft zo'n kind toch iets moois!
BeantwoordenVerwijderenEn toch is die herinnering iets moois. Laat het zo zijn.
BeantwoordenVerwijderenLove As Always
Di Mario
Dat moet dan wel heel intens zijn geweest.
BeantwoordenVerwijderenSommige indrukken zijn blijvend.
BeantwoordenVerwijderenZelfs nadat hij er niet meer is...
BeantwoordenVerwijderenDat lijkt me haast onmogelijk, maar mooi geschreven Ter.
Goed w-end.