Spreken

Raar is dat. Het ene moment zie ik hem nog lopen en gisteren las ik zijn In Memoriam in een buurtkrant. Zomaar opeens is een buurman ons ontvallen. Geboortejaar 1953 dus nog best jong eigenlijk. Dan besef je opeens weer hoe kwetsbaar wij allemaal zijn en geniet je weer van de kleine dingen des levens. Zoals op straat lopen zonder om de paar passen bijna uit te glijden...

Het wordt nu weer iets warmer en hoewel ik de mooie sneeuw wel een beetje mis, mis ik de koude niet. Had u de afgelopen paar weken ook wel eens medelijden met mensen die noodgedwongen op straat moeten overnachten? Vroeger zag je - in elk geval in Amsterdam- veel meer daklozen op straat. Tegenwoordig is de opvang behoorlijk goed geregeld. Onlangs schreef ik daar een stukje over op Amsterdam Centraal: http://www.amsterdamcentraal.nl/archief/2013/01/24/daklozen

Een dakloze zult u niet zo snel een flesje water zien kopen...

Elke morgen koopt de reiziger een flesje water op het station. En als hij 's avonds naar huis gaat weer. Beide keren legt hij twee euro op de toonbank. Dat doet de treinreiziger vijf dagen in de week. Twee weken per jaar heeft hij vakantie en dan zijn er nog wat vrije dagen. In totaal betaalt hij dus een kleine 500 euro per jaar voor water in een flesje. Toch zegt ook hij last te hebben van 'de kredietcrisis'.

Als hulp bij het later vinden van een baan mag mijn zoon vanavond naar een zogeheten Beroepenmarkt bij hem op school. Enkele tientallen ouders en oud-leerlingen zullen spreken over hun carrière-keuzes. Terwijl ik mag aanzitten bij een buurtoverleg mag mijn vriendin bij mijn zoon op school spreken.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Wim Janssen.