woensdag, januari 30, 2013
Spreken
Raar is dat. Het ene moment zie ik hem nog lopen en gisteren las ik zijn In Memoriam in een buurtkrant. Zomaar opeens is een buurman ons ontvallen. Geboortejaar 1953 dus nog best jong eigenlijk. Dan besef je opeens weer hoe kwetsbaar wij allemaal zijn en geniet je weer van de kleine dingen des levens. Zoals op straat lopen zonder om de paar passen bijna uit te glijden...
Het wordt nu weer iets warmer en hoewel ik de mooie sneeuw wel een beetje mis, mis ik de koude niet. Had u de afgelopen paar weken ook wel eens medelijden met mensen die noodgedwongen op straat moeten overnachten? Vroeger zag je - in elk geval in Amsterdam- veel meer daklozen op straat. Tegenwoordig is de opvang behoorlijk goed geregeld. Onlangs schreef ik daar een stukje over op Amsterdam Centraal: http://www.amsterdamcentraal.nl/archief/2013/01/24/daklozen
Een dakloze zult u niet zo snel een flesje water zien kopen...
Elke morgen koopt de reiziger een flesje water op het station. En als hij 's avonds naar huis gaat weer. Beide keren legt hij twee euro op de toonbank. Dat doet de treinreiziger vijf dagen in de week. Twee weken per jaar heeft hij vakantie en dan zijn er nog wat vrije dagen. In totaal betaalt hij dus een kleine 500 euro per jaar voor water in een flesje. Toch zegt ook hij last te hebben van 'de kredietcrisis'.
Als hulp bij het later vinden van een baan mag mijn zoon vanavond naar een zogeheten Beroepenmarkt bij hem op school. Enkele tientallen ouders en oud-leerlingen zullen spreken over hun carrière-keuzes. Terwijl ik mag aanzitten bij een buurtoverleg mag mijn vriendin bij mijn zoon op school spreken.
Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Wim Janssen.
Hier zie ik eigenlijk zelden tot nooit een zwerver of iemand die zijn hand ophoudt voor wat kleingeld. In Israel is dat anders. Daar heb ik Shirel al geleerd dat ze die mensen wat centen moet geven. Het hoeft niet veel te zijn. Wat je kunt missen. Als je maar geeft met je hart. En die flesjes moeten ze maar afschaffen.
BeantwoordenVerwijderenLove As Always
Di Mario
1953, een rampjaar, maar ook mijn geboortejaar. Stof tot nadenken.
BeantwoordenVerwijderenja, sommige mensen worden niet oud, helaas. En het gaat maar door, we worden steeds zeldzamer.
BeantwoordenVerwijderenEn laat die persoon lekker dat water kopen, hij voelt zich er goed bij en het is goed voor de enonomie. En toch kan die last hebben van de crisis.
Heel jong is dat... in mijn ogen toch want ik ben van '46 dus... Vreselijk is het iemand die je zo na staat te zien verdwijnen.
BeantwoordenVerwijderenEn jouw analyse van het water is weer raak lieve Terrebel!
Hopelijk vind jouw zoon een beroep naar zijn keuze, hopelijk ook brengt het buurtoverleg jullie wat op!
De mens is kwetsbaar. Al voelen we ons soms best machtig, het kan zo voorbij zijn.
BeantwoordenVerwijderenGoede morgen lieve Terrebel. Ik hoop dat je dag goed zal zijn en straks je hele weekend ook!
BeantwoordenVerwijderenInderdaad, 60 jaar is zeker nog niet oud in het huidige tijdperk, een gelukje voor de pensioenfondsen zou ik bijna zeggen maar dat klinkt misschien wel héél bot!
BeantwoordenVerwijderenDat flesjeswater is iets dat ik nooit begrepen heb, alsof er geen prima water uit de kraan komt én alsof je niet een uur zónder water zou kunnen!