De klok vertelde hem dat het etenstijd was. Zijn maag ook.
Daarom pakte hij een broodje uit zijn tas
en at het op terwijl hij genietend en berustend om zich heen keek.
Hij dacht aan haar en zij dacht aan hem. Dat wist hij zeker.
Hij pakte het boek weer op dat hij even terzijde had gelegd
en las verder over de jonge vrouw die - op hetzelfde bankje gezeten als hij -
in het park haar lunchpauze doorbracht.
Helaas in een andere tijd.
==========================================
Meer lezen? http://www.lulu.com/spotlight/Terrebel
Je kunt niet altijd mazzel hebben.
BeantwoordenVerwijderenLove As Alwyas
Di Mario
He bah..! en btw ik zit nog in puzzle me... Je maakt het wel spannend! -zit ik eindelijk na een lange werkdag, wijntje, sfeertje en dan.. geen diep vervolg. Misschien volgende week? :)
BeantwoordenVerwijderenSamen zijn, al is het dan in een andere tijd... wat is dat mooi! Net zoals jouw verhaaltje alweer lieve Terrebel en ik hoop dat je weekend dat ook zal zijn!
BeantwoordenVerwijderenOT: genoten van Tuschinski? Schitterend gebiouw hé?
De klok en de maag zijn vaak supergoed op elkaar ingesteld.
BeantwoordenVerwijderenEn bankjes zijn voor alle tijden, en voor wie maar zitten wil.
Niet de lusten van elkaar ....
BeantwoordenVerwijderenmaar ook niet de lasten!
:-)
BeantwoordenVerwijderenDe laatste zin had wat mij betreft niet geschreven te worden... het is mooi af!