Zijn arm was net te kort om het boek neer te leggen op de vloer
naast zijn iets te hoge toiletpot.
Op goed geluk liet hij het dan maar vallen vanaf twee centimeter hoogte.
Tot zijn opluchting
- hij wilde haar die sliep in de aangrenzende kamer niet wakker maken -
produceerde de botsing van boek en tegels slechts een korte droge plof.
Nagenoeg zonder echo.
Weer besefte hij niet dat zij er niet meer was.
================
Meer lezen? http://www.lulu.com/spotlight/Terrebel
Kans maken op de handgeschreven versie van dit verhaaltje? Deel de link en laat het mij weten!
Hopelijk komt hij er dan snel achter.
BeantwoordenVerwijderenLove As always
Di Mario
hoe zal hij reageren wanneer hij dit beseft ?
BeantwoordenVerwijderenHet is alweer zo'n indringend verhaaltje met een al even indringend einde lieve Terrebel, heel toepasselijk in deze tijd van het jaar...
BeantwoordenVerwijderenFijn weekend jongen, hopelijk zonder al te veel verdriet maar met heel veel plezier!
Ja, steeds maar weer dat besef, en gewoon wordt het nooit.
BeantwoordenVerwijderenLaten we hopen dat het slechts een tijdelijke afwezigheid is!
BeantwoordenVerwijderen