Het ene waarderen wij en het andere nemen wij voor lief. Waarom?

Er worden brunches georganiseerd voor alleenstaande moeders, er bestaat fietsles voor alleenstaande vrouwen, computerles voor tienermeisjes en de jaarlijkse ladybikeride is uitsluitend beschikbaar voor vrouwen. Er zijn zelfs cafés waar alleen maar vrouwen naar binnen mogen! Er zijn zelfs aparte demonstraties voor geweld tegen vrouwen. Blijkbaar vindt men geweld tegen mannen dus heel normaal. Maar waarom vinden mensen het discriminatie dat vrijmetselaars alleen maar mannen toelaten?

Men vraagt mij regelmatig - en terecht - waarom vrouwen geen lid mogen worden van de Vrijmetselarij. De vrijmetselarij is ontstaan als praatclub van mensen die vaak jarenlang als collega's aan dezelfde kerk of cathedraal bouwden. Na werktijd kwamen zij bij elkaar in hutten (of 'lodges', vandaar ons woord 'loges') en aangezien er in die tijd geen vrouwen in de bouw werkten (nog steeds word ik als man niet vaak nagefloten door vrouwelijke bouwvakkers. Wel soms door mannelijke. Maar dat terzijde.) zaten er dus geen vrouwen in die eerste clubjes. En dat is grotendeels zo gebleven. Natuurlijk zijn de tijden veranderd en daarom zijn er gemengde loges gekomen (le Droit Humain: http://www.droit-humain.org/paysbas/) en loges waar alleen maar vrouwen lid van kunnen zijn (Vita Feminea Textura http://www.ordevanweefsters.nl/). 'Ja maar, waarom willen jullie er geen vrouwen bij hebben?'

Tsja, waarom zijn mannen niet welkom op een 'girls night out'? Waarom zijn er nauwelijks mannen te vinden bij de opleiding tot vroedvrouw bij het Amsterdamse Slotervaartziekenhuis? Kunnen mannen dan geen medische handelingen verrichten of mensen troosten? 'Ja maar, vrouwen voelen zich vaak comfortabeler als er alleen maar vrouwen in de buurt zijn!' Precies! En soms voelen mannen zich prettiger in gezelschap van alleen maar mannen. Maar het staat u vrij om zich beledigd te voelen. Als u dat zo voelt kan niets wat ik schrijf daar wat aan veranderen.

Maar ik hoop dat u mijn uitleg waardeert.

Mensen kunnen ook een mooi schilderij waarderen, of een goed geschreven artikel of een prachtig uitgevoerd muziekstuk. Maar in al mijn (ruim 15) jaren als boekhouder heeft nooit iemand mij een schouderklopje gegeven en gezegd: 'Goh, wat heb je die cijfers mooi opgeteld vandaag!' Als artiest, als leraar, als vader en als schrijver krijg ik echter wél vaak complimenten.

Wat is dat toch, dat wij sommige zaken waarderen en anderen maar gewoon voor lief nemen?

Het pleonasme van de dag is: oude bejaarde.