Bijwonen

It is what it is van Dolf Jansen is boek nummer 18 van dit jaar en is geschreven zoals Dolf Jansen praat. Eigenlijk gewoon een verzameling columns. Bij vlagen geestig maar - in mijn optiek - vooral vermoeiend. Toch is het moeilijk op te houden met lezen en hoop je eigenlijk dat je het boek weg moet leggen vanwege etenstijd.

Wanneer wij rond etenstijd de boodschap krijgen voorgeschoteld dat mishandelde circusdieren in landen waar wij nog nooit van hadden gehoord en niet kunnen aanwijzen op de wereldkaart onze hulp nodig hebben, trekken wij onmiddellijk de virtuele portemonnee. Maar wanneer iemand op Facebook post: 'Laten wij toch eens aardig zijn voor elkaar. Als je dat ook vindt, deel dan deze boodschap', vinden wij die persoon opdringerig en gaan de hakken in het zand met de mededeling: 'Ik maak zelf wel uit of en wanneer ik iemand aardig vindt! Waar bemoeit die persoon zich mee!?'

Zo zullen weinig mensen erover klagen dat een paar weken geleden een campagne tegen borstkanker is gestart 'want er sterven maar liefst 9 mensen per jaar in Nederland aan die vreselijke ziekte!' (Update: dat is per dag. Met dank aan een oplettende lezer) Inderdaad is borstkanker verschrikkelijk en het is dan ook volkomen terecht dat er geld wordt opgehaald voor onderzoek naar de behandeling ervan. Maar weet u hoeveel mensen in Nederland gemiddeld jaarlijks sterven aan de gevolgen van een val van een keukentrap? 36. En hoeveel geld haalt men jaarlijks op voor onderzoek naar veiliger keukentrappetje? Nul euro en nul cent. Natuurlijk is het verschrikkelijk om een geliefde te verliezen aan kanker maar reageert men op een dode door een val dan echt met: 'Goh, erg voor je joh. Nou. Tsjonge. Biertje?'? Een geliefde verliezen op wat voor manier dan ook is altijd vreselijk. Vind ik.

Ik vind ook dat ik gisteren goed ben geprikt bij mijn maandelijkse allergieprikken. De rest van de dag was ik 'vrij' omdat een afspraak niet doorging. Daardoor was ik vrij om de was te doen en dergelijke.

Vanmorgen was ik in de buurten in Amsterdam waar ik het grootste deel van mijn jeugd heb doorgebracht: als kind speelde ik stoepie tik en blikkie trap in Geuzenveld en als tiener kocht ik mijn plaatjes in Bos en Lommer. Vandaag was ik daar om een nieuw paspoort aan te vragen nadat ik het vorige (voor het eerst in mijn leven!) was kwijtgeraakt.

Nadat ik  vanmiddag een paar uur als vrijwilliger op een kantoor zat mag ik vanavond een college Biologie bijwonen.

Het muziekje van vandaag (en toevallig onlangs de 12" aangeschaft op vinyl!) is: Propaganda met 'Dr. Mabuse'