Op de plek van twee stoeptegels stond een grafsteen zonder tekst. Geen naam. Geen datum. Geen spreuk. Gewoon een kale grafsteen. Zelfs geen mooi gebeiteld randje.
Of een lachend engeltje er bovenop.
Men liep er gewoon langs alsof het de normaalste zaak van de wereld was.
Alsof het normaal is dat er een blanco grafsteen oprijst uit de stoep in een drukke winkelstraat.
Ja, misschien voor iemand die nog niet overleden is, en daar bestaan gelukkig ook nog een aantal van!
BeantwoordenVerwijderenMisschien hadden ze er al de vorige keer bij stilgestaan?!
BeantwoordenVerwijderenLove As Always
Di mario
*zucht*
BeantwoordenVerwijderenWeerom een knap geschreven, heel intrigerend verhaaltje!
misschien zijn ze er "als de dood" voor ;-)
BeantwoordenVerwijderenWas het geen nieuw fietsenrek in aanbouw?
BeantwoordenVerwijderen