Met zijn rechterhand verwijderde hij een denkbeeldig stofje van de linkerschouder van zijn colbert, onderdeel van een ensemble dat oud genoeg was om in sommige landen weer in de mode te zijn.
Hij kende de woorden waarmee hij haar wilde aanspreken maar was bang dat zij een onoirbaar voorstel niet op prijs zou stellen.
Nadat hij haar had verteld wat hem op het hart lag was zij stil. Zo stil als maanlicht.
Ook hij zei niets meer maar zijn gedachten maalden rond als een eenzame sok in een droogtrommel.
Hij wilde haar graag blijven zien maar durfde haar op dit moment niets te vragen, bang voor een antwoord dat hem niet zou bevallen.
Vroegen maakte wijzer, maar als je de waarheid niet weten wilde was zwijgen natuurlijk ook een optie!
BeantwoordenVerwijderenIk zou het gewoon proberen.
BeantwoordenVerwijderenLove As Always
Di Mario
de vergelijkingen die jij maakt zijn machtig, terrebel! :-)))
BeantwoordenVerwijderenik heb je weer met plezier gelezen! ;-))
Gewoon vragen! Alleen niet gestelde vragen stellen teleur....
BeantwoordenVerwijderenIk beval niet, mijn dochter straks wel.
BeantwoordenVerwijderenIk wens dat ik vroeger meer vragen gesteld had.
BeantwoordenVerwijderenTja , als je zéker wilt zijn dat je de juiste antwoorden krijgt kun je alleen nog vragen aan jezelf stellen ;-)
BeantwoordenVerwijderen