Even doorgaand op mijn stukje van gisteren: waarom eigenlijk vinden we het weer normaal om elkaar te verraden?
Nu wil ik de mensen achter 'Clean Air Nederland' (CAN) geen verraders noemen...maar wat ben je dán als je erover klikt dat iemand zich niet aan de regels houdt? Of is het geen klikken als je anderen doorvertelt dat bepaalde café´s zich niet aan het rookverbod houden, hopend dat zij een boete krijgen opgelegd?
Zelf denk ik: als je last hebt van de rook in een café en de eigenaar wil niet naar je luisteren, ga dan naar een groter/ander café dat zich aan het rookverbod houdt.
"Ja maar ik heb recht op rookvrij leven!" Klopt. En ik heb recht op het inademen van schone lucht maar toch kan ik het gemeentelijk vervoerbedrijf niet aanklagen wegens het opzettelijk vervuilen van de lucht door bussen door mijn straat te laten rijden.
Mijn kinderen hebben recht op goed onderwijs maar toch kan ik het Kabinet Rutte niet aanklagen wegens het afbreken van onze wereldwijd goede positie op het gebied van onderwijs.
"Ja maar de wet is de wet!" Hé, da's grappig. De Nazi's zeiden ook zo iets; 'Ordnung muss sein' en 'Befehl ist Befehl'. Dat zei ik laatst ook nog in mijn verzonnen nieuwsbericht over de Amsterdamse korpschef Bernard Welten. Bovendien schreef ik het gisteren nog, in het kader van het berichtje over Abiram.
Bovendien roepen mensen niet "Ja maar de wet is de wet!" wanneer ze op de snelweg worden gepakt door de politie nadat ze "maar vijf kilometer" te hard hebben gereden. Tsja, te hard rijden is toch écht verboden. Net als als fietser het rode verkeerslicht negeren en net als fietsen zonder licht bijvoorbeeld. Maar ook de mensen die daarop worden gepakt vinden doorgaans dat "de wet" ruim geïnterpreteerd moet worden. Ze waren immers nét van plan een lampje te regelen?
Vraagje: vindt U persoonlijk dat de wet altijd gehandhaafd moet worden? Of vindt U dat-ie voor iedereen geldt behalve voor U? Vindt U dat een agent de wet zelf mag interpreteren? Voor wie zouden uitzonderingen mogen gelden?