Bij het openen van de cafédeur voelde hij een lichte teleurstelling. Het duurde even voordat hij besefte waarom: Hij had niet het vrolijke "Tringtingeling!" gehoord van een aankondigingsbelletje.
Sowieso was het hier erg stil. Zelfs geen muziek. Nu pas merkte hij dat alle gesprekken waren stilgevallen en alle gezichten naar hem waren gedraaid. Hij liet zich niet kennen, liep naar de bar en bestelde zijn favoriete drank.
De barman keek hem alleen maar vragend aan. Dus herhaalde hij zijn bestelling. De barman zuchtte eens diep en liet de schouders hangen. Hij bestelde een biertje, moest daar meteen voor betalen en dronk zijn glas vrij vlot leeg.
Buiten wachtte de striemende regen maar toch was hij liever daar dan hier.
Als je echt niet welkom bent...
BeantwoordenVerwijderenDit verhaal is mooier dan dat verhaal dat Mark Rutte nu schrijft.
BeantwoordenVerwijderenDit verhaal is, zeker weten, veel mooier dan het verhaal dat Mark Rutte nu aan het schrijven is.
BeantwoordenVerwijderenJa, het was een trieste avond, en misschien werd het ook wel een trieste nacht.
BeantwoordenVerwijdereneen café waar je niet welkom bent??
BeantwoordenVerwijderenrare combinatie!!
fijn weekend, terrebel!
En regen is ook nog eens heerlijk om in te lopen ;)
BeantwoordenVerwijderenSoms kan je dat gevoel wel eens ervaren. Vreemd eigenlijk dat mensen ergens niet welkom zijn.
BeantwoordenVerwijderenLove As Always
Di Mario
Ow ik had hetzelfde gedaan en vraag me nu af waarom ik dan niet gelijk de deur weer zou hebben gesloten...Schaamtegevoel?
BeantwoordenVerwijderenJa dat kun je soms zo hebben, ergens binnen stappen en dan toch liever weer naar buiten gaan ook al stormt het nog zo hard.
BeantwoordenVerwijdereneen prachtig verhaal weer Terrebel, wat een gave!
XXX
Mooi! Je kunt beeldend schrijven. Wat gaat hij doen: een andere kroeg zoeken?
BeantwoordenVerwijderen