Zij lag op haar rug naar de sterren te kijken en vroeg zich af waar ze vandaan kwam.
Ooit had iemand haar een naam gegeven maar die was ze al lang vergeten.
Ze wist nog dat zij wachtte. Maar waarop? Intussen genoot zij van haar dromen en fantasieën.
Vage herinneringen verontrustten haar maar nooit voor lang.
Gedachteloos speelde zij met het kleine object dat ze altijd binnen handbereik had. Het bood haar troost.
Jaren gingen voorbij en aan eten komen werd steeds moeilijker maar zij was tevreden.
In haar eigen kleine wereld was zij alles.
Toen men haar verbleekte botten vond vroeg men zich af waar ze vandaan kwam en of haar ooit een naam was gegeven
Korte zinnen, krachtige lijntjes. Prima stuk.
BeantwoordenVerwijderenIk vind het ook mooi geschreven. Ik kon er mijn eigen verhaal van maken, en dat is mooi.
BeantwoordenVerwijderenMooi verhaal, en lekker open ook, om zelf een hoop bij te bedenken...
BeantwoordenVerwijderenHoe vaker je het leest hoe meer je erbij bedenkt, mooi :)
BeantwoordenVerwijderenFijn lees- en denkvoer...
BeantwoordenVerwijderenIk denk dan meteen aan een dildo.
BeantwoordenVerwijderenOp zich wel grappig.
Ja zeg, en ik me maar afvragen waarmee ze speelde...
BeantwoordenVerwijderenWauw, dit is een waar kunststukje van schrijven Terrebel, prachtig, zwaar en licht tegelijk.
BeantwoordenVerwijderenXXX
Mooi geschreven Terrebel, het laat ruimte over om het zelf verder in te kleuren, de handtekening van een ware schrijver.
BeantwoordenVerwijderenmooi plaatje!
BeantwoordenVerwijderenen zo te lezen, ieder zijn eigen plaatje!
geniet nog van dit zonnige weekend!!!
grtzzzzz
Je wordt bedankt, René...;-)
BeantwoordenVerwijderen@Allen: Bedankt voor jullie positieve commentaar. Voor mij een goede stimulans om meer te schrijven...
mooi, zonder meer.
BeantwoordenVerwijderenMisschien dat iedereen zijn bedenkingen verder uitwerkt en op zijn/haar blog plaatst.
moet kunnen.
Nu mag je hier echt verder aan schrijven hoor!
BeantwoordenVerwijderen