Koesteren (Een verhaaltje)

Hij wachtte tot de al twee jaar gepensioneerde CIA-agent naast hem (Maar hoe kwam hij dan aan die verse littekens?) sliep en waagde toen een blik over zijn rechter schouder. Twee plaatsen naar achteren en aan de andere kant van het gangpad in de bus zat zij. -flowers-flowers- Eerder op de dag hadden zij in lichaamstaal afgesproken dat als er nog sprake kon zijn van enige aktie, het nu moest gebeuren. In het holst van de nacht, als de opgewonden jonge twintigers die zij zich voelden. En ook waren.

Het was aardedonker omdat de bus door een groot stuk woestijn reed. De laatste lichten hadden zij zo'n twee uur geleden achter zich gelaten en behoorden toe aan een wegrestaurant annex pompstation. Het geruststellende gebrom van de motor had de meeste passagiers in slaap gebracht. -flowers-flowers- Achterin zat een junk half liggend en heftig zwetend te ijlen. Die had al te lang geen shot gehad. Een man met een vissershoedje op leek te lezen maar had al zeker 20 minuten geen bladzijde omgeslagen en was vermoedelijk ook weggedommeld.

Dit was hun kans. De vriendin met wie zij reisde en naast haar zat snurkte zachtjes en hij nam zijn kans waar. -flowers-flowers- Zelden smaakte een kus zo heerlijk en verboden.

Het adres dat zij hem gaf bleek niet te bestaan. Maar de herinnering aan die kus zou hij nog lang koesteren.