Knaloranje netpanty

Mensen in de cel smijten voor het roepen van "sufferds" is minder gevaarlijk dan achter échte criminelen aanzitten.

Voor elke bon krijgt een agent -naar het schijnt- een punt en hij/zij moet minimaal zoveel punten per maand halen. Heb jaren geleden al aan de lokale commandant voorgesteld om bijv. een bon voor het fietsen met ontbrekende reflectorstrip op het rechterpedaal te laten tellen als één punt, het oppakken van Martijn Krabbé in de ochtendspits wegens het over de radio schreeuwen van "Goedemorgen Nederland!" zou bijvoorbeeld 200 punten waard kunnen zijn en de arrestatie van de boekbouder van Willem Holleeder levert de agent in kwestie én 1000 punten op én de rest van de maand vrijaf.

M'n verzoek werd met hoongelach begroet. Onbegrijpelijk. En dat terwijl Martijn Krabbé's gedrag levensgevaarlijk is; Stel, je zit nietsvermoedend op de snelweg, doet de radio aan onderweg naar je werk waarbij je geniet van een opbeurend muziekje. Opeens knalt de stem van een overjarige puber uit de speakers! Je kunt je zomaar letterlijk een ongeluk schrikken.

Dat deed ik ook toen ik hoorde wat m'n zoon voor z'n eerste proefwerk Latijn had van dit jaar: Een 9-. "Dat van die "min" valt mij tegen van je" wist ik nog gekscherend uit te brengen. Maar het lukte mij wederom (na zijn tien voor Frans) niet mijn trots te verhullen. Misschien moeten wij overwegen een andere school voor hem uit te zoeken want dat Gymnasium is toch een niveau'tje te makkelijk voor hem...;-)

Samen haalden wij mijn nieuwe matras op en thuisgekomen ververste ik nog even het aquariumwater van goudvissen Toos & Moos. Eerder op de dag waren al de keukenkastjes onder handen genomen, was de keukenvloer gezwabberd, de badkamer geschrobd, een stapel administratie doorgeworsteld en de woonkamer geveegd. Tsja, het moet er toch een beetje netjes uitzien wanneer er een klant langskomt. Ik had zowaar goed nieuws voor haar en na minder dan twee uurtjes vertrok zij tevreden naar huis. Maar niet voordat zij had kennisgemaakt met buurvrouw Winonah die onverwacht wat oude jurkjes kwam brengen. Toch wel leuk wanneer je buurvrouw zich niet afvraagt wanneer zij in de badkamer van haar buurman een -zelfs voor veel vrouwen- onorthodox kledingstuk ziet hangen: een knaloranje netpanty.

De link van vandaag is voor liefhebbers van bomen, ochtengloren en de combinatie daarvan.

Piemel

Gistermiddag kwam de Ferman het huis binnen onder het mompelen van "Tien". Dat bleek het cijfer dat hij had ontvangen voor zijn proefwerk Frans. Een paar uurtjes later kwam hij thuis met een diploma: De tweede kyu (bruine band met eerste slip) voor karate. Ik ben zo ontzettend trots op die gast! Zulke goede resultaten terwijl hij weet dat ik al meer dan tevreden ben, zou hij met een krap zesje thuiskomen. Ook een enkele onvoldoende vind ik zeker geen ramp.

"Bij een natuur-ramp in een gebied van de aarde waar U tot zojuist nog nooit van gehoord heeft zijn maar liefst 5 mensen omgekomen." Sorry, maar een natuurramp waarbij "maar" 5 mensen het loodje leggen is in mijn ogen "barre weersomstandigheden". Op de Filipijnen heeft Moeder Natuur echt groot huisgehouden. Vreselijk om huis en haard en geliefden te moeten verliezen aan een modderstroom. Maar om nu een heftige regenbui waarbij 5 mensen omkomen een natuurramp te noemen...? Maar ja, het woord "natuurramp" verkoopt nu eenmaal meer kranten. Kijk, als één van de vijf doden Peter R. de Vries zou zijn, kun je beweren dat er een natuurramp is omgekomen...

Begrijp me niet verkeerd; Peter is vast een heel aardige man die echt gedegen onderzoek doet en daarbij toevallig regelmatig stuit op dossiers die als vanzelf in de vuilnisbak in zijn achtertuin opduiken. Ik ben gewoon geen fan van'm. Echt niet. Gelukkig mag ik dat beweren want Peter is blank. Ware zijn huid donker gekleurd dan was mijn opmerking niet politiek correct geweest. Sowieso natuurlijk onzin, al dat onderscheid maken op huidskleur, sexuele voorkeur of soort geslachtsdelen. Toch doet ook de overheid graag mee met uitingen van racisme:

"Bij gebleken gelijke geschiktheid wordt de voorkeur gegeven aan een vrouw/minder-valide/allochtoon". Persoonlijk lijkt het mij verschrikkelijk denigrerend om een baan te krijgen omdat je puur toevallig borsten hebt/in een rolstoel zit/Nederlands praat met een vreselijk Noord-Afrikaans nep-accent. Maar het is nog altijd beter dan de baan sowieso krijgen omdat je bijvoorbeeld een gehandicapte vrouwelijke allochtoon bent zodat het bedrijf in kwestie met je kan pronken en de wereld kan laten zien hoe politiek correct het wel niet is. (Typische combinatie in de Nederlandsche taal, dat "wel niet". Maar dat terzijde.) Ik kreeg ooit zo'n dame als chef (danwel cheffin, afhankelijk van of U geëmancipeerd was in de seventies danwel in de nineties): Vrouw vanwege uitgerust zijn met borsten en vagina, allochtoon vanwege donkere huidskleur en onmiskenbaar Surinaamse tongval en gehandicapt vanwege onmiskenbaar Surinaamse tongval én bezit van IQ van minder dan 85. Dat werkt niet jongens! Zet gewoon de meest geschikte persoon op de betreffende functie. Al dan niet in bezit van (eventueel donker gekleurde) piemel.

De link van vandaag (Engels) gaat over artiesten die het gesodemieter van de platenlabels en organisaties als Buma/Stemra meer dan zat zijn. Met dank aan Leibele.

Missen (Een verhaaltje)

Hij werd wakker in het bed van de domineesdochter. Dat was echter niet het bed waarin hij zich de avond ervoor ter ruste had gelegd. Dat was namelijk het echtelijk bed van de dominee zelf.

Het was een wonderlijke nacht geweest en wat hij zich ervan kon herinneren zou hem zijn hele leven bijblijven. Het had hem wellicht gevormd tot wie hij was!

Het begon allemaal heel onschuldig met een tweegesprek in de tuin, luisterend naar de radio tijdens een koele zomeravond waarop een wijntje werd genuttigd. Het eindigde in amuserende verwarring en het spoedig einde van een hechte vriendschap. Bijna 25 jaar later wist hij nog immer niet wat hij ervan denken moest maar wel wist hij dat hij de ervaring voor geen goud had willen missen.

De link van vandaag verwijst naar een paar kantoorspelletjes.

Foto-impressie

Bezuinigen, beknibbelen en beknotten is het huidige overheidsmotto. In het kader daarvan zal Defensie voor ettelijke miljoenen aan nieuwe torpedo's aanschaffen. Dat is goed voor de wapenindustrie, de werkgelegenheid en dus voor de economie. Zo ken ik er nog wel een paar: Wij moeten de Duitsers dankbaar zijn voor het indertijd platbombarderen van Rotterdam. Nog nooit konden zoveel werkloze Nederlanders in één keer terecht in de bouw...:-(

Op pret, jolijt ende plezier dient natuurlijk nooit gekort te worden en dit weekend ontvingen wij daar een overvloed van! Het wachten is nog op foto's van vrijdag maar hier alvast een kleine foto-impressie:

Dochter Eva en nicht Jessica, gisteravond:






















Drie kinderen, vriend Erwin en ik onderweg naar m'n moeder voor de lunch:
















Tekenen met waterpistool:






















Zusjes Eva & Dayna met hondjes Beegle & Scapino:






















Bij het buurthuis voor de deur staat een bijzonder leuk klimtoestel. M'n zoon moet inmiddels ver bukken om er nog doorheen te kunnen!
















Ook in een andere speeltuin is het leuk toeven!






















Zelfportret met lucht-reflectie in de zonnebril:

Mis

Vanmorgen even de piep-pas van m'n zoon opgeladen en hem opgehaald bij m'n moeder om samen met hem per tram zijn zusjes op te halen. Broer en zusjes spelen nu lekker in de achtertuin met stoepkrijt en vermaken zich met huppelen, ukelele spelen, waterpistoolschieten en diverse rollenspellen.

Vriend Erwin en ik kijken toe. Ietwat vermoeid uit de ogen kijkend vanwege m'n "officiële" verjaarsfeestje gisteravond. Er waren ongeveer tien aanwezigigen, in leeftijd variëren van nog geen 20 tot aan in de vijftig. Er werd gitaar gespeeld en gedronken, gezongen en gedronken, er werd en gelachen en gedronken. Straks komt er nog meer visite van mensen die gisteravond om diverse redenen niet konden en vanavond eten wij frietjes, gemaakt van aardappelen uit eigen tuin. U ziet: ik verveel mij niet.

"Vervelen" is voor mij een onbekend begrip. Ik begrijp ook niet hoe mensen dat kunnen zijn. Mensen die in paniek raken wanneer de stroom uitvalt omdat ze dan niet kunnen TV-kijken, computeren of playstationen. "Wat moet ik nu doen!" roept men in afschuw. Nou eh...lezen, een potje schaken of ganzenborden, een potje voetballen met de buurtkinderen (en een bal!), een keukenkastje inruimen, aan de fiets sleutelen, onkruid wieden, de buurvrouw uitnodigen voor een kopje thee (of fris, want de meesten hebben tegenwoordig een waterkoker en geen fluitketel) of onangekondigd bij je oude moeder op visite...de mogelijkheden zijn eindeloos maar het enige dat mensen schijnen te zien zijn de TV, de PC en de spelcomputer. Waar ging het mis!?

Dat kan men zich ook afvragen tijdens het volgende -helaas maar al te waar gebeurde- verhaal dat ik aantrof in m'n reaktiepaneel en dat nu wordt gepubliceerd met toestemming van de reageerder:

Als kind en jonge tiener had ik regelmatig te maken met gewelddadige "gangs" die mensen (waaronder mij) zonder aanleiding in elkaar sloegen omdat ze "anders" waren.

Dit was in een provinciestadje van indertijd 15.000 mensen.

De daders waren zonder uitzondering blank.

De enige keer dat me in Amsterdam iets dergelijks is overkomen was toen ik op koninginnedag 1988 door een groep neonazi skinheads in te grazen werd genomen omdat "mijn kop hen niet aanstond".

Dit gebeurde op het Leidseplein waar het op dat moment zwart zag van de witte mensen.

Niemand stak een vinger uit om me te helpen; mensen gingen alleen iets aan de kant om ruimte te maken zodat die gasten mij met een vlaggestok konden bewerken. Een vriend van mij met wie ik op dat moment in Amsterdam was kon vanwege de menigte toeschouwers niet eens meer bij mij komen.

Gelukkig liep het redelijk goed af en kon ik met een paar beurse plekken en schrammen weer naar huis.

In mijn toenmalige woonplaats aangekomen bleek dat het verhaal daar inmiddels als een lopend vuurtje de rondte had gedaan dat ik finaal het ziekenhuis in was geslagen.

=)

Als die gasten zwart of geel of bruin of blauw of groen waren geweest, had ik misschien ook wel vooroordelen tegen de betreffende bevolkingsgroep gehad. Misschien heb ik mazzel dat iedereen die tot nog toe geweld tegen mij heeft gebruikt ongeveer de zelfde huidskleur had als ik?

Onder elke bevolkingsgroep bevinden zich waarschijnlijk wel een paar gefrustreerde eikels die denken dat ze zich zomaar met geweld kunnen afreageren op willekeurige voorbijgangers, of dat ze op die manier hun positie kunnen verbeteren ofzo.

Er bestaan vast wel "van dat soort gasten" die met een gun lopen te zwaaien. Ik ben ze net als Terrence in al die tijd dat ik hier woon nog niet tegengekomen.

Wel een keer (in een van de rijkere buurten van Amsterdam) een boze buurman met een geweer: ook een witte vijftiger.

Tijdstip (Een Vervolgverhaal)

Had vandaag een vrij drukke (maar goede dag) en daarom is het zo handig dat ik nu even lekker lui kan doen. Gewoon een eerder gepubliceerd (waar gebeurd) verhaaltje knippen en plakken met daarachteraan een vervolg, geschreven naar aanleding van mijn oproep om eh...een vervolg te schrijven. Bij m'n volgende luie bui komt er een ander aan de beurt. Inzenden mag trouwens nog altijd...Hetzij een vervolg op het eerste, danwel een vervolg op het vervolg. Of gewoon niet. U ziet maar.

Hij baande zich een weg door de duidelijk zichtbare rookwolken en de niet al te grote mensenmassa. Op de voet gevolgd door een kameraad. Door een luik dat in eerste instantie niet als zodanig herkenbaar was verdwenen de twee in de muur.

Door een kijkgat op kruiphoogte volgde zij hun verrichtingen. Binnen enkele minuten opende de eerste man het luik van binnenuit en beende weg -rokers, praters en drinkers negerend- naar de belendende ruimte alwaar duidelijk hoorbaar door de klapdeuren heen een feest in volle gang was.

In de lichaamshouding van een dier dat op handen en knieën klaarzit om haar bijdrage te leveren aan het voortbestaan van de soort wist zij te melden dat de andere man nog immer in de kamer aan de andere kant van de muur stond te wachten, af en toe om zich heen kijkend.

Met de ongeduldig afwachtende houding van iemand die op de afgesproken plek staat maar plotseling onzeker is over het afgesproken tijdstip.

----

En dan nu een vervolg, zoals ingezonden door de zeer gewaardeerde collega-blogger Redstar:

----

Enkele minuten verstreken en de achtergebleven man kwam ietwat onrustig en gestresst in beweging. Tijdens zijn tocht naar buiten greep hij in de binnenzak van zijn jas naar een telefoon en begon druk te telefoneren.

Ze zat nog steeds in haar inmiddels vermoeiende houding en begon door een mengeling van tintelende ledematen, de heersende temperatuur en spanning behoorlijk te zweten. Het zoute zweet beet in haar ogen, maar meer als het gevoel van marteling over haar heen laten komen kon ze niet. Ze had een taak en die zou ze volbrengen. Niemand zou kunnen zeggen dat ze niet geschikt was voor haar taak.

Er kwam beweging in de menigte buiten het luik. De man was nog steeds druk aan het telefoneren en zwaaide wild met de andere arm om zich heen waar hij inmiddels een sigaret mee vast hield. Er stond duidelijk iets te gebeuren…

Publieke opinie

Gisteren een uitgebreid intake-gesprek gehad met een nieuwe klant die een zak heerlijke zelfgemaakte cakejes had meegebracht (fantastisch, zulke klanten!) en een poging gewaagd de extra ingenomen calorieën er weer uit te zweten in de sauna. Grappig was dat m'n nicht (met wie ik daar was) en ik daar onafhankelijk van elkaar elk een bevriende fotograaf tegenkwamen. Ik bedoel maar: Hoe groot is die kans?

Om m'n zoons kans op een hoog cijfer voor een proefwerk Frans te vergroten had ik hem bij thuiskomst nog even overhoord. Hij bleek de stof vrij goed te beheersen en omdat hij nog wat tijd over had is hij maar vast gaan leren voor een proefwerk Latijn, later in de week. De schat.

Ik weet't maar ik kan er niet over uit hoe geweldig m'n zoon is en moet daar dan even melding van maken op dit weblog. Je bent tenslotte een trotse vader of niet!

Voor m'n weblog, één van m'n nog te schrijven boeken of gewoon zomaar vertrouw ik zo nu een dan een notitie toe aan een tekst-bestand of een of ander flubbel-papiertje. Soms heb ik daarbij dan last van wat ik noem "Het Simon Carmiggelt-effect". Die schreef ooit in een column dat hij midden in de nacht een briljante ingeving had, die opschreef en de volgende dag geen idee meer had wat hij nou eigenlijk aanmoest met de zelfbedachte opmerking "Wit konijn op de snelweg"...Toch blijf ik die aantekeningen maken om mijzelf tot schrijven te stimuleren.

Nog niet zo heel lang geleden werden mensen gestimuleerd om met de VUT en later zelfs de pre-vut te gaan. Wie eerder stopte met werken zorgde ervoor dat de economie beter bleef draaien en dat er meer werkplekken voor jongeren werden gecreëerd. Waarom opeens langer doorwerken goed zou zijn voor de economie is mij een raadsel.

Het is mij ook al eeuwenlang een raadsel wat sommigen toch in hemelsnaam tegen homosexualiteit hebben. Zo haalde een moeder van een mede-leerling indertijd haar zoon van school toen ze ontdekte dat een docent homo was. "Die zal dan wel aan m'n zoon gaan zitten" was haar gedachtegang. Pure stierepoep! De goede man was al ruim 20 jaar met dezelfde vriend en bovendien een kundig leraar. We hadden overigens meer "last" van een heterosexuele lerares die aan de jongens zat. Maar dat terzijde...

Wat absoluut niets van doen heeft met bovenstaande is het volgende: Alle agenten moeten nu opletten of wel alle automobilisten handsfree bellen. Wie de telefoon tijdens het rijden in de hand heeft kan rekenen op een boete van 150 euro. Vreemd toch weer, deze hetze. Natuurlijk is het vrij dom om te zitten bellen in de auto. Maar met of zonder handen maakt daarbij weinig (maar wel iets) uit. Het gaat om het afgeleid worden. Wat dat betreft zou zeker ruzie maken met een passagier verboden moeten worden. Of een broodje eten achter het stuur. Of naar Martijn Krabbé op de radio luisteren. Of overstuur achter het stuur zitten nadat de dag ervoor je poes is verdronken. En noem maar op. Maar om nu alleen maar mensen aan te pakken die een telefoon vasthouden? Da's natuurlijk ook één grote hoop stierepoep en weinig meer dan moedwillige beïnvloeding van de publieke opinie.

De link van vandaag is naar een prachtig (vind ik dan) fotoblog.

Politiek Correct

"Hé, neger!" riep iemand. De vrouw draaide zich geschrokken om om te zien welke onverlaat zich daar zo racistisch uitliet over de donker gekleurde medemens. Haar mond ging al open om er schande van te spreken.

Nog net op tijd kon zij die sluiten, haar aandacht weer richten op de straat buiten het busraam en een zucht van verlichting slaken terwijl een vage glimlach voor even haar harde gelaatstrekken verzachtte.

"Gelukkig" dacht ze, "Het zijn maar twee negers die elkaar begroeten op hun eigen kinderlijke en achterlijke bos-neger manier. Hoe schattig. Dat mag natuurlijk en is politiek correct!"

Speciaal voor de liefhebbers: hier nog even een foto van het gezelschap waarmee ik het afgelopen weekeinde in Londen vertoefde.

Autochtone hangouderen

"Sintels en andere verhalen" van Robert Holdstock (een verjaardagscadeautje) is boek nummer 24 van dit jaar en biedt de lezer verschillende SF-verhaaltjes en toekomst-scenario's. De geschetste beelden zijn niet allemaal even rooskleurig...

De toekomst van Silvio Berlusconi is vooralsnog zeer rooskleurig. Zo is het kritische Italiaanse TV-programma "Matrix" van de buis gehaald "om technische redenen." Dat het programma net bezig was met een item over persvrijheid in Italië en de premier (mede-) eigenaar is van diverse kranten en tv-stations heeft uiteraard niets te maken met deze onverwachte beslissing van het managament van de betreffende omroep.

Voor de Nederlandse markt heb ik een voorstel voor een nieuw TV-programma. Wat dacht U van: "TV-kijker zoekt goed programma"? Want zeg nu zelf: het huidig aanbod is toch vrij bedroevend.

Er zijn echter -wat mij betreft- een paar uitzonderingen. Neem bijvoorbeeld het nieuwe consumentenprogramma "Weet wat je koopt". Dat is een veelbelovend TV-programma en in wezen een aardige aanvulling op programma's als Kassa, Radar en Kieskeurig. Het gaat over de zin en onzin van reclames en producten.

Neem die hype over anti-bacteriële zeep en de onzin van anti-oxidanten. Er is één wezenlijk verschil tussen de handen wassen met gewone zeep en water enerzijds en de handen wassen met anti-bacteriële vloeibare/gel zeep anderzijds: Die laatste categorie is stukken duurder. Bovendien kan geen enkele zeepsoort voorkomen dat je een paar minuten na het wassen weer net zoveel bacteriën op je handen hebt als daarvoor. Behalve als je handen echt bijzonder vies waren natuurlijk...

Natuurlijk is het fijn dat de overheid ons op gevaren wijst en adviezen geeft ten gunste van onze gezondheid. Maar dat is niet hetzelfde als paniek zaaien en ons onze geliefde euro'tjes laten afnemen door schurkachtige schurken van het Groot-Kapitaal produkten te laten verkopen die niets meer doen dan de burger een vals gevoel van veiligheid geven. En de directeur van Unilever een nieuwe auto. Maar dat terzijde. Bovendien blijkt een teveel aan anti-oxidanten juist de kans op het krijgen van kanker te vergroten. Maar dat vertellen de reclamemakers en de overheid ons gemakshalve niet.

Anti-bacteriële zeep en anti-oxidanten werken net zo goed tegen de Mexicaanse griep en kanker als camera-toezicht tegen zelfmoord-terrorisme of een samenscholingsverbod tegen hangjongeren. Terwijl tegen hangouderen -vanuit overheidswege dan toch- niets wordt gedaan.

Nooit last gehad van hangouderen, zegt U? Niet intimiderend of gevaarlijk...? Laatst in de bus kreeg ik een klap op m'n rug met een wandelstok omdat ik blijkbaar niet snel genoeg voor hem opstond naar de zin van de hangoudere in kwestie...Ondanks m'n versleten heup en eigen wandelstok was ik al van zins op te staan voor het heerschap en gaf dat zelfs al aan met een hoofdknik. Toch vond hij het nodig mij te slaan. Echt waar gebeurd! Het tuig...Zou Blonde Geert ze durven aan te pakken, die autochtone hangouderen?

De link van vandaag is naar m'n verslagje van de afgelopen Londen-reis (tevens weblogstukje van gisteren!) van een afvaardiging van de Rocky Horror fanclub Nederland.

Hoort (Een verhaaltje)

Verschillende van zijn zintuigen vertelden hem dat haar enthousiaste staat van zijn mede werd veroorzaakt door het gebruik van chemische hulpmiddelen. Toch liet hij zich de door haar gegeven hoofd- en nekmassage welgevallen. Zij zat in de theaterstoel achter hem en zij genoten samen met enkele honderden anderen van een bijzonder goede show waarbij het opviel hoeveel respect de acteurs en het publiek elkaar toonden.

Hij vroeg niet naar haar naam maar kreeg die wel een paar uur later van een dame in een nachtclub. Deze dame verkeerde duidelijk in kennelijke staat en hoewel zij hem lieve woordjes influisterde leek zij hem toch vooral als wandelstok te gebruiken; doen alsof je danst terwijl je feitelijk met weinig anders bezig bent dan voorkomen dat je op onzachte wijze met de dansvloer in aanraking komt. Hij vond het niet erg want de muziek was fijn, het gezelschap meer dan prettig en de drank alcoholisch.

Nog maar een dag eerder waren ze gearriveerd in de stad die door de Romeinen Londinium was gedoopt, hadden ze oude en nieuwe vrienden ontmoet in het centrum van deze wereldstad en hadden ze kostuumonderdelen en accesoires gekocht in verschillende winkeltjes en bij verschillende stalletjes in misschien wel het gezelligste winkelgebied ter wereld.

Bij de aanschaf van een blikje fris dacht hij onwillekeurig terug aan een reclame-boodschap van bijna 30 jaar geleden waarin een acteur de kijkers vertelt dat een kan Sangria en handtasjes toch wel heel erg goedkoop zijn in Spanje. In eigen land betaalde hij echt wel meer dan 80 cent voor eenzelfde hoeveelheid frisdrank!

De avond van de voorstelling zelf -die werd gegeven in een theater nabij de plek waar ooit Tom Okker en Richard Krajicek triomfen vierden- ontmoette hij in een restaurant een vriendin die hij voor het eerst had gezien toen hij net klaar was met studeren, zo'n 20 jaar terug. Inmiddels was het weer een jaar of vijf geleden dat zij elkaar hadden gezien op de begrafenis van een wederzijdse vriend van wie pas tijdens de herdenkingsdienst bekend werd in welk jaar hij was geboren.

Het gezelschap bestond uit mensen die elkaar weliswaar al kenden maar waarvan het vantevoren nog maar de vraag was of er een "klik" zou zijn die een probleemloos overnachten in een en dezelfde kamer en samen eten, drinken en reizen mogelijk zou maken.

Dat bleek wonderwel het geval. Er viel geen onvertogen woord en als vanzelfsprekend werd een ieder in zijn of haar waarde gelaten. Zoals het hoort.

Waren (een verhaaltje)

Het volgende is mogelijk niet geschikt voor al te jeugdige lezers...

*Hij herinnerde zich de zachte fluisteringen in de nacht, noodzakelijk zacht vanwege de dunne wand die hun kamer van die van de hospita en zijn neef scheidde. Hij herinnerde zich de gejaagdheid waarmee zij haar aanwijzingen uithijgde en de korte pauzes die zij slechts namen om elkaar kraanwater toe te dienen ter voorkoming van uitdroging.

Hij herinnerde zich een bezoekje aan de huisarts vanwege slijtage-verschijnselen aan zijn manlijkheid en de opmerkingen van collega's over de wallen onder zijn ogen. Hij herinnerde zich hoe haar lange haren zijn borstkas, zijn rug, billen en vaak ook zijn dijen streelden, de warmte van haar kus en de koude van haar voeten.

Hij herinnerde zich de steek in zijn hart bij de gevoelloos uitgesproken woorden:"Het is over, hè?", uitgesproken tijdens een picknick waar veel van hun vrienden bij aanwezig waren.*

Vandaag weinig enerverends te melden (ja, gitaarles, wasje vouwen, nagels knippen, Star Trek kijken met zoon...maar dat weten we nou wel) dus vandaag maar weer een verhaaltje (hierboven dus) gepubliceerd.

En nu iets om mijn lezers (U dus) te betrekken bij de inhoud van dit weblog...;-)

Op verzoek van een vriendin vraag ik mijn niet onaanzienlijke lezers-schare een mogelijk einde op dit (nog niet zo lang geleden geplaatste) verhaaltje te bedenken en te versturen via terrebel [apenstaartje] gmail punt com. U kunt er een heel verhaal aan vastplakken of volstaan met een enkel regeltje. Het aardigste einde wordt volgende week hier gepubliceerd. Pogingen om de jury (c'est moi) om te kopen om die kans op eeuwige roem te pakken worden zeer op prijs gesteld. *Grijns*

Meedoen is uiteraard niet verplicht maar mij lijkt het geinig om de verschillende uitkomsten met elkaar te vergelijken. Doet U mee?

Voor wie geen zin heeft op de link te klikken hier nogmaals het (Waargebeurde!) verhaaltje waar het om gaat:

*Hij baande zich een weg door de duidelijk zichtbare rookwolken en de niet al te grote mensenmassa. Op de voet gevolgd door een kameraad. Door een luik dat in eerste instantie niet als zodanig herkenbaar was verdwenen de twee in de muur.

Door een kijkgat op kruiphoogte volgde zij hun verrichtingen. Binnen enkele minuten opende de eerste man het luik van binnenuit en beende weg -rokers, praters en drinkers negerend- naar de belendende ruimte alwaar duidelijk hoorbaar door de klapdeuren heen een feest in volle gang was.

In de lichaamshouding van een dier dat op handen en knieën klaarzit om haar bijdrage te leveren aan het voortbestaan van de soort wist zij te melden dat de andere man nog immer in de kamer aan de andere kant van de muur stond te wachten, af en toe om zich heen kijkend.

Met de ongeduldig afwachtende houding van iemand die op de afgesproken plek staat maar plotseling onzeker is over het afgesproken tijdstip.*

De link van vandaag is voor hen die op redelijk eenvoudige wijze (en gratis!) Engels willen leren. Niet alleen vanuit het Nederlands maar zelfs vanuit het Hebreeuws. Eigenlijk ontworpen voor kinderen maar ook een Hongaarse vriendin van me beleeft er veel genoegen aan!

O ja: voor hen die de discussie met Ruben Jan missen: die gaat verder op mijn forum.

Exploderen

Is het U wel eens opgevallen dat de prijs van een bakje patat stijgt wanneer de aardappel-oogst tegenvalt maar dat de prijs niet zakt wanneer er sprake is van een uitzonderlijk goede oogst? Typisch, niet?

Ook typisch:

Zit je net lekker te poepen (heel normaal iets trouwens, dat poepen. Het schijnt dat bijna iedereen het wel eens een keertje gedaan heeft. Toch spreekt men op TV liever van "stoelgang" zoals men in ziekenhuizen mensen via bordjes ende (al dan niet gekleurde) pijlen liever de weg wijst naar "Oncologie" dan naar de kankerafdeling. Maar hoe je't ook noemt, Patrick Swayze ging er niet minder dood aan.) gaat de telefoon. Er is een tijd geweest dat ik toch zo snel mogelijk bij de telefoon poogde te komen want het gesprek kon wel eens "belangrijk" zijn. Intussen ben ik wat ouder geworden en tot de conclusie gekomen dat de wereld gewoon blijft doordraaien. Ook als je een "belangrijk" telefoontje mist.

De Algemene Beschouwingen zijn ook "belangrijk" maar terwijl ik ooit graag de complete debatten volgde lees ik nu liever uitsluitend over de hoogtepunten. Een dieptepunt is uiteraard het voorstel van Blonde Geert om de "kopvoddentax" in te voeren, een belasting van zo'n 1000 euro per jaar voor iedereen die een hoofddoekje draagt. Dat zou m'n oud-tante zaliger niet leuk hebben gevonden. Ja, ooit was het voor autochtone (oudere) dames heel normaal om hoofddoekjes te dragen. Als zo'n lapje stof vrouwen al onderdrukt wat doet de stropdas dan met mannen? Weg met de stropdas in de kantoorcultuur! Waar blijft Amnesty om deze vorm van mannen-onderdrukking te veroordelen!?

De opbrengst van de hoofddoekjes-belasting zou ten goede kunnen komen aan bijvoorbeeld het Blijf van m'n Lijf-huis. Als ludiek protest tegen deze uiting van racisme zou ik bijna zelf met een hoofddoekje gaan rondlopen maar het is beter om Blonde Geert en zijn uitspraken simpelweg te negeren en dingen te doen die mij écht nuttig lijken. Zoals uitrekenen wat de peroxide politicus onze maatschappij nu eigenlijk jaarlijks kost.

Aan salarissen, fractie-ondersteuning en onkostenvergoedingen kregen Blonde Geert en zijn vazallen ruim 6 miljoen euro; De vaak absurde kamervragen die hij en z'n fractiegenoten stellen kostten tot dusver ruim een miljoen euro; De beveiliging van de racistische voksvertegenwoordiger kostte de overheid (en dus de burger) ongeveer 10 miljoen euro.* Ruim 17 miljoen euro zijn "wij" kwijt aan de een of andere gefrustreerde idioot die nog zendtijd krijgt ook! Goed. Genoeg daarover.

Er gebeuren ook nog leuke dingen. De Pilates-oefeningen die ik ook vanmorgen weer deed met en bij vriendin Eva blijken goed voor mijn heup en ook op dagen dat ik niet doe aan Pilates vermaak ik mij opperbest.

Zo kon ik gisteren een vriendin helpen met een lastige situatie, kon ik een klant helpen uit een vervelende positie te komen, wees ik een leuke studente de juiste weg en ontving daarvoor spontaan een kusje op de wang, gaf ik een junk een sigaretje die in ruil een liedje voor mij speelde op zijn inmiddels 4-snarige gitaar en kon ik de sigarenman blij maken door hem te vertellen waar zijn favoriete biersoort nog verkrijgbaar was.

Bovendien maakte ik m'n zoon blij door hem mee te nemen naar de film. Wij wilden eigenlijk naar Inglorious Bastards maar die schijnt vanwege het gewelddadig karakter van de film uitsluitend toegankelijk te zijn voor mensen van 16 jaar en ouder. Jongeren moeten dus maar even een half jaartje wachten voordat ze die kunnen huren (Of illegaal downloaden als ze'm eerder willen zien maar dat mag natuurlijk niet...ssst!). Het werd dus maar G.I. Joe: The Rise of the Cobra die volgens de mensen van de filmkeuring geschikt is voor jongelui vanaf 12 jaar. Hoe gewelddadig moet Tarantino's nieuwe rolprent wel niet zijn (Typische woordcombinatie in het Nederlands, dat "wel niet". Maar dit terzijde) als in GI Joe: The Rise of the Cobra al halve steden worden vernietigd, de poolkap wordt opgeblazen, duizenden mensen worden vermoord en soldatenhoofden van binnenuit exploderen?

*Bronnen: Ondermeer tijdschriften Panorama en HP de Tijd en minister Hirsch Ballin.

Onbegrijpelijk

Laatst zag ik weer zo'n groepje mensen dat er genoegen in schept om anderen uit te lachen. Vaak zijn bijvoorbeeld mensen met het syndroom van Down mikpunt van dit soort gasten. Toch wel vreemd, want terwijl mensen met Down vaak van nature alles mooi en iedereen lief vinden betalen de raddraaiers 5 euro per stuk (of meer!) voor pilletjes op dure feesten (80 euro entree schijnt normaal te zijn) om hetzelfde effect te bereiken en zich dus eigenlijk "als een mongool" te gedragen...

Hoe komt een mens eigenlijk aan zo'n overpeinzing als bovenstaand? Persoonlijk wijt ik het aan de alcohol die gisteravond laat werd genuttigd tijdens het spontane feestje te mijner ere. Dat ontstond door het onverwacht langskomen van twee buurvrouwen, een buurman en een vriend van één van hen. Een buurvrouw had haar gitaar mee en zodoende was er live-muziek, gespeeld door haar en ondergetekende. M'n arme zoon lag in de kamer ernaast mee te "genieten" maar kon gelukkig een beetje uitslapen omdat hij vandaag de eerste twee lesuren vrij was.

De mensen die kranten op spelfouten controleren voordat die naar de drukker gaan zijn al veel langer vrij, zo blijkt ondermeer uit de krantekop "Levenslang voor voorbeiden aanslag" die -met uitzondering van De Volkrant- waarlijk alle geschreven media klakkeloos hebben overgenomen van het ANP (Met dank aan ErwinM). Toch moeten deze overschrijvers en liefhebbers van de toetsencombinatie [Ctrl C], [Ctrl V] worden gered want "kranten zijn onderdeel van de Nederlandsche cultuur en een eeuwenoude traditie". Aldus Blonde Geert, een aantal van zijn vazalen en een stuk of wat meelopers.

Zakkenrollerij is ook een eeuwenoude Nederlandsche traditie. Nog uit de tijd dat deze lieden "beurzensnijders" werden genoemd. De traditie is zelfs ouder dan kranten drukken maar toch willen politici de ene "traditie" wél in stand houden maar die oudere niet. Onbegrijpelijk...

De link van vandaag is naar een vers gevonden weblog met heerlijke (en levensechte) verhalen.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Jerry van Rooijen, Patrick Swayze, Norman Borlaug en Jan Willem Masman

Frans

Vaak hoor je mensen klagen dat kinderen niet willen luisteren. Als vader van ondermeer een beginnende tiener weet ik daar alles van. Maar kinderen zijn tegenwoordig niet de enigen die niet schijnen te willen luisteren...

U kunt daar vast zelf wel voorbeelden bij verzinnen.

Ben blij dat ik zelf niet een cadeautje voor m'n verjaardag hoefde te verzinnen want het valt nogal niet mee iets te bedenken voor iemand die alles al heeft wat-ie wil of nodig heeft: Een woning, een bed, muziek, eten en drinken, mensen om hem heen om lief te hebben...

Kreeg ik gisteren (voor en na het zwemmen met een vriendin en haar zoon) al een paar alleraardigse cadeautjes van twee zusjes, vanmorgen werd ik verwend met een heuse verjaardagscake: M'n moeder bracht roti kukus!

Even later kwam een buurvrouw aanzetten met een fles Pina Colada en een half uurtje later werd ik bij een vriendin thuis getrakteerd op de Roemeense drank Afinata waarna ik bij m'n moeder de lunch genoot terwijl ik haar hielp met een computerprobleem. Tussendoor bleek ik nog telefonisch een vriendin van een kennis telefonisch te kunnen helpen met wat problemen van sociaal/juridische aard.

Bij thuiskomst wilde ik eigenlijk nog even een dutje doen omdat ik nog een beetje brak was van het spelen van Magic: The Gathering, gisteravond met vrienden Bas en Vincent. Maar helaas...m'n zoon kwam thuis en er moest nog eea opgeruimd en afgewassen worden.

M'n zoon zorgde voor het avondeten en van hem en m'n moeder kreeg ik de CD "Pajama Day" van Claw Boys Claw en "Return to Believe", een "Best of..."-luisterschijf van Tim Hardin. Het mooiste cadeau, daar kwam m'n zoon mee thuis: een heuse vette 8,7 voor Frans!

Fans van Douglas Adams' "Hitchhikers guide to the Galaxy" weten hoe oud ik ben geworden...Ik houd het hier even bij want ik heb een buurvrouw en een vriend op visite en bovendien komt m'n zoon zo thuis van karate.

De link van vandaag leidt naar de site van een oud-collega die leuke dingen doet met haar tijd.

Een verhaaltje

"Ik vind je mooi" zei ze tegen hem, zomaar vanuit het niets. Hij draaide zich om, keek haar aan maar herkende de blik in haar ogen niet. Even later was zijn voordeur bereikt.

Terwijl hij de sleutel in het slot stak vormde er zich een gedachte; Zij kon maar beter niet blijven slapen.

Kussen

"De komende tijd moeten we nog even de broekriem aanhalen maar daarna wordt alles beter" zal worden gezegd op Prinsjesdag 2009. Ik baseer mij op het feit dat dat bij de laatste pak'em beet 20 edities ook al werd gezegd. Ik zie deze "traditie" ook dit jaar niet verbroken worden.

Het hele leven is een aaneenrijging van gebeurtenissen die hooguit verbroken worden door andere gebeurtenissen. Een beetje als het kralensnoer dat dochter Eva vandaag voor mijn aangenaam verraste moeder maakte. In het ergste geval breekt het snoer maar de kralen blijven heel. Haal er een nieuw snoer doorheen en alles is weer bij het oude. Dat wil niet zeggen dat het geen moeite kost maar met wat hulp kan iedereen zijn of haar levens-ervaringen weer aan het snoer rijgen en verder gaan met genieten.

Genieten deden m'n zoon, zijn zusje en ik ook op het verjaarspartijtje in het park van een jongeman die nu vijf jaar op deze planeet verblijft. Hij bleek zeer verguld met het cadeautje dat wij voor hem hadden: een lekker zacht en groen Indiaas kussen.

De link van vandaag is naar een site die de draak steekt met Sarah Palin's mogelijke nominatie voor president in 2012. Er blijken fans te zijn die oprecht denken dat de mensen achter deze site Sarah hierin steunen. Humor!

Troost

"Het Weerzien" van Nicci Gerrard is boek nummer 23 van dit jaar en kon mij niet boeien, hoe aangrijpend ook het verhaal "an sich" en hoe goed geschreven sommige stukjes.

Heel af en toe lees ik één van m'n eigen oude stukjes terug. Soms denk ik dan "O ja!" en soms denk ik "Dat zou ik nu heel anders opschrijven." Heeft U dat ook wel eens?

Een tijdje gebruikte ik een andere reaktie-venster leverancier maar stapte over op Haloscan omdat die service betrouwbaarder bleek. Helaas zijn met die overstap ook al de oude commentaren verdwenen. Vandaar mijn verzoek aan U, lezer dezes: Wilt U zo goed zijn in mijn archief (rechterkolom, stukje omlaag scrollen) een willekeurig stukje aan te klikken, dat te lezen en daar Uw commentaar op te leveren? In ruil zal ik hetzelfde bij U doen...alvast bedankt!

(Daarnaast worden m'n gastenboek en forum ook niet meer gebruikt. Ik weet't, ze zijn ook wel heel erg Web 1.0 maar toch...Nu is ook nog m'n officiële website erg "Jaren'90" maar er wordt aan gewerkt! Wie nog wil zien hoe een website er meer dan 5 jaar geleden uitzag heeft nu nog de kans...)

Ik kon ook m'n huisarts bedanken voor het goede nieuws vanmorgen; Het lijkt er op dat niet m'n hele heup vervangen hoeft te worden maar slegs de "kop" van het gewricht. Kijk, dat scheelt! Meteen maar een afspraak gemaakt met de orthopeed die de zaak verder zal overnemen. Het eerstvolgende gaatje in zijn agenda bleek op 13 november. Wel dit jaar nog. Da's iets.

M'n moeder was zo lief om mij morele steun te verlenen bij het ontvangen van de uitslag en zo zaten wij samen een half uurtje later te genieten van een broodje met een bakkie troost.

De link van vandaag is naar een brief die ik stuurde aan Lodewijk Asscher met daarin de vraag: Hoe wordt al het binnenkomende parkeergeld eigenlijk verdeeld?

Jesje de Schepper

Gisteravond genoot ik samen met een buurvrouw van een optreden van Jesje de Schepper & Friends. In de woonkamer van deze voor velen onbekende jongedame was een intieme sfeer geschapen die goed paste bij haar zelfgeschreven teksten.

Soms viel er een betekenisloze stilte wanneer het publiek de prachtige woorden even liet bezinken. Ook bij het drankje in de tuin na afloop bleek dat men vaak om woorden verlegen zat in een poging te omschrijven hoe de muziek beviel.

Prachtige woordvondsten passeerden de revue. Zoals:"In de armen van een ander denk ik het meest aan jou" en bij een liedje over middelmatigheid "Ik ben de perfecte stationshalfigurant".

Komende zaterdagmiddag kunt U haar nog horen en zien spelen in het kader van het Amsterdam Fringe Festival.

Vanavond speelde en zong ik weer in het bijzijn van een kundige gitaarleraar. (Maar hij woont bovenaan een oud trapportaal en m'n heup had daar behoorlijk last van, ondanks het uurtje Pilates vanmorgen, bovenaan de trappen van een ander oud pand..Maar morgen naar de huisarts; Horen wat zij te zeggen heeft over het al dan niet vervangen van mijn slechte heup door een werkend nep-exemplaar) Hoewel er duidelijk progressie wordt geboekt zal het nog wel een jaartje of wat duren voor ik zover ben als Jesje de Schepper.

Omdat dit zo'n kort stukje zou zijn (vooral door een gebrek aan inspiratie gecombineerd met een ernstig tekort aan wereldschokkend nieuws) nog even een oud verhaaltje van mijn hand, speciaal voor de nieuwe meelezers:

----

Ze lag op haar rug naar de sterren te kijken en vroeg zich af waar ze vandaan kwam. Ooit had iemand haar een naam gegeven maar die was ze al lang vergeten. Ze wist nog dat ze wachtte. Maar waarop? Intussen genoot zij van haar dromen en fantasieën.

Vage herinneringen verontrustten haar maar nooit voor lang. Gedachteloos speelde zij met het kleine object dat ze altijd binnen handbereik had. Het bood haar troost. Jaren gingen voorbij en aan eten komen werd steeds moeilijker maar zij was tevreden. In haar eigen kleine wereld was zij alles.

Toen men haar verbleekte botten vond vroeg men zich af waar ze vandaan kwam en of haar ooit een naam was gegeven.

----

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Aage Bohr

Neutronenbom

Ten burele van de redactie van grote media als Nu.nl is het een drukte van belang:"Heb je't gehoord? Gordon stapt uit de Toppers! Wat kan mij't schelen dat op dit moment tientallen mensen een verschrikkelijke verdrinkingsdood sterven bij overstromingen in Istanbul!? Besef je wel dat de Toppers straks verder bestaan zonder Gordon!? Wat zeg je!? De bevolking dwingen over te stappen op spaarlampen levert één hele procent energiebesparing op maar woningbouwverenigingen dwingen huizen te isoleren bespaart ruim 12 procent aan energie? Wie kan dat nou wat interesseren!? Gordon gaat weg, man! Dit is groter dan de verhalen van Laura en Jan Smit samen!! Wie had gedacht dat Gordon ooit zou opstappen uit de Toppers!? Wat kan mij't schelen dat volgend jaar de ziekenfondspremie 10 euro per burger omhoog gaat om te kunnen betalen voor een niet-werkend medicijn tegen de Mexicaanse griep? Wat kan mij het schelen wat Ab Klink allemaal beweert om zich onder zijn stomme anti-rookplannen uit te eh...kletsen? Kan het echt iemand schelen dat de AOW-leeftijd wordt verhoogd terwijl de AOW-premie stijgt en het AOW-inkomen daalt!? Ga toch weg, man! Ik moet CNN bellen. En de NASA...want een Megaster is wereldnieuws..."

Dat ik vandaag zowel een vriend alsook een moeder (m'n eigen met name) heb geholpen met een computerprobleempje, een ophangbeugel voor m'n gitaar heb gekocht (die ik overigens heb laten bevestigen door mijn bijzonder handige zoon), een behoorlijke stapel wasgoed heb weggestreken en een drietal facturen heb verzonden is niet bepaald wereldnieuws. Zelfs het nieuws dat ik vandaag de dokter heb gesproken over een eventuele vervanging van m'n versleten heup is geen wereldnieuws te noemen. Sterker nog: voor mij valt het allemaal in de categorie "Gordon verlaat Toppers".

In diezelfde categorie valt wat mij betreft ook veel nodeloos onderzoek. Dit bijvoorbeeld:

Maanden van onderzoek leidde tot de volgende conclusie: Bij het zien van een vrouw kijken de meeste mannen in eerste instantie naar de borsten en heupen om vervolgens pas de rest van de vrouw op te merken.

Briljant! Wat een goed idee om serieus onderzoek te doen naar dit verschijnsel. Het is ook een conclusie waar de mensheid serieus bij gebaat is! Wie had ooit kunnen denken dat mannen vooral opletten of een vrouw in staat is voor nageslacht te zorgen?

Om een soortgelijke reden beoordeelt een vrouw een man op brede schouders, een sterke kaaklijn en de nieuwwaarde van zijn auto:"Is dit exemplaar in staat vrouw en kinderen te verdedigen en (financieel) te onderhouden?"

Ik ben blij dat er wetenschappers zijn die andermaal belachelijk veel geld hebben uitgegeven aan het bevestigen wat zelfs de redactieleden van de Fancy al jarenlang vermoedden.

Het heeft in elk geval voorkomen dat zij zich bezighouden met serieus onderzoek naar een opvolger voor bijvoorbeeld de neutronenbom.

De link van vandaag leidt naar de Photoshop-kunsten van Jan Oliehoek

Troost

"Only you can save mankind" van Terry Pratchett is boek nummer 22 van dit jaar en vertelt van de held Johnny Maxwell die wordt meegesleurd in een spannend ruimte-avontuur.

Mijn leven is lang niet zo spannend als dat van Johnny maar geeft toch genoeg voldoening. Zo had ik vanmorgen vriend Pieter op visite en gebruikte ik de lunch bij m'n moeder. Ook was er tijd voor schoonmaakwerkzaamheden waarbij zelfs het deksel van de vuilnisbak niet werd overgeslagen. Tot slot werd er wat meubilair verschoven.

Lui zijn is fijn maar omdat ik er zelf niet altijd tijd voor heb laat ik het graag een ander zijn. Dan kan ik er in elk geval nog naar kijken. Lui zijn is ook vermoeiend. Ook daarom laat ik dat graag aan anderen over.

Bij de journaalredactie lijkt men ook lui geworden:

Het WK zoetwatervissen, twee militairen die omkomen in een oorlogs-situatie, Amsterdam start een nieuwe bodemloze bouwput, Laura komt bij Oprah, Belgische gevangenissen zijn verouderd, mensen vinden genealogie een boeiende hobby, Wesley Sneijder heeft een blauwe plek en het weer van de afgelopen dag. Dat waren de nieuws-items in het journaal van de laatste paar dagen. O ja: er werd ook nog iets gezegd als: "Morgen wordt het ongeveer hetzelfde weer als vandaag en hier en daar valt mogelijk wat neerslag maar misschien ook niet".

In wezen komt het weerbericht daar altijd op neer. Afschaffen die handel en de zendtijd gebruiken voor bijvoorbeeld filmpjes van Loekie de Leeuw. Of de terugkeer van Brigadier Dog. Deze geweldige tekenfilmserie was op TV in de tijd dat het nog niet gebruikelijk was om een videorecorder in huis te hebben. Ik had dus gewoon pech.

Maar gelukkig is er YouTube:



Robby van der Leeden had ook gewoon pech maar met ernstiger gevolg: Volgens De Telegraaf werd hij in het hoofd geraakt door een waarschuwingsschot. Naar het schijnt vuurde een politieman een waarschuwingsschot in de lucht waarbij de kogel bij terugkeer het schedeldak van de onfortuinlijke 19-jarige Rotterdammer doorboorde. Voor de nabestaanden is dat een schrale troost.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Kevin van de Rijdt en Mark Leijsen

Tijdstip (Een verhaaltje)

Hij baande zich een weg door de duidelijk zichtbare rookwolken en de niet al te grote mensenmassa. Op de voet gevolgd door een kameraad. Door een luik dat in eerste instantie niet als zodanig herkenbaar was verdwenen de twee in de muur.

Door een kijkgat op kruiphoogte volgde zij hun verrichtingen. Binnen enkele minuten opende de eerste man het luik van binnenuit en beende weg -rokers, praters en drinkers negerend- naar de belendende ruimte alwaar duidelijk hoorbaar door de klapdeuren heen een feest in volle gang was.

In de lichaamshouding van een dier dat op handen en knieën klaarzit om haar bijdrage te leveren aan het voortbestaan van de soort wist zij te melden dat de andere man nog immer in de kamer aan de andere kant van de muur stond te wachten, af en toe om zich heen kijkend.

Met de ongeduldig afwachtende houding van iemand die op de afgesproken plek staat maar plotseling onzeker is over het afgesproken tijdstip.

Kleinkinderen

"De Kikvors en de Flamingo" van Midas Dekkers is boek nummer 21 van dit jaar en gaat -zoals gebruikelijk in de werken van 's lands beroemdste bioloog- over beesten, mensen en de verschillen en overeenkomsten tussen beiden.

Op een feestje gisteravond waren ze er ook weer: de Brulaap, de Ezel en zelfs De Vroege Vogel. Op zo'n feestje wordt natuurlijk het een en ander gelogen: Mensen laten zich nu eenmaal graag van hun beste kant zien en liegen hoort daar dan een beetje bij. Door middel van make-up wordt gelogen over het uiterlijk. Door middel van kleding wordt gelogen over de levensstijl en door middel van woorden wordt vaak gelogen over leeftijd en interesses.

Liegen is eigenlijk helemaal zo slecht nog niet en menig situatie die anders zou escaleren in een of andere vorm van geweld is gered met een grotere of kleinere leugen.

Soms is het wel heel duidelijk dat iemand liegt. Neem sommige autoriteiten in de zaak van Karst Tates. Zijn ex-werkgever herinnert zich woord voor woord een gesprek dat hij 5 jaar geleden voerde met de man die op Koninginnedag 2009 een aanslag pleegde op de Koninklijke familie. Zacht gezegd onwaarschijnlijk.

Misschien bent U de uitzondering op de regel en liegt U echt nooit? U zegt bijvoorbeeld nooit "Wat een interessante schoenkeuze" waar U eigenlijk bedoelt te zeggen dat het schoeisel in kwestie het meest afgrijselijke paar is dat volgens U ooit een winkel heeft verlaten?

Lastig wordt het wanneer wij onze kinderen vertellen dat zij niet mogen liegen en wij hen vertellen waar zij wel en niet in mogen geloven (Sinterklaas, God, Democratie...) terwijl wij hen intussen doodleuk voorliegen ("Flappie is nu op een hele mooie plek met een heleboel lekker groen gras en heel veel meisjeskonijnen..." en "Nee hoor, dat doet helemaal geen pijn" wanneer je weet dat even later de tandarts in hun mond zal zitten poeren en dat wel degelijk pijn zal doen.

In elk geval -om terug te komen op het feestje van gisteren- plezier hebben doet geen pijn. De voorpret was er in de vorm van visite van vrienden Vincent en Jessica die bleven eten (terwijl Jessica eerder op de dag m'n moeder, mij en m'n zoon in haar geweldige Fiat 500 Stationwagen uit 1968 naar het tuincentrum (en terug!) reed). Vriendin Thura at even snel een hapje mee voordat zij naar het theater annex nachtclub ging om zich voor te bereiden op haar debuut onder de spotlights. Onverwacht meldde vriendin Suus zich, de vroegere oppas van de Ferman. Zij besloot mee te gaan naar het Burlesque Freakout feestje waar een hoop plezier werd beleefd met de diverse shows, waar ook vrienden Marcus en Melissa hun opwachting maakten en waar sommigen meer dronken dan goed voor hen was. En dan bedoel ik niet appelsap. Over de afterparty zwijg ik maar liever...

Gezwegen werd er niet bij mijn moeder vandaag die officieel haar 74e verjaardag vierde met lekker eten en in gezelschap van al haar kinderen en een aardige portie kleinkinderen.

De link van vandaag (Engelstalig) is naar een site die heet "Things only a Republican could believe"

Lopen (Een verhaaltje)

"Trek je broek maar uit" zei de dame met een glimlach rond de lippen en een blik in de ogen die deed denken aan die van een kind dat net thuis komt van een rondje belletjetrek in de wijk. Zij vroeg hem te gaan liggen waarna haar kundige vingers begonnen met het betasten van zijn linkerdijbeen. Een paar minuten later kon hij zijn broek weer aantrekken.

"Ik wil graag een foto van je". -"Eh...da's goed" kon hij stamelend uitbrengen. Nog geen uur later vroeg een homosexuele fotograaf hem of hij van plan was nogmaals vader te worden in de toekomst. Nadat hij hem had verzocht zijn broek uit te trekken. Een paar dagen later vertelde de dame hem aan de telefoon wat zij van de gemaakte foto vond en zei met nauwelijks verholen verbazing in haar stem:"Ongelooflijk dat jij met die pijnlijke versleten heup nog trappen kunt lopen!"

Niet

Heb nog nooit aan wat voor verkiezing dan ook meegedaan, behalve toen ik voor de SP op de lijst stond maar opeens vroeg ik mij af of er ooit mensen zouden zijn geweest die mij ergens voor hadden genomineerd. En zo ja, waarom. Die vermaledijde Dutch Bloggies Award mag gerust aan mij voorbijgaan; laat de vriendjes en vriendinnetje die maar gewoon weer aan elkaar geven...Dat mensen dit weblog lezen en af en toe reageren is voor mij meer dan voldoende erkenning voor het werk dat ik erin steek. Jammer dat dat ene vraagje blijkbaar de aandacht heeft afgeleid van de échte inhoud...ik zal't nooit meer doen...;-)

Wat een ongekend felle reacties trouwens! Hoezo dat dan?

Natuurlijk zijn populariteitswedstrijden enge verschijnselen en hoort het helemaal niet uit te maken hoe populair bijvoorbeeld een bepaald weblog is. Kijk maar naar de verschillen tussen GeenStijl en willekeurige weblogs van mensen die écht kunnen schrijven. Bijvoorbeeld.

Terug naar de orde van de dag: Terwijl er een buurvrouw een taart staat te bakken in m'n keuken zit ik moe te wezen van gitaarles. Vooral het lang stilzitten op een kruk blijkt een aanslag op m'n slechte been. Extra Pilates-oefeningen ten spijt. Ik kan prat gaan op enige dicipline wat betreft het doen van oefeningen maar ik ben echter geen controlfreak.

Die overheid van ons kan zo naar het RIAGG als controlfreak: per dag tappen "wij" net zoveel telefoonlijnen als de Amerikaanse overheid per jaar. Het is toch wat, niet?

De link van vandaag is naar m'n andere weblog alwaar ik foto's plaats in het kader van Skywatch Friday. Toevallig ben ik vandaag verkozen als "guest of the week" van deze steeds populairder wordende manier om foto's van luchten wereldwijd met elkaar te delen. En nee, het is geen populariteitswedstrijd: uit alle inzendingen wordt er wekelijks eentje uit de hoge hoed getrokken.

Handiger

Gisteren was m'n moeder jarig. (Nog van harte mam!) In het kader daarvan gingen we naar de Wallen waar zij, m'n zoon en ik genoten van een heerlijke Chinese maaltijd. Er was voldoende over om mee te nemen en vandaag nogmaals van te genieten.

Genieten is goed voor de mens maar lijkt te weinig te worden gedaan. Neem de mensen die almaar haast hebben. Zoveel dat zij met opzet het bordje "Fieters afstappen" negeren en ongelukken veroorzaken. Vandaag wees ik weer een fietser op het duidelijke bord dat is geplaatst bij een wegopbreking bij ons om de hoek. Hij lachte schamper naar en om mij en even later hoorde ik een gil en een hartverscheurende kinderkreet. Zijn achteropzittende zoontje bleek z'n handje te hebben bekneld tussen fiets en afrasteringshek. Ik draaide mij maar om zonder te zeggen "Zie je nou wel?".

Dan zijn er ook mensen die zoveel haast hebben met het opvoeden van hun kroost dat zij liever de vlakke hand gebruiken dan liefde, aandacht en geduld. Vreemd genoeg vinden diezelfde mensen wél de tijd om hun nieuwe hond vervelende gewoontes af te leren met liefde, aandacht en geduld. Niets mis met een beetje dierenliefde: vaak zijn dieren een makkelijk slachtoffer van slechte omstandigheden maar waarom zijn zelfs hardcore dierenliefhebbers fervente verdedigers van kattenrechten maar niet van die van het ééndagskuikentje dat "het lieve beestje" te eten krijgt? En waarom beschermen diezelfde activisten niet de rechten van muizen en muggen? Hebben alleen schattige beesten rechten? En waarom minder dan kinderen? Waar blijft nu een Partij voor de Kinderen? vraag ik mij regelmatig af. Ik bedoel dan niet Stichting Martijn, die zijn tenslotte ook voor de kinderliefde. Maar dat terzijde. Zouden mensen niet meer instinctief weten hoe zij kinderen kunnen opvoeden? Waar zou dat toch aan liggen?

Misschien ligt dat wel aan het feit dat er inmiddels zoveel manieren van communiceren bestaan dat men de vaardigheid an sich is verleerd.

Hoe dan ook: niet alleen bij individuen is het een probleem maar ook zeker bij instanties...

Maandag toog m'n zoon onverrichter zake naar karate. Het ging niet door. En de buurthuismedewerker wist niet waarom. Toen de vrouw van de karate-meester nog zelf de administratie deed werd je keurig thuis gebeld als er iets was; nu het papierwerk is overgenomen door zo'n welzijnsstichting kun je service vergeten. Bovendien is de lesprijs verhoogd.

Hebben mensen op school niet geleerd hoe je met anderen moet omgaan?

Ik heb het geluk gehad eerst op een Hervormde school te zitten en daarna een jaartje naar een Katholieke school te mogen. Dat vond ik raar: je mocht zo veel kattekwaad uithalen als je wilde, zolang je daarna maar een weesgegroetje deed. Op de Hervormde school werd ons geleerd dat je met anderen niet doet wat jij niet wil dat zij met jou doen. Veel handiger.

Vandaag heb ik een ego-tripperig vraagje:

Zouden mensen mij al genomineerd hebben voor de Dutch Bloggies 2009?

Vallen

Hoera! Wij zijn weer ergens de beste in! Amsterdam staat wereldwijd op de eerste plaats waar het gaat om de prijs van een uurtje parkeren in de binnenstad. Dat kost inmiddels 5 euro. Van al het parkeergeld dat landelijk binnenkomt in de gemeentekas komt maar liefst 25 procent van hen die het centrum van de hoofdstad hebben gekozen als parkeerplek voor hun automobiel.

De kosten voor parkeren in Amsterdam stegen de afgelopen 20 jaar met gemiddeld 12 procent per jaar terwijl de kosten voor bouwleges en rioolrecht met "maar" 10 procent gemiddeld per jaar werden verhoogd. Toch wel vreemd dan dat zo veel mensen steeds meer moeite hebben die kosten op te brengen. Het gemiddeld inkomen steeg met ongeveer 3 procent op jaarbasis. Als dit zo doorgaat raken we binnen een jaartje of 15 massaal aan de bedelstaf. Of zou dat gewoon de bedoeling zijn van de overheid?

In ieder geval rijden er eerdaags geen treinen meer met vertraging: het spoorboekje wordt gewoon afgeschaft. Eerst was het al zo dat treinen die langer dan een kwartier vertraging dreigen op te lopen gewoonweg helemaal niet rijden en ook niet worden opgenomen in de vertragings-tabellen, straks wordt het nog makkelijker voor de NS om de zogenaamde doelstellng te halen: Meer dan 80 procent van de treinen moet op tijd rijden. Op dat doel te halen zal helaas wel het treinkaartje met ongeveer 8 procent in prijs worden verhoogd. Ik ga voortaan wel lopen...

De overheden laten verantwoordelijkheid steeds vaker aan de gewone burger. De fabrikant van de iPhone en de iPod iTouch volgt dit voorbeeld door te beweren dat het de schuld van de klant is dat die apparaten in hun gezicht ontploffen: De klant moet maar gewoon geen druk uitoefenen op het beeldscherm door het ding in een tas of broekzak te bewaren of door het apparaat te laten vallen! Als de klant slim is koopt-ie geen iPhone tot Apple de fout toegeeft en er eentje produceert die niet kan ontploffen. Overigens: Is dat nou echt heel handig, zo'n iPhone en kan je er zoveel meer mee dan met een gewone mobiel? En bovendien: zijn al die "extra's" het extra geld en risico van gezichtsverlies (letterlijk!) ook wel waard?

Behalve veel geld schijnen mensen het ook niet erg te vinden veel tijd te steken in zaken die eigenlijk niet zo heel nuttig zijn. Ik steek daarbij ook de hand in eigen boezem want het bijhouden van dit weblog en het lezen van anderen kost mij al gauw een uur per dag. Bijvoorbeeld.

Er zijn ook mensen die tijd steken in het ontwikkelen van een Excel-formule die na het invoeren van een geboortedatum in één opslag laat zien hoe oud die persoon dan is. Dat is in zoverre nuttig dat de personen in kwestie die tijd niet kunnen gebruiken om anderen lastig te vallen...

De link van vandaag is een waarschuwing aan het adres van mensen die gebruik maakten van de diensten van AFT-casting. Inmiddels zijn zeker tientallen modellen niet betaald en heeft men AFTGroup failliet laten verklaren. Tegelijkertijd maken een paar medewerkers van dit castingbureau een doorstart onder de naam AF2. Nou, mij krijgen ze niet als klant.

Ter afsluiting van dit iets te lange stukje (excuses daarvoor) nog even een paar jaar oud filmpje: Svenson & Gielen met "I know what you did". Goed kijken want deze weblogger speelt mee in de clip en vond vooral de laatste scène vréééselijk om te spelen...