Niet

Wij hadden een relaxte dag: M'n zoon haalde z'n boeken op van school en fietste later z'n folderwijk en ik verrichte wat huishoudelijke taken zoals planten watergeven en een was draaien en dergelijke. Verder kwamen er twee buurvrouwen (niet tegelijk) op visite en verliep de dag zonder noemenswaardige incidenten.

Eén incident op één strandfeest en meteen gaan er stemmen op om alle strandfeesten te verbieden. Typisch Nederlands, zo'n reactie. In Brazilië denkt men er gelukkig anders over. Anders zou het eerste carnaval in Rio de Janeiro meteen het laatste zijn geweest nadat er in het feestgedruis mensen waren omgebracht. Het is nu eenmaal een feit: overal waar veel mensen op een kluitje staan zijn er mensen die agressief worden. In het geval van Hoek van Holland richtte die agressie -gevoed door alcohol, moedwil en warm weer- zich tegen een handvol gewapende agenten. Die raakten uitiendelijk in paniek, losten waarschuwingsschoten en vuurden uiteindelijk met scherp. Ik kan ze dat niet kwalijk nemen; als ik ergens met een groepje van 5 vrienden of collega's sta en een paar honderd agressieve dronkelappen maken duidelijk dat zij mij levend willen villen gebruik ik elk wapen dat ik in handen kan krijgen. Natuurlijk.

Hoe erg dit ook allemaal is voor ooggetuigen en met name voor de nabestaanden van de 19-jarige jongeman die omkwam doordat er een groep mensen op uit was om heibel te schoppen op Sunset Grooves maar ook in mijn ogen heeft de politie correct gehandeld en zijn het met name de agenten die hulp nodig hebben.

Ook zeezeilster Laura Dekker heeft hulp nodig. Prima dat de Raad voor de Kinderbescherming naar voren treedt als "De Grote Kinderbeschermer" maar ik vraag mij serieus af of Laura beter af is als de Raad haar ouders van haar afneemt. Is de Raad er oprecht op uit om Laura te helpen of is het weinig meer dan een kwestie van image-building?

Heb ik een idee voor een oplossing? Wat dacht U van deze: De Kinderbescherming huurt een bekende zeezeiler in om langszij met Laura mee te varen om zo een oogje in het zeil te kunnen houden. Tegelijkertijd kan hij (of zij) natuurlijk de jongedame wat huiswerk-ondersteuning bieden via mega-, tele- of semafoon. Dankzij een wereldwijd netwerk van satellieten kan Laura gewoon les krijgen en huiswerk maken via internet. Zoals ook kinderen die langdurig in een ziekenhuis verblijven dat ondervinden. Het reilen en zeilen (pun intended!) aan boord van haar boot kan aan de 13-jarige avonturierster zélf worden overgelaten.

Overigens: Haar ouders hebben wel degelijk hun dochter ontraden de gevaarlijke tocht te ondernemen maar anderszijds zijn er ook ouders die hun kind ontraden alcohol, tabak of andere drugs te gebruiken. Maar als het jongmens het toch per sé wil, dan hou je dat echt niet tegen. Als ouders kun je weinig meer doen dan je kinderen wijzen op de gevaren van bepaalde acties want van verbieden is nooit iemand iets wijzer geworden. Is U door Uw ouders wel eens iets verboden? En, hielp dat?

Onlangs las ik een interessant artikel dat verklaarde dat mensen lui worden van hulp krijgen. Zo kunnen veel gehandicapten veel meer zelfstandig doen dan mensen in hun omgeving vaak denken. Gun ze dan ook die eigenwaarde en laat ze die dingen lekker zelf doen! Hetzelfde gaat op voor ontwikkelingshulp. Zeg nu eerlijk: Als U kon kiezen tussen maanden lang 12 uren per dag zwoegen in de brandende zon voor een opbrengt van 5 kilo graan of anderzijds een paar weken wachten in de schaduw van je hut tot er een zak van 20 kilo graan uit de lucht komt vallen...wat zou U dan kiezen?

Sterker nog: Het is een nobel idee om mugggen-netten te verschepen naar Afrika als voorzorgsmaatregel tegen malaria. Maar daarmee maak je de lokale netten-maker werkloos en bovendien -als de netten over een paar jaar aan vervanging toe zijn- blijven de inwoners van het land in kwestie afhankelijk van buitenlandse hulp. Mogelijke oplossing: het verstrekken van een micro-krediet aan de lokale nettenmaker zodat die zijn zaak kan uitbreiden, meer netten kan facriceren, meer lokale nettenvlechters kan aannemen, een bakfiets kan kopen, meer netten aan meer mensen kan verkopen waardoor minder mensen sterven na een beet van de malariamug en de netten-maker kan verder binnen een paar jaar de lening volledig kan aflossen. Iedereen blij. Toch?

Nou nee. Niet de mensen die willen dat de ontwikkelingslanden afhankelijk blijven van westerse hulp in bijvoorbeeld de vorm van tractoren, geld en voedsel. En niet te vergeten: wapens. Arme mensen zijn nu eenmaal eerder geneigd geweld te gebruiken om uit hun situatie te ontsnappen. Zodra mensen voldoende eten hebben en redelijk gezond zijn zijn ze tevreden en willen ze niet meer anderen doodschieten om aan meer eten te komen. Simpel, niet?

De link van vandaag is naar de plek op het web waar een bevriende fotograaf foto's heeft geplaatst van het Burlesque Freakout "It's circustime!" feestje van afgelopen zaterdag in het Rozentheater in Amsterdam. Ondergetekende is gespot in maar liefst 7 plaatjes op de betreffende pagina. Ontdekt U mij in meer of minder foto's?