Toewensen

"Thud!" van Terry Pratchett is boek nummer 30 van dit jaar en vertelt eigenlijk dat sommige dingen nu eenmaal belangrijker zijn dan anderen. Zoals het voorlezen van een boek aan een peuter belangrijker kan zijn dan het lot van koningen en het trouw zijn aan jezelf belangrijker is dan onmetelijke financiële rijkdom.

Voelde mij de laatste paar dagen de koning te rijk, omringd door niet-geveinsde vrolijkheid. Hoewel ook ik af en toe m'n mindere momenten heb ben ik blij niet iemand te zijn als Geert Wilders die van bijna alles uitsluitend de negatieve kanten ziet. Zou die man wel'ns een moment van geluk kennen?

Wij (Als in "U en ik" maar ook "M'n zoon en ik") mogen trouwens van geluk spreken dat wij voldoende geld hebben voor bijvoorbeeld het kopen van vuurwerk of het reizen naar een wintersportoord.

Op wintersport komen meer Nederlanders om en raken er meer gewond dan door vuurwerk. Waarom is er dan geen overheidscampagne die mensen aanmoedigt voorzichtig te skiën?

Dat is weer een van de raadselen die het leven zo boeiend maakt. Zo zijn er ook altijd weer mensen te vinden die er genoegen in scheppen het leven van anderen te verzieken. Naar het waarom blijft het gissen.

Vermoedelijk is dit mijn laatste logbericht van 2007 en daarom wensch ik U en de Uwen een genoeglijke overgang naar 2008 en spreek ik de hoop uit dat mensen er voortaan achter staan wanneer zij een ander een goed nieuw jaar toewensen.

Toch

De afgelopen twee dagen bivakeerde ik in de stad die eerdaags een paar dagen lang Ut Kielengat zal heten. Het was weer ouderwets gezellig bij vriend Erwin thuis. Na terugkomst uit Breda de lunch gebruikt bij m'n moeder om vanaf daar m'n zoon mee te nemen naar de vuurwerkwinkel om onze bestelling op te halen.

Bij het ophalen van de zusjes Eva en Dayna bleek dat laatstgenoemde helaas ziek bij haar oma ligt. Met Eva en haar broer even bij een paar buren langs met een klein eindejaarscadeautje van m'n moeder. Zo kwam het dat ik van buren Debbie en Billy hoorde dat een voormalig Sneeuwwitje tegenwoordig met de sterren danst; Letitia Dean -die eens Sneeuwwitje speelde terwijl ik één van de zeven mocht zijn- doet mee aan het Engelse Strictly come Dancing. Leuk om zoiets te horen.

Minder leuk is het om te horen dat het niet zo goed gaat met een bekende. Eigenlijk gaat het met een heleboel mensen helemaal niet zo goed en mag ik mijzelf gelukkig prijzen met een redelijk goede gezondheid, mensen om van te houden, een baan en voldoende financiële middelen om -zonder al te gek te doen- er redelijk van te leven.

Wanneer ik mijn huidige leven vergelijk met dat van zo'n anderhalf jaar terug dan valt mij op dat ik het toen veel drukker had maar nu veel vermoeider ben. Hoe komt dat toch?


Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Wim Meulendijk en die van Benazir Bhutto

P.s. Sinds een paar dagen bestaat dit weblog 5 jaar!

Gedachte

Nu ik tegenwoordig een "gewone" baan heb zitten echte acteerklusjes er voorlopig niet meer in. Toch had U mij vanavond nog op Nickelodeon kunnen zien in Het Mysterie van de Verdwenen Kerstkadootjes.

Kerst is de tijd dat mensen anderen omverlopen omdat zij haast hebben bij het kopen van de laatste kerstkadootjes. Het is ook traditioneel de tijd dat mensen ruzie maken over bij wiens ouders er gegeten moet worden: bij die van haar of bij die van hem. Het is ook de tijd van het jaar dat velen zich nog eenzamer voelen dan anders omdat zij deze dagen ooit met een geliefde doorbrachten.

M'n zoon en ik brachten de avond door met oma, tante Rita, m'n broer Stefan, z'n vrouw Loes en hun dochter Maud. Het was een bijzonder gezellige avond waarbij lekker werd gegeten en zelfs kadootjes werden uitgewisseld. Kerst kan een tijd zijn van bezinning en de tijd waarin een geliefde wordt herdacht. Alles onder de vlag van vrede. Maar dat kan natuurlijk het hele jaar door!

Mede daarom plaats ik de oproep: Hou de kerstgedachte het hele jaar in gedachte!

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Oscar Peterson

Kerstman

Je zal op vakantie maar je man en dochter verliezen. Dat overkwam een stel Nederlanders op vakantie in Oostenrijk. Dan denk je dat sleetjerijden niet gevaarlijk kan zijn. Zo zie je maar dat niemand aan het noodlot kan ontkomen. Reden te meer om elke dag er het meeste uit te halen.

Sommige dagen verlopen heel normaal. Zoals afgelopen donderdag toen ik na gitaarles met buurvrouw Winonah nog even oefende wat ik had geleerd:"Nights in White Satin" van The Moody Blues. Vrijdagmorgen mocht Ferdinand mee naar het werk alwaar hij m'n nieuwe bureastoel in elkaar zette en kennismaakte met een Apple Macintosh en verscheidene collega's. Dezelfde middag keken wij naar een bioscoopscherm waarop "I am Legend" werd vertoond met in de hoofdrol Will Smith. Onderhoudende film maar kan mij niet herinneren dat er in het boek van Richard Matheson ook zoveel geweld zat. Het zal de tijdgeest zijn.

De tijdgeest zorgde vandaag voor een aardig tafereel in het hofje waar m'n moeder woont; Verscheidene mede-bewoners hadden zich verkleed als figuren uit boeken van Dickens waardoor een heuse kerstsfeer onstond. Wij genoten ondermeer van gepofte kastanjes, warme chocolademelk en een doedelzak spelende kerstman.

Ouderwets

"Als je doodgaat in je slaap blijf je volgens mij voor eeuwig dromen"

M'n zoon heeft regelmatig van die alleraardigste opmerkingen maar gisteren rende hij gewoon heel hard negen rondjes om het blok huizen waar ook zijn school deel van uitmaakt. Hij deed dat samen emt zo'n 190 andere kinderen, een als Kerstman verkleedde juf en aangemoedigd door oma. De kinderen haalden met deze zogeheten sponsorloop geld op voor het goede doel.

Vandaag kreeg Ferdinand een heuse trofee uitgereikt: de tweede prijs in de lokale darts-competitie! Vanwege het kerstdiner op school kon hij vanavond niet naar atletiek. In plaats daarvan had hij met een paar vrienden afgesproken elkaar virtueel te ontmoeten op netwerk-site Hyves. Terwijl m'n zoon zich bezighield met chatten, hield ik mij bezig met het schrijven van kerstkaarten en het bellen met een vriendin. Eigenlijk ook gewoon een vorm van chatten. Maar dan wel ouderwets.

Koel

Gevaarlijk zijn de mensen die van een mening een feit kunnen maken maar nog gevaarlijker wordt het wanneer een feit een religie wordt. Pas dus maar op met wat je gelooft. Neem nu het "geloof" dat vuurwerk slecht is. Het zou levensgevaarlijk zijn, slecht voor huisdieren, slecht voor de portemonnee en zelfs slecht voor het milieu. Sterker nog: er is een door de overheid gesubsidieerde folder die deze reputatie bevestigt. Vreemd genoeg worden er geen folders gemaakt met overheidssteun die gaan over het feit dat bijvoorbeeld automobielen en oorlog per dag meer slachtoffers maken dan vuurwerk per jaar. Om nog maar te zwijgen over de schadelijke gevolgen voor het milieu...Misschien moeten mensen vaker en meer producten hergebruiken. Bijvoorbeeld door die te koop en te ruil aan te bieden via rommelmarkten.

Waren wij op zaterdag bij een -mede door buurvrouw Hetty georganiseerde- rommelmarkt ten bate van het goede doel om daarna even oma te bezoeken,















zo waren wij zaterdag samen met de kerstman te zien op de schaatsbaan op het Leidseplein.















Heerlijk om kinderen zo enorm breeduit te zien grijnzen! Zelfs bij de diverse valpartijen bleven Eva, Dayna en Ferdinand de Levensvreugd zelve. Menig volwassene kan daar nog een voorbeeld aan nemen.

Vandaag kon ik ook een grijns niet onderdrukken toen ik tijdens m'n einde-proeftijd-evaluatie-gesprekje te horen kreeg dat ik in ieder geval tot einde contract mag blijven, mocht ik dat willen. Heb voor het gemak maar "ja" gezegd.

Nog meer reden om te grijnzen hadden wij toen Superfer vandaag zijn volgende karate-diploma in ontvangst mocht nemen: 4e kyu wado-kai karate! Geen idee wat dat precies allemaal
betekent maar het klinkt wel koel.

TL

Hoe vaak het ook mislukt, mensen blijven toch proberen om anderen te veranderen. Vreemd eigenlijk wanneer je bedenkt dat iemand juist in zee gaat met een nieuwe partner omdat die is zoals die is. Stel dat het je al zou lukken om je partner te veranderen dan kun je daar toch nooit blij mee zijn?

Of je blij bent met een SMS'je van de politie die je een fijn en warm weekend toewenst nadat een Apache-helicopter een stroomstoring veroorzaakte door tegen een hoogspanningsmast aan te vliegen valt te betwijfelen.

Wat absoluut niet valt te betwijfelen is dat m'n kinderen gek zijn op en van elkaar. Ook ik voel me heerlijk als Ferdinand mij vertelt wat hij op de Timmerclub doet; als Eva mij wijst op twee nieuwe wiebeltanden of als Dayna zichtbaar geniet wanneer ik haar haren was. Het zijn die momenten van ongekend geluk wanneer een kind letterlijk haar vertrouwen in jouw handen legt door naar jouw hand te reiken met de hare bij het oversteken van een druk kruispunt.

Bij oma thuis vogeltjes in de kerstboom hangen terwijl papa geniet van de vrede en rust die heersen en met z'n drietjes in volledige harmonie de kerstboom optuigen en versieren terwijl papa het eten bereid.

Het eten dat ik doorgaans bereid is niet half zo luxe als dat tijdens de kerstlunch met de collega's, afgelopen donderdag. Omdat ik nieuw ben in het bedrijf was het voor mij een goede gelegenheid de mensen met wie ik werk in een ander licht te bekijken. Halogeen in plaats van TL.

Tiel

De jaarlijks terugkerende traditie van het plaatsen van een zogeheten "levende kerststal" in Washington gaat dit jaar helaas niet door; Nergens in de Amerikaanse hoofdstad kon men namelijk een maagd en drie wijze mannen vinden. Wel was er een overschot aan ezels...Niet echt een verrassing.

Ook geen grote verrassing is het dat particuliere aanbieders van inburgeringscursussen massaal frauderen. Men krijgt namelijk subsidie per ingeschreven leerling en niet per geslaagde. Geen wonder dat de cijfers niet kloppen want volgens de bureaus zijn er misschien wel 100.000 mensen die een inburgeringscursus volgen terwijl het in werkelijkheid misschien nog geen tien procent is.

Als straf zou je de directeuren van de frauderende instellingen naar Polen kunnen sturen om daar in de bouw te werken...

Nu ik zelf weer officieel fulltime aan het werk ben merk ik dat het vermoeiend kan zijn maar dat je er aan de andere kant ook energie uit kunt halen. In de paar maanden dat ik meer thuis was dan op kantoor leek ik minder in het huishouden te doen dan nu. Zeker nu ik eindelijk begin te wennen aan het nieuwe leefritme.

Al blijft het bijvoorbeeld wel lastig als je kwart voor zes thuiskomt om dan nog te koken, te eten en je zoon te vragen hoe zijn schooldag was, voordat je om 18.00uur (op woensdags), danwel om half zeven (maandag en donderdag) de deur weer uit gaat.

Maar ach, zolang je je realiseert dat ongeveer 98 procent van de wereldbevolking er slechter aan toe is dan jijzelf, is het allemaal prima te doen. Zelfs wanneer je geen stroom hebt, zoals onlangs in Spijkenisse en Hengelo en zeer recent in Tiel.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Ike Turner.

Indruk

Een aardige bijkomstigheid van m'n huidige betrekking is dat ik Engelsen het een en ander kan bijbrengen over de Nederlandsche cultuur. Zo heb ik hen laten kennismaken met een banketletter, het fraaie typisch Nederlandse woord "auditeren", chocoladeletters, de Tom Pouce en het verschijnsel Zwarte Piet. Vorige week liepen er een hoop zwarte pieten door de stad en de gedachte dat ik dit jaar voor het eerst sinds tijden mij niet op Fer's school heb beziggehouden met de voorbereidingen voor het Sinterklaasfeest viel mij toch wel even zwaar.

M'n weekend was niet zo zwaar en werd vooral in het gezelschap van m'n zoon doorgebracht. Zaterdag hebben wij ondermeer de vuurwerk-bestellijst ingeleverd en zondag waren wij er even uit om te lunchen bij oma en te spelen met één van zijn verjaardagscadeaus: een radiografisch bestuurbare libelle ookwel Waterjuffer ofwel Dragonfly. Niet alleen de bewoners van m'n moeders hofje waren onder de indruk!


Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Arne Jansen

Energie

"Het Slot" van Kafka is boek nummer 28 van dit jaar en werd vrijwel direkt gevolgd door boek nummer 29: "De Griezelbus 1" van Paul van Loon. Als vader moet je tenslotte bijhouden wat je zoon zoal leuk vindt. Toch? Gisteren was hij een paar uurtjes alleen thuis.

Gisteravond na gitaarles ging ik even langs bij het buurthuis waar elke donderdagavond les wordt gegeven in Pencak Silat. Ook buurvrouw Angélique was even langsgekomen om haar respect te betuigen inzake de pas overleden guru Rooky. Was leuk om de mensen van toen weer te zien en ik overweeg om hen vaker te gaan zien door weer regelmatig te gaan trainen. Even afwachten hoe het over een weekje of twee zit met m'n werk-en leefritme.

Dat van Joran van der Sloot kent een vast patroon: op het strand zitten, in de cel zitten, in een talkshow zitten, op het strand zitten, in de cel zitten...Niet dat ik jaloers ben!

Dat ben ik zeker niet op de inwoners van de Finse stad Nokia die flink ziek zijn geworden door het drinken van giftig leidingwater. Momenteel ben ik zelf niet zo lekker en heb daarom een kadoruil-feestje voor vanavond afgezegd. Ferdinand is op de verjaardag van vriend Steven terwijl hij zich gisteravond vermaakte met en bij vriend Michiel. Dat allemaal terwijl hij tussendoor ondermeer karateles en dartles heeft.

Hoe komt zo'n jongen aan zoveel energie?

Vandaag

"Een politieke partij mag altijd subsidie krijgen om haar gedachtegoed uit te dragen".

Met deze woorden oordeelde een rechter dat de SGP alsnog recht heeft op subsidie zelfs terwijl die partij zich niet houdt aan de regel dat alle mannen en vrouwen in Nederland gelijk behandelt dienen te worden. En als er nu'ns een partij bestond die wil uitdragen dat negers niet hetzelfde behandeld hoeven te worden als blanken? Of Joden niet als Christenen? Of blondines niet als brunettes? Of boekhouders niet als acteurs? Of mensen van boven de 85 kilo niet als mensen van onder de 85 kilogram?

Wat dan? Ik weet niet wat er dan gebeurt maar weet nog wel wat er gisteren gebeurde.Vaag...

Gisteren kwam vriend Georges gezellig bij ons eten en logeren en aangezien hij pas uit Rusland terugkwam had hij een fles wodka mee. Vanmorgen kwam buurvrouw Hetty namens Sinterklaas even langs. Waarschijnlijk omdat de Goede Sint het zelf veel te druk heeft vandaag.

Vermaakt

Niet iedereen begrijpt de bedoeling van het Sinterklaasfeest, zo valt op te maken uit een nieuwsbericht dat melding maakt van twee neergestoken mensen bij een Sinterklaasfeest in Antwerpen. De meeste mensen, echter, weten in elk geval voor een paar uurtjes per jaar nog wel wat respect op te brengen in de geest van de Goedheiligman. Zo ook in het Amsterdamse stadsdeel Westerpark.

Gisteren hebben Eva, Ferdinand en ik Sinterklaas gezien. Twee keer.
Een goede reden dus om de schoen te zetten. Dayna was nog wat ziekjes dus die bleef een rustig weekendje bij mama thuis. Omdat Sinterklaas dat vast wel zou begrijpen ook van haar maar een pantoffel bij de schoorsteen gezet onder het mom van "je weet maar nooit!" Inderdaad troffen wij vanmorgen het een en ander in de schoenen aan, verpakt in papier met allemaal Sinterklaasjes en Pietjes erop...

De middag was ook gereserveerd voor Sinterklaas-activiteiten want Eva mocht haar grote broer helpen met zijn surprise. Zodoende vindt men momenteel op diverse plekken in huis rose spatten verf! Eva mocht toekijken hoe de Ferman en ik 's avonds een spelletje Cathedral speelden maar vandaag kon het zeven-jarig hummel meedoen met een ouderwets spelletje Pim Pam Pet. Na een vroege brunch bij oma, vanmorgen, zijn we naar Schiphol gegaan.














Helaas was de promenade vanwege de slechte weersomstandigheden gesloten (blijkbaar kunnen vliegtuigmotoren er niet tegen wanneer (de sjaal van) een bezoeker de inlaat in waait!) maar desalnietemin hebben wij ons er prima vermaakt.














Boer en zus in een heus stukje vliegtuig!



















Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Evel Knievel