Farvel!

Kan altijd zo genieten als ik de stemmen van m'n dochters hoor...;-) Al is het maar aan de telefoon. Superfer en ik zagen vandaag oma genieten van haar huisje. Ze keek naar de nette witte muren, haar nieuwe wandmeubel, haar keukentje en het laminaat (Door m'n broer eigenhandig gelegd! Knap he?). Zij keek toe hoe haar kleinzoon en zijn vader een hoop lol hadden met een paar dozen Lego en zag dat het goed was.

Waar het vandaag niet goed was was in Irak. Het Irakese voetbalteam versloeg met penalties Zuid-Korea in de halve finale van de Asian Cup en het volk vierde feest. Totdat twee gehersenspoelde idioten het nodig achtten zichzelf bij Allah te melden met medeneming van zo'n vijftig feestvierders. Intussen blijven de bezetters het land beheersen. Was het eerst Saddam Hussein die zich het grootste deel van 's lands rijkdommen toebedeelde, nu zijn het vooral de oliemaatschappijen Shell en BP die de opbrengsten van de olie delen terwijl de lokale bevolking in armoede leeft. Dus wat is er verandert voor de Irakezen? Helegaar niets! En dat zal zo blijven totdat mensen beseffen dat het niet zozeer geld is dat gelukkig maakt maar bijvoorbeeld mooie herinneringen. In plaats van daarnaar te leven doet men louter aan zelfverrijking en heeft men bovendien de euvele moed het anderen kwalijk te nemen niet egoïstisch te zijn.

Neem ook bijvoorbeeld de doping-leveranciers in de Tour de France. Hen gaat het louter om het wielrenners duidelijk maken dat zij niet kunnen winnen zonder gebruik te maken van de hulpmiddeltjes van de wonderdokters. Zelfs de man in het geel, de Deen Michael Rasmussen, zou wel'ns niet geheel onschuldig kunnen zijn, gezien het feit dat de directie van de Rabo-ploeg hem uit de Tour heeft gehaald "omdat hij de interne regels heeft overtreden." In feite zijn veel wielrenners ogenschijnlijk niet meer dan junks en de tourbazen dealers en pooiers. Mij zal het niet verbazen als wij nooit meer iets horen van dit enorme dopingschandaal nadat de sponsors met verschillende beleidsmakers hebben gesproken.

Het kan ook zomaar zijn dat U eventjes niets van mij verneemt na vandaag...

Farvel!

Halen

Vandaag voor de allerlaatste keer deed ik de deur achter mij dicht van het huis waarin ik mijn tienerjaren heb doorgebracht. Een hoogtepunt (of dieptepunt, zo U wilt) was de keer dat wij een feestje gaven op zaterdagavond en de buren reedsch op vrijdagavond kwamen klagen over het lawaai(...) De vraag was niet of de muziek wat zachter mocht maar of de gasten alsjeblieft wat minder luid -maar vooral wat minder vals- wilden meezingen. Fijne tijden heb ik daar meegemaakt maar soms is het maar goed dat muren niet kunnen praten...;-)

Ferdinand mocht vandaag de rollen zeil die hij gisteren van de vloer had gestript uit het raam sodemieteren. Een hoop lol dat-ie daarbij had!

















Oma keek geamuseerd toe:

















Gisteren vermaakte de Ferman zich ook al zo bij oma en met haar buurvrouw Maria die even op de borrel kwam. Vanmiddag vermaakten wij ons tijdens het kijken naar de bioscoopfilm "Harry Potter en de Orde van de Feniks". Niet zo duister als ik had verwacht maar zeker wel een onderhoudende film die vooral leek te gaan over het belang van vriendschap.

Met name wanneer de situatie niet zo rooskleurig is leer je je vrienden kennen. Kijk bijvoorbeeld naar Gloucester, Engeland waar overstromingen, een gebrek aan drinkwateren het ontbreken van stroom van dorpsgenoten vrienden maakt.

In de Tour de France bestaan ook innige vriendschappen. Helaas vooral tussen dopingleveranciers en dopinggebruikers. Van mij hoeft-ie daarom niet zo, die Tour de Doping. Helaas voor de wielrenners die écht op eigen kracht de verschillende Cols bedwingen. Ik vind het knap maar gebruik m'n tijd toch liever voor andere zaken dan het kijken naar een wielerkoers.

Bijvoorbeeld voor het inruimen van de zolder zodat alle oude spullen die ik eerst bij m'n moeder op zolder had staan nu een nieuw plekje hebben. Het kon niet anders dan dat een hoop ouwe rotzooi een andere bestemming moet vinden. Dus als iemand van de lezers nog interesse heeft in zo'n tien dozen en tassen vol met rommelmarktspul? 't Is gratis op te halen!

Einde

Vandaag is m'n moeder overgegaan naar haar nieuwe woning. Het was even zweten en sjouwen maar met hulp van ondermeer m'n broer met z'n vrouw en hun dochter en vriend Erwin is het Project Verhuizing tot een goed einde gebracht. Vanavond slaap ik samen met m'n zoon bij zijn oma om haar bij te staan met het inrichten van de kastjes én om te zorgen dat zij de eerste nacht in haar nieuwe huis niet alleen is.

Gisteren hadden Superfer en ik een heerlijke dag met z'n zusjes. Vriendin Marjan was er getuige van hoe Grote Broer omgaat met zijn zussies.

Het leven is heerlijk en nu ik heb vernomen dat George Junior voortaan het martelen van gevangenen wil verbieden (voorheen was dat dus blijkbaar nog wel toegestaan) kan mijn weekend niet meer stuk.

Ook al loopt-ie nu ras ten einde...

Schande

Op een bankje in het plantsoen zit een vrouw die zichzelf duidelijk al een tijdje niet verzorgd heeft. Met een nietszeggende blik in de ogen staart zij naar een beter verleden. Het bierblikje in haar hand is leeg. Zij is de moeder van mijn zoon en ik ben niet bij machte haar te helpen.

Wat ik wel kan doen is zorgen dat onze zoon Ferdinand opgroeit tot een mens die te zijner tijd kan sterven met een gevoel van voldoening; Hij zal zijn best hebben gedaan om deze wereld wat prettiger te maken om op te verblijven.

Gisteren kon ik genieten van zijn schaterlachen tijdens de voorstelling van de Bluemangroup. Wie'm nog niet gezien heeft...DOEN!!

Vandaag zag ik zijn ogen oplichten toen hij zijn oudste zusje op zich af zag stormen toen wij haar en Dayna ophaalden. Ook zag ik hoe hij gloeide van trots toen Eva's jongere zusje zich aan hem vastklemde toen zij even dreigde kopje onder te gaan in het zwembad, vanmiddag.

Vanmorgen smulde hij met zijn zusjes samen van kaasstengels in oma's nieuwe huisje en in haar gezelschap en zojuist wenschten de drie elkaar en mij welterusten met hun traditionele eindedags-knuffel terwijl zij vandaag ook een andere traditie in ere hebben gehouden: het spelen van het geweldige spel "Volg de broer".

Vaste lezers weten dat ik een vrij intensief leven lijdt maar hierboven staan voorbeelden van momenten waarop het mij volstrekt koud laat wat mijn bankstatus is of mijn positie op de maatschappelijke ladder van succes.

Maakte ik mij wel eens druk om belachelijke maatregelen als het verbieden van moedermelk aan boord van een vliegtuig, tegenwoordig probeer ik de zaken wat anders te zien. Al blijf ik het apart vinden dat je blijkbaar een piloot wel mag wurgen maar niet op het hoofd slaan. Bij de douane onderweg naar Nice moest ik een jongleerstok inleveren maar mocht ik mijn mobiele oplader meenemen het vliegtuig in. Nog even en mensen worden gewogen voordat zij het vliegtuig instappen en weer op de terugreis. (Zouden zij er iets van gezegd hebben dat ik voor m'n avontuur in Frankrijk twee kilo meer woog dan op de terugreis?) De verschillende veiligheidsmaatregelen nemen wat absurde vormen aan. Ooit wel eens een terrorist een vliegtuig zien opblazen met behulp van een aansteker (verboden op het vliegtuig naar Amerika) en een kolf vol moedermelk?

Neen. Laat men dan die terroristen oppakken die verantwoordelijk zijn voor al die duizenden hongerdoden per dag. Velen verrijken liever zichzelf en hun vriendjes dan dat zij anderen redden van een hongerdood. Dat is een zwaar misdrijf waar nog nooit iemand voor is opgepakt. En dat is pas een échte schande!

Jaar

Wij kwamen aan in Frankrijk op Quatorze Julliet, dé nationale feestdag. Dus was er vuurwerk die avond in heel Frankrijk. In héél Frankrijk? Nee, een klein plaatsje deed hier niet aan mee...Mandelieu. Toevallig de plaats waar m'n collega's en ik verbleven. De burgemeester had verordend dat het vuurwerk bij Mandelieu eerst op de vijftiende mocht worden verschoten. Zo geschiedde het dat La Bloemen was uitgezongen, de gasten zich verplaatsten naar het grote bordes van het kasteel Chateau de la Napoule en als op commando een kleine minuut later het vuurwerk begon. De timing had niet beter gekund!













Vandaag genoten van het lekkere weer en de spelende kinderen bij Het Wed, vlakbij de plek waar "onze" groep gelegerd ligt voor zomerkamp. Inmiddels is er een speciale "Hyve" opgericht. Morgen is helaas de laatste dag voor de Ferman en mij bij Licht en Lucht, afdeling Thomas Vredes Buitenveldert. Althans voor dit jaar.




Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Schelto Patijn.

Zomerkampbegeleider

Vanaf zaterdagmorgen tot afgelopen middag zat ik in Mandelieu-la-Napoule, een alleraardigst stadje aan de Côte d'Azur zo tussen Nice en Monaco met Cannes aan de overkant. Daar werd een verjaardagsfeestje gevierd waar ik als entertainer mijn medewerking aan mocht verlenen, onder de bezielende (bege)leiding van de mensen van Miracoli. Het toeval wil dat ik vorig jaar april ook al in de buurt was. Toen logeerde ik met een groep entertainers in de plaats Juan les Pins in het kader van een feestje in Cannes. Deze keer werd het feestje gehouden in Chateau de la Napoule, een prachtig gerestaureerd kasteel lekker dichtbij het Sofitel waar veel van de entertainers, waaronder de heerlijke Karin Bloemen, logeerden. Onder de artiesten bevonden zich ondermeer een paar mensen van het interactief straat theater-gezelschap "Close Act" die de fantastische slot act "White Wings" op het feestje vertoonden. Zelf maakte ik deel uit van Het Blauwtheater, met daarin ondermeer collega Orlando met wie ik, ook weer stomtoevallig, vorige week maandag ook al mee samenwerkte.

Ook al zo toevallig was de ontmoeting met oud-collega Henk die als entertainer-in-pilotenpak de mensen stond uit te zwaaien op Schiphol, zaterdagmorgen!

Eerst vlogen wij over de Alpen:

















Toen kwamen wij aan in ons hotel:















Waar wij verder kennismaakten met mensen van de organisatie:

















Vanmorgen nam ik afscheid van ondermeer collega-entertainers Katriene en Aphrodite:

















Dit hele weekend was mijn zoon bij zijn oma, vandaag ging hij alleen naar en van zomerkamp en vanavond wachtten m'n moeder en hij mij met open armen op om alle verhalen te horen. Voor morgen staat de wekker weer op half zeven voor nog maar'ns een dagje mee als zomerkampbegeleider.

Monaco

Gisteren gehoord in de McDonalds:"Dus je vind je nieuwe vader wel een beetje toffe gozer?" Vroeger ging dat toch meer in de trant van :"Zoon, weet je nog dat een paar jaar geleden papa een pakje sigaretten ging halen en niet meer terugkwam? Nou, mama heeft lang gewacht en toch maar een nieuwe papa voor je gehaald. Volgende week komt hij eten en stel ik jullie aan elkaar voor. Als jij hem niet aardig vind ruilen we'm gewoon weer in bij de nieuwe-papa winkel. Wat zeg je ervan?" Misschien heb ik het verleden wel wat geromantiseerd hoor. Dat kan natuurlijk ook...

Gisteren vertelde een zomerkamp-collega dat zij het lied "Lief klein konijntje" nog uit haar jeugd kende. Volgens mij is de wereldhit van Ome Henk niet meer dan een paar jaar oud maar wellicht dat een tiener beschikt over een ander tijdsbesef...

Na het supergezellige dagje kamp van gisteren eventjes Eva, Dayna en hun moeder gezien. Heerlijk weer om te zien hoe die meiden hangen om hun grote broer Ferdinand.

Wij waren net thuis toen buurvrouw Winonah even langskwam. In de keuken bleek weer een tas etenswaren te staan, gedoneerd door buurvrouw Hetty. Vriendin Marjan vertelde aan de telefoon dat haar broer zakgeld op haar rekening heeft gestort voor haar zoon én voor de mijne. Lieve mensen zijn er toch op de wereld.

Neem nu het kleine hummel dat mij vandaag op zomerkamp een bloemetje gaf én een kusje op de wang met de woorden:"Voor jou. Omdat ik je zo lief vind." Dan weet je weer waar je het voor doet...

Dinsdag meld ik mij weer voor zomerkamp maar vooraleerst ga ik een weekendje werken in Monaco.

Zweven

Omdat m'n zoon en ik niet zo moe van kamp terugkwamen als anders (wij beginnen klaarblijkelijk te wennen aan het ritme van vroeg opstaan en op tijd naar bed gaan) kwamen wij zowaar toe aan het doen van wat huishoudelijke klusjes en het plegen van een paar telefoontjes. Zo heb ik mij aangenaam verpoost met oom Ron, de broer van mijn moeder die in de buurt van Chicago woont en graag in de loop van dit jaar zijn zusters nieuwe woning komt bewonderen.

Vandaag was de eerste dag met regen op zomerkamp. De bui was binnen een uur voorbij zodat de kinderen het grootste deel van de dag lekker in de duinen konden spelen. De oudere kinderen dan vooral. De jongsten mogen alleen onder begeleiding het kampterrein verlaten. Sinds vandaag weet ik ook wat preciezer wat de taken zijn van een werkgroep-lid tijdens het kamp zelf. Eigenlijk ben ik gewoon een verlengstuk van de hoofdleiding. Het werken met kinderen blijft toch wel een beetje een droom van mij. Des te meer spijt het mij dat ik er, financieel gezien, niet m'n beroep van kan maken. Soms moet je je droom volgen en soms moet je realistisch zijn.

Minister Tineke Huizinga is een voorbeeld van dat laatste en moet noodgedwongen op een andere manier ons de verplichte OV-chipkaart door de strot duwen. Kent Couch uit Amerika is een voorbeeld van iemand die z'n ultieme droom heeft waargemaakt: Hij vloog ruim 300 kilometer in een tuinstoel die dankzij 105 helium-ballonnen in de lucht bleef zweven!

Thomas en Ferdinand

Het schijnt dat het voor (in elk geval Zweedse) vrouwen gezonder is om manlijke collega's te hebben dan vrijwel uitsluitend met vrouwen te werken. Hoe zit dat dan eigenlijk voor mannen? Op zomerkamp werk ik namelijk met een overvloed aan vrouwen.Vanwege het warme weer van vandaag en gisteren bleven de truien en jassen uit en liepen ook de dames dus in hemdsmouwen. In sommige landen schijnt dat strafbaar te zijn en kun je er zelfs voor worden veroordeeld!

Karl Noten is veroordeeld wegen het fantaseren over sex met kinderen. Ben ik dan strafbaar omdat ik kijk naar The Texas Chainsaw Massacre en daarbij fantaseer over m'n ex? En waarom mag je wel fantaseren over moord maar niet over het hebben van sex met kinderen? Dan moet het toch gewoon allebei strafbaar zijn? Natuurlijk besef ik dat ik het nu wat zwart-wit stel en dat kinderporno niet hetzelfde is als moord maar ik geef m'n lezers graag wat ter overdenking.

In elk geval heeft m'n zoon er een nieuwe vriend bij. Sinds de eerste kampdag, gisteren. Thomas heet de jongeman in kwestie. Dat klinkt wel, vindt U niet: Thomas en Ferdinand?

Dochter

Vroeg m'n 11-jarige zoon gisteren tijdens het eten aan de visite:"Zeg, kun jij eigenlijk niet-lineair denken?" Voor vaste lezers is het geen nieuws dat mijn zoon met aan het onwaarschijnlijke grenzende opmerkingen kan komen.

Het nieuws over het kiezen van zeven nieuwe wereldwonderen, de finale van het tennistoernooi op Wimbledon en de start van de Tour de France zijn de laatste paar dagen een beetje langs mij heen gegaan. Zelfs van het wereldwijde concert Live Earth heb ik weinig meegekregen. Vooral door persoonlijke besognes. Natuurlijk vind ook ik dat de bescherming van de aarde aandacht verdient maar soms denk ik dat we het allemaal wat dichter bij huis moeten zoeken en simpelweg moeten focussen op het helpen van onszelf en de mensen om ons heen.

Met de spontaan aangeboden hulp van buurvrouw Winonah en haar vriend waren de dozen met mijn oude troep eerder op zolder aangekomen dan was gepland. Vriend Erwin reed het busje dat door hem, mij en m'n zoon was ingeladen. M'n moeder zwaaide ons na. Vanmorgen zagen wij haar weer op de nieuwe lokatie waar m'n broer en z'n vrouw inmiddels bezig waren met het uitpakken van de zelfbouwkasten. De verhuizing van m'n moeder wordt nu wel heel erg echt.

Nadat vriend Erwin was vertrokken haddeb ik en de Ferman samen de zolder dusdanig heringericht dat ruimte ontstond voor de boekenkast die bij oma op zolder stond. In de loop van de komende paar weken is het de bedoeling om elke avond na een dagje zomerkamp een doos tijdschriften, boeken of prularia te openen. Vandaag maakten wij daar een begin mee en kwam ik andermaal tot de ontdekking dat het wel degelijk mogelijk is bijna fysiek geraakt te worden door een herinnering. Zo vonden wij in een doos een paar knuffelbeesten die ooit kado waren gedaan door oma Doornik danwel door Tante Mary, beiden zaliger en tijdens het leven op aarde zusters.. Ook vonden we m'n zoon's eerste melkflesje én het slabbetje met de indertijd door z'n vader ontworpen afdruk. Op de achterkant van een verder lege envelop trof ik een handgeschreven liefdesuiting van m'n toenmalige vriendin, inmiddels zo'n achttien, negentien jaar geleden. Hemel! Sommige mensen uit m'n huidige vriendenkring waren toen nog niet eens geboren...

Het is ook "jongere" lezers inmiddels opgevallen dat ik regelmatig contact heb met diverse buurvrouwen, al bericht ik daar lang niet meer altijd over. Tsja, ik vind kletsen nu eenmaal gezellig en voor de nieuwsgierigen onder U zal ik eerdaags het buurvrouwen-organogram weer'ns van stal halen. Zo kletste ik vandaag met ondermeer de buurvrouwen Janouschka, Hetty en Johanna en raakte ik op straat in gesprek met vriendin Sharon en haar dochter.

Huis

Was gisteren -met m'n zoon samen- voor het laatst op de zolderkamer waarop ik ooit zelfs gewoond heb. Toch wel een maf gevoel wanneer je met de laatste doos in handen wegloopt van een plek die jaren en jaren deel is geweest van je leven. Bij het spulletjes uitzoeken vonden we ondermeer mijn oude poesie-album en het muziekdoosje dat ik van m'n oma kreeg en dat later ook m'n zoon als babietje troost zou bezorgen. Morgen brengen we met een busje al de spullen die ik bij m'n moeder op zolder had gedumpt over naar onze eigen zolderkamer. M'n beste vriend helpt daarbij dus ik heb er vertrouwen in dat dat goedkomt.

Vertrouwen in Windows heb ik even niet. Wilde ik de gegevens van de oude PC overzetten naar de nieuwe via het als fantastisch aangekondigde Windos Easy Transfer-systeem blijkt dat alleen te kunnen indien beide computers draaien op besturingssysteem Vista. Da's handig. Sluiten m'n zoon en ik de modem aan op het nieuwe systeem, weigert Windows Vista de software te accepteren van de KPN Experia-box:"Deze software-fabrikant is onbekend". En nu? Iemand tips of zijn wij ertoe veroordeeld de nieuwe computer te gebruiken voor uitsluitend toepassingen waarvoor geen verbinding met internet nodig is?

Het schijnt dat Karl Noten ook veroordeeld is. In elk geval gaf hij toe dat hij doelbewust kinderporno heeft binnengehaald op zijn computer. Dit in tegenstelling tot Officier van Justitie, indertijd, Joost Tonino. Die verklaarde dat die paar honderd foto's met kinderporno "per ongeluk" op zijn harde schijf terecht waren gekomen toen hij reguliere porno ophaalde van het internet. Joost kwam ermee weg en Karl niet. Tsja, zo gaan die dingen. Zo is Marjan Berk opeens miljonair dankzij de een of andere loterij en ben ik nog even afhankelijk van de grillen van het UWV.

Vandaag is de laatste schooldag dit seizoen voor m'n zoon en vanmiddag gaan we gezellig even samen lopen opruimen in huis.

Sporten

"Iedereen mag doen waar-ie zin in heeft maar wij bepalen wat dat is." Dat is ongeveer de strekking van de motivatie van het huidige kabinet, lijkt het wel en soms lijkt het wel alsof George Junior doet aan vriendjespolitiek.

Handig om de president als je vriendje te hebben, ondervind Lewis Libby. De hoge regeringsfunctionaris kreeg 30 maanden cenlstraf opgelegd voor het plegen van meineed en het hinderen van de rechtsgang. Dat bepaalde de rechter. Zijn vriendje George Junior heeft besloten dat Libby niet de cel in hoeft. En zo zal geschieden.

Waar Lewis Libby deze zomer uithangt weet ik niet. Wat ik wel weet is dat afgelopen dinsdag de laatste deelraadsvergadering van het jaar plaatsvond met aansluitend een borrel. Gisteren kwam buurvrouw Winonah op visite en kort erna kwam buurvrouw Angélique erbij, kwam buurvrouw Johanna nog om haar zoon te zien én kwam buurvrouw Pieternella nog even langs toen buurvrouw Angélique net vertrok als laatste. Misschien wordt het toch maar'ns tijd om een draaideur te laten installeren...;-) Intussen belde de advocaat die mij helpt in de zaak tegen het UWV. Gistaarles was weer lollig en buurvrouw Winonah kon ik 's avonds laten horen wat ik er bij geleerd had. Er was ook nog kort telefonisch overleg met een deel van de werkgroep zomerkamp.

Intussen beleven de kinderen van groep zeven (waar m'n zoon in zit) vandaag de laatste volle schooldag van het seizoen. Vreemd idee dat wij nu hard op zoek moeten naar een middelbare school voor hem. Kent iemand een gymnasium waarbij het ook mogelijk is veel te sporten?

Presentje

UWV-perikelen, the continuing story. (IK)"Ik wil graag een aflossingsvoorstel doen naar aanleiding van de vordering die U op mij claimt te hebben en waarvan nog steeds niet zeker is of die terecht is."-(UWV)"Dan moet U mij niet hebben maar de afdeling Invorderingen". -"Maar Uw naam staat bovenaan de brief die ik van die afdeling kreeg".-(UWV)"Dat klopt maar toch moet U mij niet hebben. Ik geef U het nummer van de afdeling maar ik geef geen garantie dat dat nummer nog bestaat...(IK)"Parbleu?"-(UWV)"Tsja, wij kunnen ze zelf ook nooit bereiken..."-(Computerstem)"Dit nummer is niet langer in gebruik"-(UWV-algemene nummer)"Ik verbind U door. Succes!"-(UWV-klantenservice)"U wordt teruggebeld."

U begrijpt dat ik er langzamerhand een tikje iebelig van wordt. Wat een nauurlijk een eufemisme is voor het met moeite kunnen onderdrukken van gevoelens van moordlust...M'n emotionele gestel had het ook even te kwaad toen ik noodgedwongen "Nee" moest zeggen tegen een 3-jarig contract voor werk in de kinderopvang, met daaraan vastgekoppeld een betaalde opleiding tot Sociaal Cultureel Werker. Want wat is het geval? De uren dat ik op school zou zitten én de uren die ik nodig heb voor het maken van huiswerk-opdrachten worden door het UWV in mindering gebracht op m'n WW-uitkering. Dan rest mij geen keus om naast een aanvullende WW-uitkering voor zes uren per week aanvullende bijstand aan te vragen voor het geld wat ik tekort kom om tot minimaal op bijstandsniveau te komen zitten. Met andere woorden (Ook omdat de raadsvergoeding die ik krijg als raadslid net voldoende is om de oppas te betalen): in totaal zou ik dan zo'n veertig uur in de week werken en studeren voor een totaal-inkomen dat gelijk is aan dat van een willekeurige alleenstaande ouder die fulltime in de bijstand zit. Nu vind ik het niet erg om een beetje gratis werk te doen wat ik leuk vind (zoals de uren die ik werk als overblijfkracht terwijl de WW die uren doodleuk inhoudt op m'n uitkering) maar ook een Terrebel heeft zo z'n grenzen...

Gelukkig zijn er ook nog andere zaken in de wereld waar ik mij mee mag bezighouden. Zo was er gistermiddag een vergadering van de werkgroep zomerkamp en kon ik daarna rechtstreeks door naar nachtclub Cineac waar ik in het kader van het evenement "Red Monday" gasten mocht lastigvallen om vervolgens boven de hoofden van de dansende menigte heen en weer te schommelen. Achter de bar stond de jongeman die nog niet zo lang geleden bij de videotheek bij mij om de hoek en ik werkte weer'ns samen met collega Orlando. Altijd gezellig! Bovendien liep er een jongen rond met wie ik vorig jaar nog in Cannes had gewerkt. In m'n pauze belde ik nog even naar m'n zoon maar die vroeg mij het kort te houden omdat hij zo lekker aan het spelen was met de oppas. Fijn dat Superfer zo goed kan opschieten met oppas Suus!

Fijn was ook m'n laatste middagje op de overblijf vandaag bij groep 8. Kreeg van één van de kinderen zowaar spontaan een knuffel en van de coordinatrice een klein presentje.

Wereld

Was leuk om gistermiddag samen met oud-collega René 'ns te gaan kijken hoe het er bij onze vorige werkgever, The Amsterdam Dungeon, voor stond. Een paar gezichten waren bekend maar vooral bij de acteurs-groep waren er veel nieuwelingen.

Had gistermorgen met m'n moeder en zoon afgesproken in haar nieuwe huisje om te zien hoe ver de aannemer al was gevorderd met de renovatie. Heel typisch: nadat m'n moeder had gedreigd een maand geen huur te betalen waren er opeens geen zieken meer bij de woningbouw en waren er dus opeens wél voldoende mensen voorhanden om haar nieuwe keuken te plaatsen. Het zou ook woningbouwverenigingen verplicht moeten worden de renovatie af te hebben voordat de sleutel wordt overhandigd.

Binnenkort wordt de voor het paspoort verplichte pasfoto gemaakt door de ambtenaren die het paspoort moeten uitgeven. Als ze dan nog gaan zeuren dat je linkeroor maar voor 92 procent zichtbaar is en dat dus de foto opnieuw moet worden genomen hebben zij dat volledig aan zichzelf te danken. De foto-vakbranche is boos omdat zij omzet zullen verliezen. Tsja...moet ik dan maar boos worden op ouders die hun kinderen zelf opvangen in plaats van naar de opvang te sturen? Moet de directeur van Mercedes boos worden op Connexxion omdat die voor minder geld mensen vervoert? Zo kun je nog wel even aan de gang blijven natuurlijk! Shell zou boos kunnen zijn op Ingenieur Guy Negre die de auto ontwikkelde die rijdt op perslucht.

Hier in huis werken de meeste zaken op het lichtnet. Vandaar dat het laatst een beetje mis ging: de stroom was namelijk uitgevallen. Voor een paar uurtjes slegs maar toch lang genoeg om voor ergernis te zorgen. Al was het maar dat de klokken in huis weer opnieuw moesten worden ingesteld. Met m'n zoon samen alle klokken in huis synchroon gezet maar vreemd genoeg zat de volgende ochtend weer hetzelfde verschil tussen de diverse klokken. De ene liep als vanouds twee minuten achter, de ander vier minuten voor en de ander tien minuten voor. Ook de pc was een beetje weigerachtig maar inmiddels schijnt alles weer te werken. Nu ik nog...

Had vrijdag een sollicitatiegesprek en hoor dinsdag of men verder met mij in zee wil. Het gaat om een contract voor 18 uren per week met daarbij een opleiding. Zal dus wat erbij moeten doen om in elk geval de vaste lasten te kunnen betalen. Anders kan ik beter met een uitkering blijven zitten. Dan hou ik er maandelijks meer geld aan over. Heb ik in elk geval al die jaren niet voor niets premie afgedragen!

Aan de SP draag ik m'n raadsvergoeding af waarna ik een onkostenvergoeding terug ontvang voor m'n werk als deelraadslid en natuurlijk gezellige vergaderingen. Zoals vanmorgen een fractie-overleg bij mij thuis. Het werd eventjes hectisch iets eerder op de dag omdat ik tegelijkertijd werd gebeld door de fractie-voorzitter (op de mobiel) én door het evenementenbureau (op de vaste lijn) voor welke ik komende maandag in een nachtclub werk. Bovendien belde de moeder van m'n zoon aan en liet ik haar uiteraard even binnen. Wel zo menselijk ook, aangezien zij niet meer welkom is in de inrichting en haar vriend haar -volgens eigen zeggen- alleen maar binnen laat wanneer ze bier meeneemt. Waar gaat het heen met de wereld?