Helpen

Helpen

Terwijl de betrokkenen in het gewapend conflict (zeg maar gewoon "oorlog" hoor!) tussen Israël en Hezbollah hebben een adempauze bij mandaat van de Verenigde Naz...pardon...Naties. Mensen kunnen nu van buitenaf zien hoe de puinhoop eruit ziet die eens hun huis was. Het schijnt dat zij daar blij mee moeten zijn. Goed, kijken naar een rokende puinhoop is beter dan beschoten worden maar toch is het een beetje wrang.

Aan de andere kant gaan de geweldadigheden in ondermeer Sri Lanka en Irak gewoon door. Dat is maar goed ook natuurlijk want anders konden fotojournalisten zoals Ghaith Abdul-Ahad niet van die mooie plaatjes schieten en konden wij vanuit onze comfortabele posities niet zien hoe slecht andere mensen het hebben en ons geweten niet afkopen door een tientje te storten op rekening van Warchild.

Vergeef mijn cynisme maar als ik bedenk hoe eenvoudig een einde kan worden gemaakt aan wapengekletter dan wordt ik daar wel eens wat melancholisch, verdrietig en soms zelfs kwaad van. Stop gewoon de produktie van wapentuig dan houdt het moorden-op-grote-schaal vanzelf op! Zo.

Vandaag was Ferdinand mee op mijn eerste Dungeon-werkdag sinds een week of drie. Ook hij kwam dus laat bij oma want de laatste groep bestond uit vooral rolstoelgebruikers en aangezien er op het werk welgeteld één hele lift is ingesteld op rolstoelers (wat nog beter is dan helemaal geen) wilde het wel eens even duren voordat de gasten allemaal de volgende ruimte hadden bereikt. Bij oma lekker een stukje biefstuk gegeten en haar kunnen helpen.