Terrebel

In het kader van "moet ik hebben" dit spelletje:

Het betreft de 52 grootste schurken in de wereld op dit moment.





Bij de speelgoedwinkel zag ik iets liggen dat ik niet kon weerstaan:
een DVD van Bonanza. Heb toevallig kortgeleden het muziekje van deze Westernserie uit de jaren zestig gedownload.
M'n moeder zal errug in haar nopjes zijn ermee.
In de serie speelde ondermeer mee Michael London als Little Joe.
Later de papa in de EO-serie "Het Kleine Huis op de prairie".
Bovendien speelde Lorne Greene erin mee als vader van het zooitje.
Later zou hij bekendheid genieten als Commander Adama in Battlestar Galactica. Dat waren nog'ns tijden. *Zucht*




Bij het afleveren van Ferdinand genoeglijk staan babbelen met de tante van Pjotr. Omdat ik toen ik haar met Koninginnedag tegenkwam ook al niet met haar naam kon aanspreken heb ik mezelf beloofd nooit meer te vergeten dat zij Karin heet.




Heerlijk een middagje in en rond het huis gewerkt. De vijverpomp is ontstopt; het bubbelbad is schoongemaakt en de keukenvloer is gedweild.
M'n administratie is gedaan, de telescoop is van zolder gehaald, m'n handwas én de bonte was zijn gedaan en de foto's zijn opgehaald. Bovendien heb ik nu Lola Rennt niet alleen op video maar ook op DVD en weet ik van hemzelf dat buurman Marco voor de feestdagen zijn rolstoel uitmag.



Bij het ophalen van Ferdinand zag ik Pjotr's opa, Mirza, ook weer eens na een lange tijd. De wederontmoeting was errug hartelijk. We hebben afgesproken dat als ik over een maandje of twee weer'ns wat dooien ga opzoeken op begraafplaats Zorgvlied ik bij hem op de boot die daar vlakbij is aangemeerd een kopje thee kom doen. Ook Els, Zanne's mama was er benevens Iris. Zij deed indertijd het licht bij de Rocky Horror Picture Show en haalde toen Zanne naar binnen. Op de afterparty sloeg de vonk tussen Zanne en mij over. Vandaar dat ik ook voor Iris warme gevoelens koester. We hebben afgesproken eerdaags wat af te spreken.





Met gezwinde spoed haastten wij ons naar Gallery Reflex Modern Art voor de officiële opening van de tentoonstelling "Seperation" van Erwin Olaf. Zijn eerste woorden toen hij mij zag:"Jij stalkt mij!" Heb maar meteen de gelegenheid te baat genomen om Thura (op wiens advies ik was gegaan) aan hem voor te stellen en te regelen dat zij een dagje met hem meeloopt in de studio.
Nadat Karin Bloemen met een kleine show de avond had geopend ontwaardden wij in de menigte Sharon en haar man Henk. Een vriendin van Sharon bleek ik ook te kennen.
Op een gegeven moment viel mijn oog op een bijzonder schoone jonge deerne. Ik stelde mij aan haar voor nadat Henk mij had overgehaald er "gewoon op af te stappen" en kon een uitdrukking van verbazing niet onderdrukken toen zij verklaarde ooit eens met mij gedanst te hebben.
Later op de avond heb ik Michou (want zo heet zij en waarom zou ik haar anders noemen?) mijn kaartje gegeven. Ben benieuwd...
Behalve de fotograaf om wie het feestje draaide was er ook Roman, een medewerker van hem die ik steeds maar weer opnieuw tegenkom.
Ook was Fabiola er weer.




Vlak na thuiskomst gingen Ferd en ik even bij buurvrouw Miriam langs
om haar mijn mobiele nummer te geven. Het werd een errug gezellig uurtje waarbij m'n zoon met de twee zusjes speelde en ik met hun moeder kletste. Kreeg van haar Eef's eerste mutsje. Dat wordt dus lekker sniffelen voor ik m'n bedje in ga vanavond...
Verder kregen wij van Eva een zelfgetekende uitnodiging voor haar naderend verjaardagsfeestje. Daarnaast verblijdde zij mijn vaderhart met een heerlijke oprechte knuffel.
Nog even met Daniëlle aan de telefoon gehangen terwijl m'n zoon zich klaarmaakte voor bedtijd en mij geestelijk voorbereid op de rest van de avond waarvoor niets staat gepland. Maar U weet't inmiddels: Een Terrebel dag is nooit voorbij voordat-ie voorbij is...