Terrebel

"Papa?"-"Ja, schat?"-"Soms is het leven een beetje raar."-"Ja, schat."
Waarom doen wij dat toch onze kinderen aan?
"Wat dan?" vraagt U zich terecht af. Welnu: het aanleren van tijdsbesef, bedoel ik.
Bij jongere kinderen ontbreekt dat namelijk ten ene male en zodra zij beseffen
(niet "weten", da's wat anders) dat een half uur 30 minuten duurt lijken ook zij
minder plezier uit het leven te kunnen halen.
Weet iemand der lezers wellicht of er ooit een experiment is geweest
waarbij mensen van kinds af aan zonder enige vorm van tijdmeting leven?
Natuurlijk weet ik dat er enkele volkeren bestaan die slegs met de meeteenheden
"zon" en "maan" werken maar dat is niet wat ik bedoel.
Ik zou graag weten of mensen gelukkiger zijn als er geen "tijd" zou bestaan
want feit is dat dat een menselijke uitvinding is.
Leven op intuïtie lijkt mij persoonlijk prettiger.
In ieder geval zal ik, als de dag daar is, wekkers afschaffen per Pasjanatelijk decreet...
Gemeen, hoor dat boek van Paul van Loon dat ik Fer tegenwoordig voorlees.
Er komt namelijk een meisje in voor dat Sita heet.
Laat dat nu ook de naam zijn van mijn eerste ex! Boehoe!
Heb gisteravond nog even gebeld met Johanna voor een zoveelste afspraak
om onze zoon op mijn paspoort te krijgen; zomaar even gebabbeld met Thura
en met Pieter een afspraak gemaakt betreffende ons dagje Linneaushof van vandaag dat erg leuk uitpakte.
Voor het eerst mocht Fer in de skelters. Daar mag je pas in vanaf zeven jaar namelijk.
Een heerlijk rustig dagje waarbij ik veel met Pieter heb gekletst over ex-en, voogdij, alimentatie
en meer van die vrolijkmakers. In ieder geval is andermaal vandaag (op diverse wijzen) gebleken dat ik niet de enige ben die op een helaas vaak onprettige manier ermee te maken heeft.
In ieder geval vanavond bij thuiskomst even enige woordjes gewisseld met buurvrouw Soraya en gewipt met buurvrouw
Miriam. Neen, maakt U zich niet meteen illusies: zij heeft voor haar kids een zogeheten "wipwap" aangeschaft.
U weet wel: een hobbelpaard, maar dan van plastic, zonder hoofd en maximaal vier (kleine) personen tegelijk.
Hilarisch! Eva en Dayna keken elkaar aan met een blik van "Snap jij ze nou, die volwassenen?"
Nog een heerlijke knuffel van Eva gehad voordat ze naar binnen ging omdat "hij" arriveerde.
Buurvrouw Vanessa had zojuist nog even geen zin in koffie maar voor een volgende keer houdt zij zich aanbevolen.
Da's mooi.
Zou ik het dan toch echt achter me hebben gelaten? Zag vandaag een leuke dame en durfde haar eenvoudigweg niet aan te spreken. Nu zal ik voor eeuwig in het duister tasten omtrent de aard van haar leukzijn?
Uiterlijke schijn of het naar buiten treden van haar innerlijk?
Even voor hen die dit aangaat: Daniëlle is (voor even) terug in het land! U bent gewaarschuwd...