Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
Goed nieuws vind ik dat de rechterhand van Jeffrey Epstein, Ghislaine Maxwell (klik), een lange gevangenisstraf te wachten staat. Epstein pleegde zelfmoord terwijl hij in voorarrest zat. Stomtoevallig in de paar minuten dat zijn beide beveiligers even weg waren en de camera's in zijn cel 'door een technische fout' tijdelijk waren uitgeschakeld. Maxwell heeft niet alleen kinderen verleidt naar het preteiland van haar (zaken)partner te komen maar zich zelf ook seksueel vergrepen aan een aantal minderjarigen. Daarmee maakte zij een einde aan de mythe dat alleen mannen zich op dat gebied als beesten kunnen gedragen.
Deze kattenfoto komt uit de oude doos. Maneki Neko overleed helaas in oktober 2021 maar ik glimlach nog regelmatig bij de herinnering aan zijn capriolen. Vanaf zijn plekje op de bank durfde hij duiven die op de balkonrand zaten wel lastig te vallen maar stond hij zelf op het balkon, dan hield hij liever wat afstand van ze.
Wat voor sommigen mensen ademhalen is, is voor mij flirten: een minuut niet ademhalen overleven de meesten wel. Zoals ik het overleef om een dag lang niet te flirten. Twee dagen wordt al heel moeilijk voor mij en bij drie dagen zonder flirten begin ik - zoals iemand bij drie minuten niet ademhalen - het heel benauwd te krijgen.
Leven zonder flirten is voor mij heel moeilijk en doe ik al zo lang ik mij kan herinneren. In elk geval al als jochie van vier. Ik doe het ook wanneer ik in een liefdesrelatie zit en dan niet alleen met mijn partner. Mijn partner weet dat dan. Zoals zij ook weet dat het dan bij flirten blijft.
Flirt u wel eens? En wat vindt u er van wanneer iemand met u flirt?
Maandag zou ik 's ochtends een gesprek hebben met een potentiële werkgever maar - hoewel hij eerder had toegezegd aanwezig te zijn - was hij er niet. Over het waarom kan vooralsnog alleen worden gespeculeerd. In plaats daarvan heb ik gezellig twntig minuten zitten babbelen met de dame van de gemeente die het gesprek had opgezet. Ook leuk.
's Middags had ik een gesprek met een andere potentiële werkgever. Daarvoor werd ik nog gebeld door mijn klantmanager: 'Gaat het goed met de voorbereiding van het gesprek? Heb je er voldoende tijd voor?' Zij was het met mij eens dat ik er meer tijd voor zou hebben als mensen mij niet zouden vragen of ik er voldoende tijd voor had.
Het was een prettig gesprek al was het jammer dat ik pas naderhand bedacht wat ik nog meer had willen zeggen om mijn kans op betaald werk te vergroten. Maar soit.
Met een buurvrouw die gezellig een uurtje kwam theedrinken - en van wie ik een oude spijkerbroek kreeg die mij wonderwel bleek te passen - had ik het over passend werk vinden. 'Leg eens een tijdje de nadruk op wat je wil en niet op wat je kan', was de tip die ik van haar kreeg en zal toepassen. Ben benieuwd of dat werkt!
Op sociale media had ik een interessant onderonsje. Naar aanleiding van dit filmpje
zei ik iets als 'waarom moet hij zo dom en verwijfd doen?'
Daarop werd ik beschuldigd van homofobie. Apart. Mensen die een vrouw uitlachen omdat zij iets doms doet hebben klaarblijkelijk dús een hekel aan alle vrouwen. En wanneer je iemand uitlacht die toevallig aan sport doet, heb je dús een hekel aan alle atleten. De conversatie legt een belangrijk nadeel aan sociale media bloot: mensen trekken vaak heel snel conclusies en voelen zich bijzonder snel beledigd.
Rowan Atkinson verwoordde mijn sentiment beter dan ik ooit zou kunnen:
Tegen de avond maakte ik een wandeling door de buurt
ter voorbereiding op een uurtje of wat stilzitten voor een camera en beeldscherm. Nee, dit keer niet voor een bijeenkomst van de Geheime Jongensclub want ik had Broeder Adjunct Secretaris (ja, die functie bestaat) gevraagd voor mij in te vallen. Ten faveure van een online reünie met een aantal van mijn medecursisten van de workshop 'Het Fundament'.
Normaliter drink ik geen alcohol in mijn eentje maar omdat ik live samen met anderen was - weliswaar via beeldbellen - mocht het van mijzelf.
De dag eindigde voor mij met het kijken van een aflevering van Fear the Living Dead. Met dit keer een rol voor een castlid van The Walking Dead, waar deze serie een afsplitsing van is.
Dinsdag maakte ik mijn kookplaat en toilet schoon (niet met hetzelfde doekje), had een buurvrouw op de thee, werkte aan de ledenadministratie van de Geheime Jongensclub, schreef wat aan mijn toekomstige one man show en ongetwijfeld deed ik meer dan dat maar wat precies weet ik niet meer. O ja, ik keek de persconferentie waarin werd aangekondigd dat de coronamaatregelen voorlopig zullen voortduren. In elk geval tot media januari 2022. Waar ik mij over verbaasde was dat dit nieuws mensen verbaasde.
Er waren wel meer dingen waar ik mij over verbaasde deze dag maar kwam ook weer eens een mooie reden tegen waarom ik graag op Twitter zit. Iemand deelde dit filmpje:
Geen scenarioschrijver had het script kunnen bedenken voor deze korte speelfilm die is opgenomen
door een geautomatiseerde beveiligingscamera. Let bijvoorbeeld op de kat.
Die avond liet mijn meest recente ex-vriendin weten dat zij geen contact meer met mij wil tot ik mijn excuses heb aangeboden voor iets waar ik geen spijt van heb. 'Sorry' zeggen terwijl ik dat niet meen vind ik nogal nep en dat doe ik dus niet. Verder dan: 'Het spijt mij voor je dat jij vindt dat ik iets verkeerd heb gedaan' kan ik echt niet gaan. Het is natuurlijk anders wanneer ook ik zelf achteraf vind dat ik iets niet had moeten doen of anders had moeten zeggen omdat die ander er niet tegen kan mijn mening te horen.
Als ik vind dat iemand zich verwend, verwaand, kinderachtig of bijvoorbeeld egoïstisch gedraagt dan ga ik niet mijn excuses aanbieden omdat de persoon in kwestie het vervelend vindt om dat te horen.
Jammer dan. Dus weer een ex-vriendin erbij die geen vrienden wil blijven. Dat is nummer twee. Alle anderen ex-en zijn gelukkig geen mensen die maanden- en soms jarenlang boos blijven. Lijkt mij heel naar om met veel boosheid te willen blijven leven. En ja, met boosheid blijven leven is een bewuste keus. Maar soit. Als mensen daarvoor kiezen dan is dat maar zo.
Bij mijn dagelijkse wandeling verplaatste ik een aantal boeken en kijkschijfjes van mijn woning naar een kleine buurtbibliotheek:
Woensdag had ik weer eens iemand van de gemeente aan de beeldtelefoonlijn. Alsof iedereen die werk zoekt werkloos is en zich te pletter verveelt. Zal hen eens mijn weekoverzicht laten lezen. Wellicht dat zij dan dat stereotiepe beeld van 'de werkloze' kunnen laten varen.
'Huh, maar je zoekt werk! Dat betekent toch dat je werkloos bent en je verveelt?' 1. Ik heb werk maar zoek ander werk. 2. Ik verveel mij nooit. Nooit gedaan ook want ik weer niet hoe dat moet.
'Huh, maar je zoekt een trui! Dat betekent dan toch dat je naakt bent en geen andere truien hebt?' is van dezelfde soort 'logica'.
Het is volstrekt onlogisch om te denken dat wanneer iemand op zoek is naar werk/een trui/een auto/een partner hij of zij dat 'dus' wel niet zou hebben. Ik word ook geacht geïnteresseerd te zijn in elk werk dat mij wordt aangeboden 'want je wil toch graag werk?'. Ja, ik wil te zijnertijd ook graag een nieuwe partner. Maar dat wil niet zeggen dat ik jouw zus leuk vind.
De meneer was begonnen mij 'leuk werk in een gezellig team én je mag je uitkering houden!' aan te bieden maar er was blijkbaar iets in de blik in mijn ogen die hem - heel verstandig - deed besluiten dat 'aanbod' in te trekken. Bovendien had hij zijn huiswerk niet gedaan, want dan had hij geweten dat ik niet in een uitkeringssituatie zit. Waarom houden mensen dossiers bij wanneer zij 'geen tijd' hebben die in te zien wanneer dat nodig is?
's Middags belde een entertainmentvriend met een belastingvraag waarbij ik vanuit mijn ervaring kon helpen. Hij blij, ik blij want ik word blij van mensen helpen.
Het was woensdag en dus haalde ik met een buurvrouw ons wekelijks voedselpakket van Guerilla Kitchen (klik), Warriors against Foodwaste.
Onderweg naar een vriend voor het avondeten liep ik langs het altijd weer intrigerende oude politiebureau Raampoort aan de Singelgracht:
Altijd fijn - maar soms ook een tikje vermoeiend - een avondje met de vriend in kwestie. Onder meer omdat wij beiden een warhoofd hebben waarbij gedachten voorturend diverse richtingen op schieten. Zo spraken wij over mensen die Sasquatch hadden gezien maar kwam het gesprek als vanzelf op zelfmutilatie waarna wij op onnavolgbare wijze terecht kwamen bij de geschiedenis van de ukelele. Ik bedoel maar.
Donderdag hield ik mij bezig met diverse onderhouds- en schoonmaakklusjes in huis, regelde een en ander voor de Loge (ook wel De Geheime Jongensclub. Ofwel de Vrijmetselaarsloge waar ik lid van ben) en had een gesprek met een recruiter van de overheid. Het was heel fijn iemand te spreken die het wél begrijpt, in tegenstelling tot sommige van haar collega's: ik wil een eerlijk loon tegenover werk dat enigszins nuttig is. Bij voorkeur niet voltijds om tijd te kunnen besteden aan vrienden, familie, hobbies, ander- en vrijwilligerswerk.
Soms krijg ik de neiging even lekker te schreeuwen: 'Sodemieter op met je 'lekker werken in de buitenlucht in ruil voor behoud van uitkering'. Bovendien zijn bladblazers volkomen nutteloos!' Behalve voor Shell die vaak de brandstof levert voor die krengen en er de oorzaak van is dat veel gemeentes liever benzine-aangedreven bladlazers gebruiken dan elektrische exemplaren. Of bezems.
Als elke serieus in politiek geïnteresseerde Nederlander las ik mijzelf even bij over de plannen van Kabinet Rutte IV. Omdat minderjarigen dit blog ook lezen zal ik niet met u delen wat ik er precies van vind. Gelukkig kan beroepsgrappenmaker Pieter Derks mijn sentiment aardig verwoorden:
Op Twitter probeerde ik van gedachten te wisselen met iemand die 'zelf onderzoek' doet. Lastig hoor, praten met mensen die de betekenis niet kennen van woorden als 'ageren'. Ik wijs slecht taalonderwijs maar aan als schuldige.
Ooit besteedde ik veel meer tijd om anderen met argumenten te overtuigen maar omdat dat weinig zin heeft met mensen die als moto hanteren 'dat is zo want dat vind ik', doe ik het nog maar af en toe. Ieder z'n hobby, niet?
Het was fijn om mijn oom in Amerika telefonisch te spreken en ik communiceerde met zo'n half dozijn andere mensen. Waaronder met een buurman die mij aansprak onderweg naar de supermarkt. Ook erg blij dat een loopje naar de supermarkt geen zware inspanning meer is waar ik - heen en terug - ruim een uur aan kwijt ben. Lang leve de nieuwe heup!
Vrijdag publiceerde ik uiteraard een nieuw verhaaltje. Want het was vrijdag. Het was best lastig om te doen want zowel het schrijven als publiceren geschiedde via mijn Pixel 4a mobiele telefoon. Waarom? Omdat mijn modem het had begeven: alle lampjes brandden keurig in het groen. Behalve het lampje 'power'.
Kan aardig 'googlen' maar vond nergens online het betreffende probleem terug, laat staan een mogelijke oplossing. Dus ik plaatste mijn vraag in het daartoe aangewezen forum van mijn provider (klik). De conclusie was: 'Modem waarschijnlijk defect. U krijgt een nieuwe.'
Het gesprek dat voor die ochtend via beeldbellen gepland stond met een jobcoach werd een gesprek per telefoon (contact hebben met iemand zonder internet? Jawel, beste lezers ende lezerinnen, dat kan gewoon tegenwoordig!).
Zij adviseerde mij eens te proberen om voor een tijdje maar drie of vier doelen na te streven en niet tientallen tegelijk 'want je schiet met hagel'. Goeie tip!
Een hele dag zonder internet kan ik iedereen aanraden: foto's sorteren, een LP opzetten van Joe Jackson, Karper de Goudvis blijmaken,
op papier schrijven...ik deed het allemaal!
's Avonds keek ik het kijkschijfje 'Tarantula' (klik. Leuk! Doen!) want mijn dvd-speler deed het nog prima en ik bakte pisang goreng.
Om de volgende dag mee te nemen en uit te delen.
Zaterdag had ik geen internet nodig want ik genoot van Maastricht en de gastvrijheid van aldaar residerende vrienden. Ik laat even de foto's voor zich spreken terwijl ik u nog even laat weten dat ik moest glimlachen toen hun kat naast mij op de bank zich tevreden door mij liet kriebelen en toen een eerdere verhalenbundel van mij in hun boekenkast naast een boek over Gustav Klimt bleek te staan. Wat een eer!
Het was een heerlijke dag en de reis was lang voor Nederlandse begrippen maar zeer de moeite waard
en tevreden kroop ik tegen middernacht onder de lakens.
Zondag sliep ik uit en werd wakker van het geluid dat betekende dat ik een sms-bericht had ontvangen: ik kon mijn nieuwe modem al ophalen bij een pakketpunt bij mij in de buurt! Het oude modem stuurde ik met een handige retoursticker terug in de doos waar de nieuwe in kwam en ik vroeg mij af of de KPN tegenwoordig bijverdiende als slecht Amerikaans rapduo:
Het distributiecentrum van de KPN heet blijkbaar Drake & Farrell.
's Middags een uurtje bijkletsen bij een buurvrouw en voor die avond stond het kijken van een door haar geadviseerde film voor mij op het menu: Hugo (klik).
Overigens heb ik inmiddels een stapeltje exemplaren van mijn nieuwste verhalenbundel binnen.
Mooi op tijd voor mensen die een gesigneerd exemplaar wensen als kerstcadeau of zo! Online bestellen kan natuurlijk ook. Bijvoorbeeld via deze link (klik).
De muziek van deze week is een aanrader van een vriend. Flower Travellin' Band - Satori (part 1)
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Henk van der Linden, Richard Rogers en Ed van Thijn
Posts
