Vind blogstukjes van mij op onderwerp:

Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.

Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!

Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie
verrichten. Elke bijdrage is welkom!

zondag, oktober 27, 2019

De week voorbij

Het overkomt mij wel eens dat iemand mij mededeelt: 'Hij doet't niet!' en vervolgens van mij verwacht dat ik onmiddellijk weet wat hij of zij bedoelt. Maar wie is die hij? Wat doet hij niet? Wordt mijn hulp gevraagd of is het alleen maar een mededeling?

Meestal vraag ik dan: 'Wie doet wat niet?' maar dat levert doorgaans een boze reactie op: 'Waarom snap je niet wat ik bedoel?'

Wat doet u in zo'n geval?

Maandag werd ik tevreden wakker met herinneringen aan een fijne vakantie. Dankzij mijn Lenovo/Motorola G5 mobiele telefoon hoefde ik geen camera mee te zeulen want voor vakantiefoto's voldoet een beetje mobiel inmiddels voldoende. Op mijn tochten had ik weliswaar een reserve accu mee maar die heb ik niet nodig gehad. Bij normaal gebruik in Nederland doe ik ruim twee dagen met een volle batterij en met foto's schieten en af en toe een online plattegrond raadplegen en kaartjes bestellen voor attracties en zo deed ik in Italië toch nog makkelijk een dag met een volle lading. Fijn!

Er kwam een buurvrouw op visite om bij te kletsen en in de loop van de ochtend kwam een andere buurvrouw mijn nieuwe schoenen bewonderen en koffie drinken. Tussendoor pakte ik mijn reiskoffer uit en verrichtte kleine huishoudelijke taken. Opeens was het tijd om te gaan lunchen bij een vriendin. Het was pas de vierde keer of zo dat wij elkaar zagen dus wij hadden elkaar heel wat te vertellen. Bij een overigens heerlijke maaltijd. 'Jee! Direct de dag na vakantie een afspraak inplannen? Hoe doe je dat?' -'Wel, je pakt de telefoon en je agenda...'

Zij had iets teveel gekookt dus ik kreeg een bakje mee.
Onderweg naar huis zag ik dat Amsterdam ook best mooi kan zijn:

Toevallig kwam ik samen met een andere buurvrouw thuis en wij wisselden amicaal beleefdheden uit. Prettig, zulke contacten.

Thuis mij even aan het schoonmaken van het toilet en zwabberen van keuken- en woonkamervloer gezet.

Met een andere buurvrouw at ik verder van de veel te grote portie kipkerrie met rijst.

Een hoeveelheid die groter werd want de buurvrouw had nog een stuk kip mee. Lekker!

Dinsdag begonnen met het delen van een ontbijt met een buurvrouw.

Gevolgd door uitgebreid bijkletsen (wij hadden elkaar al een week niet gezien!) met een andere buurvrouw en een pot koffie. Omdat wij nog niet waren uitgesproken werd de koffiepot nogmaals gevuld. Vervolgens de vakantiewas laten draaien, aangevuld met de was van een buurvrouw.

Koelkast lekker onder handen genomen en genoten van een beetje rust en een eerder opgenomen aflevering van The Walking Dead.

Na het boodschappen doen even gekletst met een andere buurvrouw, lakens gewisseld en de gootsteenkast uitgeruimd.

Begin van de avond kwam een buurvrouw mij verlossen van de restanten van het avondeten de dag ervoor en 's avonds kwam een vriend eten. Een buurvrouw had mij verblijd met een bak zelfgemaakte pastasaus.

Spaghetti en kaas erbij en het avondmaal was compleet.

Gezellig op de bank met de vriend naar mijzelf op televisie zitten kijken. Blijft een vreemde gewaarwording, jezelf horen praten. Voor wie de uitzending 'Ik durf het bijna niet te vragen' van BNN/VARA over Kleine Mensen gemist heeft: hier (klik) kunt u die online (terug)zien.

Nog wat zitten kletsen over 'Life, the Universe and Everything' en voor je het weet is de nacht ingevallen.

Woensdag rustig wakker geworden, verse koffiebonen gemalen en een buurvrouw kwam even van mijn toilet gebruik maken omdat die van haar tijdelijk niet bruikbaar is. Een andere buurvrouw kwam op de koffie want wij waren nog niet helemaal bijgepraat na het elkaar een week missen. Wat vooral kwam omdat ik die week in Milaan was. Wij spraken over 'Life, the Universe and Everything' en opeens was de middag begonnen.

Nagels knippen, zwabberen, oven en aquarium schoonmaken, een optreden voorbereiden en mij langzaam voorbereiden op terugkeer naar de werkvloer. Lekker hoor, een paar dagen extra nemen na een fijne vakantie. Even acclimatiseren!

Daar past een wandeling langs de waterkant met een buurvrouw op het einde van de middag uitstekend bij.


Geen wind, bescheiden zonnetje...en gewoon even weinig anders dan rustig wandelen. Helemaal fijn.

's Avonds wandelde ik naar het huis van een vriend om bij hem te eten en ik merkte dat mijn wandelspieren sterker en soepeler waren geworden dankzij mijn tijd in Milaan.

Later die avond stond ik - heel mannelijk - van achter mijn strijkplank naar de voetbalwedstrijd Ajax tegen Chelsea te kijken en ging tijdig naar bed.

Donderdag werd ik uitermate hartelijk begroet door een buurvrouw die net als ik toevallig net de deur uit ging richting werk: 'Mijn vader belde om te zeggen dat jij op TV was! Ik ga vanavond terugkijken, hoor!' Bij de bushalte sprak ik even met mijn kapper die bijna elke dag rond dezelfde tijd zijn zaak opent.

Was ruim een week weggeweest maar kon tevreden constateren dat de molen van de buren er nog stond:

Op het werk hoopte ik een week achterstand te kunnen aanvallen maar eerst mocht ik over mijn vakantie vertellen en een paar collega's helpen: 'Hoe doe ik...?' 'Hoe kan ik...?' 'Kun jij voor mij even...?' 'Kun jij mij even leren boekhouden?' -'Nou eh...voor boekhouden geldt een opleiding van een paar jaar?' -'Ja maar ik hoef er maar een beetje van te weten.

Hoe kunnen wij een negatieve voorraad hebben en een negatief bedrag in de kas?' -'Wij hebben geen negatieve voorraad en geen negatief bedrag in kas.' 'Ja maar in het systeem staat van wel!' -'Stel, je hebt twee tientjes geleend van een vriend die hij morgen terug wil hebben en je hebt nu een tientje in je broekzak, hoeveel geld kun je vandaag dan uitgeven?' -'Nou eh...niets...eigenlijk zelfs minus een tientje...en...o, nu snap ik het!' Fijn.

Natuurlijk lukt het niet om een week achterstand in een dag weg te werken dus dat probeerde ik dan ook niet. Toch kwam ik vermoeid thuis. Waar ik even een buurvrouw op visite had, een beetje moe op de bank hing, een paar e-mails verstuurde als Secretaris van een vereniging, een buurman op visite had en nog even ging lezen voor het slapengaan. Tussendoor even wat 'entertainment dingetjes' geregeld.

Vrijdag merkte ik dat nu het wat kouder en donkerder is mijn lichaam blijkbaar iets meer slaapbehoeftig is. Op kantoor: 'Hier ligt een papiertje met daarop jouw handschrift, collega. Wat wil je dat ik er mee doe?' -'Of je wilt terugbellen.' 'Prima. Ik kan alleen het telefoonnummer niet lezen.' -'Ik ook niet meer.' 'Oké. Hoe was de naam van de persoon en was het een klant of was het een leverancier?' -'Dat weet ik ook niet meer maar het was vorige week en of je wilt terugbellen.'

Best lastig, communiceren.

Het was een goede werkdag al is - uiteraard - de achterstand die ik na een week vakantie had opgelopen nog niet weggewerkt. Mijn jobcoach droeg daar aan bij door een uur voor werktijd gezellig met mij te gaan zitten babbelen. Maar de telefoon (en dus een klant) vroeg mijn aandacht. Gelukkig is zij ook jobcoach van een collega van mij. Dus. Handig!

Zoals vaker op vrijdag mocht ik een experimenteel biertje proeven. Dit keer een Tripel met Kardemom. Lekker!

Thuis even een hapje eten regelen voor mijzelf en de kat, een plens water over mijn hoofd en de deur uit voor een avondje vertier ende vermaeck in een lokale horecagelegenheid. Een vriendin was erbij en zag hoe ik genoot van mensen die genoten. Met gedichten, muziek en 'spoken word'. Dit keer liet zelfs een dwarsfluitiste van zich horen!





Een bezoeker vertelde mij het heel apart te vinden dat wanneer ik een stukje voordraag in het Nederlands mijn stem heel anders klinkt dan wanneer ik Engels spreek. Zelf was ik mij daar niet van bewust. Zo zie je maar dat je nog het een en ander over jezelf kunt leren!

Dit keer droeg ik twee verhaaltjes voor die ik onlangs in Milaan schreef en bij wijze van experiment voerde ik een live vertaling naar het Engels op van een verhaaltje (klik) dat ik eerder die dag had geschreven en gepubliceerd op mijn weblog. Het ging niet eens zo heel erg mis! Zo constateerde ook een vriendin van mij die er bij was. 'Je stond te stralen! Het is mij duidelijk dat je optreden en mensen vermaken met improvisaties heel erg leuk vindt om te doen.'

Zaterdag had ik een vriend op visite en na het gezellig bijkletsen vertrok ik tegen het negende uur des ochtends naar Spijkenisse voor een tijdelijk verblijf bij een vriendin en haar zoon. In Rotterdam stapte ik van de trein over op de metro:

Spijkenisse is een beetje anders dan Milaan. Oké, heel anders dan Milaan maar heb mij er niet minder vermaakt. Onder meer met een ritje in een reuzenrad en een wandeling over de meubelboulevard.

Ik genoot ook van de rust (ja, ook ik heb daar wel eens behoefte aan.) en een speelfilm die al een tijdje op mijn kijklijst stond: The Martian met Matt Damon. 'Wat doet eenzaamheid met een mens?' 'Hoe gedraagt iemand zich die weet dat de kans dat-ie heel snel sterft bijzonder groot is?' Bovendien maakte ik kennis met de spelshow 'Pointless' (klik), een algemene kennisquiz waarbij het de bedoeling is zo weinig mogelijk punten te halen. Erg geestig!

Boek nummer 14 van dit jaar is The Long Cosmos van Stephen Baxter en Terry Pratchett. Dit laatste deel in The Long Earth serie stelt vragen als 'Wat is de definitie van leven?' en 'Wat is intelligentie eigenlijk?' en is een avonturenroman in een science fiction setting, een theoretische verhandeling over de snaartheorie en behandelt sociaal-economische theorieën. Boeiend, interessant en gewoon ook leuk. Echt zo'n boek dat je met spijt weglegt na het lezen van het laatste hoofdstuk.

Zondag redelijk uitgerust wakker geworden en na een lekker ontbijt en een kopje koffie en nog meer bijkletsen was de zoon van de vriendin zo lief mij met de auto een lift naar Amsterdam te geven. Zo kwam het dat ik dit uitzicht had bij station Sloterdijk:

Was toch best moe en niet tijdig thuis dus kon helaas niet ingaan op de uitnodiging om mee te oefenen met zingen in een buurtcantate.

Op straat werd ik aangesproken door een buurtgenoot die mij een paar dagen eerder op televisie had gezien. Ik word nog eens een heuse beroemdheid! :-)

Begin van de avond met een buurvrouw aan de thee en kaas, gevolgd door een pot koffie en een aflevering van First Dates.

Gewoon en lekker gezellig. Prettig. Dus.

Beetje TV kijken (nieuws over de zoveelste keer dat een bekende terrorist zou zijn omgekomen en zo), een vergadering voorbereiden en een paar mailtjes beantwoorden na het bekijken van wat sportuitslagen om te kunnen meepraten met deze en gene. En ook een beetje voor mijn algemene ontwikkeling. Daar schep ik nu eenmaal genoegen in, mij algemeen te ontwikkelen.

Daarom houd ik ook een beetje het nieuws bij over de Catalanen, de Koerden, de Syriërs, de boeren, et cetera. En ja, soms maak ik mij zorgen maar ik weet ook dat de planeet en de mensheid al heel lang en vaak bewezen hebben erg flexibel te zijn en totnogtoe in staat zijn gebleken elke crisis te boven te komen.

Het foto album van mijn vakantie in Milaan houdt u nog even tegoed. Had even wat anders te doen.

Het Engelstalige stuk van deze week: https://terrebelius.blogspot.com/2019/10/a-great-deal-on-windmills.html

Het pleonasme van de week is 'een bekende beroemdheid' ('famous celebrity')

Care Bears on Fire met 'Barbie eat a sandwich' is de muziek van deze week.



Meer lezen? Mijn verhalenbundels

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

vrijdag, oktober 25, 2019

De deur (een verhaaltje)

Het geluid van een deur die zachtjes werd dichtgetrokken.


Daarna stilte. Daarna nog meer stilte.
Toen een tijd lang niets. Zelfs geen stilte.

Soms, heel even, een flard. De herinnering aan een geluid.
Dan weer het idee van een beeld. Dat langzaam werd opgebouwd.
Uit herinneringen. Aan geluiden. Aan beelden.
Aan geuren en aanrakingen.
Liefkozingen.

Dan weer - minuten? Jaren? - niets.
Geen pijn, geen vreugde, geen liefde.
Alleen maar zijn.

Tot het moment van dat specifieke geluid:
een klop op de deur.

=========================

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/