Vind blogstukjes van mij op onderwerp:

Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.

Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!

Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie
verrichten. Elke bijdrage is welkom!

zondag, november 20, 2016

De week voorbij

Mensen verbazen zich er wel eens over dat ik zoveel op sociale media te vinden ben: 'Waar haal je toch de tijd vandaan?' Welnu, ik schrijf veel veel. Dat is waar. En volkomen geautomatiseerd (nadat ik dat had ingesteld, dat wel) wordt op zowel Twitter alsook op Facebook een link geplaatst naar mijn nieuwste stukje. Overigens schrijf ik heus niet 5 tot 10 stukjes per week maar de ene week iets meer en de andere week iets minder: de stukjes geef ik een datum en tijd mee, de toekomst in. Ik gebruik daarbij de diensten Blogger, Hootsuite, Buffer, Social Jukebox en IF (voorheen IFTTT). Ik ben graag gemakzuchtig, vandaar.

Foto's op Pinterest worden automatisch op Twitter geplaatst, evenals Facebook stukjes. Zet ik iets op Instagram, dan verschijnt dat automatisch ook op Twitter en op Tumblr. Het gemak dient de mens! Ongeveer 20 minuten per dag besteed ik aan het reageren op mensen die iets zinnigs te melden hebben naar aanleiding van één van de foto's, filmpjes of artikelen die ik (automatisch dus) plaats. Wel zo netjes. Vind ik. Als mensen de moeite nemen om inhoudelijk te reageren is het wel zo aardig bleek te geven van waardering.

Maandag stopte een fietser voor mij (als voetganger!) voor het zebrapad! In Amsterdam tijdens de avondspits een redelijk uniek verschijnsel. Het was sowieso al een fijne werkdag waarbij op het einde een collega mij naar de bewoonde wereld vervoerde in een oude Eend. Maar dit gegeven maakte het helemaal af! 's Avonds had ik even een buurvrouw op visite en omdat ik erg moe was ging ik vroeg naar bed.

Dinsdag werd ik wakker van de standaard beltoon van mijn mobieltje: telefoon! Diverse mensen stuurde ik diverse mailtjes en het rustig aan doen begint z'n vruchten af te werpen: nu mensen doorkrijgen dat zij mij niet meer 'zomaar even' kunnen storen blijkt dat zij ook anderen om hulp kunnen vragen en beginnen te ontdekken dat zij zélf problemen kunnen oplossen. Die vaak niet zozeer problemen blijken te zijn als wel uitdagingen.

Wie écht met een probleem zit en vermoedt dat ik daarbij kan helpen kan uiteraard altijd een beroep op mij doen. Ik werkte aan de baromzetlijsten van de hoofstedelijke vrijmetselarij, maakte plannen voor het bijna-vijf-jarig-samenzijn van mij en mijn innig geliefde en keek de film The Lone Ranger: een remake van de oude serie. Vriendschap, liefde, verraad, hebzucht, actie, humor...het zat er allemaal in en ik vermaakte mij prima! Het kán dus gewoon: televisie kijken zonder het gevoel 'nuttig' te moeten zijn. Toch maar mooi ontdekt voordat ik vijftig ben! (volgend jaar. September. Dan kunt u vast sparen.)

Woensdag kwam ik maar langzaam op gang. Na het wakker worden (toen ik mijn ogen opende bleek het 08.01u te zijn. Keurig.) voelde het alsof ik door stroop liep in plaats van door lucht. De kat vroeg om aandacht, dus gaf ik die. De keuken kreeg een zwabberbeurt en in de woonkamer reed de stofzuiger rond. Heel langzaam. Ik onderhandelde wat over diverse toekomstige opdrachten, schreef een paar stukjes, verstuurde een paar e-mails, regelde een verrassing voor mijn vriendin en deed een dutje. 's Middags zette ik een bakje koffie in de hoop weer wat energie te krijgen. Ten dele succesvol. Was draaien, uurtje lezen, het aantal 'favorieten' in mijn Twitter account verlagen van 200 naar 80 (artikelen lezen dus, beoordelen op 'nuttigheid', classificeren en eventueel delen dan wel in een toekomstig stukje verwerken), koken voor mijn zoon en mijzelf en op tijd naar bed.

Donderdag een fijne werkdag mogen beleven. De baas pikte mij onderweg op met de auto (scheelt mij bijna een half uur reistijd met het openbaar vervoer) en omdat het regende én de zon zichtbaar scheen zagen wij dit door de voorruit:

Bij de brouwerij aangekomen bleek de maan nog net zichtbaar:

De hele middag was ingeruimd voor informatievoorziening rond het nieuwe boekhoudsysteem (voor de liefhebbers: het heet Odoo (klik)). Er waren ook studenten aanwezig die een deel van hun studie wijden aan het leven in en rond een brouwerij. Gezelligheid dus op de donderdagmiddagborrel!

Vrijdag was ik bij een Broeder op de koffie (met gevulde speculaas. Mjammie!) en om baromzetlijsten door te nemen. Onderweg erheen en op de weg terug naar huis 6 mensen gebeld dan wel ge-sms't. Onderweg zag ik dit fraaie staaltje architectuur van De Amsterdamse School:

En zomaar opeens was het twaalf uur. 's Ochtends. Even de badkamer schoongemaakt en toen een dutje gedaan. 's Middag kwam ik dit filmpje van vorig jaar onder ogen:



Na acht seconden ziet u mij even in actie als 'broer van de Sterkste Man ter Wereld'. Hilarisch! Dit jaar gaat het Carnivale festival in Den Haag helaas niet door maar voor volgend jaar mag u het vast in de agenda zetten: zeer waarschijnlijk zal het Huygenspark decor zijn van een paar dagen volksvermaeck tussen kerst en Oud en Nieuw. Komt dat zien!

's Avonds at ik pizza in een restaurant waar niet toevallig ook mensen zaten die elkaar zo'n dertig jaar niet hadden gezien: een mini-reünie van de middelbare school waar ik een aantal genoeglijke jaren heb mogen beleven.

Ongelooflijk wat sommigen zich nog wisten te herinneren van 'toen'!

Zaterdag werd ik gewekt door een meneer die mij namens Lotto een fantastische aanbieding wilde doen. Ik had ook een aanbieding voor hem. Maar omdat mogelijk minderjarigen meelezen zeg ik niet wat ik voor hem in gedachten had.

Vaste lezers weten dat ik mij wel eens zorgen maak over de teloorgang van de rechtsstaat. Hier een stukje dat die zorgen beter verwoord dan ik dat kan: https://wltrrr.wordpress.com/2016/11/19/aansluiten-of-oprotten/ Daarom vind ik het fijn nieuws dat het Openbaar Ministerie uiteindelijk ook vindt dat zelfs politie agenten zich aan de wet moeten houden die zij zelf moeten handhaven: http://www.nu.nl/binnenland/4353261/agenten-vervolgd-geweld-arrestant-in-amsterdam.html Ik bedoel: als wij het goed vinden dat mensen zich crimineel gedragen om criminelen te laten weten dat het niet goed is om je crimineel te gedragen, waar zijn wij dan helemaal mee bezig? En wat vindt u: geldt de wet voor iedereen of geldt de wet niet voor mensen die de wet moeten handhaven?

Aleid Truijens heeft een steekhoudende theorie over waarom zelfs mensen die een gedegen opleiding hebben genoten zich tegenwoordig zo vaak zo dom gedragen: http://www.volkskrant.nl/opinie/kritische-ouder-luistert-niet-zomaar-naar-wetenschap~a4418183/

Zou deze domheid dit gebrek aan inzicht ook verklaren waarom mensen klakkeloos aannemen dat wat op internet staat waar is? De jongeman die het nieuws bedacht dat anti-Trump protestanten met busladingen naar Austin, Texas werden vervoerd claimt zelf dat hij het te druk heeft om zijn zelfbedachte nieuws op feiten te controleren voor hij het verspreid. 
Maar als hij het zo druk heeft, waar haalt hij dan de tijd vandaan om het nieuws te verzinnen en te verspreiden? Ik blijf voorlopig nog even bij mijn theorie dat 'verveling' één van de grootste veroorzakers is van de problemen van onze tijd. Naast de aloude hebzucht en zucht naar macht uiteraard.

's Avonds zou ik gaan oppassen maar de moeder van de oppaskinderen in kwestie meldde zich ziek thuis. Daardoor vermaakte ik mij met mijn laptop en Men in Black III. Lachen!

De film is bijna net zo leuk als de reactie van een meneer die vindt dat 'die Polen onze baantjes inpikken!' en nu boos is dat oogsten in Nederland mislukken 'omdat die luie Polen niet eens in Nederland willen komen werken!' http://www.nu.nl/ondernemen/4353341/nederland-minder-in-trek-bij-poolse-seizoensarbeiders.html?redirect=1 Tja, Nederlanders weigeren eenvoudigweg hard te werken in de kassen voor weinig geld. Dat moeten de tuinders dus wel aan buitenlanders overlaten. En ook overheidsregels zitten in de weg: ooit melde ik mij als aspergeplukker nadat ik in de krant las dat de oogst dreigde te mislukken. 'Sorry meneer, wij nemen alleen mensen aan die minstens twee jaar werkloos zijn.' Parbleu?

Zondag verbaasde ik mij nog steeds over het gebrek aan actie van de internationale gemeenschap: kinderen worden lafhartig vermoord en ziekenhuizen worden in puin geschoten. Zelfs onze minister president Rutte die bijzonder goed is in het zeer daadkrachtig ophalen van zijn schouders doet dat niet eens. http://www.nu.nl/syrie/4353623/rebellen-in-aleppo-beschieten-school.html En waar blijft de VN? Behalve met regeltjes om Syrische vluchtelingen te behandelen? Waarom geen regels om te voorkomen dat er Syrische vluchtelingen ontstaan? Waarom durft echt niemand Assad of Putin aan te pakken? Bang misschien om ruzie te krijgen met hun luid schreeuwende vriendje Trump? Tip: over een paar maanden heeft Donald Trump de codes van Amerika's nucleair wapenarsenaal in handen. Nu nog niet.

Met mijn zoon ging ik bij zijn zeer verwarde moeder langs en over mijn zoon schreef ik deze column: http://terrebel.blogspot.nl/2016/11/zaterdags-cursiefje-mijn-kleine-jochie.html

Het liedje van deze week:

The Sisters of Mercy - Lucretia, my Reflection



In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

zaterdag, november 19, 2016

Zaterdag's cursiefje: mijn kleine jochie (#Column)

Mijn zoon is mijn kleine jochie niet meer.
Hij gaat wonen en studeren in Delft.
Samen spelen in het park, kamperen in de tuin.
Trots zijn met karate gewonnen beker omhoog houden.
Dat is verleden tijd.

Hij ontroerde mij toen hij mij zijn knuffel gaf:
'Hier papa, slaap jij maar met kuiken.
Jij hebt'em harder nodig dan ik.'
En toen hij zich op straat
over een dood vogeltje boog en fluisterde:
'Dag lief vogeltje, ik hou heel veel van jou!'

Hij lachte toen ik hem op zijn donder gaf
na een avondje stappen omdat hij vroeg, nuchter
en alleen thuis kwam.

Ik mocht voor hem zijn eerste scheermes kopen
en hem leren dat een kind prima zelf een lampje kan wisselen.
Maar dat het fijn is als papa het krukje vasthoudt.

Zelf leerde hij dat hard werken loont
en samen leerden wij dat pootje baden in geld leuk is
maar zwemmen in water leuker.
De beste dingen in het leven zijn gratis!

Het was mij een eer en genoegen hem te leren lopen.
Maar de juiste richting bepaalt hij zelf.
In mijn huis en hart zal er altijd plek voor hem zijn.

Maar mijn zoon is mijn kleine jochie niet meer.

==================================
(De oorspronkelijke versie - voor ik columns ging schrijven - vindt u hier:

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/